จบจากที่นี่ก็ไปต่อกันที่พร้อมมิตรสตูดิโอที่ถ่ายละครเรื่องพระนเรศวร
ค่าเข้าคนละ 100 ถ่ายรูปได้ตามอัธยาศัยไม่จำกัดเวลา ... ใครอยากมาถ่ายรูปก็มีอะไรให้ถ่ายเยอะมากๆๆ แต่เตรียมพร้อมรับแดดไปให้ดีๆ แดดแรงมาก + ต้องเดินไกลกันพอสมควร ....ส่วนเรื่องน้ำนี่มีขายเป็นระยะๆไม่ต้องแบกไปก็ได้

ตรงแถวๆที่ขายบัตรมี cut out รูปพระเอกนางเอกให้เล่น ... ไม่มีใครไปเล่นรูปพระเอก แต่มาเล่นรูปนางเอกกันกระจาย

เพื่อไม่ให้เป้นการเสียเวลา ..รีบเข้าไปอย่างด่วนเพื่อให้คุ้่มกับค่าตั๋วที่เสียไป
ปล. โบรชัวร์ที่เก็บมาหาย (Y_Y) ไม่รู้จะจำได้หมดมั๊ยอ่ะ

ได้ยินคนบรรยายแวบๆๆว่าคำว่า "โยเดีย" คือคำที่พม่าใช้เรียกคนไทยที่จับมาได้ ... หรือจะพูดอีกนัยนึงว่าหมู่บ้านโยเดียก็คือหมู่บ้านเชลยชาวไทยนั่นเอง!!!

ลืมถ่ายรูปข้างในมา ...ข้างในของสถานที่แต่ละที่จะมีทีวีแล้วตัวเอกของแต่ละสถานที่จะมาบรรยายความสำคัญของแต่ละที่ๆ ... อย่างตรงนี้ก็จะมีสรพงษ์ (มหาเถร)บรรยาย ..ถ้าสนใจเรื่องประวัติศาสตร์ก็พอจะเรียนรู้ได้ (แต่ก็พูดเรื่องการถ่ายทำหนังอีกเยอะเหมือนกัน)

จากกุฏิของมหาเถรฯ ต้องเดินเลาะกำแพงเมืองไปเรื่อยๆจนถึงทางเข้า

ข้างในก็จะเหมือนปราสาททั่วๆไป คือมีบัลลังก์พระราชาตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง แล้วนอกนั้นก็โล่งๆ ให้ทหารก้มกราบได้สบายๆ

ตอนนี้ใครอยากเปลี่ยนเครื่องทรงเป็นชาวไทย ชาวพม่าโบราณ เค้าก็มีบริการเช่าชุดแล้วก็ทำผมให้ ถ่ายได้คนละ 5 แอ๊ค ราคา 150 บาท แต่ต้องซื้อบัตรเข้าไป ตากล้องเข้าไม่ได้เน้อ~~~

มีคนเข้าไปถ่ายกันเยอะพอควร ...เราไมไ่ด้ไปด้วย ก็เดินมาก้นก่อน

อ้อ ลืมบอก มีคุกใต้ดินจำลองด้วยนะ บรรยากาศอย่างมืดเลย!!!

จุดหมายต่อไปคือสรรเพชรปราสาท (อันนี้เหมือนจะเป็นวังฝั่งไทยนะ ...แต่แอบไม่แน่ใจ)

จบจากตรงนี้แล้วอีกไกลมากกกกก กว่าจะถึงเป้าหมายต่อไป ...ใครไม่อึดอย่าได้เดิน 555 นั่งรถรางไปได้เลย เค้าจะไปส่งที่ตำหนักบุเรงนอง (สถานที่ระหว่าง 2 จุดนี้ก็จะมีหมู่บ้านอโยธยา- เห็นปักป้ายไว้เฉยๆ แต่เข้าใจว่าเป็นฉากหมู่บ้านฝั่งไทย)

