บันทึกของเด็กชายกำลังโต
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
21 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
ชะอำกับครอบครัว

เมื่อวันหยุดช่วงวันแม่ ครอบครัวผมไปเที่ยวชะอำกันมาครับ

ไม่ได้ไปซะนาน เปลี่ยนไปเยอะเลย แต่ก็เป็นในแง่มุมที่ดีขึ้นนะ เช่น มีการทำถนนทางเดินก่อนถึงหาด หรือร้านค้าที่เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นมากเลย

ปกติแล้วครอบครัวผมมักจะนัดกันไปเที่ยวทะเลชะอำกันแทบทุกจะหน้าร้อน ไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ รถ 3 - 4 คันเลย

ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องทำกับข้าวเอง และไม่มีร้านอาหารสดที่รับทำอย่างทุกวันนี้



ส่วนเดี๋ยวนี้มีร้านค้าเรียงรายตามแนวหาด ทั้งของสดและรับจ้างทำ มีการควบคุมในด้านราคาและสุขอนามัย รับรองว่ารสชาดอร่อยและสะอาดครับ อันนี้คอนเฟริมร์

นอกจากนี้การจัดการบริเวณริมหาดก็เป็นระเบียบดี ร่มไม่ตั้งกินเข้าไปเนื้อที่หาดแล้ว เล่นได้อย่างสบายใจครับ ราคามาตรฐานทั้งหาดครับ







เนื่องจากครอบครัวเรามาพักบ่อย เลยมีรีสอร์ตที่เรามาประจำอยู่ชื่อ สันติสุข สมัยก่อนยังไม่มีเกสเฮ้าต์แบบทุกวันนี้ ครอบครัวเรามักจะมาพักที่นี่เสมอๆครับ เป็นบ้านพักที่ร่มรื่นดี มีบริเวณให้เด็กๆได้วิ่งเล่นได้ไม่ต้องกลัวรถชน

และสำหรับที่นี่ มีนี่ครับ " ต้นตาลผีสิง "



อันที่จริงมันก็ไม่ใช่ต้นตาลผีสิงอะไรหรอกครับ แต่ที่มันเป็นต้นตาลผีสิงก็เพราะว่าสมัยก่อน พวกน้องสาวชอบจะมาขี่จักรยานแล้วมาอ้อมที่ต้นตาลนี่ครับ พี่ๆอย่างเราเลยอำน้องว่า " ต้นตาลแบบนี้จะมีพวกนางไม้อยู่นะเฟ้ย พอดึกๆ จะออกมาจากต้น จับคนเข้าไป "

ได้ผลครับ ปรากฎว่าพวกน้องๆกลัวกันใหญ่ พากันไปฟ้องแม่ พวกพี่ๆเลยโดนดุศักดิ์สิทธิ์จริงๆเชียว







เก้าอี้ เดาว่าเก่าพอๆกับอายุรีสอร์ต




เราออกจากบ้านกันช้า แถมแวะเที่ยวกันตลอดทาง เลยมาถึงเย็นมากแล้ว วันนั้นคลื่นแรงมาก ไม่เหมาะแก่การเล่นน้ำเลย แถมฟ้าครึ้มอีก เด็กๆและผู้ใหญ่หัวใจเด็กเลยไม่ได้ไปเล่นน้ำกัน ได้แต่เดินเที่ยวชายหาด ท้าทายสายลมเย็นโชย พัดเอาคำทักทายจากทะเลที่มีแต่ความทรงจำ


" ไม่ได้เจอกันนานเชียวนะเธอ โตเป็นหนุ่มแล้วเชียว " สาบานว่า ทะเลพูดกับผมแบบนี้จริงๆครับ





เดินกินลมกันแล้ว ก็ถึงเวลาินข้าวกันซะที กับข้าวที่เราเลือกของสดแล้วให้เค้าทำก็เรียบร้อยแล้ว วันนี้เรานั่งกินกันที่บ้านพัก

เวลาเลือกปูหรืออาหารทะเล เคยรู้สึกสงสารมันกันบ้างไหมครับ ครอบครัวผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน แต่ติดว่าขี้สงสารแต่อยากกินของอร่อย เลยจะใช้วิธีบอกแม่ค้าว่าเอาปูโลหนึ่ง ย่างเลยนะ เดี๋ยวมาเอาครับ แล้วก็เดินไปกินลมกันสักพัก

ปูย่างหอมฉุย ก็อยู่บนจานพร้อมน้ำจิ้มอร่อยๆ ก็เสร็จแล้ว ตอนกินนี่ไม่ได้รู้สึกบาปเลยนะ

สำหรับใครๆคิดว่าจะเห็นรูปอาหารทะเล เสียใจครับ เพราะกว่าจะนึกได้ว่าควรถ่าบรูปมาโชว์ก่อน ก็หมดไปครึ่งนึงล่ะ



คืนนั้นผมนอนดูหนังเรื่อง Cars จนง่วงหลับไป...


