|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอน...ข้อความราคาสามบาท.................
วันพฤหัสที่ 26 ต.ค., ห้าทุ่มหน่อยๆ, สมุทรปราการ
บันทึกนี้เรื่อยเปื่อย...ตอน...ข้อความราคาสามบาท.................
จะรู้ว่าในหนังสือ....มีอะไร........ ก็ต่อเมื่อเราได้...ลองเปิดอ่าน.......
จะรู้ถึงความในใจ......ของกันและกัน...... ก็ต่อเมื่อเราได้พูด...มันออกไป......... . . .
when you really feel...someone... is so special... what would you.....do....
what would you do... to make her.....who is that such special......... only feel.....
what...you......feel.....
or just....... to realize the existence of your true feeling......
or just to prove....if the two of you.....would ever think......the same...... or just to find out that......part of you......would never mean........even something......to..her............
what would you do... if....finally.........everything..would turn out to be.......merely....' n o t h i n g '...........
what would you do.... what would you....really do......
. . .
"พี่ก็...ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนิ............" "บอกๆความรู้สึกเขาไป....ก็จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายใจอย่างนี้...." "แสดงให้เขารู้ก่อนเถอะ...ว่าจะจีบ...." "ไปคิดข้อความหรูๆเลิศๆ....เพื่อที่จะบอกเขา....."
อันที่จริงก็ยังมีคำแนะนำต่างๆ....ที่ได้รับการบอกกล่าวจากน้องๆ..เพื่อนๆ...อีกเป็นกระบุง....
,, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ,, when you love someone, you say it right then...... or the moment.......just pass you by......... ,, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ,,
และที่จริงตัวกระผมเองไม่เคยคิดว่า....การเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมาให้คนอื่นรับรู้..... จะเป็นเรื่องที่จำเป็นนัก.....
แม้ผมจะได้บอกความรู้สึก......,,ให้เธอได้รับรู้.,,........ออกไปแล้ว......
ผมเองก็ไม่ได้บอกความจริงกับเธอ....จากปากของผมเองซะทีเดียว.... และเธอเอง..ก็คงไม่ได้คิดไปในทางบวกเป็นแน่...กะไอ้เจ้าข้อความ...'ผมชอบคุณ'..... ที่ผ่านทางคลื่นวิทยุ...ชุมสายกับอีกเสาโทรศัพท์เพียงไม่กี่ต้น......
แม้อย่างน้อย...ก็หวังให้มันมีความสำคัญบ้าง...แม้จะเทียบกับ...เสียงเตือนแบตเตอรี่อ่อน.....บนเครื่องโทรศัพท์ของเธอ....
ผมอยากจะบอกนะ....... ว่ามันไม่ใช่แค่...sms........หรือสัญญาณอิเล็คทรอนิกส์..ศูนย์หนึ่งหนึ่งศูนย์....ที่คุณอาจจะคิด..... หรือการบอกชอบ.....ที่มีให้คุณได้ฟังบ่อยๆ...จากอีกกี่ใครก็แล้วแต่........
ผมรวบรวมความกล้าอยู่พอสมควรเลย........ และก็หวัง............หากว่ามันจะสร้างปาฏิหาริย์บ้าง.......
. . .
มีใครเคยบอกว่า...... หากคุณรักใครสักคนในขณะนี้...และยังไม่ได้บอกใครสักคนนั้นให้รับรู้.... อย่าได้บอกเลยว่า...' ไม่มีโอกาส '......' ไม่กล้าพอ '.....' กลัวผิดหวัง '.....หรือมัน..' ยังไม่ถึงเวลา '........
ความสุขของการมีรัก...คือการให้คนที่เรารักมีความสุข..... และ..ก า ร ไ ด้ บ อ ก รั ก.....
. . .
กว่าจะได้มาเป็น....' ข้อความราคาสามบาท '............ ......... ....
คุณจะว่าไหม..... ครั้งหนึ่ง...ที่มีโอกาสได้ไปที่บ้านของคุณ........... คุณจะว่า......ว่าผมถือวิสาสะหรือป่าว..... ผมได้แอบสังเกตรูปทุกใบ..กรอบรูปทุกกรอบ...ที่ประดับตรงโต๊ะติดประตูข้างโซฟาหน้าจอโทรทัศน์..... หรือรูปในเกือบทุกอัลบั้ม......
เผื่อว่าจะมีรูปถ่ายของคุณ......กับแฟนของคุณบ้าง...
คุณจะว่าไหม..... ที่ผมเคย....แอบถามข้อมูลเกี่ยวกับตัวคุณ..... เพียงเพราะอยากรู้.....วันเกิดของคุณ..... รายละเอียดของคุณบางอย่าง....ที่ที่คุณเคยเรียน....หรือที่ทำงาน........รวมทั้งคนที่คุณอาจจะมีใจให้....
คุณจะรู้ไหม.... วันแรกที่ผมพบคุณที่เมเจอร์..แล้วก็ร้านเค๊กแห่งหนึ่งบนถนนเอกมัย.....ที่จริงมันมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น....ซึ่งผมไม่รู้จะอธิบายยังไง.... เอาเป็นว่า...วันนั้นผมรู้ว่าผมจะได้พบกับคุณเป็นวันแรกแล้วกัน.......... ผมตื่นนอนแต่เช้า.....ผมโทรไปที่ร้านเค๊ก..เพื่อจะจองเค๊กซักชิ้นให้คุณ..... แต่โชคคงไม่เข้าข้าง...ทางร้านไม่รับจองแต่กำชับแทนว่าให้มาก่อนเที่ยง......
ถ้าผมจะบอกว่าวันนั้นผมวนรถไปที่ร้านเค๊กสองรอบแล้ว...... ก่อนที่ผมจะจองตั๋วหนังที่เมเจอร์...และกลับมาที่ร้านเค๊กอีกครั้งหลังจากดูหนังกันจนจบ......
ผมตื่นเต้น...และเขินมากพอกัน.........
ลับหลังไม่ว่าจะเป็นที่ลานจอดรถ...หรือในห้องน้ำ........คุณคงไม่รู้ว่าผมแอบโทรไปขอกำลังใจจากเพื่อนบ่อยแค่ไหน...... ไม่เคยรู้สึกว่า....ตัวเองจะไม่มีความมั่นใจขนาดนี้.... ผมชมคุณให้เพื่อนฟังว่าคุณน่ารักเพียงไหน.....
ผมไม่กล้าจะแอบถ่ายรูปที่น่ารักตอนคุณเผลอด้วยโทรศัพท์อย่างที่เพื่อนแนะนำ........
ในวันที่สองที่ผมพบคุณ.....กับผู้ชายอีกคนที่มาด้วยกัน...... คุณก็คงไม่รู้อีกว่า....หัวใจของผมหล่นตุ้บไปอยู่ที่ตาตุ่ม...แล้วก็กระดอนหายไป.......
และอีกหลายครั้งที่ได้เจอกัน...ซึ่งผมไม่เคยกล้าที่จะเอ่ยปากชวนคุณคุยอะไร...... อย่างดีก็ได้แค่....ส่งแมซเสซเล็กน้อยคุยกับคุณ..... ตอนที่ไม่ได้เผชิญหน้ากันตรงๆ......
ทุกครั้งที่กดโทรศัพท์ไปหาคุณ..... หัวใจของผมเต้นตุ้มๆต่อมๆ...ไม่เป็นจังหวะ....... และกลับจะโล่งใจขึ้น...หากคุณจะไม่รับสาย...หรือรับสายไม่ทัน......
คุณจะว่าผมแย่ไหม....... หากบังเอิญว่าผมจะรู้จักเพื่อนของคุณคนหนึ่ง..... และหากว่าผมจะถามอะไรๆจากเพื่อนของคุณคนนั้นเกี่ยวกับตัวคุณ.....
. . .
the most precious gift in this world... that comes into a man's possession.....is......
a woman's........' h e a r t '..... ..
. . .
การอกหักไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก............การที่ไม่เคยสัมผัสกับคำว่ารัก.......ต่างหาก......... และเราก็คงจะไม่รู้คุณค่าของใคร.....ตราบเมื่อเราได้หยิบยื่นโอกาสให้แก่เขา.........
ผมไม่ใช่คนที่ชอบตื้อใครนัก.....ไม่ใช่เพราะผมไม่มีความจริงใจให้กับความรัก...... แต่เป็นเพราะผมเคารพในการตัดสินใจของเขาต่างหาก.........
เพื่อนของผมคนนึงบอกกับผมว่า........ไม่ว่ายังไงก็อยากให้ผม..มีศรัทธาในความรัก......เสมอ....... and...yes..I..do..,,....I..have..faith..in.....L O V E................
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน........และเป็นสิ่งที่ใครอีกคนหยิบยื่นให้............ วันใดที่เรามองไม่เห็นว่ามีความรักหลงเหลืออยู่........
นั่นเป็นเพราะใครคนนั้นได้เอามันคืนกลับไป.......
หรืออาจจะ..... ไม่เคยได้หยิบยื่นให้แก่กัน......ตั้งแต่แรก............
. . .
อย่าได้เสียใจ...ให้กับสิ่งต่างๆที่ทำลงไป...... แต่จงเสียใจ.....หากเพราะเราไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้น......และไม่มีโอกาสอีกต่อไป......
สิ่งที่ผมมักจะได้ยินจากเพื่อนเสมอๆ...ก็คือ.... หากเรามีความรู้สึกพิเศษให้ใครคนหนึ่ง...... ก็ควรจะบอกกับเขาไป.....
แม้เขาอาจจะไม่ได้คิดเช่นเดียวกันกับเรา..........
อย่างน้อย..เราจะไม่เสียใจเลย.......ที่เราได้บอกมันออกไป.................
"ความสุข..และเสียงหัวเราะ..........." "จะเลือก..คนที่รู้จักโอกาส...และเวลาเสมอ..........."
. . .
giving..someone..all..your..love......is..never..an..assurance...... that..they'll...love.....you..back..... don't...expect..love..in..return.;....... just..wait..for...it..to..grow....in..their..heart.;.....
but,....if..it....doesn't.,...... be..content......it..grew...in....yours..........
การมอบความรัก...ให้ใครอย่างสุดหัวใจ... ไม่ได้เป็นหลักประกันใดๆ...ว่าเขาจะรักตอบ.... จงอย่าคาดหวังว่าจะได้...ความรักกลับคืน.... เพียงแต่รอ...ให้ดอกรักบานในหัวใจของเขา..........
แม้ไม่สมดังหวัง...ก็จงยินดีเถอะว่า...... อย่างน้อย..... ต้นรักได้ออกดอกที่งดงาม...อยู่กลางใจเรา.......
เท่านี้..ก็เพียงพอแล้ว....... ..
. . .
ผมรู้ดีว่า...ผมไม่มีโอกาสได้เข้าไปใกล้คุณกว่านี้แน่.......และก็คงไม่มีวันนั้น....
ผมเชื่ออยู่อย่างนึง........ การที่คนสองคนจะเข้าหากัน.......หรือมีใจให้แก่กัน.... มันจะเหมือนมีแรงดึงดูดพิเศษ....จะว่าคล้ายกับแรงแม่เหล็กก็ไม่ต่าง...............
คนสองคน....ที่ถือแม่เหล็กขั้วเดียวกัน............มันไม่มีทางมีแรงดึงดูดเข้าหากันอยู่แล้ว.......
ผมมักจะบอกเพื่อนเสมอว่า..... "คนจะไม่รักยังไงก็ไม่รัก......."
คนสองคนจะเกิดมาเพื่อกัน......ก็จะตามหากัน........จนเจอในที่สุด............
. . .
จะรู้ว่าอะไรที่เรียกว่า......คิดถึง..... ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง....มีใครสักคน..... จะรู้ความหมายในคำรัก.....สักหน... ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน...ให้หวั่นไหว......
