เมษายน 2560

เมื่อสงกรานตร์ที่ผ่านมา (12-15 เมษายน 2560) เป็นการกลับบ้านที่สนุกไปอีกแบบหนึ่งนั้นคือ ขนจักรยานแล้วนั่งรถไฟกลับบ้านกัน

เริ่มศึกษาเส้นทางและตัดสินใจว่าจะนั่งรถไฟไปลงที่สถานีรถไฟพิษณุโลก ซื้อตั๋วล่วงหน้าไปกลับไว้เรียบร้อยแล้ว ด้วยขบวนรถไฟ 111 กรุงเทพ-เด่นชัย รถออกเวลา 7.00 น. แต่ต้องไปก่อนเพื่อแจ้งว่าจะเอาจักรยานไปด้วยในขบวนสัมภาระ 

(วันแรก) วันที่ 12 เมษายน 2560

 ฮู้!!!! สนุกแล้ววุ้ย วันนี้คนก็เยอะพอควรเพราะใคร ๆ ก็อยากจะกลับบ้าน ยืนกันสิครับ แต่เรา

โชคดดีที่ได้จองตั๋วไว้แล้ว 

บรรยากาศก็สนุกดีถ้าไม่รีบร้อนอะไร ในขบวนก็จะมีร้าน Shopping on line ตลอดทาง เร่ิมตั้งแต่ออกจากกรุงเทพก็มี

- ข้าวผัด ข้าวกระเพราจากตู้เสบียงมาขาย 

- พอถึงแถวท่าเรือ ลพบุรี ก็มีไอศกรีมกะทิมาขาย  แต่น่าเสียใจตรงที่คนกินแล้วโยนถ้วยทิ้งออกจากรถไฟ แล้วมันตีกลับมาใส่หัวเราเต็ม ๆ 

- รากบัวเชื่อม ชุมแสง

- ปลาช่อน ปลาสลิด นครสวรรค์ 

แต่ที่สุดจะไอเดียแจ๋งก็คือเสียงร้อง "เย็น...แข็ง...โป๊ก!!!!"

คนขายคือคุณยายไม่มีฟันเลยนะ ร้องตะโกนขายผ้าเย็น อุดหนุนไปคนละผืนกับนรา แหมเหมาะมากๆ เพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวมาก ๆ ยายขายไม่แพงเลยผืนละ 10 บาท และเย็นแข็งโป๊กจริงๆ ผ้ายายแช่เย็นจนเป็นน้ำแข็ง ชื่นใจที่สุด

จริง ๆ แล้วเรามาลงตรงสถานีรถไฟบางมูลนากแล้วปั่นเข้าบ้านเพียงแค่ 3 กิโลก็ถึงแล้ว แต่ขึ้นชื่อว่ายุดี เราไม่ทำอย่างนั้นนะคะ เราสองคนนั่งเลยไปลงที่พิษณุโลกแล้วปั่นกันต่อ 555+++ 

(บ้าหรือดีคิดเอาเอง หุหุ)

มาถึงสถานีรถไฟพิษณุโลกแบบไม่เสียเวลาจริง ๆ แวะกินข้าวแล้วไปไหว้พระพุทธชินราช จากนั้นก็มุ่งหน้าใช้เส้นทาง 117 ยาวๆ ตรงๆ ลมแรงๆ สวนๆ ในเวลาประมาณ 16.00 น. แดดร้อนมาก 

อยากบอกว่าตลอดทาง 43 กิโลเมตร มันมีแต่ลม ๆ แต่เราค่อยๆ ไป พักกันบ่อยมาก ด้วยเหตุว่าอยู่บนรถไฟมันเข้าห้องน้ำไม่สะดวกก็เลยกินน้ำกันน้อยมาก คราวนี้ชะตากรรมสิ แดดร้อนมากจนทำให้พวกเราเกือบจะเป็นตะคริว ปั่นมาตลอดทางแวะมาตลอด จุดหมายคือไปพักที่ S&P RESORT อยู่ตรงแยกวชิรบารมี 

โชคดีอย่างที่เราเลือกที่จะปั่นสวนลงมาเพราะว่าฝั่งตรงข้ามจะมีรถที่ขับขึ้นเหนือ ฝั่งขาลงถนนจึงโล่ง โล่งแบบจะขาดใจ 555+ 

เรามาถึงจุดหมายเวลาประมาณทุ่มครึ่ง ถนนโล่งมากๆ พร้อมกับแรงที่หมดไป กินข้าวเสร็จแล้วก็หลับเป็นตาย 

(วันที่ 2)  13 เมษายน 2560

ตื่นเช้ามาจริง ๆ ต้องเรียกว่าตื่นสายต่างหาก เพราะก่อนจะนอนพูดกันว่าจะออกประมาณ 6 โมง แต่ที่ไหนได้ตื่นมาเกือบ 9 โมงแล้ว กว่าจะแต่งตัวปาเข้าไปสายโด่ง ปั่นมาหาข้าวกินแล้วกะว่าจะใช้เส้น 117 เหมือนเดิม แต่แล้วก็เปลี่ยนในเพราะลมมันสวนมาก และรถที่ลงมาจากเหนือค่อนข้างเยอะ รถบรรทุกก็เยอะด้วย เลยย้อนมาทางที่พักเพื่อจะปั่นลง 

