|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ชายผู้เฝ้ามอง...
เคยไหม...มีใครจ้องมองคุณอยู่อย่างเงียบ ๆ หากมีใครบางคนแอบยืนจ้องมองคุณอย่างเงียบ ๆ ในบ่ายวันนึง ... ตอนที่เรียนจบแล้วเริ่มหางานทำ ... งานอะไรก็ได้ขอให้ตรงกับสาขาที่เรียนจะได้มีเงินเดือน แม่เราจะได้สบายกับเขาสักที ด้วยเกรดที่ดี จากความพยายามกล่อมประสาทตัวเองว่ารักสาขาที่เรียน ทั้ง ๆ ที่เกลียดจะตายชัก... ถึงขนาดต้องนอนกอดหนังสือพร้อมท่องว่า ... "ชั้นรักบัญชี ชั้นรักวิชานี้" จนหลับพับไปคากองหนังสือ เพียงแค่ 3 วัน ก็ได้งานทำสมใจ ส่งจดหมาย รับโทรศัพท์ ไปสัมภาษณ์ ก็ได้งานทำตรงตามที่เรียนมา พนักงานบัญชี ในบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ออฟฟิศ เป็นบ้านเก่าทรงยุโรป ริมถนนในซอยทองหล่อ เจ้าของบ้านให้เช่าทำออฟฟิศ เป็นลูกหลานราชนิกูล บ้านหลังนี้เป็นมรดกตกทอดมา ทุกอย่าง คือ ความสวยงามเหมือนฝัน เพราะเคยฝันไว้ว่าอยากมีบ้านแบบนี้สักหลัง ได้มาทำงานในบ้านแบบที่ฝันก็ยังดี บ่ายวันนั้น...เป็นวันเสาร์ที่ต้องทำงานแค่ครึ่งวัน... ทุกคนกลับบ้านไปกันจนหมด เหลือแต่เราที่ยังไม่อยากกลับ อยากจะป้อนข้อมูลทางบัญชีเข้าระบบให้เสร็จ โต๊ะที่วางคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปจะเห็นสนามหญ้า และออฟฟิศเล็ก ๆ อีกหลังนึงที่อยู่ข้าง ๆ บ้าน เป็นบ่ายวันเสาร์ที่น่ารื่นรมย์สำหรับคนที่ชอบทำอะไรคนเดียวเสมอ ๆ อย่างเรา เพลิดเพลินกับเอกสารกองโต แต่แล้วก็รู้สึกว่า เหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างหลัง เหลือบมองโดยหางตา เห็นเป็นร่างโปร่งแสง.... ชายคนนึง ผิวสองสี รูปร่างสูงใหญ่ ยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว .. เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น ลายสก๊อต กางเกงยีนส์ เราสามารถมองผ่านร่างเขาทะลุไปจนเห็นประตูที่อยู่ด้านหลังได้ ใครกันว่ะ....เรานึกโกรธในใจ มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแดดยามบ่ายระยับบนสนามหญ้า เหลือบมองด้วยหางตาอีกครั้ง... เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น.... ไร้อากัปกิริยาใด ๆ ทั้งสิ้น .... "มีอะไร ... ทำไม???... ไม่เคยเห็นคนทำงานหรือไง???....." ตอนนั้นไร้ซึ่งความหวาดกลัวผีที่มันฝั่งรากลึกอยู่ในสมอง....มีแต่ความหงุดหงิดที่โดนรบกวนสมาธิในการทำงาน แต่พอเหลือบตามองอีกครั้งเขาคนนั้นหายตัวไปแล้ว .... เราทำงานต่อจนเสร็จ.... เก็บข้าวของ....เดินออกไปบ้านแม่บ้านที่อยู่หลังบ้าน.... "ป้า ๆ ที่นี่มีผีไหม ? มีใครเคยเห็นอะไรบ้างหรือเปล่า?" "มีสิ ลุงยังเคยเห็นเลย เห็นเป็นผู้หญิงใส่ชุดราตรีสีขาวเดินทะลุกำแพงไปบ้านข้างหลัง" "แต่ที่หนูเห็นเป็นใครไม่รู้มายืนดูหนูทำงาน เป็นผู้ชายรูปร่างสูง ๆ ... แต่ว่าเขามาแบบโปรงใส หนูมองผ่านเขาเห็นประตูด้วย" เมื่อกี้นี้เองอ่ะ "สูง ๆ ผิวสองสีใช่ไหม?" "ใช่ป้า สูงประมาณเกือบถึงขอบประตูเลยน่ะ" "โอ๊ยยยยยย... หนูเจอคุณ .....แล้วล่ะ ... เขาเป็นโฟร์แมนเขียนแบบ ที่ไปหัวใจวายตายคาโรงหนังที่เป็นข่าวหนังสือพิมพ์ไง" "เหรอป้า ... เหมือนหนูจะเคยอ่านเจอข่าวนี้เหมือนกันนะ หนูเห็นเขามายืนใส่เสื้อลายสก๊อต กางเกงยีนส์ด้วย" "ใช่เลยล่ะ เขาชอบใส่เสื้อผ้าแบบนี้ตลอด...แกหัวใจวายตายคาโรงหนัง สงสัยคงจะรักที่นี่มาก มีคนเห็นเหมือนหนูมาแล้ว แต่เห็นเขาที่บ้านหลังเล็กนั่น" "สงสัยเขาคงมาขอให้หนูไปทำบุญให้เขามั้ง เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูใส่บาตรให้เขาดีกว่า" "เขาเป็นอิสลามนะ" "อ้าวเหรอ ไม่เป็นไรป้าแถวบ้านหนูคนอิสลามเยอะเดี๋ยวหนูจะไปถามว่าต้องทำยังไงบ้าง" "อูย เจอกันแบบนี้ คุณสมุห์บัญชีแกยิ่งกลัว ๆ อยู่ แกไม่ค่อยกล้าทำงานตอนบ่ายวันเสาร์คนเดียวหรอกเพราะแกกลัว" "เหรอ...ดีจังป้า... เดี๋ยววันจันทร์นะ หนูจะเล่าให้ฟังให้หมดเลย ... เอาให้กลัวขี้หดจะได้ไม่มาอยู่ทำงานวันเสาร์บ่าย หนูนะโคตรรำคาญแกเลย" วันอาทิตย์เราก็จัดการใส่บาตรด้วยอาหารแบบที่คนอิสลามทานกัน พอถึงวันจันทร์ยุทธการไซโคปั่นป่วนหัวหน้าก็เริ่มเปิดฉาก....ได้ผลที่น่าพอใจ 555 กลายเป็นกลัวกันหมดทั้งบริษัทยกเว้นเราคนเดียว ทำไมนะหรือ??? สัมผัสที่รู้สึกได้ เขาไม่ได้ต้องการอะไร ไม่ต้องการทำร้ายเรา หรือทำให้เราหวาดกลัวแม้แต่น้อย และที่สำคัญบ่ายวันนั้น แดดยังสว่างจ้าอยู่เลยยยยยยย
Create Date : 31 มีนาคม 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 15 เมษายน 2550 19:47:39 น. |
Counter : 781 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: lustful 3 เมษายน 2550 14:32:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Karaked (Pixie@LA ) 1 กรกฎาคม 2550 1:41:13 น. |
|
|
|
| |
|
|