31 สิงหาคม 2550 ค่าชีวิต
ความจริงผมตั้งใจจะปิดบล็อกสักพัก เพราะมีงานที่ต่างจังหวัด ( ไม่ใช่งานประจำหรอกครับ แต่ไม่อยากอยู่เปล่าๆ ถือว่ามีรายได้นิดๆหน่อยๆระหว่างหางาน )
แต่ผมไม่อยากให้บันทึกหยุด เพราะผมมีความสุขกับการเขียนบันทึกและได้ฟัง ได้อ่าน ความคิดของคนมากมาย
เอาเป็นว่าผมอาจไม่ค่อยได้มาอัพบล็อกบ่อยๆ หรือไม่ได้มาแวะเวียนมาเยี่ยมพี่ๆ น้าๆ ลุงๆ เหมือนเคย ต้องขออภัยด้วยนะครับ
.................................................................
แถมอีกนิด เอาเรื่องงานมาเล่าให้ฟังครับ
เด็กผู้หญิงคนนึง อาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคนเพราะพ่อของเธอจากไปตั้งแต่เธอยังเด็ก
ชีวิตเธอแม้จะไม่สมบูรณ์ แต่ทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น เธอเป็นเด็กเรียนดีและกำลังจะจบมหาวิทยาลัย มีหน่วยงานเอกชนจองตัวเธอไปทำงานแล้ว เธอเป็นความภูมิใจและสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดสำหรับแม่ของเธอ
วันหนึ่งเธอประสบอุบัติเหตุ ทำให้ขาเธอใช้การไม่ได้...
อนาคตที่สวยหรูดับวูบ ความดีงามต่างๆที่เธอกำลังจะเอื้อมถึงหายไปต่อหน้าต่อตา ทั้งๆที่เธอกำลังจะคว้ามันมาอยู่แล้วเชียว
คดีนี้ประกันได้จ่ายเงินให้เธอจำนวนหนึ่ง ซึ่งยังไม่ได้ครึ่งของค่ารักษาพยาบาลของเธอเลย
ยังไม่รวมสิ่งมีค่ามากกว่านั้นที่เธอเสียไป
" โอกาส "
เธอไม่สามารถเรียนจบได้ในเทอมนั้น และไม่สามารถทำงานที่ทำอยู่ทุกวัน รวมทั้งไม่สามารถทำงานที่ได้จองตัวเธอไว้ได้
แม่ของเธอต้องลางานเพื่อพยาบาลลูก จนไม่ค่อยได้ไปทำงาน
บริษัทประกันปฏิเสธที่จะจ่ายเงินชดเชยในกรณีนี้ รวมทั้งคู่กรณีด้วย
คู่กรณีของเธอเป็นข้าราชการต่างจังหวัด และกำลังจะย้ายเพื่อไปทำงานในส่วนที่อันตรายของประเทศนี้ แน่นอน เค้าเป็นข้าราชการที่เสียสละยิ่งที่ยอมไปทำงานในพื้นที่ที่หลายคนปฏิเสธ
ทุกอย่างกำลังจะเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ผมและทุกคนที่อ่านคงตอบไม่ได้ว่าเธอควรได้รับการชดเชยหรือเยียวยามากเพียงใด หรือคู่กรณีของเธอควรจะรับผิดมากเพียงใด
ไม่มีใครชนะหรือแพ้ แต่หวังว่ากระบวนการยุติธรรมจะสามารถเยียวยาและบรรเทาความทุกข์ของเธอได้
โลกนี้มีเรื่องตลกร้ายสำหรับคนธรรมดาเสมอ โดยเฉพาะปัจจุบันที่กำลังมีข่าวของคนในสังคมชั้นสูงกำลังตกลง " ค่าชีวิต " ของคนอีกกลุ่มนึงอยู่
หรือที่คนชั้นสูงอีกส่วนกำลังจัดงานฉลองกฎหมายสูงสุดของประเทศ
กฎหมายที่ควรจะรองรับความเท่าเทียมกับของสังคมเฉกเช่นเดียวกับกฎหมายทั่วไป แต่งานเลี้ยงฉลองของกฎหมายนี้กลับตอกย้ำความไม่เท่าเทียมระหว่างผู้ที่เหลือจะกิน กับผู้ที่ไม่มีอะไรจะกิน
มือที่ถือแก้วใบหรู น้ำสีสวยในแก้วนั้นอาจมีราคามากกว่าเงินที่เธอได้รับในกรณีนี้เสียอีก มือที่ควรจะโอบอุ้มคนที่ด้อยกว่า ไม่ว่าจะเป็นไปด้วยหน้าที่หรือศีลธรรม
กับมืออีกมือหนึ่งที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่อเลี้ยงดูลูก ผู้ซึ่งเป็นความหวังและสิ่งดีงามที่สุดของเธอ
ไม่รู้ว่ามือไหนจะมีค่ามากกว่ากัน...
.......................................................................
แถมอีกนิดจากใจเลย เคยคิดว่า งานแบบที่ทำอยู่นี้เป็นแค่การเข้าข้างคนที่ถูก เพิ่งรู้ว่า คนที่ถูกมันไม่มีจริงหรอก ทั้งหมดของโลกนี้อยู่ที่ความพอดีต่างหาก
Create Date : 31 สิงหาคม 2550 |
|
23 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2550 20:55:51 น. |
Counter : 3320 Pageviews. |
|
|
|
ประกันดีครับตอนชวนให้ทำ แต่ตอนเคลมก็ดีครับ ดีแบบเนี้ย