Bloggang.com : Yudee :

ดีใจจังที่ยังมีวันนี้

พฤษภาคม 2560

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

4 พฤษภาคม 2560

ปั่นเล่นเขาใหญ่ 2017

(28 เมษายน - 2 พฤษภาคม 2017)

ทริปประจำปียังไม่เบื่อกัน ยังสนุกกันต่อ

ปีนี้สมาชิกมี 6 คน (พี่หนุ่ม พี่สุเมธ พี่ดุ้ย นุ่น นรา ยุดี)

หลังจากที่เราป่วยไม่ได้ปั่นมาเกือบ 1 ปี ล่าสุดก็ครั้งก่อนที่มาปั่นเขาใหญ่แล้วไม่สามารถปั่นจักรยานและเล่นกีฬาอื่นได้ เพ่ิ่งจะมาเร่ิมซ้อมปั่นก่อนหน้านี้แค่ 1 เดือน ขาแข้งมันยังไม่เข้าที่ มันมาพร้อมกับน้ำหนักตัวที่เพิ่มมาขึ้นด้วย 55+ Smiley

เร่ิมออกจากที่พักปั่นมาเจอเพื่อน ๆ ที่ปั๋ม ปตท. วิภาวดี วอมล์ขามาเรื่อยๆ 20 กิโลได้ แล้วปั่นตัดสนามบินไปที่เส้นสายไหม (อยากกินโรตีสายไหมจัง Smiley

)

ทำความเร็วไม่ได้มากนักสำหรับยุดี AV20 เอง แต่ก็รู้ว่าไปเรื่อยๆ แหละ แวะเซเว่นน้อยบ้าง แวะเข้าห้องน้ำบ้าง แวะกินข้าวบ้าง

มาคอยพี่สุเมธและเพื่อน ๆ ตอนนี้ก็เที่ยงกว่า ๆ แล้วแหละ

วันนี้พยาการณ์อากาศว่าบ่าย ๆ จะมีฝนตก หลังจากที่แดดไม่ออกก็กลายเป็นลมแรงมาก ๆ เหมือนจะเป็นพายุ และพออีก 20 กิโลจะถึงจุดหมายปลายทางที่ปราจีน ไปนอนที่ "นอนเพลิน" ก็มีฝนตกลงมาปรอย ๆ หิวมาก ๆ แวะกินข้าวกันก่อน

นี่สร้างภาพกันชัด ๆ จริง ๆ เหนื่อยแล้ว แต่ยิ้มแฉ่งสุด ๆ

มาถึงที่พัก "นอนเพลิน" เวลาประมาณเกือบทุ่ม ถือว่าปีนี้ไวกว่าปีที่แล้ว เพราะปีที่แล้วพวกเราติดฝนกัน 2 หรือ 3 ชั่งโมง ทำเวลากันไม่ได้เลย มาถึงก็มืดตือ!!!

หมดไปอีกหนึ่งวันพวกเราเข้านอนแล้วค่อยว่ากันไหมพรุ่งนี้ว่าอากาศจะเป็นอย่างไร

เจ้าแมวเหมียวตัวนี้มันร้องโวยวาย ขี้บ่นมาก มันอ้อนทุกคนที่นอนเพลิน

ปีนี้ที่นอนเพลินปีนี้มีบริการอาหารเช้าเป็นข้าวต้ม พวกเรากินข้าวแล้วพร้อมออกปั่นไปหน้าด่านขึ้นเขาใหญ่กัน ตอนนั้นก็เวลาประมาณ 9 โมงเช้า ข้าวต้มย่อยหมดไปแล้ว เลยต้องไปสั่งข้าวกินกันคนละจานตองแถวหน้าด่าน

พร้อมลุยกันแล้วใช่ไหม

เหมือนจะพร้อม แต่ถ้าไม่พร้อมปั่นก็พร้อมโบกนะคะ

ทุกคนเริ่มออกปั่นขึ้นเขากันหมดแล้ว เราก็ฝากกระเป๋านราไว้ 1 ใบ แล้วสุดท้ายก็โบกจนได้ ปั่นมาถึงหลักกิโลที่ 26 เขาใหญ่ 55++ Smiley

โบกดีมีรางวัล นราโบกได้รถตำรวจไทยใจดี (แหมช่างเหมาะอะไรเช่นนี้ อารมณ์เหมือนทำอะไรผิดมา 55+)