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้...คงไม่เงียบเหงา...... ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า..ได้มีโอกาสบอกไป...... จะรู้ว่าทุกคำพูด......หมดความหมาย..... ก็ต่อเมื่อคนๆนั้น......ไม่อยู่ให้บอก.....
-----------------------------------------
I still think I already had.....my..' b e s t '.....
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2549 |
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2549 23:29:56 น. |
|
13 comments
|
Counter : 533 Pageviews. |
|
|
|
โดย: OnNaNoKo วันที่: 4 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:50:06 น. |
|
|
|
โดย: ทิชชู (ทิชชูนิดนิด ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:11:05 น. |
|
|
|
โดย: White_Cloud (White_Cloud ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:42:39 น. |
|
|
|
โดย: ผุ๋งผิ๋ง (ผุ๋งผิ๋ง ) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:13:42 น. |
|
|
|
โดย: ไม่สวยแต่จน [เรารักในหลวง] (ไม่สวยแต่จน ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:37:40 น. |
|
|
|
โดย: ทิชชูนิดนิด วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:29:47 น. |
|
|
|
โดย: White_Cloud วันที่: 23 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:24:15 น. |
|
|
|
โดย: ทิชชูนิดนิด วันที่: 24 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:45:29 น. |
|
|
|
โดย: ไม่สวยแต่จน (ไม่สวยแต่จน ) วันที่: 3 ธันวาคม 2549 เวลา:16:41:05 น. |
|
|
|
โดย: Xenosaga วันที่: 24 ธันวาคม 2549 เวลา:15:53:03 น. |
|
|
|
โดย: dolphin_moo วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:23:56:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หลาย ๆ ครั้ง.....ที่ระหว่างทางที่เดินไปมันเงียบเหงา... ทั้ง ๆ ที่ช่วงหนึ่งในนั้น....เคยมีคนอีกคนบังเอิญเข้ามาเดินร่วมทาง... และเหมือนกับว่ามีจุดหมายปลายทางร่วมกัน...
แต่แล้วมันก็กลับมาดูเหมือนจะเงียบเหงา.... ยิ่งไปกว่าเก่า.... เมื่อใครคนนั้นเค๊ามีทางอีกทาง....ที่จำเป็นจะต้องเดินไปเหมือนกัน.... ไม่ว่าจะยังไง....ตัวเราเองก็จะต้องเดินต่อไป.... บนทางที่เราเลือกเดินมาแต่แรก....
แต่ใครจะรู้.....ว่าซักวันนึง....
ใครคนนั้นที่เคยร่วมทางกันมา...เค๊าอาจจะกลับมาเดินเคียงข้างเราอีกครั้ง.... ที่สำคัญตอนนี้...เราตั้งใจและอดทนเดินต่อไปให้ดี...
เผื่อว่าเมื่อถึงเวลาที่ใครคนนั้นกลับมา.... ทางที่เราเดินร่วมกันในวันข้างหน้า....มันจะราบรื่น....
กว่าที่เคยเป็นก็ได้...... : )
|
|
|
|
|
|
|
คุณโยตะมาซึ้ง
ตอนแรก ที่คุณโยตะบอกว่าจะแปะไรเล่นๆๆ..
ไม่คิดว่าจะซึ้ง.....55
อ่านแล้ว .... รู้สึกดีจังค่ะ
คิดว่าถ้ามีคนรู้สึกกับเราแบบนี้บ้างคงจะดี
"คนจะไม่รักยังไงก็ไม่รัก......."
ถึงจะบังคับตัวเองให้รัก .... ก็กลับไม่รัก
ดีแค่ไหน .... ก็ไม่รัก
กลับกัน ..... ไม่ดีแค่ไหน กลับรัก
ถึงแม้ว่า รักที่มี อาจจะไม่สมหวัง ....
แต่กลับไม่รู้สึกเสียใจเลย ที่เคยรักเค้า
ดีใจ ที่คนบนฟ้า ทำให้เราได้พบกัน
ขอบคุณ กับ blog ดีๆ(ที่แปะไว้เล่นๆ) ... ที่อ่านแล้วอุ่นจังค่ะ