บันทึกของเด็กชายกำลังโต
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
26 ตุลาคม 2549
 
All Blogs
 

26 ตุลาคม 2549 เจ้าหญิงเอาแต่ใจกับเจ้าชายธรรมดา

นิทานเรื่อง " เจ้าหญิงเอาแต่ใจกับเจ้าชายธรรมดา "


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานพอที่คนเขียนจะจำไม่ได้ว่าที่ไหน ยังมีเจ้าหญิงแสนงามองค์หนึ่ง เป็นธิดาของกษัตริย์อันทรงพลานุภาพ มีกองทัพอันเกรียงไกร

เจ้าหญิงเป็นธิดาเพียงองค์เดียวของกษัตริย์ จึงเป็นคนที่เอาแต่ใจมาก และคนรอบข้างก็มักจะตามใจพระองค์อยู่เสมอ ด้วยความเกรงใจพระบิดา

พระองค์ทรงคิดว่าตนเองเป็นศูนย์กลางของโลกกลมๆนี้ สรรพสิ่งต่างๆล้วนเกิดมาเพื่อให้พระองค์พอพระทัย และไม่เคยแยแสต่อสิ่งใด

จะต้องสนใจไปทำไมในเมื่อทุกสิ่งที่ประสงค์มากองอยู่แทบเท้าเพียงแต่พระองค์เอ่ยปาก...


ครั้งหนึ่งเมื่อองค์หญิงเที่ยวเล่นอยู่ในอุทยาน ทอดพระเนตรเห็นกระต่ายสีขาวตัวหนึ่งกำลังเที่ยวเล่นอยู่

ทรงปรารถนาจะได้มันเป็นสัตว์เลี้ยง และแน่นอนเมื่อทรงปรารถนา กระต่ายน้อยก็อยู่ในกรงเบื้องหน้าของพระองค์

พระองค์เฝ้าเลี้ยงมันอย่างทะนุถนอมมันอย่างดี กระต่ายน้อยก็เติบโตในความดูแลขององค์หญิง

เมื่อทรงมีเรื่องราวใดๆก็มักจะมาเล่าให้เจ้ากระต่ายฟังอยู่เสมอ

เวลาผ่านไป จนวันหนึ่งองค์หญิงเข้าทูลขอสิ่งที่ทรงปรารถนากับพระราชา สิ่งที่ข้าหลวงไม่อาจทำได้ พระองค์อยากให้เจ้ากระต่ายน้อยพูดได้

พระราชาเองก็จนปัญญากับข้อนี้เช่นกันแต่ไม่ทรงอยากขัดใจธิดา

จึงให้ป่าวประกาศว่าหากเจ้าชายของเมืองใด ทำให้กระต่ายพูดได้ พระองค์จะยกราชบังลังค์พร้อมกับทรัพย์สินให้ครึ่งหนึ่งและได้อภิเสกสมรสกับเจ้าหญิงด้วย


วันเวลาผ่านไปไม่มีเจ้าชายจากเมืองใด แม้ว่าจะไกลแสนไกลสักเพียงไหนที่ทำให้กระต่ายน้อยเอ่ยคำใดออกมาได้


นักเดินทางหนุ่มได้ทราบเรื่องราวการป่าวประกาศจึงปลอมเป็นเจ้าชายและอาสาทำให้กระต่ายน้อยพูดได้

เขาได้ทูลกับพระราชา ว่าจะทำให้กระต่ายตัวนี้พูดได้เพียงแต่ขอให้องค์หญิงอยู่ในที่นั้นด้วย

ไม่ช้าองค์หญิงก็เสด็จมา ชายหนุ่มตกตะลึงกับความงามของพระองค์ในทันทีนั้น เขาปรารถนาที่จะอภิเสกกับพระองค์

" เจ้ารึจะทำให้กระต่ายพูดได้ " เจ้าหญิงทรงถามเมื่อทอดพระเนตรเห็นชายหนุ่มนักเดินทาง

" พะย่ะค่ะ " ชายหนุ่มรับคำ

ท่ามกลางความแปลกใจของทุกคน ชายหนุ่มหยิบเข็มเย็บผ้าออกมาจากกระเป๋าแล้วจิ้มไปที่กระต่ายน้อยทันที

เจ้ากระต่ายน้อยสะดุ้งโหยง พร้อมกับที่ทุกคนในที่นั้นตกใจ เจ้าหญิงทรงโกรธมาก เข้าไปต่อว่าชายหนุ่มทันที

