ของขวัญจากใจให้หนูนัท

อลวนผ้าห่มรัก

จริง ๆ ก็ลังเลตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นกระทู้ชวนทำผ้าห่มรักในดงใหญ่แล้ว ใจหนึ่งก็อยากทำมาก ๆ อีกใจก็กลัวว่าถ้ารับผ้ามาทำแล้วจะทำไม่เสร็จ เพราะช่วงปีใหม่รับปากจะช่วยใครต่อใครทำนู่นนี่เต็มไปหมด แถมอยู่ดี ๆ งานก็มาเยอะช่วงเดือนสุดท้ายอีก

แต่ถึงเวลาส่งจริง ก็เกิดความรู้สึกเสียดายขึ้นมาอย่างรุนแรง จนเย็นนั้นต้องขับรถเข้าเมืองไปหาซื้ออุปกรณ์ปักผ้า ครั้นจะบอกน้องที่ไปด้วยว่าไปซื้ออุปกรณ์ปักผ้าก็อาย ก็เลยชวนน้องไปซื้อของอย่างอื่น (บังหน้า)แทน แล้วก็ทำเป็นผ่านแถว ๆ อุปกรณ์ปักผ้า ฉวยโอกาสตอนน้องไปเข้าห้องน้ำ รีบสำรวจชั้นอย่าง ๆ อย่างรวดเร็ว แต่มันไม่มีอะไรที่พอจะมาปักผ้าได้เลย ทำไงดีนะ... คิดในใจว่าคงต้องตัดใจแล้ว เฮ้อ.....


กลับมาถึงคอนโดก็ทำการรื้อของในตู้เสื้อผ้า ได้ผ้าลายมาจากเสื้อตัวหนึ่ง (ตั้งแต่ซื้อมายังไม่ได้ใส่เลยนะ ฮืออออออ) กับผ้าสีพื้นจากเสื้ออีกตัว (ยังไม่ได้ใส่อีกเหมือนกัน ตัดใจสุด ๆ ) แล้วก็ร่างแบบ


ในใจตอนแรกคิดอยากแค่ให้มีลายเลข 26 ที่เป็นอายุของนัทปีนี้ นอกจากนั้นก็คิดไม่ออกว่านอกจากเลข 26 แล้วจะมีอะไรอีกดี เปิด ๆ พลิก ๆ ไปเจอลายแมวในหนังสือ เอาละวา.. เอาเจ้าแมวตัวนี้หล่ะ เพิ่มเข้าไป

แต่ แต่ แต่ เราลืมอุปกรณ์ที่สำคัญมาก ๆ ไป คือ กรรไกร ในห้องไม่มีกรรไกร ทุกอย่างเรามีครบแล้ว ผ้า เข็ม ด้าย ลาย แต่เราจะตัดมันยังไงดีหล่ะ เอาฟันกัดดีไม๊

แล้วก็ตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนคอนโดเดียวกัน

เรา>เออ..ขอยืมกรรไกรหน่อยดิ่
เพื่อน>จะเอาไปทำไร (ยืนกรรไกรให้)
อ้อมแอ้มตอบไปว่า >เอาไปตัดกระดาษ (รีบรับมาอย่างรวดเร็ว)
เพื่อน>ตัดกระดาษไปทำไร (ถามจริงวุ้ย )
ตอบเสียงเบา ๆ>ตัดกระดาษทำของนิดหน่อย ไปแล้วนะ ดึกมากแร้วว ง่วงอ่ะ บายยยยยย

(แล้วก็รีบกลับมาก่อนเพื่อนจะตั้งคำถามต่อไป ครืออ กลัวเพื่อนจับได้ อายง่ะ )

เกือบสองชั่วโมงผ่านไป โต๊ะ+เตียงนอนก็เต็มไปด้วยเข็ม เศษด้าย เศษผ้า พร้อมกับได้หัวแมวเบี้ยว ๆ มาหนึ่งอัน ใส่ลูกปัดร้อยเป็นตาก็ยังพอเป็นแมวไหว (เอาน่าของทำจากใจ เมี้ยว ๆ )




อีกเกือบสองชั่วโมง ได้เลขสองกับหก ทำเลขหกไว้เลขสุดท้าย แต่..แต่..ด้ายสีดำหมด อร๊ายยยย ทำไงดี ๆ หันไปเจอด้ายสีเหลือง ก็เอานี่หล่ะ พอปักลงไปก็ อึ่ม เข้าท่าดีเหมือนกัน ดูอาร์ตดีเหมือนกัน อิ อิ


