เปลี่ยน

สัจธรรมรู้ได้เมื่อโตขึ้น
ทุกอย่างที่เราเถียงผู้หลักผู้ใหญ่อย่างคอเป็นเอ็น มักจะเป็นจริงและค้นพบได้ด้วยตัวเองหลังจากนั้นไม่นาน
กาลเวลาช่างมหัศจรรย์ที่หมุนไปเรื่อยๆ ไม่มีวันย้่อนกลับ แต่คนเรามหัศจรรย์กว่าเมื่อความคิดและท่วงท่าก้อเปลี่ยนไปตามกาลเวลาเช่นกัน
เราเคยเอาความหวังไปผูกกับใครหลายๆคนที่เป็นที่รัก แต่ก้อต้องรู้สึกผิดหวังอย่างร้ายแรงเมื่อเค้าไม่เป็นไปดังที่เราวาดหวังไว้ เค้าเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ตามสิ่งแวดล้อม ตามจิตใจที่ไม่สามารถควบคุมได้ แล้วประสาอะไรกับเราซึ่งเป็นคนนอกยิ่งไม่สามารถควบคุมเค้าได้เลย การเรียนรู้และปล่อยวางนั่นอาจเป็นทางออกเดียวที่จะประคับประคองจิตใจและเยียวยาให้เราอยู่กับความเปลี่ยนแปลงนั้นได้

ความรักก้อเ่ช่นกัน ความรักของแต่ละคนก้อไม่เหมือนกัน หญิงกับชายก้อไม่เหมือนกัน วัยรุ่นกับผู้ใหญ่ก้อไม่เหมือนกัน ไม่มีอะไรเหมือนกันซักอย่าง ผู้ชายต้องการความรักและคนดูแลตลอดเวลา โดยไม่คำนึงว่าจะเป็นใคร ขอแค่ถูกใจถูกคอก้อคงพอ ผิดกับสตรีที่มีรักเดียว ใจเดียว ครั้งเดียว เมื่อแต่งงานแล้วคงทิ้งชีวิตโสดและฝากความหวังทั้งหมดไว้กับคนคนนั้น...คนเดียว ความเข้าใจที่ผู้ชายพร่ำบอกผู้หญิงมันช่างแสนทำยากซะเหลือเกิน และเราก้อคงไม่มีวันเข้าใจ เชื่อได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าไม่มีใครเข้าใจมันอย่างลึกซึ้งเป็นแน่ เพราะผู้ที่เฝ้าขอความเห็นใจนั้นไม่ได้มีเหตุผลลึกซึ้งอะไร นอกจาก ความรู้สึกพอใจ และห้ามใจไม่ได้ก้อเท่านั้น คงทำได้เพียงเหมือนที่บอกไว้ว่า ปล่อยวาง...การวางเฉย ซึ่งนั่นเป็นบ่อเกิดของความเย็นชาในที่สุด จะมีประโยชน์อะไรถ้าเราเย็นชากับคนที่เรารัก นอกจากแค่ความสุขของเค้า นั่นไม่น่าจะถูกนัก การทำใจยอมรับให้ได้เห็นความสุขของเค้าเป็นความสุขของเรา มองที่ผล ไม่ใช่ความเป็นมาน่าจะดี แ่ต่แค่ยังสงสัยอยู่ว่าทำไม คนเหมือนกัน แต่อุดมคติเรื่องความรักจึงแตกต่างกันเหลือเกิน

คิดถึงแม่จัง.....

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 13:20:24 น. Counter : 292 Pageviews.		0 comments
Share Tweet