ผู้แต่ง: Di Fer

ผู้แปล: พิมพพิศา เอี่ยมทิพย์

สำนักพิมพ์: springbooks

พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2555

ราคา 179 บาท

หมีเท็ดดีี้ขี้เหร่ตัวหนึ่งนอนอยู่ใต้แสงจันทร์อย่างเงียบๆ

รอคอยให้ใครสักคนมาพบว่ายังมีเขาอยู่บนโลก

แล้วเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งก็มาพบเขา

ใช้น้ำตาตัวเองปลุกให้ตื่นขึ้นมาและส่งเขาไปรอบโลก

เพื่อให้เท็ดดี้ช่วยทำฝันของเธอให้เป็นจริง และแล้วเท็ดดี้ก็เดินทางจนรอบโลก

ขึ้นเขาลงห้วง ถูกโลมาไล่งับ ถูกแมวดำกัด  สุดท้ายยังเกือบ "ตายในต่างแดน"

เช่นนี้แล้ว คุณอยากรู้ไหมว่าเท็ดดี้ไปไหนมากันแน่

---

เล่มนี้เป็นแนว warm hearted ที่ใช้ได้เล่มนึงค่ะ

เรื่องเล่าจากมุมมองของตุ๊กตาหมีตัวหนึ่ง  มันถูกวางขายพร้อมเพื่อนๆ ที่มีคนเลือกหยิบไปทีละตัวสองตัว จนเหลือแต่หมีเท็ดดี้ตัวนี้ที่ขายไม่ออก เพราะมันเป็น "ของมีตำหนิ" นั่นคือเย็บมาไม่เรียบร้อย ตาจะหลุดมิหลุดแหล่ ขาไม่เท่ากัน  และลงเอยด้วยการลงไปอยู่ในกะบะลดราคา  จนวันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งหยิบมันขึ้นมาพินิจดูราคา และซื้อมันกลับไป  คุณย่าเย็บซ่อมแซมสภาพให้มัน และวางมันทิ้งไว้หลายวัน..กว่าเท็ดดี้จะได้พบกับ "อายาโกะ"

แม่ของอายาโกะบาดเจ็บจากแผ่นดินไหวและเสียชีวิตในเวลาต่อมา  พ่อต้องทำงานหนักมาใช้หนี้ค่ารักษาพยาบาล ทำให้พ่อเองก็ล้มป่วยลงหลังจากซื้อเท็ดดี้มา   เท็ดดี้ได้อยู่กับอายาโกะตอนที่เธอไปเยี่ยมพ่อ ได้ฟังคำสัญญาว่าพ่อจะพาอายาโกะไปเที่ยวรอบโลก  จากนั้น พ่อก็เสียชีวิตไปอีกราย  อายาโกะเสียใจและเศร้าตลอด  เธอมักจะไปยืนมองคนต่างชาติและพยายามพูดด้วย  แต่มักสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง  จนได้พบกับ "อเล็กซานเดอร์" ที่ยอมรับฟังคำขอของเธอ ด้วยการนำเท็ดดี้ออกไปท่องเที่ยวตามที่พ่อกับเธอเคยฝันเอาไว้

เรื่องราวหลังจากนั้นจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้คนที่เท็ดดี้ได้พบ โลกต่างแดนและประสบการณ์ใหม่มากมายที่หมีตัวหนึ่งได้เข้าไปรับรู้  เพราะผู้คนมากมายที่ได้พบล้วนแต่น้ำตาไหลซาบซึ้งเมื่อได้ฟังความเป็นมาของตุ๊กตาตัวนี้  และต่างก็ยอมช่วยกันส่งมันเดินทางต่อไปเรื่อยๆ ...แม้ว่าจะมีเรื่องเกินคาดโผล่มาบ้าง เช่น ตกทะเลไปเจอโลมา โดนแมวฟัดแล้วคาบหนีไป หรือแม้แต่โดนขโมยไปทิ้งในซอย

ระหว่างที่อ่าน จะมีประโยค(พยายาม)ซึ้งๆ อยู่บ้าง เช่น

"ในปัจจุบันผู้คนต่างก็ต้องการของที่เพอร์เฟ็กต์ด้วยกันทั้งนั้น แต่กลับไม่รู้เลยว่าในบางครั้ง ของมีตำหนิก็เป็นของหนึ่งเดียวในโลกที่ไม่ซ้ำกับใคร หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้"

"บ่อยครั้งที่พวกเรามักเอาแต่เรียกร้องและหวังอยากให้คนอื่นจดจำเราได้  แต่แท้จริงแล้ว ขอเพียงพวกเราเป็นฝ่ายสามารถจดจำพวกเขาได้  เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว
เท็ดดี้ นี่แหละที่เรียกว่าความรัก เธอเข้าใจไหมจ๊ะ"

...จขบ. ให้คะแนนความซึ้งแค่ B ค่ะ  คือมันไม่ถึงกับ 'โดน' น่ะ

อีกอย่าง น้ำเสียงของหมีเท็ดดี้บางครั้งก็กระฟัดกระเฟียดเหมือนวัยรุ่นในบางช่วง  ไม่ได้ออกแนวละมุนละไมไม่ตกร่องแบบนิยายญี่ปุ่นแนวนี้ (ซึ่งมีนับนิ้วได้ที่เขียนดีจริงๆ)

เรื่องราวและตัวละครที่ใส่มาช่วงแรกเขียนไว้ค่อนข้างละเอียด  อ่านช้าๆ ทีละนิดแล้ววาง อีกหลายวันกลับมาก็อ่านต่อติดได้  แต่พอเริ่มเข้าครึ่งหลังของเล่ม เท็ดดี้ก็เริ่มจะได้ผจญภัยหวาดเสียวขึ้น และได้เจอคนนิสัยแย่ๆ บ้าง  (ขอบอกเลยว่าคนเขียนเลือกให้เป็นชาวอังกฤษ)  บทพูดของตัวละครที่พูดในผับตรงนั้นสะใจดี  เรียกได้ว่าเป็นฉากที่เพิ่มมิติให้เรือ่งนี้ได้มาก  เพราะไม่งั้นมันจะ "โลกสวย" เกินไป

แน่นอนว่าเรื่องจบลงอย่างน่าประทับใจค่ะ   ทำให้จขบ. นึกถึงเพื่อนบล็อก/เพื่อนเฟซหลายคนที่บางครั้งหอบเอาหมีไปถ่ายรูปต่างประเทศขึ้นมานิดหน่อยด้วย อิอิ

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2555 5:43:22 น.		4 comments
Counter : 4318 Pageviews.
Share Tweet