*~ CHEMISTRY CLUB ~*
Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
16 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
Good Bye AF 4 ~The Very Best Moment~



AF 4 ในมุมมองของผม


ทำไมถึงชอบดู AF? ทำไมรายการนี้ถึงมี Effect กับชีวิตได้ขนาดนี้? ทำไมหล่ะ?

ถ้าพูดถึง Academy Fantasia (AF) สิ่งแรกที่นึกถึงก็คือ เกมส์แนว Reality ที่นำเอาคนที่มีฝันเดียวกันมาแข่งขัน (ไม่ว่ากับตัวเองหรือคนอื่น) เพื่อก้าวไปสู่จุดสูงสุดของบันไดความฝันที่จะกรุยทางไปสู่การเป็นนักร้องหรืองานด้านต่างๆ ในเส้นทางบันเทิง ซึ่งคนที่มาแข่งขันเหล่านี้จะถูกเรียกชื่อว่า "นักล่าฝัน" และมีหมายเลขประจำตัวหรือ "V ตามด้วยหมายเลข" นั่นเอง โดยกติกาหลักๆ ก็คือคนที่มีคะแนนโหวตจากคนดูทางบ้านน้อยที่สุดจะต้องเดินออกจากบ้านไปในแต่ละสัปดาห์ จนถึงสัปดาห์สุดท้ายคนที่มีคะแนนสูงสุดจะได้เป็น "สุดยอดนักล่าฝัน" นั่นเอง

ด้วยตัวเกมส์มีความเป็น Reality สูง บวกกับเอาเรื่องของเพลง-ดนตรี มาเกี่ยวข้อง ทำให้ดึงคนดูสองกลุ่มเข้ามาไว้ด้วยกันจึงไม่น่าแปลกที่รายการนี้จะประสบความสำเร็จและสามารถจัดมาได้ถึง 4 ซีซั่นแล้ว ส่วนตัวคิดว่าซีซั่นที่ 4 นี้สนุกไม่แพ้ซีซั่นที่ 2 เลย (ทั้งเรื่องในบ้านและการแสดงบนเวทีคอนเสิร์ต) ด้วยการนำเอานักล่าฝันทั้ง 20 คนเข้าบ้านซึ่งปกติจะเข้าบ้านแค่ 12 คนเท่านั้น และที่สำคัญนักล่าฝันรุ่นนี้หลายๆ คนก็มีความสามารถทางดนตรีโดยเฉลี่ยสูงมากกว่าซีซั่นอื่นๆ เท่าที่เคยดูมา และแต่คนก็มีเอกลักษณ์และจุดเด่นอย่างชัดเจนมากๆ อีกด้วย

เรื่องหลักสองเรื่องนี้ทำให้ซีซั่นที่ 4 สนุก. ตื่นเต้น และ ลุ้นมากๆ (โดยเฉพาะรอบหลังๆ) เพราะทุกคนจะดูสูสีกันมาก ยิ่งวันเสาร์ตอนประกาศผลจะรู้สึกเสียวว่า V ที่เชียร์จะต้องเดินออกจากบ้านทุกที ^^' (แอบจิตตกทุกๆ วันเสาร์ก็ว่าได้) นอกจากนี้การใช้ชีวิตภายในบ้านของนักล่าฝันซีซั่นนี้ ก็มีส่วนคล้ายกับซีซั่น 2 ตรงที่มีการแบ่งกลุ่มอย่างชัดเจนเป็นกลุ่มย่อยๆ แต่ไม่ได้มีการผิดใจอะไรกันนะ แค่ใครสนิทกับใครก็จะอยู่กับกลุ่มนั้นมากกว่า ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้อรรถรสในการชมนักล่าฝันใช้ชีวิตในบ้านลดลงอย่างได้ เพราะอย่างที่บอกไปว่า แต่ละคนมีลักษณะเฉพาะตัวมากๆ ทำให้ดูแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ไม่ซ้ำกัน ยิ่งไม่ทำให้เบื่อด้วย :) ยกตัวอย่างบางคนก็น่ารักทำตัวเป็นพ่อบ้าน, บางคนก็ซนเป็นลิง, บางคนก็เป็นตู้เพลงประจำบ้าน, บางคนก็กวนซะตลอดเวลา, บางคนก็สร้างเสียงหัวเราะอยู่ตลอด บางคนก็เป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่คนดู, บางคนก็ชอบกิน (ฮา), บางคนก็คุยเก่งมากมาย, บางคนก็เป็นที่น่าแกล้งของเพื่อนๆ ฯลฯ เป็นซี่ซั่นที่รู้สึกได้ว่า ทุกคนรักและชอบดนตรีจริงๆ เพราะชอบร้องเพลงกันในบ้านอยู่ตลอด ไม่ว่าจะอยู่โต๊ะกินข้าว, ห้องคอมมอน, ห้องวอยซ์, เปียโน (ซีนเด็ด), หรือไม่ว่าส่วนอื่นๆ ของบ้าน Magnolia ทำเอาชอบเพลงหลายเพลงเลยซึ่งส่วนใหญ่จะไม่ค่อยรู้จัก ^^'

