บันทึกของเด็กชายกำลังโต
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2551
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
12 ตุลาคม 2551
 
All Blogs
 

12 ตุลาคม 2551 บันทึก 7 ตุลา ผมเห็นอะไรที่สภา

ความจริงตั้งใจว่าจะเขียนบันทึกหน้าที่ในห้องปิด เพราะอย่างเก็บไว้อ่านเอง แต่ไปๆมาๆ คิดว่าเขียนที่หน้าบันทึกดีกว่า เผื่อคนที่ได้อ่านจะได้ทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่สภาวันที่ 7 ตุลา 51

ออกตัวก่อนว่าผมเขียนสิ่งที่ผมเห็น โดยไม่ทราบรายละเอียดบางตอนที่ไม่ได้เห็นนะครับ


ประมาณ 9.00 ผมออกจากที่ทำงาน ตั้งใจเพียงแค่จะช่วยพี่ที่ทำงานเอาเอกสารไปส่งที่สภา แล้วก็จะกลับมานั่งทำงานที่ออฟฟิส ระหว่างทางเข้าสภาคนในรถมีการโทรเช็คกับทางสภาตลอดว่าสถานการณ์เป็นไงบ้าง เพราะรุ่งสางตำรวจปะทะกับผู้ประท้วงมารอบหนึ่ง ได้รับคำตอบจากสภาว่าสามารถเข้าได้


ประมาณ 9.30 ใกล้ประตูสภา มีแถวตำรวจตั้งอยู่ค่อนข้างหนาแน่นบริเวณถนนราชวิถี กันรถผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องออก รถวิ่งเลยมาเกือบถึงประตูสภา นอกมีขยะพวกขวดน้ำพลาสติกเกลื่อนกลาด และรอยเลือด สภาพเหมือนมีการปะทะกันอย่างหนัก


ประมาณ 10.00 ผมนั่งอยู่ในห้องประสานงาน บรรยากาศเงียบสนิท ไฟมืด เพราะไม่มีไฟฟ้า แต่ยังมีการประชุมตามปกติ


ประมาณ 10.30 ผมเดินออกมาดูรงประตูราชวิถี ผู้ประท้วงเริ่มทยอยกันมามากขึ้น ขณะที่ตำรวจตั้งแถวอยู่ภายในสภา ผมได้คุยกับตำรวจนายหนึ่งทราบว่าน่าจะมีการปิดประตูสภาเพื่อป้องกันคนเข้า ออก ผมเดินออกมาด้านนอกประตู เห็นกลุ่มผู้ชุมนุมเอารถคันใหญ่มาเตรียมปิดประตู ตรงนี้เห็นรอยเลือดกองใหญ่ ตอนหลังทราบว่าเป็นรอยเลือดของคนที่ขาขาด และยังมีฤทธิ์ของแก๊สน้ำตาเล็กน้อย

อีกพักใหญ่มีเสียงตะโกนด่าทอดังมาจากภายนอกได้ยินถึงห้องประสานงาน ผมเดินมาดูอีกครั้ง ผู้ประท้วงส่วนหนึ่งยันเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาในสภา ยึดรถผู้ต้องหา แล้วใช้โซ่ล่ามประตูสภา มีคนมายืนดูอยู่มาก รวมทั้งตำรวจด้วย ต่อมามีการนำรถควบคุมผู้ต้องหามาปิดและนำเต้นท์มากางหน้าประตู ผมยืนห่างจากตรงที่ปีนมาล่ามโซ่ประมาณ 2 เมตร ผู้ประท้วงบางคนมีท่อเหล็กและหนังสติ๊ก ด่าทอตำรวจ และตะโกนไม่เอากระบองๆ ซ้ำๆ

ผมดูอยู่จนเค้าล่ามโซ่เสร็จ แต่ยังไม่ได้ปีนเข้ามาในสภา มีบ้างที่พยายามปีน แต่มีกลุ่มผู้ประท้วงบางส่วนห้ามไว้ ตอนนี้ผมเห็น ตชด. ตั้งแถวด้วย


