มีนาคม 2560

เรื่องมีอยู่ว่า เรียกเท็กซี่จากสี่พระยาไปยังศาลอาญา รัชดา พอขึ้นไปก็บอกว่า

เรา : พี่ไปขึ้นทางด่วนตรงสุรวงศ์นะคะ

Taxi : บอกทางด้วยนะ 

ระหว่างนั้นพี่เค้าก็เริ่มมีอาการผิดปกติว่า แทนที่่จะอยู่ขวามือเพื่อเลี้ยวซ้ายแกดันออกขวา ซึ่งไฟแดงมันจะเขียวให้ตรงไปแล้วมุ่งหน้าไปทางตากสิน พี่แกก็เบียดไปคาตองทางม้าลายแล้วเลี้ยวขวาหน้าตาเฉย อะ โอเครให้อภัย

จากนั้นพอถึงด่านทางด่วนก็ออกซ้ายอีก ไม่ชิดขวา แกจะไปไหนนะ เลยบอกว่า "พี่เลี้ยวขวาขึ้นทางด่วนข้างหน้านะ" ไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ จากสิ่งที่บอก ขับแบบเบรคหัวทิ่มจิ้มไปที่ด่านเก็บเงิน หรือว่าแกจะงงทางไม่เคยมาแถวนี้หรือเปล่า อะ อะ ให้อภัย 

จากนั้นพอจ่ายเงินทอนเรียบร้อยพี่แกขับแซงเลนซ้ายตลอดทาง แถบใครไม่ให้ทางช่องซ้ายแกก็บีบแตรไล่ ขับจี้ เบียด  คิดในใจว่า ไอ้ไหล่ทางนี้ทำไมชอบวิ่งกันนะ ถ้าจะวิ่งกันจริงๆ ก็มีมารยาทแบบขอไปหน่อยนะ นี้่พ่อคุูณ....  ไม่สนใจใคร 

คราวนี้เราเริ่มคิดในใจ ตรูไม่อยากเกิดอุบัติเหตุ พอแล้ว ไม่อยากเกิดอะไรขึ้นแล้วเจ็บตัวต้องมารักษาตัว ต้องมากายภาพอีก  ขาซ้ายยันประตู ขาขวายันเบาะหน้า แล้วสิ่งที่คิดไว้ก็เป็นจริง 

มันต้องเลี้ยงไปทางพระราม 9 พ่อคูณก็ออกซ้ายสุดแล้วไปแทรกตัวตรงทางตัว V บีบแตรสิครับ มันจี้จ่อ แล้วข้างหน้าเบรค พ่อคุณก็แบรคตัวโก่งเลย ขวดน้ำข้างหน้ารถกลิ้งไปตกตรงเท้าที่นั่งข้างหน้า ของทุกอย่างที่อยู่ข้างหลังคนขับมันเทไปรวมกระจาด รวมทั้งน้ำหนักตัวกลมๆ ของฉันด้วย ทุกจะทนและอดทนอดกลั้นพูดดีๆ กับพ่อคุูณว่า 

เรา : พี่ไม่โอเคเลยนะ ขับรถหวาดเสียวมาก 

Taxi : เสียวอะราย!!! (พร้อมสะแยะยิ้มมุมปาก)

นึกว่ามันจะสำนึก เปล่าเลยพอพ้นแยกตรงฟอร์จูนเท่านั้นแหละ เอาอีก ขับแล้วเบรกหัวทิ่มเพราะพ่อคูณจี๋ขันข้างหน้า ปาดมอเตอร์ไซต์ 

เรา : ข้างหน้าจอดด้วย

ตรูจะไม่ทนมรึงอีกแล้ว  เชิญมรึงตามสบาย