จบ high light ของสถานที่ถ่ายทำละ... จุดถัดไปที่สร้างความสนุกสนานได้เอาการอยู่ก็คือห้องอุปกรณ์ประกอบฉาก

กว่าจะออกจากที่นี่ก็ล่อไปสี่โมงเย็น
ตอนสายๆเนี่ย มีแวะกินข้าวที่ที่พักรถข้างทางนิดนึง ...บอกกันว่า ไม่ต้องกินเยอะ เดี๋ยวก็ได้กินข้างเที่ยงแล้ว .. พอตอนเที่ยงเพิ่งได้เข้าที่สตูดิโอนี่ ...ใช้เวลาไปเยอะมาก (ตอนถ่ายรูปกันไม่รู้สึก แต่พอเดินพ้นเขตถ่ายรูปนี่ื้ท้องร้องกันทันที) ...คราวนี้สั่งข้าวเย็นที่ที่พักเอาไว้ จะกินตอนนี้ก็กระไร เลยซื้อข้าวเหนียวหมูฝอยรองท้องกันก่อน แล้วไปกินที่ทีพัีกทีเดียวเลยละกันเนอะ ~~~
(แต่รู้สึกว่าคิดผิดอ่ะ เพราะ้เวลานาน + ข้่าวเย็นไม่อร่อยเลย Y_Y)


เราพักกันที่เขื่อนวชิราลงกรณ์กัน ...ที่พักใช้ได้เลยนะ (แต่กับข้่าวไม่ค่อยถูกปากเรา)

วันที่ 2 เราจะไปสังขละบุรีกัน

ปล. พูดถึงสังขละ คนมักจะนึกถึงสะพานมอญตอนเช้าๆที่มีพระมอญมาบิณฑบาท เด็กกระโดดจากสะพาน แล้วก็มีชาวบ้านมอญมาซื้อของไทยไปขายกัน ... แต่รอบนี้เราไปดูไม่ทันล่ะ เพราะว่ามันต้องไปเช้าพอสมควร แล้วระยะทางจากกาญ ไปที่นั่นค่อยข้างไกล ขับรถตอนมืดๆอันตราย กว่าเราจะปถึงที่นั่น คนก็เริ่มน้อยละล่ะ

ถามลุงแถวนั้นเค้่าบอกว่า ถ้ามาก็มาซัก 6 โมงเช้า เดินข้ามสะพานชิวๆไปถึงฝั่งนั้นก็ราวๆ 6.30 ใส่บาตรพอดี แล้วก็เที่ยวตลาดมอญต่อไป (ฝั่งนั้นเป็นชาวมอญที่มาตั้งรกรากในเขตไทย)

ว่างๆก้เลยนั่งเรือเที่ยว ไปดูเมืองบาดาล กับวัดใต้น้ำ
เดิมทีพื้นที่ตรงนี้จะเป็นหมู่บ้านชาวมอญ มีวัดสำคัญคือวัดวังวิเวการามที่หลวงพ่ออุตตะมะเป็นคนสร้าง(ร่วมกกับชางกะเหรี่ยงและชาวมอญ) แต่ว่าตอนปี 2527 มีการสร้างเขื่อนวชิราลงกรณ์ (หรือว่าเขื่อนเขาแหลม) บริเวณตรงนี้ก้เลยท่วม ชาวมอญกับวัดเลยต้องอพยพไป

แต่ว่าพอช่วงน้ำลด ก็จะยังเห็นวัดกับบริเวณเมืองเก่าอยู่ คนก้เลยเรียกกันว่าวัดใต้น้ำ หรือว่าเมืองบาดาล