ประมาณ เที่ยง แถลงนโยบายใกล้เสร็จ ผมลงมาดูที่เดิม เหตุการณ์ยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่มีการด่าเจ้าหน้าที่ตำรวจแรงขึ้น ผมเดินเลยไปประตูหน้า แกนนำกำลังพูดบนเวลาทีไม่ให้ตำรวจทำร้ายประชาชน ตรงนี้ผมเห็นด้ามธงที่มีปลายแหลม เหมือนหอกในหนังโบราณหลากสีโบกไปมา


ประมาณ 12.30 ผมกลับไปนั่งดูถ่ายทอดการประชุมในห้อง ไฟมาแล้ว จนกระทั่งแถลงนโยบายจบแล้ว เจ้าหน้าที่บางส่วนกลับไปแล้ว เหลือบางส่วนรอจนแถลงนโยบายจบ แต่พอลงมาพบว่าประตูถูกโซ่ล่ามไว้ เลยนั่งอยู่ตรงหน้าตึกวุฒิสภา ส่วนผมขึ้นไปชั้นสองเก็บของ ทั้งๆที่รู้ว่าเก็บไปก็ยังออกไม่ได้ แต่ก็ได้ฝากเจ้าหน้าที่สภาไว้ เผื่อต้องปีนออกจริงๆ


บ่ายโมง เราพากันเดินมาบริเวณประตูโรงช้าง แต่ประตูปิด และเจ้าหน้าที่ผั่งโน้นขอไม่ให้ปีนออกมา เพราะผู้ประท้วงจับตาดูอยู่ โดยจะบุกเข้ามาหากปล่อยให้เจ้าหน้าที่ปีนออก เราจึงไปกินข้าวกันที่โรงอาหารด้านหลัง เหลือข้าวไข่เจียวกะทะสุดท้ายพอดี เราไปนั่งรอกันตรงหลังบัลลังค์ในตึกสภา

ผมเดินออกมาดูบริเวณด้านหน้า หลังพระบรมราชานุสาวรีย์ กลุ่มผู้ประท้วงใส่เสื้อสีเหลืองปิดทางเข้าทุกทางของสภา มีเยอะไม่ต่ำกว่า 6 ถึง 7 พัน คน เสียงตะโกนด่าและเสียงพูดปลุกระดมดังไม่ขาดสาย


บ่ายสองโมง ผมกลับมานั่งหน้าตึกวุฒิอีกครั้ง ผมเดินขึ้นไปคุยกับเจ้าหน้าที่สภาบนชั้นสอง ตรงหน้าต่างที่มองเห็นถนนราชวิถี ผู้ชุมนุมบางส่วนด่าเรา แล้วก็ยิงน็อตตัวเมียใส่เราด้วยหนังสติ๊ก เราหลบออกมาจากหน้าต่าง เจ้าหน้าที่สภาคนหนึ่งถ่ายวีดีโอไว้ด้วย


สามโมงเย็น มีข่าวว่าประตูโรงช้างต้นจะเปิด ผมเดินมาที่ประตูนั้นแต่ก็ยังปิดเหมือนเดิม มีเสียงแกนนำพูดว่า "ตำรวจอย่าทำร้ายประชาชนของในหลวง" งั้นทำไมผมต้องมาติดอยู่ที่นี่ ผมคิดในใจ


ประมาณ สี่โมงเย็น ผู้ประท้วงบอกว่าจะให้เจ้าหน้าที่ออกได้แต่ต้องแสดงบัตรคู่กับบัตรประชาชน เจ้าหน้าที่บางคนไม่ยอม บางคนยอม แต่ยังไม่ได้ออก เพราะมีข่าวว่ามีเหตุระเบิดที่หน้าพรรคชาติไทย ผู้ประท้วงเสียชีวิต ผมจึงเดินเข้าไปนั่งรอในตึกหนึ่งของสภาอีกครั้ง ระหว่างเดินเข้ามา มีเสียงระเบิดดังติดต่อกันมาจากด้านแยกการเรือน พร้อมกับมีคนบอกว่ามีการสลายการชุมนุมแล้ว

ผมออกมายืนดูตรงอาคารสองอีกครั้ง ผู้ประท้วงตั้งหอกเป็นแถวอยู่หลังรั้ว ขณะที่ตำรวจเดินเคาะโล่เข้ามา มีการประกาศให้สลายการชุมนุม มีเสียงปืนและระเบิดโดยไม่รู้ฝ่ายไหน ผมเห็นตำรวจบางส่วนโดนกลุ่มผู้ชุมกระทืบ และตีด้วยท่อนไม้ มีเสียงระเบิดดังมาจากหน้าสภา ทราบภายหลังว่าเป็นระเบิดขวดโยนเข้ามาในสภา แต่ไม่โดนใคร ผมรีบวิ่งเข้ามาในอาคารหนึ่ง