ไม่สนใจอะไรแล้ววินาทีนั้น นั่งชมธรรมชาติหลังฝนตกที่ชุ่มช่ำ แล้วก็ค่อย ๆ ผ่านเพื่อนไปที่ละคน

นุ่น...... (สู้สู้นะจ๊ะ)

พี่ดุ้ย..... (เจอกันข้างบนนะ) 55++

พี่หนุ่ม....... (อิอิ)

จากนั้นรถพี่ตำรวจก็เล่นไปเรื่อยๆ เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา คดโค้ง สูงต่ำ ในใจฉันนึก "บ้านะนี้เรา ปั่นมาได้ยังไงว่ะนี่ สูงอ่ะ ว้าว...ลงอีกแล้ว" อีกสักพักรถพี่ตำรวจก็มาจอดเพราะว่าน้ำหกในรถ เราจึงขอลง เพราะอีกประมาณ 5 กิโลก็จะถึงจุดที่เป็นร้านสวัสดิการ ทอ.

พี่คะขอลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ เพราะเลยเพื่อนมาไกลมาแล้ว (ในใจนึกว่าปั่นสักหน่อย อิอิ)

พอพี่ตำรวจช่วยยกรถลงเราก็จัดแจงติดกระเป๋าซ้าย-ขวา กินน้ำกินขนมสบายใจ พอจะออกปั่นฟ้าครึืมลงทันที ลมเย็นๆปะทะหน้า

อืม...น่าอีกแค่ 5 กิโลเอง ปั่นมาเรื่อยๆ ตามความสูงต่ำ 55++ ขาไม่เตะพื้นนะยะ เป็นห้ากิโลที่มีขึ้นและลง ชีวิตมันต้องเป็นเช่นนั้น

และแล้วฝนมันดันตกสิ Smiley

ต้องกำเบรคตลอดเวลา เพราะมันเป็นทางลงที่สูงมาก เปียกทั้งตัว

มาหลบฝนตรงด่านปากทางเข้าร้านสวัสดิการ ทอ. ทางที่จะขึ้นเขาเขียว โชกเลยครับ

พอฝนหายตก พี่หนุ่มก็ปั่นขึ้นมาแล้ว เลยไปนั่งกินมาม่าแก้หนาว แล้วนรากะพี่สุเมธก็มา จากนั้นเราก็บอกนราว่าเดี๋ยวเจอกันข้างหน้า ที่จุดทำการ 3.5 กฺิโลนะ

ว๊าก...... เลี้ยวผิด ดันเลี้ยวลงมาทางลำตะคอง 2 กฺิโลได้ ดีนะไหวตัวทัน แต่ต้องปั่นขึ้นสิ โทรบอกนราให้คอยด้วยเพราะมาผิดทาง ใจหายว๊าบเลยเรา

อีกนิดเดียวจะถึงที่พักแล้ว

ฝนตกอีกแล้ว ดูเหมือนว่ายุดีปั่นน้อยที่สุด แต่ว่าเปียกที่สุดเลย

ปีนี้ถึงที่พักกันเร็วมาก อาบน้ำเตรียมตัวไปกินข้าวกัน แต่เราขี้เกียจแล้วเลยกินมาม่าอีกเช่นเคย

พอใกล้พระอาทิตย์ตกดินฝูงสัตว์ประจำบ้านพัก น้องกวางก็ออกมาเยี่ยมชมบ้านพักแต่ละหลัง

ปีนี้มากัน 2 ตัว แต่คงไม่ใช่สรพงษ์แล้วมั้งเพราะนางตัวเล็ก

เกิดมาก็เพิ่งได้ยินเสียงกวางร้องครั้งแรก มันร้อง "เงี้ยวๆๆๆ" ตลกดี

นรา : มองอะไร?

กราง : ซ้อนแตงโมไว้เปล่าอะ ขอกินหน่อย Smiley

เรื่องเล่าจากน้องลิงบุกห้อง

เมื่อคืนก่อนที่พวกเราจะไปกินข้าวกัน ได้เปิดหน้าต่างไว้ เจ้าหน้าที่เห็นเลยบอกให้ปิดเดี๋ยวลิงเข้าไป

ไม่นึกเลยว่าพวกมันจะฉลาดมาก

นราตื่นออกมาแล้วบอกว่าถุงพลาสติกที่พวกเราทิ้งไว้ในตระกร้าโดนพวกลิงมันรื้อฉีกขาดหมดเลย