เกือบลืม ..คนเรืออุตส่าห์บรรยาย ...ขอเขียนซะหน่อย บริเวณที่เรานั่งเรือเที่ยวเนี่ย เป็นจุดที่แม่น้ำ 3 สามสายมาตัดกัน (ที่เค้าเรียกว่าสามประสบ) คือแม่น้ำซองกาเลีย แม่น้ำบีคลี่ กับแม่น้ำรันตี (รู็สึกว่า 2 อันจะไหลมาจากพม่าหรือไงเนี่ยแหละ)

ถัดไปเราจะไปวัดวังวิเวการามใหม่ที่ย้ายมาจากที่เดิมที่จมน้ำ
จุดเด่นของที่นี่เลยคือเจดีย์พุทธคยา (จำลองมาจากของจริงในอินเดีย) ซึ่่งเป้นสถานที่ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ (1 ใน 4 ของสังเวชนียสถานที่ชาวพุทธควรจะต้องไปกราบไหว้) ...ไปถึุงอินเดียไม่ไ้ด้ ก็ตั้งใจนมัสการที่นี่ละกันนะ

พักกันที่นี่นานหน่อย ก่อนไปกินข้าวเที่ยง ...จำชื่อร้่านไมไ่ด้ แต่มีป่ายเขียนว่าเป้นร้านอาหารเจ้าแรกของสังขละ .. อร่อยมากกกกกก .... ใครได้ไปแฃ้วอย่าพลาดเป็นอันขาด!!!

จุดเที่ยวต่อมาคือด่านเจดีย์สามองค์
ไม่รู้ประวัติ ... คร่าวก็คือด่านที่ข้ามจากไทยไปพม่า (แต่วันนี้ด่านปิด เพราะมีปัยหาผู็ก่อการร้าย) เจดีย์เล็กกว่าที่คิดไว้มาก เลยไม่ได้ถ่ายอะไรมาให้ดู... สิ่งที่น่าสนใจกว่าคือเด็กชาวมอญ ...

ตอนเราไปมีเด็ก 2 คน กับแม่ เดินตามติดมาตลอด แม่เค้าบอกให้ถ่ายรุปกับเด็กได้ ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรก็ถ่ายไปเพราะว่าแปลกดี ...อยากหาขนมให้แต่ตอนนั้นไม่ได้เอาอะไรติดตัวลงมา ..ใจอยากให้เงิน แต่กลัวว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นอาชีพเค้าไป (อันนี้มีพี่ชาวบ้านคนนึงเคยบอกเลยนะ ... ไม่ได้คิดเอง ว่าอย่าไปให้เงินชาวบ้านเยอะ เดี๋ยวเค้าจะยึดเป็นอาชีพ แล้วคนอื่นจะมาทำตามเหมือนกันหมด)

ไปๆมาๆน้องเค้าเดินตามกลุ่มเราตลอดเลย ... (เพิ่งมาเห็นในรูป) แอบสงสารยังไงไม่รู้อ่ะ

เป้าหมายสุดท้ายของวันนี้ คือ น้ำตกเกริงกระเวีย (ชื่อจำโคตรยาก)
ใครใคร่เล่นน้ำเล่น ... แต่เราใคร่ถ่ายรูป ก็กดไป~~~~

จบจากน้ำตกก็เข้าที่พักโลด ... คนที่ไปเล่นน้ำไปอาบน้ำกันก่อน ที่เหลือก็ถ่ายรูปกันต่อ

เช้าวันนี้จะกลับกันแล้ว ~~~
เมื่อคืนบางคนปาร์ตี้กันต่อไม่รู้ถึงกี่โมง ... เ้ช้านี้ใครตื่นก่อนก้ไปเที่ยวสันเขื่อนวชิราลงกรณ์ ..ส่วนใครอยากนอนก็ตามสบายเลย

ลงรถมาลืมปิดประตู ...น้องลิงก็วิ่งไปคว้่าถึงขนมไป 1 ถุงทันที (อย่างไว)

ถ่ายรูปวิวแล้วรู้สึกไม่ได้ดัี่งใจ เลยแอบถ่ายเพื่อนไปเรื่อยๆ