สี่โมงครึ่ง ผมเดินมาตรงหน้าประตูราชวิถี ตำรวจกำลังสลายผู้ชุมนุมพอดี มีการใช้ความรุนแรงทั้งสองฝ่าย ขณะที่เจ้าหน้าที่ในสภาบางคนใช้ก้อนหินขว้างใส่ผู้ชุมนุมด้านนอก มีการยิงแก๊สน้ำตาอย่างหนัก ตอนนี้ไม่มีใครเข้าใกล้ประตูได้


ห้าโมงเย็น เรารวมกลุ่มกันวิ่งออกมาทางด้านหลังสภาเพราะมีข่าวว่าตำรวจสามารถเคลียร์ผู้ชุมนุมหน้าพระที่นั่งวิมานเมฆได้แล้ว มีคนปีนออกไปทางนี้มาก เราเตรียมตัวจะปีนเช่นกัน แต่มีคนตะโกนบอกว่าจากทางเชื่อมสภาว่าปีนไปก็ออกไปไม่ได้เพราะเค้ายังปะทะกันอยู่ แต่ไม่มีคนสนใจมากนัก ทุกคนเตรียมตัวปีนออก

ระหว่างนั้นมีตำรวจมาบอกคนที่กำลังรอปีนว่าไม่ต้องปีน ตอนนี้สามารถผลักดันผู้ประท้วงออกจากประตูด้านราชวิถีได้แล้ว สามารถเดินออกได้ แล้วจะมีรถตำรวจรอรับอยู่ พวกเราวิ่งน้ำตาไหลเพราะฤทธิ์แก๊สน้ำตามาทางประตูหน้า ตำรวจหลายนายก็โดนฤทธิ์แก๊สน้ำตาเช่นกัน แต่กัดฟันบอกให้พวกเราวิ่งเลี้ยวซ้ายไปขึ้นรถบัสตำรวจ ระหว่างวิ่งเห็นตำรวจหามตำรวจนายหนึ่งน่าจะโดนแทงเลือดอาบเข้ามาในสภา


ประมาณ ห้าโมงครึ่ง ผมอยู่บนรสบัสของตำรวจ ที่ปิดกระจกแน่นหนา ระหว่างวิ่งเห็นคนนอนเจ็บอยู่บ้าง ทั้งผู้ชุมนุมและตำรวจ มีคนเอาน้ำมาวางให้ตำรวจล้างแก๊สน้ำตาด้วย มียางรถยนต์กองอยู่ฝั่งหนึ่งของถนน และพื้นถนนเปื้อนน้ำมัน เราในรถแบ่งน้ำกันล้างตา สภาพในรถทุลักทุเล แต่ทุกคนก็ช่วยกันดี แบ่งน้ำกันล้างหน้า หรือกินกัน

รถวิ่งมาส่งที่ฝั่งธนเชิงสะพานซังฮี้ ผมลงรถแบบมึนๆ โทรศัพท์บอกที่บ้านว่าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็ยืนรอรุ่นพี่ที่มหาลัย ที่ทำงานที่สภา แล้วเรียกรถกลับบ้านด้วยกัน


จบบันทึก

.................................................................................................


ผมคงไม่กล่าวถึงว่าสิ่งเหล่านี้มันเกิดเพราะใครหรือะไร ท่านที่ติดตามข่าวสาร หรือแม้จะไม่ติดตามก็คงจะทราบกันอยู่แล้ว

ไอ้การโดนล้อม หรือโดนม็อบปิดน่ะผมชินซะแล้ว เพราะโดนมาบ่อย แต่ที่น่าเศร้าก็คือทุกฝ่ายต่างก็เป็นคนไทยด้วยกัน

ผมยังจำที่ตำรวจประกาศก่อนสลายได้แม่น " ไม่มีผู้ชนะในเหตุการณ์ครั้งนี้ เราทุกคนต่างก็เป็นคนไทยด้วยกัน"

อยากให้ประเทศนี้สงบเร็วๆจัง




 

Create Date : 12 ตุลาคม 2551
8 comments
Last Update : 12 ตุลาคม 2551 23:31:14 น.
Counter : 651 Pageviews.