ความตั้งใจว่าจะไปไหวหลวงพ่อเพชรก็เปลี่ยนไปเพราะว่าสายแล้ว กะมุ่งหน้าไปบ้านอย่างเดียว  แต่เส้นทางที่ใช้กลับมีลมมากพอๆ กับเส้นหลัก ดีตรงที่ว่ามีร่มไม้ข้างทาง และรถน้อยมาก ถนนดีจริง ๆ 

วันนี้เป็นวันสงกรานต์แล้วแต่ไม่เห็นมีใครออกมาเล่นน้ำกันเลย ระหว่างนั้นเริ่มจะหลงทางเลยย้อนกลับพบร้านขายของรีบเลยค่ะ ก็น้ำเร่ิมหมด ร้านค้ามันน้อยขอเสียของเส้นรองมันเป็นอย่างนี้แหละว่า ถ้าคุณไม่แวะ ข้างหน้าจะไม่มีที่ให้คุณแวะ 555++

รูปนี้ก็แวะกินข้าวข้างทางกัน ฝุ่นเยอะ แดดร้อน คนก็ไม่เห็นเล่นน้ำสงกรานต์กันเล๊ย อยากให้เค้าสาดน้ำจะแย่อยู่แล้ว  

และแล้ว...... ที่คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วต้องพับคือการไหว้หลวงพ่อเพชรนั้น กลับกลายเป็นว่ามาปั่นใกล้ถึงทางเข้าวัดมาก เลัี้ยวซ้ายอีกไม่ถึง 2 กิโลก็ถึงวัด

กลายเป็นว่านราเป็นคนพิิจิตรไปแล้วนะเนี่ย เพราะยุดีอยู่มาตั้งนานไม่เคยมาเลยสักกะวัดนึง อยู่แต่บ้าน ไม่ได้ไปไหน ได้ไหว้พระและพักกันอีกสักแป๊ป ต้องเรียกว่าแป๊ปใหญ่มาก เพราะอากาศมันร้อน พอแดดร่มก็ออกปั่น ตอนนั้นก็บ่าย 3 แล้วมั้ง ปั่นมาตามทาง ต้องขอบอกเลยว่าเป็นทางที่ดีมาก ๆ  

ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว อีก 30 กิโลจะถึงบางมูลนาก 

เกือบ ๆ ถึงบ้านก็มาเจอด่านที่เข้ามีไว้บริการคนขับรถทางไกล ขอเติมน้ำและขอเข้าห้องน้ำ ความประทับใจมีมากมายตรงที่ว่า ระหว่างที่ที่พักร้อนแล้วซื้อน้ำดื่ม แม่ค้าใจดีให้น้ำเปล่ามาอีก 2 ขวด บอกว่า "พี่ค่ะเอาไว้กินกลางทางค่ะ อากาศมันร้อน" แล้วกุลีกุจอเอาพัดลมมาเปิดให้ 

แหมๆ อยากบอกว่า ขอกินปลาหมึกด้วยได้มั้ยอะ อิอิ 

เราทั้งสองปั่นผ่านบ้านคน ไร่นาที่เกี่ยวแล้วบ้าง ยังเขียวสดบ้าง จนมาถึงแยกทางเข้าบ้าน  แหมหัวใจมันพองโต ถึงบ้านด้วยระยะทางประมาณ 90 กิโล คนที่บ้านตกใจว่ามันมากันได้อย่างไร 55+ 

หมดไปอีกวันแล้ว ขอนอนเอาแรงหน่อย วันนี้ถือว่าปั่นระยะไกลมากหลังจากที่ไม่ได้ปั่นมาเกือบปี แต่ก็มีความสุขใจมาก ๆ เหมือนกัน ขอนอนก่อนนะ ง่วงและเพลีย

(วันที่ 3) 14 เมษายน 2560 เที่ยววัดบางคาน

วันรุ่งขึ้นตื่นมาไปไหว้หลวงพ่อหินที่ช่วยคุ้มครองให้ปลอดภัย ปั่นมาถึง และไปกราบพ่อใหญ่ ทำความสะอาดอนุสาวรีย์ จากนั้นก็แวะไปเรื่อย ซื้อขนมกล้วยปิ้งแสนอร่อยของคุณยายและมุ่งหน้าอีก 20 โลไปวัดบางคาน สมใจมาก ทริปนี้มีความสุขสั่นลากลางแสงแดดเปรี้ยงๆ คนดี ๆ เค้าจะมาปั่นกันไหมนี่ 

วันนี้คนเล่นน้ำเยอะหน่อย แต่ก็ยังไม่มาก แวะรับน้ำเย็น ๆ ตลอดทาง 

พร้อมขากลับฝนตกหนักด้วย แต่ก็ไม่หวั่นปั่นกันกลางสายฝน ดีกว่าแดดนะ 

ปล. จักรยานกันหมานี่เป็นสิ่งคู่กันเลย วันนี้หมาไล่กวดพร้อมกัน 5-6 ตัวได้ เหอะ อะไรของมันนี่ 

ขอบคุณนรานะที่ไปด้วยกัน