เช้าแล้วจ้า ตื่นกันซะที ตื่นกันสายแทบทั้งบ้าน ไปเดินหาโจ๊กอร่อยๆกินกับปาท่องโก๋ กันแถวริมหาด วันนี้เราจะไปเที่ยววัดห้วยมงคลกัน มีหลวงปู่ทวดองค์โต ให้ประชาชนสักการะกันครับ


จากชะอำ...แวบเดียวก็มาถึงแล้ว




วันนั้นคนมหาศาล เนื่องจากเป็นวันหยุดติดกันสามวัน เลยมีคนมาเที่ยวกันมาก แต่ด้วยสถานที่กว้างขวางเลยแลดูคนไม่มากนักครับ





ออกจากวัด ตกลงว่าเราจะไปกินข้าวกันที่ร้านหนึ่ง ปรากฎว่าหลงครับ

เรื่องปกติสำหรับครอบครัวเรา ถ้าไปไหนแล้วไม่มีหลงอาจถึงขั้นฉลองกันเลยทีเดียว ครั้งหนึ่งเคยหลงแล้วไม่รู้ทำไงเลยขับตามเสาไฟฟ้า ไปออกหมู่บ้านในอีกจังหวัดมาแล้ว

ในที่สุดเราก็มาถึงชะอำกันจนได้ อาหารกลางวันที่วางแผนไว้กลายเป็นข้าวเหนียวไก่ย่างไปเฉยเลย

นอนเล่นกันที่บ้านพักจนบ่ายแก่ๆ ก็ได้เวลาที่ทุกคนรอคอย เพราะวันนี้อากาศเป็นใจต่อการเล่่นน้ำอย่างยิ่ง แดดร่มๆ ฟ้าใสๆ ลมโชยๆ เผลอแป๊บเดียวตัวดำปี๋เพราะไม่ได้ทา ยูวี ( ปกติไม่เจออะไรก็ดำอยู่แล้ว ) <--- ไม่ได้ดำฮะ เค้าเรียกผิวสีแทนตังหาก






ช่วงนี้ไม่ค่อยมีรูปเพราะไปเล่นน้ำ แอบเป็นเด็กแปบนึงครับ


คืนนั้นเรากินอาหารกันจนอิ่ม นอนทะเล กินอาหารทะเล หมึก กุ้ง ปู หอย เห็นเราเดินไปคงหวาดผวาแน่ๆ

ไม่มีรูปตามเคย เพราะความหิวเข้าตา




เช้าอีกแล้ว ถึงวันกลับล่ะครับ เวลามีความสุขนี่ไวจังเนอะ...

ผมเดินไปที่หาดเช้าๆพร้อมกับเอากล้องไปด้วย ความจริงตั้งใจจะมีรูปพระอาทิตย์สวยๆมาฝาก แต่สงสัยเธอขี้อายไปหน่อยเลยไปหลบอยู่หลังเมฆซะ



เลยมีแต่รูปบรรยากาศว่าที่หาดมีอะไรกันบ้างน้อ...

ที่หาดมีหอย



มีคนเก็บหอย



ช่วยกันเก็บ



ทะเลมีเด็กน้อย



วิ่งเล่น



คลื่นมาแล้ว...




คิดอะไรเอ่ย...




มีคนตกปลาด้วย



จะได้ไหมเนี่ย...




เค้าว่าทะเลเป็นภาพสะท้อนของท้องฟ้า...



ขาใครนะ..




ขอบคุณโลกนี้ที่มีที่สวยๆสำหรับทุกคน และสำหรับเท้าน้อยๆของผม ( ที่เคยเล็กเท่าฝาหอย แต่ตอนนี้ต้องเป็นเบอร์ใหญ่ )



เราหาอะไรกินกันตอนเช้าแบบง่ายๆ แล้วก็เดินทางกลับ พร้อมกับเสียงเพลงหวานๆของ ฝน ธนสุนทร ตลอดทางเลยครับ ( คนอะไรเสียงหวานจัง )





Create Date : 21 สิงหาคม 2550
Last Update : 24 สิงหาคม 2550 16:43:17 น. 0 comments
Counter : 2726 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เติบโตและยั่งยืน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






黒川 Kurokawa (black river) 明 Akira (bright)

บันทึกออนไลน์ของคนเล็กๆ แต่ตัวไม่เล็ก เก็บแง่มุมของคนนู่น เรื่องของคนนี้ ชีวิตของคนนั้น มาบอกเล่า เม้าท์ แซว ไปตามเรื่อง ประกอบกับรูปถ่ายเล่าเรื่องราวที่เจ้าของบล็อกกำลังหัดถ่ายอยู่ครับ


รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นว่าวที่กำลังสู้อยู่กับลม มีเพียงเชือกเส้นเล็กๆที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร ดึงรั้งชีวิตไว้ไม่ให้ลอยละลิ่วไปกับสายลมแรง


และหากมีใครสักคนกำลังโหยหากำลังใจ บล็อกเล็กๆนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่หัวใจกำลังอ่อนล้า อยากให้รู้ว่า ที่ตรงนี้ก็มีคนๆหนึ่งยืนอยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนร้องไห้ เพื่อนหัวเราะ และยินดีที่จะให้กำลังใจคุณเสมอครับ













ขอบคุณที่เข้ามาเที่ยวคับ
Google
Friends' blogs
[Add เติบโตและยั่งยืน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.