วนเวียน....-*-

หลายอาทิตย์แล้วที่เบื่ออาหาร นึกเมนูไม่ได้ ไม่อยากกินอะไรแต่ก็ต้องกินเพราะท้องมันร้อง ไม่อยากหลับตาลงนอน ทั้งๆที่นอนปุ๊บก็หลับปั๊บ คงเพราะอะไรที่มันอยู่ในหัว แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไร วันนึงก็คิดได้ว่า อ่อออ คงเพราะเค้า แค่เค้าทักเราใน facebook วันเดียว แป๊บเดียว แต่ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ เราก็ยังเอาเค้าออกจากหัวไม่ได้ คิดไม่ตกว่าจะทำยังไง มันนานเกินไปแล้วกับความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากแบบนี้ เริ่มวนเวียนหาสาเหตุ ฟังพระก็แล้ว อะไรก็แล้ว ยังหาอะไรมาป้อนหัวให้สมเหตุสมผลให้เลิกคิดไม่ได้
ณ เวลานึง นึกได้ถึงคำคุณฐิตินาถขึ้นมาได้ "ให้อภัย" นั่นสิ หรือเป็นคำนี้ ให้อภัย แล้วให้อภัยใครล่ะ เค้าเหรอ? ก็ให้ไปแล้วหนิ งั้นใครล่ะ งั้นก็ เราน่ะสิ? ทำไมทำไมเราถึงไม่ให้อภัยตัวเองล่ะ เราโกรธตัวเองเรื่องอะไร สงสัยเราจะคิดว่าทำไมเราถึงโง่จัง บอกแล้วว่าอย่าไปชอบเค้า ดูซิเสียเวลามั้ย เค้าเห็นเรามีค่าบ้างมั้ยล่ะ โง่หนิ ผิดเอง...คงเป็นอย่างนั้น ฉะนั้น เราควรบอกตัวเองใหม่ คิดใหม่ เปลี่ยน attitude ใหม่ ว่าเราไม่ได้ผิด ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนที่ผ่านเข้ามา รวมทั้งเค้าล้วนเป็นประสบการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้นกับเรา ที่ควรค่าแก่การเรียนรู้เพื่อดำเนินชีวิตต่อไป เราควรขอบคุณเค้าเสียด้วยซ้ำที่ทำให้เรารู้จัก ธรรมะมากขึ้น รู้จักระงับอารมณ์มากขึ้น และรู้จักการปล่อยวางมากขึ้น แม้จะยังทำได้ไม่มากแต่ก็อยู่ในขั้นเรียนรู้
แต่สิ่งสำคัญอีกอย่างคือว่า เราไม่ควรจะทำให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในวังวนเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆ ฉะนั้นเราควรรู้เส้นแบ่งระหว่างเพื่อนและคนคบกัน ณ ตอนนี้เราควรอยู่หลังเส้นนี้ แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีการกดอารมณ์ แต่ต้องใช้ความเข้าใจ เราต้องทำความเข้าใจ และยอมรับความจริงว่า เราชอบเค้าเพราะหน้าตา เพราะถ้าคบจริงๆแล้ว เราคงทนที่เค้าเที่ยวทุกวันไม่ได้ เราคงอยู่ใกล้เค้าไม่ได้เพราะเหม็นบุหรี่ เราคงประสาทเสียทุกวันที่เห็นเค้าเจ้าชู้ นั่นคือความจริง ซึ่งเรารับมันไม่ได้ หยุดเถอะ หลังเส้นนี้เป็นจุดที่ดีที่สุดแล้ว แต่ว่านะ ความรู้สึกดีๆ คงไม่หายไปไหน มันยังคงอยู่กับเรา เราพร้อมจะให้ความช่วยเหลือ และยินดีที่จะให้ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเราจะให้แบบเดิมไม่ได้ เราต้องเปลี่ยน condition ใหม่ จากที่หวังจะได้อะไรกลับมาหลังจากการให้ เช่น ความรัก ความซาบซึ้ง หวังอย่างนู้นอย่างนี้ เราต้องเปลี่ยนใหม่ เป็นว่า ไม่ต้องหวัง"อะไรเลย" มิฉะนั้นเราจะผิดหวัง และจะช้ำเหมือนเดิมเมื่อมันไม่เป็น หรือไม่ได้คืนกลับมาเท่าที่เราหวังไว้ แต่เราควรรู้สึก และควรให้เค้าเหมือนที่เราให้เพื่อนทุกคน คือความหวังดี และการให้ที่บริสุทธิ์ แบ่งช่องว่าง และยืนอยู่หลังเส้นของเพื่อนแบบนี้ จะทำให้เราสบายใจ และเค้าก็สบายใจ....อะไรจะยืนยาวเท่ากับความเป็นเพื่อน...จริงมั้ย?

Fighto!!! YoYo ^_______^

Create Date : 23 พฤษภาคม 2554 Last Update : 23 พฤษภาคม 2554 8:25:09 น. Counter : 474 Pageviews.		1 comments
Share Tweet