อนุบาลสอง ช่วงพักกลางวัน ข้างๆพื้นที่ฉันนอนมีรูซึ่งมองลงไปจะเป็นห้องประชุมของโรงเรียน วันหนึ่งฉันมีทิชชู่ติดกระเป๋า และวันนั้นนอนไม่หลับ ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ปั้นทิชชู่แล้วยัดรูนั้นจนมันหล่นไปที่พื้นห้องประชุม พอครั้งแรกผ่านไปก็มีครั้งที่ 2..3..4...ไปเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็เห็นกลุ่มครูมามุงดูที่พื้นแล้วก็เงยหน้าหาต้นตอ...วันนั้นโดนทำโทษรึเปล่า....จำไม่ได้แล้ว

ตอนเรียนป.1 มีเหตุการณ์ที่เพื่อนผู้ชายรังแกเพื่อนผู้หญิง ฉันทนไม่ได้จัดการเพื่อนผู้ชายคนนั้นด้วยการลงมือ ไม่แน่ใจว่าชกหรือตี และฉันก็ถูกครูทำโทษจากการกระทำของฉันเหมือนกัน  

ป.2 จำได้ว่าเป็นครั้งแรกที่สอบได้เลขสองหลัก คือม้า(แม่)ก็คาดหวังว่าลูกจะตั้งใจเรียน ก็เอาผลการสอบเป็นตัวชี้วัด สอบได้เลขตัวเดียวคือโอเค แต่จะดีที่สุดคือได้ที่1...2...3 นอกนั้นก็ไม่พอใจแหละ เอาเป็นว่า สัมผัสพลังคอสโมของแม่ได้ก็ตอนอยู่ชั้นนี้แหละ

ขึ้น ป.3 เริ่มเปิดเรียน จู่ๆดวงตาฉันก็มีอาการผิดปกติ คือปวดตามาก ปวดแบบทรมานจริงๆ ต้องหยุดเรียน จำได้ว่าต้องหลับตากินข้าว และเพื่อนๆก็มีน้ำใจมาเยี่ยมถึงบ้าน แล้วอาการปวดที่ว่ามาก็หายไปเฉยๆหลังจากปวดอยู่เป็นสัปดาห์ ระหว่างนั้นก็มีหาหมอ และไหว้เจ้า ก็ไม่รู้ว่าหายเพราะอะไร 

การเรียนชั้น ป.3 ก็เป็นไปปกติ เริ่มมีความสนใจเสียงเพลง จริงๆก็ได้ยินมาแต่เล็กๆอยู่แล้ว ที่บ้านช่างตัดเสื่อชอบฟังละครวิทยุ แต่ถ้าเป็นพี่เลี้ยงกินนอนก็จะเปิดเพลงหมอลำ ไอดอลหมอลำยุคนั้นไม่มีใครเกิน พรศักดิ์ ส่องแสง ฉันสามารถร้องเพลงในอัลบั้ม เต้ยสาวจันทร์กั้งโกบได้ครบทุกเพลง 

แต่สำหรับช่วง ป.3 เป็นช่วงของไมโคร หมื่นฟาเรนไฮต์ กับ ฮัสนี-วสันต์ กระดี่ได้น้ำ  ตอนนั้นครูให้ทำอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว ฉันเลือกร้องเพลง ยินยอม อารมณ์จิ๊กโก๋ อกหักแต่เด็ก ก่อนจบ ป.3 ฉันสอบได้ที่1 ทั้งวิชาสามัญและภาษาจีน เวลาสอบได้ที่1 จะได้รางวัลจากโรงเรียน ฉันได้รับปากกาแดง-น้ำเงินอย่างละด้าม พร้อมตุ๊กตาสีขาว1ตัว ปากกาคู่นั้นคือสิ่งผิดพลาดแรกในวัยเด็กของฉัน