สักพักเราได้ยินเสียงขวดล้มมาในห้องพี่ดุ้ย ยังพูดเลยว่า "อะ อะ นี่ลิงอยู่ในนั้นหรือเปล่านี้"

พอหันไปเจอพี่ดุ้ยกำลังวิ่งออกกำลังกาย ก็นึกว่านุ่นอยู่ในห้อง

เสียงกรีดร้องของพี่ดุ้ย .... เฮ้ย!!!! แม่ลิงมีลูกอยู่ที่อก มันนั่งกินขนมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง

พอมันเห็นพี่ดุ้ยก็วิ่งหนี แต่สภาพในห้อง นม น้ำอัดลมถูกมันเกะกินหมดแล้ว ถุงขนมฉีกขาด

หัวเตียงมีแต่รอยเท้า (ไอ้นี้ไม่เช็ดเท้าก่อนนะ)

เราเห็นลิงมันเอากล้วยขึ้นไปนั่งกินหน้าตาเฉย ไม่รู้ไม่ชี้ อร่อยมาก

จากนั้นก็ขำและฮากันว่าเสียท่าเจ้าพวกนี้กันหมดเลย

ตอนเช้าเดินกันไปกินข้าวที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ใช้เส้นทางลัด ระหว่างที่เดินก็ยังคุยว่ากลัวทากจะเกาะ เพราะเมื่อวานพี่สุเมธสิดันลงไปที่น้ำตกแล้วเอาทากขึ้นมาด้วยหลายตัว ทำให้หวาดเสียว

และแล้วเรารู้สึกอะไรเย็น ๆ พอหันไปดู กรี๊ด!!!! ทากเกาะที่น่อง แต่มันยังไม่ได้ทำอะไรเรา

สักพักนราบอก "เธอ ๆ ทากเกาะ" ก้มไปดูมันดูดเลือดจากนิ้วก้อยของนรา เมื่อคืนนราเดินเตะขาเตียงมีบาดแผล เลยเป็นเหตุให้มันได้กินสิ มันดูดเลือดตัวบวมเลย คราวนี้เลือดไหลไม่หยุด

ไปถามเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ให้คำตอบว่า "เดี๋ยวมันก็หยุดเองครับ" แล้วถ้ามันไม่หยุดแหละค่ะ

"ใบสาบเสือครับช่วยหยุดเลือดได้" เด็ดมาให้ 2 ใบ

สยองมาก ๆ คราวนี้ไม่เอาแล้วไม่เดินไปทางลัดแล้วกลัว

เตรียมข้าวของเสร็จก็แวะถ่ายรูปและค่อยปั่นลงทางปากช่อง มันเป็นทางโค้งซ้าย ขวา โชคดีวันนี้รถที่ลงมาน้อย เลยค่อย ๆ ลงมาเรื่อย ๆ ถึงตรงศาลเจ้าพ่อเขาเขียว แล้วปั่นกันไปเรื่อย ๆ ออกมาถึงแก่งคอย เพื่อมุ่งหน้าที่น้ำตกสามหลั่น ร้อนเช่นเลย ลมก็แรงด้วย

ปีก่อนที่มาสามหลั่นกำลังปรับปรุง ยังเป็นดินทราบ ปีนี้เขียวชอุ่มมาก แต่อาการร้อนไม่มีลมเลย วันนี้ง่วงนอนแล้วเข้านอนกันดีกว่า 4 ทุ่มแล้วเพลีย

เช้าสดใสที่สามหลั่น

พร้อมอำลาสามหลั่นกลับสู่ กทม.

เราเลือกที่นั่งรถไฟกลับ จากสามหลั่นปั่นอีก 18 กิโล ข้ามเขาลูกเล็ก ๆ 1 ลูก แล้วมาออกมิตรภาพ แต่รถไฟเที่ยว 11:55 ดันไม่มีตู้สัมภาระ จะมีอีกทีตอนบ่าย 3 เลยตัดสินใจขึ้น บขส. มาลงที่หมอชิต

ปีนี้โชคดีที่ไม่เจ็บ หวังว่าปีหน้าจะแข็งแรงขึ้นอีก จะปั่นขึ้นเขาใหญ่ได้อีก

แล้วเจอกันกัน

ขอบคุณมิตรภาพจากเพื่อนๆ ทุกคน

ขอบคุณนราที่ช่วยเหลือเราตลอดทาง และไม่บ่นเรา "แต่เรารักเธอนัก อิอิ" Smiley