ผู้แต่ง: ริชาร์ด เพาเวลล์; เทศภักดิ์ นิยมเหตุ(แปล)
สำนักพิมพ์: แพรวสำนักพิมพ์
พิมพ์ กันยายน 2551
ราคา 295 บาท

ในฤดูใบไม้ผลิ ปี ๑๘๕๗ มาร์กาเร็ต โอ'ดอนเนลล์ ทิ้งถิ่นฐานจากไอร์แลนด์เดินทางมายังฟิลาเดลเฟียด้วยความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น แต่เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าคนในตระกูลของเธอจะต้องใช้เวลาถึงสี่ชั่วคนกว่าจะก้าวขึ้นสู่ความมี "ชาติตระกูล" อันเป็นที่ยอมรับของสังคมชั้นสูงแห่งฟิลาเดลเฟีย

แมรี่ โอ"ดอนเนลล์..ลูกสาวของเธอ แคเธอรีน จัดสัน..หลานสาวของเธอ ล้วนพยายามไต่เต้าบันไดสังคมทีละขั้นจนกระทั่งถึงรุ่นเหลนของเธอ คือ แอนโทนี่ จัดสัน ลอว์เรนซ์..."ลูกผู้ชาย" คนแรกของตระกูล

แต่เส้นทางการก้าวสู่ความสำเร็จสูงสุดในชีวิตของแอนโทนี่มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หากเป็นเส้นทางที่แอนโทนี่ต้องตัดสินใจต่อสู้ฟันฝ่า และแม้กระทั่งเสียสละบางสิ่งบางอย่างที่มีความสำคัญต่อชีวิตและหัวใจ เพื่อบรรลุจุดหมายที่ฝันใฝ่

* * * * * * * * * *

ช่วงนี้สำนักพิมพ์นี้เอางานแปลของคุณเทศภักดิ์ นิยมเหตุมาพิมพ์ใหม่ค่ะ ถือเป็นข่าวดีสำหรับนักอ่านที่ตามหางานแปลพวกนี้อยู่ จขบ. กำลังรอ "พระจันทร์กระดาษ" กับ "น้ำวน" อยู่ ตอนนี้เห็นแค่สามเรื่อง คือ เล่มนี้ ฟ้าใหม่ในซานมาร์โค กับ แผ่นดินนี้เราจอง

เล่มนี้เป็นนิยายสไตล์เก่า บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของตระกูลโอดอนเนลล์ ตั้งแต่ต้นตระกูลคนแรก หญิงสาวชาวไอริชเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาอเมริกาพร้อมความหวังอันเรืองรอง

แน่นอนว่านิยายฝรั่งไม่เหมือนเรื่องเล่าเจ้าสัวจีนที่หอบเสื่อผืนหมอนใบมาสร้างธุรกิจใหญ่ได้ในชั่วรุ่นเดียว ข้อจำกัดยิ่งใหญ่ของพวกโอดอนเนลล์ในเรื่องคือพวกเธอรุ่นแล้วรุ่นเล่าดันเกิดมาเป็นเพศหญิง อยู่ในยุคสมัยและสังคมที่เพศชายมีโอกาสมากกว่าเพศหญิง อย่างดีที่สุดที่ผู้หญิงจะทำได้คือหาสามีดี ๆ ที่จะช่วยพาเธอไปถึงจุดหมาย และพยายามรักษาความภาคภูมิใจของตนเองเอาไว้

เนื้อเรื่องแบ่งเป็นช่วง ๆ ของสาวโอดอนเนลล์สามรุ่น ซึ่งเล่าไว้กระชับ เน้นแต่ฉากที่ตัวละครมีการตัดสินใจอันส่งผลต่ออนาคต เพื่อปูพื้นสู่ช่วงสุดท้าย...เรื่องราวชีวิตของทายาทชายคนแรกในตระกูลโอดอนเนลล์

แน่นอนว่าพออ่านถึงตรงนี้ คนอ่านย่อมอดลุ้นไม่ได้ว่าเขาจะเป็นตัวแทนความฝันใฝ่ของบรรพบุรุษได้ดีแค่ไหน เรื่องเริ่มตั้งแต่ชีวิตแอนโทนี่ในวัยเรียน ช่วงที่เริ่มเตรียมตัวจบออกมาเป็นทนาย ชีวิตรัก การเข้าร่วมสงคราม และการสร้างเนื้อสร้างตัวหลังสงครามเลิก

โดยรวมแล้ว อ่านสนุกและติดหนึบมากค่ะ จขบ. รู้ตัวอีกทีก็ปิดหน้าสุดท้ายไปแล้ว ตอนแรกกะว่าจะเปิดอ่านสักนิดเดียวแล้วก็วางดองนะ

ชอบประเด็นช่วงท้ายที่บอกว่าสิ่งที่เราเลือกอาจเป็นการตัดสินใจของเราเอง หรือเป็นสิ่งที่คนอื่นเลือกให้เราโดยที่เราไม่รู้
... อย่างกรณีของแอนโทนี่ เมื่อเขาต้องเลือกสุนทรพจน์สองแบบ แบบแรกเป็นแบบจารีตนิยม แบบสองเป็นแบบขบถสังคม สุดท้ายเขาก็เลือกแบบแรก..เมื่อเขานึกถึงปู่ที่เป็นอาจารย์มานาน และไม่แน่ใจว่าครูคนใหม่เป็นคนยัดเยียดคำพูดแบบขบถสังคมให้เขาโดยไม่รู้ตัวรึเปล่า (แต่คิดอีกที สุนทรพจน์ตามแบบจารีตนิยมก็เป็นสิ่งที่คนอื่นยัดเยียดให้เขาเหมือนกัน)

อีกจุดที่ชอบคือคำพูดที่ยายมาร์กาเร็ตบอกหลานสาวว่าให้ทำสิ่งที่หัวใจคิดว่าถูก ซึ่งหลานก็เอามาสอนแอนโทนี่อีกต่อ

Create Date : 29 กันยายน 2551
Last Update : 29 กันยายน 2551 12:05:32 น.		12 comments
Counter : 815 Pageviews.
Share Tweet