เชื่อว่าคนที่ดูรายการ AF ร้อยทั้งร้อยต้องเป็นคนที่ชอบในเสียงเพลง รักการร้องเพลง (ไม่ว่าจะร้องดีหรือไม่ดี แต่เราก็สามารถรักเสียงเพลงได้ใช่ไหม?) ผมก็เป็นคนนึงที่รักในเสียงดนตรี ทำให้ชอบรายการนี้ได้ไม่ยากเลย ยิ่งซีซั่นนี้มีคนร้องเพลงเพราะๆ หลายๆ คน ยิ่งเพิ่มดีกรีความชอบเข้าไปอีกเท่าตัว โดยเฉพาะน้องๆ ชอบร้องเพลงกันในบ้าน เผลอๆ ร้องเพราะกว่าร้องในคอนฯ ก็มี >.<~ ทำเอาผมฟังไปยิ้มไป ร้องตามไปเท่าที่ทำได้ (บรรยายไม่ถูกเพราะมันเพราะมากมายจริงๆ) เป็นคนที่ชอบฟังเพลงร้องสด ยิ่งแนว Acoustic นี่แนวโปรดเลย สิ่งนี้คงเป็นสาเหตุหลักจริงๆ ที่ทำให้ผมติดรายการซีซั่นนี้งอมแงม ต้องเปิดดูโดยเฉพาะเวลาระหว่างคลาสเรียน หรือ คืนวันเสาร์จนถึงวันอาทิตย์ทั้งวัน น้องๆ จะกลับจากคอนเสิร์ตมาร้องเพลงที่บ้านทุกๆ อาทิตย์ แม้ว่าจะเป็นการร้องเพลงอย่างสบายๆ แต่ก็ทำให้คนฟังได้รู้สึกถึงความไพเราะของเพลงนั้นอย่างแท้จริง

และวันนี้ก็มาถึง วันที่ AF 4 ต้องจบลง ความรู้สึกแรกใจหายแว๊บเลย เพราะดูวันนึงเกือบ 24 ชม. ตลอดระยะเวลาสามเดือน (ทำงานก็แอบดู กลับบ้านมาก็ดูจนนอนเลย) แล้วอยู่ๆ ก็จะไม่ได้ดูแล้ว มันเหงาอ่ะครับ T^T บอกไม่ถูกเหมือนกัน เพราะมันรู้สึกผูกพันกับรายการนี้ไปแล้ว ประมาณว่ากิจวัตรประจำวันอันนึงต้องหายไปจากชีวิตอย่างกระทันหัน คงต้องใช้เวลาในการทำใจซักพัก หยิบเอาเพลงที่น้องๆ เคยร้องมาฟัง คลิปเก่าๆ ที่ดูแล้วประทับใจ (ไม่ว่าจะสุขหรือเศร้า) มาช่วยบรรเทาอาการเหงาที่เกิดขึ้นในช่วงแรก แต่คิดว่าอีกไม่นานก็คงทำใจได้ ToT

สิ่งที่อยากพูดจริงๆ ก็คือขอบคุณน้องๆ นักล่าฝัน (โดยเฉพาะ ต้อล-นัท-พะแพง) สามคนที่แอบเชียร์ที่ช่วยทำให้ผมดูรายการนี้อย่างมีความสุข ยิ้มไปกับทุกคน, หัวเราะไปกับทุกคน, ร้องไห้ไปกับทุกคน หรือแม้กระทั่งจิตตกไปด้วยยามที่น้องๆ พบเจอปัญหาและอุปสรรคต่างๆ, ขอบคุณทุกเสียงเพลงที่ร้องไม่ว่าจะที่บ้านหรือที่คอนเสิร์ต ให้คนดูกระชุ่มกระชวย มีความสุขที่ได้ดูได้ฟัง, ขอบคุณที่มอบความประทับใจทุกอย่างจากคำพูดและการกระทำในบ้านให้ได้ดูทุกๆ วัน จะไม่ลืมความใจสู้ของน้องๆ, ความมานะอดทนที่พยายามร้องเพลงโจทย์ให้ดีที่สุด และ ความรับผิดชอบต่อหน้าที่และความฝันตลอดเวลาสามเดือน เพื่อเอาแง่คิดดีๆ ทั้งหมดที่ได้จากน้องมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันนะ, ขอบคุณที่ทำให้เวลาตลอดสามเดือนที่ดูรายการ AF 4 ไม่เคยเลยแม้แต่วันเดียวที่จะรู้สึกว่ามันไม่สนุก ไม่ประทับใจ กลับรู้สึกว่าเวลาที่เสียไปเหล่านั้น ได้ให้อะไรดีๆ ตอบกลับมามากมาย แม้ว่าคนอื่นจะมองว่าไร้สาระ แต่เรารู้สึกได้ถึงความสุขที่ได้รับอย่างแท้จริง, ขอบคุณทีมงาน เทรนเนอร์ และสปอนเซอร์ที่สร้างให้มีรายการที่ดีๆ ออกมาให้ได้ดูกันทุกปี

ปล. สุดท้ายนี้จะอุดหนุนผลงานนะ ขอให้ทำออกมาให้ดี อยากให้น้องประสบความสำเร็จในเส้นทางฝันที่เลือกไว้ นี่อาจจะเป็นแค่ก้าวแรกแต่อยากให้ก้าวแรกนี้เป็นก้าวที่มั่นคง เพื่อที่จะนำไปสู่ก้าวต่อๆ ไปในอนาคตนะ ^^v

ปล. แล้ว "เธอ" (AF4) จะอยู่กับฉันตลอดไป เพราะฉันรัก "เธอ" (AF 4) และ "เธอ" (AF 4) Bring Me My Life~



Create Date : 16 กันยายน 2550
Last Update : 16 กันยายน 2550 19:36:48 น. 2 comments
Counter : 583 Pageviews.

 
ตามคนรักกาต้อลน้อยมาค่ะ


โดย: Mactopia วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:8:13:26 น.  

 
มีคนมาอ่านด้วย >.<~

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะครับ :)


โดย: -CheMisTry- (-CheMisTry- ) วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:23:35:31 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

-CheMisTry-
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ยินดีต้อนรับสู่ "Blog น้อยๆ ของผม" นะครับ


Friends' blogs
[Add -CheMisTry-'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.