ช่วงนี้เห็นแฟชั่น emo แต่งตา smoky eyes, ทาเล็บสีดำ ดัดผมหยิก
เลยเกิดอยากเด็กอีกครั้ง ถ้าทำได้จะไม่คิดมากเลย จะไม่กังวลว่าตัวเอง
ไม่เหมาะ หน้าตาไม่ให้ ผิวไม่ได้ คงทำหมด แต่ตอนนี้ผ่านช่วงนั้นมาแล้ว
คงทำได้แค่ เสื้อยืด-ยีนส์ขาเดฟ และก้อเปลี่ยนมาหวานแบบเกาหลีแค่นั้น
แต่ก้อดีเพราะไม่งั้นเราคงต้องซื้อ accessary มากมายก่ายกองเพื่อแปลงโฉม
แหงมๆเลย เปลืองตังค์แย่...
จากไม่เคยแต่งหน้า ก้อกลับมาอยากแต่ง ไม่ใช่อยากสวยหรอกนะ แต่แค่
คิดว่ามันคือศิลปะ ท้าทายความสามารถดี มันไม่ใช่ง่ายๆนะที่จะแต่งให้ดูดี
ยิ่งคนไม่สวย...ผิวไม่งามด้วยแล้ว ยากชะมัด แต่นะ..การแต่งหน้ามันก้อ
สอนเราได้หลายอย่าง เช่นว่า รองพื้นน่ะสำคัญ ถ้าเลือกอย่างดีแล้ว
ลงสีอะไรก้อติด ดูผ่องท้างงงวัน เหมือนกับเราจะทำอะไรซักอย่าง
การเิ่ิริ่มต้นเป็นสิ่งสำคัญ และสิ่งนั้นต้องมาจากความรู้และ
การสั่งสมประสบการณ์ โอกาสกับความสามารถก้อเป็นตัวส่งเสริม
ให้ดียิ่งขึ้น และอีกอย่าง การแต่งหน้าทำให้รู้ว่า คนแต่งต้องมีตังค์
เพราะต้องซื้อๆๆๆๆ ยากนักที่จะรู้จักคำว่าพอ เพราะต้องเสาะหาอันที่ดี
ใครว่าดีก้อต้องเอามาลอง เคยเป็นอยู่พักนึงเหมือนกัน
เหมือนตอนกิน red กิ๊น กิน กิน กิน จนเบื่อและคิดได้เอง
เหมือนกัน แต่งหน้า แต่งจนเบื่อ จนเดี๋ยวนี้แต่งเอามัน เอาแบบนึกครึ้มๆ
หรืออยากเปลี่ยนแนว
เพราะปกติแล้วยังคงคิดอยู่เหมือนเดิมที่ว่า อยากให้เค้ารักเรา ปิ๊งเรา
ที่หน้าตาปกติ ไม่ได้สวยเช้งแบบ แก้มชมพู หน้าเด้ง ตากรีด eye liner
และขนตาหนาและยาวจนลืมตาไม่ขึ้น
พอลบหน้า
แล้วพ่อทูนหัวต๊กกะใจ
ก้อแค่อยากบอกว่าจะทำอะไรก้อต้องรีบทำ เดี๋ยวอายุมันจาไม่อำนวยเน้อ
พอลบหน้า
วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:4:04:53 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [