วัยเด็กรำลึก2
รางวัลจากการสอบได้ที่1 ปากกาเมจิกแดง-น้ำเงิน ด้ามสีครีมเงา พอได้ใช้แล้ว มันดีจริงๆ เส้นปากกาที่ลากมันสวยสดใส ยิ่งใช้ยิ่งเพลิน เขียนไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ใช้จนหมดด้าม เอาล่ะสิ อยากใช้อีก ทำไงดี บอกแม่ขอแม่แล้ว สั้นๆสองคำ "ไม่ให้" แม่จบของแม่ แต่ฉันไม่จบ
ฉันจำไม่ได้ว่าตอนนั้นแม่ให้ค่าขนมมั้ย ถ้าให้แล้วให้เท่าไหร่ เพราะโรงเรียน มีอาหารเที่ยงและอาหารว่าง เดินทางโดยใช้รถโรงเรียน ไม่มีร้านอะไรในโรงเรียนให้ใช้จ่าย
ฉันขึ้นชั้น ป.4 ขณะนั้นเฮียขึ้น ป.6 เราทั้งคู่เริ่มมีกิจกรรมใหม่คือ เรียนพิเศษวันหยุด พอเรียนไปซักพัก เฮียชวนฉันโดดเรียน พานั่งรถเล่น เราสองคนพี่น้องจะเคยนั่งรถจนสุดสายเพื่อฆ่าเวลา บางครั้งฉันก็ไปรอเฮียเล่นเกมส์แถววังบูรพา
เนื่องจากแม่ให้เราสองพี่น้องไปกลับรถโรงเรียน ถ้าจำไม่ผิด ครูคุมรถคงเห็นฉันมีพี่ชายด้วย คงไม่คิดว่าจะมีปัญหา จึงให้ลงรถหน้าปากซอย จังหวะนั้นเองที่มีช่องให้เราไปไหนได้บ้าง (ด้วยความที่ฉันยังเล็กและเป็นผู้หญิง แม่ไม่อนุญาตให้ไปไหนเอง ยกเว้นหากโดนใช้ไปซื้อของ)
ฉันจำรายละเอียดทั้งหมดได้ไม่ชัดเจนนัก แต่จำได้ลางๆว่า หลังจากเลิกเรียนในวันธรรมดาวันหนึ่ง เฮียฉันอยากไปเล่นเกมที่บ้านเพื่อนสนิท จึงลากฉันไปด้วยแต่ฉันไม่ได้เข้าไปบ้านเพื่อนเฮียคนนั้น ฉันไปห้างที่อยู่ใกล้ๆบ้านเพื่อนเฮียคนนั้น โดยมีเพื่อนในชั้นเรียนเดียวกับฉันไปด้วย ฉันยังติดใจปากกาด้ามที่ว่า และฉันก็ได้พบกับมันอีกครั้ง ฉันอยากได้มันจับใจ แต่ฉันไม่มีเงิน เพื่อนออกความเห็นให้ฉันหยิบมันใส่กระเป๋า ฉันคือคนที่อยากได้และตัดสินใจกระทำสิ่งนั้นลงไป...นี่คือบทเรียนจากความผิดพลาดของฉัน
เมื่อเรากำลังเดินออกจากห้าง เราถูกกักตัวไว้ ม้าไปที่ห้างเพื่อรับตัวฉัน กรณีขโมยสินค้าต้องถูกปรับ 10เท่าของมูลค่าสินค้านั้น เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันโดนกระหน่ำด้วยไม้แขวนเสื้อ ดีที่เพื่อนบ้านมาช่วยขอไว้...นี่คือผลที่ฉันได้รับจากสิ่งที่ฉันทำผิดพลาด
เมื่อฉันไปโรงเรียน สายตาของครูและเพื่อนที่รู้เรื่องก็เปลี่ยนไป และฉันก็ยังคงเรียนต่อไป เมื่อครั้งอยู่ ป.5 มีอยู่วิชาหนึ่งที่พูดเรื่องการลักขโมย สายตาหลายคู่ หันกลับมามองที่ฉัน...สังคมตัดสินฉันรึเปล่านะ
ตอนจบ ป.5 เกรดฉันไม่ค่อยดี ฉันติด 0 วิชา กพอ. ตอนเห็นสมุดพกคิดในใจ ว่าต้องแก้เกรด ไม่งั้นได้สัมผัสพลังคอสโมเน้นๆแน่ เลยจัดการแก้จาก 0 เป็น1 มักน้อยมาก ปิดเทอมนั้นมีเรื่องให้ฉันประหลาดใจ เมื่อครูมาเยี่ยมฉันถึงบ้าน ฉันหลบครูเก็บตัวอยู่ชั้น2 ครูเปิดสมุกพกฉัน และรู้ว่าฉันทำอะไร แต่ครูก็ไม่ได้พูดอะไรกับแม่ ฉันรอดตัวแบบหวุดหวิดจากเหตุการณ์นั้น
ช่วงประถม แม่มีส่งเราสองพี่น้องไปเรียนว่ายน้ำด้วย เฮียชอบว่ายน้ำมาก แต่ฉันนี่โคตรกลัวน้ำฉันอธิบายไม่ได้ ฉันเอาแต่กอดเข่าหน้าขอบสระ นั่งมองเพื่อนหลายอาทิตย์กว่าจะยอมลงน้ำ พอหัดว่ายไปได้ซักพักก็ก่อเรื่อง ฉันทะลึ่งว่ายเอง พอว่ายไปกลางสระก็เริ่มหมดแรง เลยไปเหนี่ยวคอเพื่อนคนหนึ่งไว้ ฉันทำอันตรายเพื่อนคนนั้นโดยไม่ตั้งใจ เพราะความอวดดีของฉันเอง และก็มีอยู่ครั้งที่ฉันกระโดดผิดท่า หน้าท้องกระแทกน้ำเต็ม ทั้งเจ็บและจุก ตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่ว่ายน้ำอีก แม้จะพยายามลองแล้วแต่ก็ทั้งขยาดและกลัว
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2560 |
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2560 9:07:08 น. |
|
1 comments
|
Counter : 489 Pageviews. |
|
|