เอาผ้ามาเล็งซ้ายขวาอีกสักพัก แล้วก็หันหลังไปเจอริบบิ้น (ในกองผ้าที่เคยเป็นเสื้อมาก่อน ) จัดการเลาะริบบิ้นมาผูกไว้ตรงคอแมว อึ่ม ก็เก๋ดีไม่หยอก ทำปลาทูตัวเล็ก ๆ ไว้ติดตรงด้านบนด้วยดีกว่า ด้านบนจะได้ไม่ว่างเกินไป


หนึ่งชั่วโมงถัดมา....

ปลาทูมันทำยากไปม้ายยยยยยยยยยย ฮือออออออ ทำไมทำยังไง ๆ มันก็ไม่เป็นปลาสักที ดูไงมันก็เหมือนกระบอกข้าวหลาม หรือกระติกใส่น้ำร้อนซะมากกว่าปลา หลังพยายามอยู่หลายรอบ จนมือแทบเป็นตะคริว นิ้วก็ระบบเพราะโดนเข็มแทง เลยเลิกพยายามทำปลาตอนตีสอง ไม่ไหวแล้วววววว ปล่อยให้ด้านบนว่างๆ เหมือนเดิมอะดีแล้ว เอาเป็นจุดพักสายตาแทนแล้วกัน (จริง ๆ มันง่วงอ่ะ เจ็บมือแล้วด้วย)


จากนั้นจัดแจงตัดผ้าให้ได้ขนาดเท่าที่กำหนด อือม์...ดูไกล ๆ ก็พอไหวอยู่ ยิ้มกับตัวเอง พรุ่งนี้จะรีบไปส่ง ems แต่เช้า ^_________^


วันนี้ รีบกระวีกระวาดไปไปรษณีย์จัดการส่งของเสร็จสรรพ มิใยน้องที่ไปด้วยพยายามถามว่าพี่ยุ้ยทำอะไรอ่ะ เราก็เฉไฉไปเรื่อยเปื่อย (ก็มันอายนี่หว่า) กลับห้องมาแบบอารมณ์ดี เปิดคอมเข้าดงใหญ่เปิดอ่านกระทู้ผ้าห่มรักอีกที

อุแม่เจ้า หัวใจจะวายยยยยยยยยยยยย

เค้าไม่ให้ใช้ผ้าพื้นเป็นผ้ายืด แล้วที่ทำไปนั่นเป็นผ้ายืดนี่นา
ฮือออออออออออออออออออออ เสียใจมากเลย ทำไมไม่อ่านให้ดี ๆ ก่อนนะ สงสัยที่ส่งไปใช้ไม่ได้แน่ ๆ เลย นั่งซึมอยู่พักหนึ่งก็ปลง เอาเหอะอย่างน้อยก็ได้ทำอย่างที่เราอยากทำแล้ว ส่วนมันจะใช้ได้หรือไม่ได้ก็ต้องปล่อยมันไป ^ ^

ยังเหลืองานอีกชิ้นหนึ่งที่มีส่วนร่วมกับน้อง ๆ ทำให้นัทในวันเกิดนี้อีก งานอีกชิ้นนี่ใช้เวลามหาศาลจริง ๆ (เว่อร์ไปงั้นหล่ะ จริง ๆ ใช้เวลาตามหาแรงบันดาลใจซะเกือบสองเดือน 555+) ไว้รอดูกันนะจ๊ะ


ข้อคิดวันนี้
1. เกรดสี่คหกรรมตอนประถมไม่ได้การันตีว่าคุณจะปักผ้าเก่งไปตลอดชีวิต
2. ลงมือทำสิงที่อยากทำ ถึงแม้ผลลัพธ์จะออกมาอย่างไร เราก็ยังภูมิใจที่อย่างน้อยเราก็ได้ทำมัน (ถึงแม้จะคิดได้ช้าไปหน่อยก็เหอะเนอะ ^ ^)
3. ของจากใจยังไงก็สวยยยยยยย (ถ้ามันเอาไปใช้ได้นะ ฮือออออออออ ก็เค้าไม่รู้ว่าห้ามใช้ผ้ายืดนี่นา .....)

Create Date : 13 มกราคม 2552		7 comments
Last Update : 13 มกราคม 2552 22:02:47 น.
Counter : 642 Pageviews.
Share Tweet