Group Blog |
รักนี้เป็นเช่นใด~ ชีวิตที่เปลี่ยนไป และความรักครั้งใหม่ ไม่ได้อัพบล็อคมา 1 ปี เต็ม ที่จริงปีกว่าๆ เพราะชีวิตเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ก่อนอื่นขอเกริ่น ก่อนคือ เมื่อปึ 2013 เป็นปีที่ชีวิตวุ่นวายมากและเป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตหลายอย่าง แต่ประเด็นสำคัญคือ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ เราเป็นคนตัดสินใจและเลือกเอง ทั้งหมด (ขีดเส้นใต้ตรงนี้เลย) ขอเล่าคร่าวๆ การเปลี่ยนแปลงเริ่มตั้งแต่ แฟนเก่า จัดแจงซื้อบ้าน ซื้อรถใหม่ แต่ยังคงไว้ซึ่งการสร้างปัญหาเดิมๆ(หนักกว่าเดิม)ในเวลาต่อมา ทำให้เกิดการแตกหักหลังจากนั้น...ซึ่งปัญหาค่อนข้างยาวและซับซ้อนจนไปถึงช่วงที่มีแฟนใหม่เลย แต่ตอนหลังก็คือ เข้าใจกัน และ เคลียเรื่องทั้งหมด ตกลงกันได้ และยังคงไว้ซึ่งความเป็นพี่เป็นน้องที่ดีต่อกัน ซึ่งจะเก็บมาเล่าทีหลังคะ... ถือเป็นเรื่องราวดีๆน่ารักๆ ของหนุ่มตี๋ๆเกาหลีแท้ๆ (ไม่อยากให้ใครว่า หนุ่มเกาหลีไม่ดีเน้อ) ต่อมาคือเรื่องงาน แป้งลาออกจากงาน แล้วพุ่งไป สมัครสัมภาษย์ขอทุนของรัฐในเกาหลี ใช้เวลาอยู่ 1-2 เดือน ในการเข้าไปอบรมและ ทดสอบความสามารถ บุคลิก อุปนิสัย บราๆ ว่าไอ้ที่เราอยากเรียนนั้น เหมาะกับเราแค่ไหน และต้องมีความสามารถในการสื่อสาร ฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาเกาหลี ดีพอสมควรถึงจะเข้าอบรมนี้ได้ ในรุ่นแป้งมีแป้งเป็นคนไทยคนเดียว แล้วก็เป็นคนต่างชาติคนเดียว เหนื่อยมากคะ บอกเลย แต่สุดท้าย ก็ได้รับทุนแล้วเข้าไปเรียน แป้งเลือกเรียนแฟชั่นดีไซด์ที่ College แห่งหนึ่ง โดยทางรัฐบาลของเกาหลีเป็นคนจ่ายค่าเทอมให้กับทาง College แถมจ่ายเงินรายเดือนสำหรับค่าเดินทางไปเรียนให้อีกด้วย พร้อมในเวลาเดียวกัน แป้งก็สมัครไปเรียนภาษาเกาหลีเพิ่มเติมอีก เพราะรู้ว่าที่มีอยู่ในหัวมันยังไม่พอ ได้เรียนที่มหาลัยอีฮวา(이화여자대학교) จาก 다문화연구소 사회통합프로그램 อันนี้ทางรัฐเป็นคนจ่ายค่าเรียนให้เหมือนกัน เป็นโปรแกรมสำหรับคนที่ต้องการขอ สัญชาติเกาหลี จริงๆตอนแรกจะไม่ได้เรียนแล้วเพราะแป้งดัน สอบ พูด ฟัง อ่าน เขียน ผ่านระดับ 4 แล้ว แถมขาดอีก 7คะแนน ก็จะได้คะแนนเต็มด้วย แต่ไม่มั่นใจคะ เลยทำเรื่องขอทางมหาลัยอีฮวาไปว่า ตัวเรายังไม่เคยเรียนภาษา ระดับ 4 มาก่อน กลัวว่าจะทำให้เป็นปัญหาในการเรียนระดับ 5 ทางอาจารย์ของทางมหาลัยก็เรียกไปคุย และคุยนานมาก กว่าจะยอมทำหนังสือยื่นเรื่องไปยังโครงการเสร็จ  พอได้ใบจบ แฟชั่นดีไซด์ระดับพื้นฐานแล้ว ก็ลงเรียนระดับกลางต่อไปเลย แต่ด้วยความที่มันไกลบ้าน เลยย้าย Campus ไปเรียนที่ คังนัม สรุปมีปัญหาเรื่องการสร้าง แพทเทิร์นคะ เพราะอาจารย์สอนคนละแบบกัน แล้วขอบอกว่า การเรียนแฟชั่นดีไซด์ อุปสรรคสำคัญก่อนที่จะตัดสินใจมาเรียนที่เกาหลี (เคยเห็นน้องๆหลายคนอยากมาเรียน) แป้งขอบอกเลยว่า เป็นเรื่องภาษา เพราะ ที่เกาหลี จะใช้ทับศัพท์จากภาษาอังกฤษแต่ เขียนเป็นภาษาเกาหลีคะ รวมถึงใช้ศัพท์ที่มาจากภาษาญี่ปุ่นด้วย แต่เขียนเป็นเกาหลี ขนาดคนเกาหลียังงงเลยคะ ซึ่งถ้าเรียนเป็น ระบบ inter ที่เป็น Eng อาจจะไม่มีปัญหาก็ได้ แต่ถ้าเรียนแบบเกาหลีออริจินัล ขอบอกว่าเหนื่อยคะ เพราะเราไม่มีรู้ความหมายของคำนั้นๆ แล้วมันไม่สามารถ เปิดดิก หาความหมายได้เวลาที่เราไม่เข้าใจศัพท์ ต้องใช้ เซ้นทำความเข้าใจ เยอะมากๆ หาข้อมูลก็หายากคะ กลับมาเรื่อง Campus ต่อ แป้งจะย้ายกลับไปเรียนที่เดิม อาจารย์ว่าย้ายได้คะ แต่ต้องรออีก 2 เดือน ช่วงนั้น ทำงานพิเศษสอนภาษาไทยให้คนเกาหลีท่านนึงอยู่ ซึ่งเจ้านายคนนี้ทำงานที่องกรณ์นึงอยู่ เค้ายื่นลาพักร้อนเพื่อออกมาเขียนหนังสือ พอรู้ว่าแป้งไม่ต้องไปเรียน 2 เดือน เค้าเลยถามแป้งว่า ถ้าจะจ้างให้ไปเป็นไกด์พาเที่ยวเมืองไทย 3 อาทิตย์ เพื่อเป็นการฝึกภาษาไทยที่เรียนมาเนี่ยได้หรือเปล่า ถ้าโอเค แป้งต้องเขียนแพลนสถานที่ท่องเที่ยว ค่าใช้จ่าย ทำนั่นนี่โน้น บราๆ แล้วหลังครบ 3อาทิตย์แล้วแป้งจะอยู่ไทยต่อค่อยบินกลับมาทีหลังก็ได้ แป้งก็รีบตกลงทันที ใครจะไม่เอาละคะ ตั๋วไป-กลับฟรีนะ แถมได้เงินค่าจ้างอีก 555+ และนั่นก็เป็นอีกเหตุการณ์นึง ที่ได้กลับไทย ไปเซอไพรท์แม่กับพ่อ ได้ไปเที่ยว ขึ้นเหนือ ล่องใต้ (จริงๆคือทำงานเพราะต้องอธิบายนั่นนี่โน้นเป็นเกาหลีตลอดเวลา) แต่ก็ช่างเถอะ เพราะสนุกมากกว่าเหนื่อย (แต่ก็มีแอบโวยวายตอนเจ้านายเรื่องมาก จุกจิก 55+) และหลังจากเสร็จงาน ส่งเจ้านายกลับเกาหลีไปแล้ว ก็เลยได้นัดเจอเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันนาน และเพราะความบังเอิญ หรือ พรหมลิขิต ไม่รู้ เลยได้รู้จัก ผู้ชายคนนึง ที่เพิ่งบินข้ามทวีปมาเที่ยวเมืองไทยหลังเรียนจบโท จากแค่คนรู้จัก เลยได้มาเป็นเพื่อนกัน จากเพื่อนก็เปลี่ยนเป็น มากกว่าเพื่อน และจาก มากกว่าเพื่อน ก็เปลี่ยนมาเป็น.... เดี๋ยวบล็อคหน้าจะมาเล่าต่อคะว่า เจอกันยังไง ใครจีบใคร คุยยังไง แล้วตกลงคบกันเมื่อไหร่ อะไร ยังไง ก่อนจะบินตามกันมาเกาหลี แล้วก็บินตามกันไปเยอรมัน... บล็อคนี้สรุป ชีวิตคร่าวๆประมาณนี้แหล่ะ ก่อนที่จะนำพาชีวิตให้เริ่มเปลี่ยนแปลง แหม๋ ดองบล็อคมานาน เรื่องงอัพเยอะแยะจริงๆ 
หือ...จบแบบใจจดจ่อรออ่านมาก ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณหนูแป้งมากนะคะ...สำหรับกำลังใจค่ะ ดีใจมากที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวประสบการณ์ Vegan ...มันใช้เวลานะคะ ทุกๆอย่างของชีวิตแต่ละก้าวเราได้ทำความรู้จัก "ตัวเราเอง" กับเวลาที่เราให้กับตัวเองจริงๆค่ะ ...ดีใจด้วยนะคะกับความรักครั้งนี้ทำทุกๆนาทีให้ดีที่สุดนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย: Max Bulliboo
 วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:0:21:03 น.หนูมาถึงเยอรมันเมื่อไหร่ หรือแพลนจะย้ายมาอยู่ถาวรเมื่อไหร่ "ช่วยหลังไมค์มา" คุยกันหน่อยนะคะ เผื่อนัดเจอกันนะคะ ไว้คุยกันค่ะ เรื่อง ฟูลมาราธอน..ฮ่ะฮ่า..(หัวเราะใส่หน้าตัวเองแบบสะจายยยย) แพลนไว้ว่า ถ้าไม่ชาตินี้ ก็ต้องชาติหน้าล่ะค่ะ 555 คนที่นี่เค้าซ้อมกันเข้มข้นมากนะคะ เห็นแค่ซ้อม...ก็อ่ะนะ .... ไว้คุยกันค่ะ
โดย: Max Bulliboo
วันที่: 19 ตุลาคม 2559 เวลา:16:04:19 น. |
Clannad
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
Friends Blog Link |
||||||||||||||||
แอบคิดจะกลับมาอัพหลายครั้งละ มันละคน feel กับ FB จริงๆ ที่นี่เหมือนไดอารี่ แต่ FB เหมือนปลดปล่อย status 5555