...ล้ม...ลุก...

ต่อมาม้าตัดสินใจผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าจากอาการเข่าเสื่อมทั้งสองข้างเพราะทนมาสิบกว่าปีแล้ว ฉันไปนอนเป็นเพื่อนม้าเหมือนเดิม ช่วงนั้นเองช่างเย็บเสื้อคนหนึ่งที่กินนอนกับเราขอออกไปใช้ชีวิตเองข้างนอก และเพียงสองเดือน เธอก็ไปมีครอบครัว...

ม้าขอให้ฉันไปเรียนหลักสูตรตัดเสื้อแบบจริงจัง ส่วนฉันตอนนั้นเริ่มเบื่อบ้านฉันรับปากและพยายามหาเหตุผลดีๆที่จะมาช่วยที่ม้า ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นฉันหลงเข้าไปในธุรกิจอาหารสุขภาพที่ดังที่สุดในตอนนั้น เพียงเพราะว่าฉันอยากมีรายได้เล็กๆน้อยๆ

ฉันล้มเหลวกับธุรกิจนี้อย่างสิ้นเชิง ฉันไม่มีเป้าหมายกับมัน ฉันแค่อยากทำงานอยากปลดปล่อยพลังงานออกไปบ้าง ธุรกิจนี้ฉันรู้สึกเหมือนถูกลูกพี่หักหลังฉันไว้ใจเขา แต่ไม่พร้อมเป็นอะไรเลย ไม่มีจุดหมาย ยังไงก็ตามเขาพยายามดันฉันให้เป็นเหมือนขาข้างหนึ่งแล้วเขาใส่ใครคนหนึ่งเข้ามาเป็นขาอีกข้างของเขา เธอเป็นแม่บ้านไฮโซ มีเงิน เธอโยนเงินเข้ามาในธุรกิจนี้แล้วหวังให้มันสร้างผลตอบแทน โดยที่เธอไม่เข้ามาร่วมอะไรเลย ฉันรับมือกับเธอไม่ได้วันที่เธอติดต่อกลับมาเพื่อคืนสินค้าและรับเงินคืน เธอแค่เสียเงินบางส่วนเมื่อขาข้างหนึ่งไม่อยู่ อีกข้างก็รักษาสมดุลไม่ได้ ลูกพี่เห็นฉันหมดประโยชน์ ก็หันไปใส่ใจคนใหม่ที่กระตือรือร้นกว่า

นั่นคือฉันในตอนนั้น จิตตก หดหู่ ฉันเป็นอารมณ์นั้นอยู่สามเดือนช่วงนั้นยังคงฟังเพลงญี่ปุ่น แต่ไม่ใช่ อาราชิอีกแล้วฉันซึมซับอารมณ์เพลงที่ศิลปินถ่ายทอด เหมือนฉันเข้าถึงมันตอนนั้นเองที่ฉันเริ่มตั้งสติ ถามตัวเองว่า “อยากทำอะไรตอนนี้”...”อยากเรียนภาษาญี่ปุ่น”นั่นคือคำตอบ...

ฉันมีเงินเก็บจำนวนหนึ่ง ฉันบอกม้าไปตามที่คิด ฉันคิดเรื่องหางานทำด้วยฉันตั้งหลักใหม่ ฉันนึกถึงในหลวง รัชกาลที่9 “หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง”ฉันอยู่ในเมือง ที่ทุกอย่างต้องใช้เงิน นั่นคือโจทย์ข้อใหญ่ของฉัน...

ฉันไปสมัครเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ สสท. และฉันก็ไปเรียนการบันทึกบัญชี เป็นคอร์สระยะสั้นของสารพัดช่างฉันตั้งใจเรียนทั้งสองที่ตอนเรียนภาษาญี่ปุ่น ฉันตั้งใจจนอาจารย์สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต....ไม่สิ พลังคอสโมของฉัน

สิ่งที่ฉันได้รับจากธุรกิจเครือข่ายคือ ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จ คุณต้องพัฒนาตนเองฉันเริ่มสังเกตวิธีการสอนของอาจารย์ และนำมันมาใช้ฝึกภาษาที่บ้านฉันเรียนไปทั้งหมด 3คอร์ส สอบวัดระดับได้ที่ 1ของห้อง 2ครั้ง และสอบได้ที่ 2ครั้งหนึ่ง และยังไปสอบวัดระดับ4 ซึ่งปีนั้นเป็นปีสุดท้ายก่อนเปลี่ยนระบบสอบใหม่ ฉันเคยกลัวการสอบเสมอมา แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เมื่อเราตั้งใจกับบางสิ่ง เราย่อมมีความมั่นใจในสิ่งนั้น

มาพูดถึงวิชาบันทึกบัญชีบ้างฉันเรียนเพราะหางานใกล้บ้านง่าย ถ้าคุณจะพอเพียง เริ่มต้นคือ ทำงานใกล้บ้านให้ได้ที่สำคัญ เราไม่เสียเวลากับรถติด ไม่เสียค่าเดินทาง ทำให้เรามีเวลาเพิ่มขึ้นประหยัดขึ้น เรียนไป 3วัน ครูบอกว่า มีบริษัทใกล้เคียงมาฝากประกาศรับสมัครงานบ่อยๆฉันบอกครูว่า ถ้าเรียนจบขอให้ครูช่วยแนะนำด้วย ครูบอกไม่ต้องเรียนหรอก ไปทำงานเลยฉันบอกครูว่า ขอฉันเรียนให้จบก่อน ไม่อยากให้ครูเสียชื่อ...เมื่อฉันเรียนจบครูจึงให้ฉันไปสมัครงาน

ฉันได้ทำงานอีกครั้งฉันไม่รู้ว่า ฉันได้มันด้วยสาเหตุอะไร แต่ฉันนึกถึงครู ถ้าครูไม่ให้ชื่อบริษัทนี้ฉันก็คงไม่ได้งาน เหมือนเดิม ฉันต้องทำให้ดีที่สุด...เอาจริงๆเราจะได้งานหรือเปล่า เราไม่มีทางรู้หรอก สิ่งที่ต้องทำคือ อยากทำงาน ก็ต้องหางานอยากรู้สึกมั่นคงปลอดภัย มีเงินเดือนใช้ทุกเดือน ก็ต้องออกสมัครงานถ้าโชคชะตาเล่นตลกกับคุณ ทำยังไงก็ไม่มีใครรับ ความคิดคุณคงหดหู่แน่ แต่ใครจะรู้คุณอาจถูกกำหนดให้เป็นสิ่งที่คุณก็อาจนึกไม่ถึงก็ได้นะ คุณแค่ต้องท้าทายตัวเองปลดปล่อยความกลัวความคิดฟุ้งซ่าน แล้วลงมือทำบางสิ่งที่ต้องทำซะ!

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2560		1 comments
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2560 16:31:17 น.
Counter : 471 Pageviews.
Share Tweet