" เจ้าทำอะไร เจ้าทำให้มันเจ็บ " เจ้าหญิงต่อว่าเสียงเขียว

" เหตุใดจึงรู้ว่ามันเจ็บ " ชายหนุ่มถาม

" เพราะมันสะดุ้งหนีเจ้าไม่เห็นรึ " องค์หญิงยังขัดเคืองพระทัย

" นั่นแปลว่าพระองค์ทรงเห็นว่ามันสะดุ้งเมื่อมันเจ็บ พระองค์จึงเข้าใจมัน การพูดจาไม่เพียงแต่ต้องมีเสียง การสังเกตความเป็นไปของสิ่งรอบตัวก็ทำให้เราพูด กับสิ่งต่างๆได้เช่นกัน " คนพเนจรอธิบาย

" หากพระองค์ได้เรียนรู้ จากสิ่งรอบตัวพระองค์ แทนที่คิดเป็นเจ้าของสรรพสิ่ง คงจะทำให้พระองค์เข้าใจสิ่งต่างๆ เหมือนกับที่เข้าใจว่ากระต่ายตัวนั้นเจ็บ "

องค์หญิงทรงนิ่งไปเมื่อได้ฟังคำอธิบายนั้น พระองค์ไม่เคยคิดได้ในเรื่องนี้ พระองค์คิดว่าสรรพสิ่งต่างเกิดมาเพื่อพระองค์เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ...


พระราชาเห็นดังนั้น จึงสั่งให้จัดที่พักให้ชายหนุ่ม คืนนั้นชายหนุ่มคิดฝันถึงเรื่องราวต่างๆมากมายรวมถึงองค์หญิงแสนสวยด้วย

องค์หญิงก็ทรงคิดถึงชายหนุ่มทั้งคืนเช่นกัน...


รุ่งเช้า มหาดเล็ก ปลุกชายหนุ่มและให้รับประทานอาหารเช้าอย่างดี

ก่อนเที่ยงของวันนั้นเสียงกู่ร้องดังไปทั้งเมือง




...ในที่สุด...



















ชายหนุ่มถูกองค์หญิงสั่งให้นำตัวไปประหาร โทษฐานที่ทำให้สัตว์เลี้ยงของพระองค์บาดเจ็บ

พระราชาแม้เห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากขัดใจธิดา


เที่ยงวันนั้นชายหนุ่มผู้น่าสงสารถูกประหารชีวิต



....


เมื่อวันที่ฉันนอนไม่หลับ นึกสนุกขึ้นมาแต่งนิยายบ้าบออะไรก็ไม่รู้


หากนี่เป็นนิทานประโลมโลก ชายหนุ่มน่าจะได้แต่งงานกับเจ้าหญิงและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข นั่นเป็นการจบแบบที่ฉันชอบ

แต่นิทานของฉัน ฉันอยากให้เป็นนิทาน " เข้าใจโลก " ชายหนุ่มจึงต้องตายไปตามใจเจ้าหญิง

หากจะมีข้อคิดคำสอนเล็กน้อยจากนิทานเรื่องนี้

" ก่อนที่จะสอนใครให้เรียนรู้สิ่งใด จงเรียนรู้คนนั้นก่อน "





นิทานเรื่องนี้แต่งมาจากข้อความในสมุดบันทึกส่วนตัวของฉันว่า

" บางทีก่อนที่ฉันจะรักเธอ ฉันน่าจะเรียนรู้เธอก่อน "

ขอบคุณที่ติดตามจนจบจ๊ะ





 

Create Date : 26 ตุลาคม 2549
15 comments
Last Update : 26 ตุลาคม 2549 1:14:15 น.
Counter : 1505 Pageviews.

 

งึ คนแต่งใจร้าย พระราชาคืนคำด้วยอ่ะ
5555

 

โดย: หนอนน้อย 26 ตุลาคม 2549 10:46:55 น.  

 

อยากให้เธอฝันหวาน จึงโรยน้ำตาลไว้ข้างหมอน อยากให้คิดถึงกันก่อนนอน จึงมาอวยพรให้หลับฝันดี...

 

โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) 26 ตุลาคม 2549 22:21:26 น.  

 

อยากให้เธอฝันหวาน จึงโรยน้ำตาลไว้ข้างหมอน อยากให้คิดถึงกันก่อนนอน จึงมาอวยพรให้หลับฝันดี...

 

โดย: so6v6J, (tenno_jung ) 26 ตุลาคม 2549 22:22:30 น.  