 

น่าเศร้า คนไทยด้วยกันแท้ๆ
ไม่น่าเลย

 

โดย: วนิส 13 ตุลาคม 2551 0:14:30 น.  

 

ไม่มีคำอธิบาย........

 

โดย: ลุงแมว 13 ตุลาคม 2551 20:08:33 น.  

 

ต่อสู้อย่างอารยชนเถิด อย่าสู้กันอย่างคนเถื่อนเลยครับ

ขอให้ประเทศปลอดภัยครับ

ขอบคุณนะป๊อกที่นำมาเล่าสู่กันฟัง ดีใจครับที่ปลอดภัย...

 

โดย: เขาพนม 14 ตุลาคม 2551 13:45:31 น.  

 

อ่านแล้วน่ากลัวจัง คุณพี่ป๊อกพิมพ์เห็นภาพมาก

วันนั้นผมเข้างานกะสิบโมงเช้า ต้องนั่งรถจากบ้านที่พุทธมณฑลสาย3 ซึ่งรถเมล์สาย515ต้องวิ่งผ่านเส้นนั้นพอดี..แล้วเขาก็วิ่งเบี่ยงไปเส้นข้างหลังแทน
ผมก็เอะใจนิดๆ แต่ก็ไม่ไรมาก แต่เห็นตำรวจเยอะอยู่ ก็หวั่นๆ
พอมาถึงออฟฟิศเปิดทีวีถึงรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น...เห้อ

ผมก็อยากให้สงบเร็วๆจัง

ว่าแต่..พี่ป๊อกจำผมได้มั้ยอ่า ไม่ได้มาเยี่ยมซะนาน
สบายดีนะค้าบ?

 

โดย: P_Poy 17 ตุลาคม 2551 21:59:11 น.  

 


เศร้าใจจริงๆ
คนไทยไม่รักกัน

โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร

 

โดย: Purple Wind 18 ตุลาคม 2551 18:06:41 น.  

 

ที่นี่คือประเทศไทย
คนไทยต้องทำใจกันหน่อย

 

โดย: ปางหวัน IP: 202.176.97.1 25 ตุลาคม 2551 13:04:11 น.  

 

ลุงแวะมาเยี่ยมป๊อกครับ ว่าแต่ประเทศไทย ยังต้องวุ่นวายอยู่อีก หาทางจบยากมาก

หรือจะรอว่า...

คนไทยทั้งหมดพากันออกมาบอกกลุ่มคนพวกนั้นว่า เราจะเลือกแบบนี้นะ แล้วคุณๆอย่าวอแวอีก


 

โดย: เขาพนม 27 ตุลาคม 2551 20:13:03 น.  

 

เป็นไงบ้างป๊อก
สบายดีมั๊ยยยย

 

โดย: ปางหวัน 29 ตุลาคม 2551 19:44:03 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เติบโตและยั่งยืน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






黒川 Kurokawa (black river) 明 Akira (bright)

บันทึกออนไลน์ของคนเล็กๆ แต่ตัวไม่เล็ก เก็บแง่มุมของคนนู่น เรื่องของคนนี้ ชีวิตของคนนั้น มาบอกเล่า เม้าท์ แซว ไปตามเรื่อง ประกอบกับรูปถ่ายเล่าเรื่องราวที่เจ้าของบล็อกกำลังหัดถ่ายอยู่ครับ


รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นว่าวที่กำลังสู้อยู่กับลม มีเพียงเชือกเส้นเล็กๆที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร ดึงรั้งชีวิตไว้ไม่ให้ลอยละลิ่วไปกับสายลมแรง


และหากมีใครสักคนกำลังโหยหากำลังใจ บล็อกเล็กๆนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่หัวใจกำลังอ่อนล้า อยากให้รู้ว่า ที่ตรงนี้ก็มีคนๆหนึ่งยืนอยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนร้องไห้ เพื่อนหัวเราะ และยินดีที่จะให้กำลังใจคุณเสมอครับ













ขอบคุณที่เข้ามาเที่ยวคับ
Google
Friends' blogs
[Add เติบโตและยั่งยืน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.