ทำให้นึกถึง วันนั้น ขึ้นมาจับใจ เศร้าทั้งคืน..ดูแล้วร้องไห้นานเลย
ยิ่งได้อ่านกลอนของคุณหงส์ที่แต่งขึ้นวันนั้น และมาอ่านในวันนี้อีก
ก็ยิ่งเข้าไปถึงอารมณ์ของพี่เบ้ง นะตอนที่พี่เบ้งน้ำตาไหล ......

อยากช่วยแต่ก็ช่วยไม่สำเร็จแถมตัวเองก็ต้องสิ้นอายุขัย ไม่ได้กลับบ้านไปทำนา อย่างที่ตั้งใจ
โอย..... น้ำตาจะไหลอีกแล้ว......สะเทือนใจ ค่ะ

อยากร้องไห้จัง ท่าานหงส์ฯ อิ่มก็เคารพและนับถือท่านขงเบ้งอย่างมากล้นมาโดยตลอด ก็อยากวิญญญาณของท่านไปอย่างสงบก็พอ แม่นางเตียว ท่านหงส์ได้โปรดล่ะค่ะ รับอิ่มเป็นศิษย์ด้วย