 

" บางทีก่อนที่ฉันจะรักเธอ ฉันน่าจะเรียนรู้เธอก่อน "

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

 

โดย: LaZyDaizY 27 ตุลาคม 2549 9:59:04 น.  

 

แวะมาทักทาย have a nice weekend na kaaa

 

โดย: midori-jp 29 ตุลาคม 2549 0:03:10 น.  

 




สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ


******************

 

โดย: ดอยปุย 29 ตุลาคม 2549 12:31:45 น.  

 

หักมุมได้เด็ดดีจริงๆครับ ใช่สินะ "บางทีก่อนที่ฉันจะรักเธอ ฉันน่าจะเรียนรู้เธอก่อน"
แต่บ่อยครั้งที่ความรักมักมาก่อนการเรียนรู้เสมอ...จนสุดท้าย เราจึงได้เรียนรู้จากความรัก
นั่นเอง ง่า ยิ่งเขียนยิ่งงง หุ หุ

 

โดย: ST.Exsodus 29 ตุลาคม 2549 21:24:09 น.  

 

หักมุมจนอึ้งไปเลย...


แต่ดีจังแต่งเองเหรอ คิดได้ไงนิ ชอบๆๆๆๆ
จะมาอ่านบ่อยๆๆนะ


เราต้องเรียนรู้ก่อนที่จะผูกพันธ์

 

โดย: NobodyKnow (ultraoui ) 30 ตุลาคม 2549 17:19:02 น.  

 

ช่ายสิเนอะ เรามักหลอกตัวเองว่าเรารักเค้าทั้งที่ยังไม่รู้จักกันดีพอ...แล้วก้อมานั่งบ่นตอนหลังว่าเค้าไม่เป็นอย่างที่เราคิด ทั้งๆๆที่บอกตัวเองว่าแล้วไมมานั่งคิดว่าเค้าไม่ดี ตรงนู้น ตรงนี้....

 

โดย: รักนะจุ๊บๆ (สะลึมสะลือ ) 30 ตุลาคม 2549 18:17:20 น.  

 


Happy Halloween

 

โดย: midori-jp 30 ตุลาคม 2549 22:09:25 น.  

 

ใจ้ยจังประหารเค้าทำไมน่ะ


สวัสดีวันพุธค่ะ

 

โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) 1 พฤศจิกายน 2549 22:10:36 น.  

 


สวัสดีค่ะ สบายดีมั๊ยคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
วันนี้มิพาสมาชิกใหม่ของครอบครัว มาแนะนำตัวค่ะ

 

โดย: midori-jp 2 พฤศจิกายน 2549 9:25:47 น.  

 

เหมือนอ่าน "หนังสือ" ชะมั้ยหล่ะ

 

โดย: WaN-r-Tit (WaN-r-Tit ) 3 พฤศจิกายน 2549 9:38:09 น.  

 


สวัสดีค่ะ วันนี้มิโดริเอาดอกไม้ (ต้นไม้ของพ่อ)มาฝากค่ะ

 

โดย: midori-jp 3 พฤศจิกายน 2549 14:49:16 น.  

 



แวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ สบายดีนะคะ

 

โดย: midori-jp 6 พฤศจิกายน 2549 10:14:31 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


เติบโตและยั่งยืน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






黒川 Kurokawa (black river) 明 Akira (bright)

บันทึกออนไลน์ของคนเล็กๆ แต่ตัวไม่เล็ก เก็บแง่มุมของคนนู่น เรื่องของคนนี้ ชีวิตของคนนั้น มาบอกเล่า เม้าท์ แซว ไปตามเรื่อง ประกอบกับรูปถ่ายเล่าเรื่องราวที่เจ้าของบล็อกกำลังหัดถ่ายอยู่ครับ


รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นว่าวที่กำลังสู้อยู่กับลม มีเพียงเชือกเส้นเล็กๆที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร ดึงรั้งชีวิตไว้ไม่ให้ลอยละลิ่วไปกับสายลมแรง


และหากมีใครสักคนกำลังโหยหากำลังใจ บล็อกเล็กๆนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่หัวใจกำลังอ่อนล้า อยากให้รู้ว่า ที่ตรงนี้ก็มีคนๆหนึ่งยืนอยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนร้องไห้ เพื่อนหัวเราะ และยินดีที่จะให้กำลังใจคุณเสมอครับ













ขอบคุณที่เข้ามาเที่ยวคับ
Google
Friends' blogs
[Add เติบโตและยั่งยืน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.