เมื่อคืนลูกได้สอนธรรมชาติอันลื่นไหลแห่งการเล่าเรื่องให้พ่อแม่เลยขอนำมาเล่า ณ ที่นี้
......................
ขณะที่ทอฝันยังไม่นอน หลังจากการเล่นโยนตุ๊กตาจบไป ทอฝันเดินไปหยิบนิทานเรื่อง "เด็กเลี้ยงแกะ" เดินมาบอกพ่อว่า
"ปะป๊า....อ่านจิ๊"
พ่ออ่าน "วันหนึ่งขณะที่เด็กเลี้ยงแกะต้อนฝูงแกะไปยังทุ่งหญ้า เกิดเบื่อหน่ายขึ้นมา 'เฮ้อ วันนี้ไม่มีเรื่องสนุกๆ เลย หาอะไรทำแกล้งชาวบ้านเล่นดีกว่า' "
ทอฝันบอก "ไม่ใช่ๆ " ว่าแล้วก็เปิดไปหน้าใหม่ขณะที่เด็กเลี้ยงแกะกำลังเรียกชาวบ้านให้มาช่วย แล้วชี้ไปที่ชาวบ้านถือคราดคนหนึ่ง
"อันนี้...หม่าม๊า"
พ่อเลยผสมโรง "อ๋อ แล้วนี่ใคร"(ชี้ไปที่เด็กเลี้ยงแกะ)
ทอฝันบอก "อันนี้...ทอฝัน"
เลยถามต่อไปอีก "แล้วไหนยาย ?" ทอฝันชี้ไปที่ชาวบ้านอีกคน
คราวนี้ทอฝันเลยหันไปหาแม่ "หม่าม๊าร้องช่วยจิ๊"
แม่เลยร้องแบบภาษาอังกฤษ "Help ! Help me please!"
พ่อเลยบอก "เอ้า ทอฝันร้องด้วยเร็วๆ "
ทอฝันร้องแบบภาษาไทยน้ำเสียงและสีหน้าราวกับเตรียมจะเข้าชิงรางวัลโทรทัศน์ทองคำ "ช่วยด้วย ! ช่วยด้วย !"
จากนั้นทอฝันก็พลิกนิทานไปหน้าสุดท้ายเป็นภาพเด็กเลี้ยงแกะที่ร้องไห้ให้คนช่วยแต่ไม่มีคนสนใจ ทอฝันชี้ไปที่เด็กเลี้ยงแกะบอกว่า "ทอฝัน...ร้องไห้" แล้วก็แบะปากพูดว่า "ช่วยด้วย ! ช่วยด้วย !" ก่อนจะชี้ไปที่ขาของชายในมุมภาพนั้นว่า "นี่ ปะป๊า"
"อ๋อ ใช่แล้วนี่ปะป๊าไง ทอฝันไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครมาทำอะไร"
ใช้คำปลอบได้เท่านี้ ลูกก็รีบตัดบท "ไม่ใช่ !" ปล่อยให้พ่องงว่ายังไงต่อล่ะนี่ แล้วก็รีบพลิกกลับไปยังหน้าที่หมาป่ากำลังกระโดดไล่ล่าฝูงแกะ
"หมาป่า" พ่อชี้ไปที่แกะที่ทำสีหน้าหวาดกลัวหมาป่าบ้าง "แล้วนี่ล่ะ"
"แกะ...ร้องไห้" ทอฝันบอก
"อ๋อ หมาป่าทำแกะร้องไห้" ทอฝันพยักหน้า
"แล้วต้องทำไงล่ะ" พ่อรีบถามต่อ แค่นั้นเองทอฝันก็เลยยกมือตีใส่เจ้าหมาป่าในภาพ ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ แบบไม่ยั้ง (พ่อเห็นแล้วยังเจ็บแทน)
พอหยุดตี ลูกก็พลิกไปยังหน้าสุดท้ายชี้ที่เด็กเลี้ยงแกะร้องไห้คนเดิม "ทอฝัน...ร้องไห้"
"อ้าว ทำไมทอฝันยังร้องไห้อยู่ล่ะ" พ่อถาม แล้วก็รีบตอบเอง
"อ๋อ ทอฝันยังกลัวหมาป่าอยู่" ทอฝันพยักหน้าเป็นคำตอบ แล้วก็คว้ามือพ่อบอก
"ปะป๊า...ตี...หมาป่า" พ่อก็เลยผสมโรงตีต่อด้วย "นี่แน่ะๆๆๆๆ"
จากนั้นก็ถึงตาแม่บ้าง "นี่แน่ะๆๆๆๆ" แต่แม่รีบสอน
"อย่าทำอย่างนี้อีกนะลูก อย่าแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง"
จากนั้นทอฝันก็พลิกไปหน้าแรกของนิทาน เด็กเลี้ยงแกะกำลังนอนเอกเขนกกับฝูงแกะ
พ่อไม่รอช้า รีบตัดจบให้กับนิทานว่า
"แล้วทอฝัน กับฝูงแกะก็ใช้ชีวิตในทุ่งหญ้าอย่างมีความสุข"
...........................
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [