..เพราะฝึกอยู่กับปัจจุบันขณะมากเกินไป สมองเลยขยันลบข้อมูลในอดีตทิ้งไปบ่อยๆ ทำให้นึกย้อนไปไม่ได้ ว่าได้เข้าร่วมประชุมสัมมนาเชิงวิชาการ"การเขียนหนังสือสำหรับเด็กและเยาวชน" ของกรมวิชาการ เมื่อพ.ศ.สองพันห้าร้อยยี่สิบเท่าไหร่? จำได้แต่สถานที่ ที่ปัจจุบันเป็นหอศิลปะ เชิงสะพานผ่านฟ้าลีลาศ

..ในการประชุมครั้งนั้น ได้ผลิตงานเขียนขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ทีได้แรงดาลใจมาจาก การเห็นพี่สาวคุณนายนายตำรวจ เลี้ยงดูลูกยังกะไข่ในหิน ปรนเปรอสุดฤทธิ์สุดเดช จนจินตนาการต่อไปได้ว่า เด็กๆจะต้องเติบโต อย่างอ่อนแอ มีความไร้ประสิทธิภาพ ในการดำรงชีวิตแบบพึ่งพาตัวเองร้อยเปอร์เซนต์ จึงเขียนเรื่องขึ้นมาเพื่อเตือนสติทั้งของพี่สาว และลูกๆของหล่อน หลังการขึ้นนำเสนอผลงานต่อที่ประชุม ชื่อเรื่องดั้งเดิม"ลูกเต๋า..ฅนใหม่" ถูกทักท้วง จากผู้รู้ว่า ชื่อฟังออกไปทางการพนันไปนิด จึงได้นำเอาชื่อหลานชายแถวอีสานบางคน มาตั้งชื่อแทนลูกเต๋าว่า "อ้อมแอ้ม..ฅนใหม่"

..ใช้เวลาแต่งประมาณ ๒ ชั่วโมง หลังนำเสนอผลงาน ทางองค์การค้าคุรุสภา ก็ติดต่อซื้อลิขสิทธิ์ ตอนนั้นจำได้ว่า ได้เงินค่าเรื่องมา ๒,๗๐๐ บาท ถือว่าเป็นงานเขียนชิ้นแรก ของชีวิต ที่ขายได้ และได้รับการตีพิมพ์ออกมาเป็นรูปเล่มสมบูรณ์ แม้จะเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ ราคาถูกๆ แต่มันยิ่งใหญ่ในความรู้สึก ขนาดมหึมาโคตะระมโหฬาร ของเกล้ากระหม่อมเลยทีเดียว แม่เจ้าเอ้ยยยยยยยย

อ้อมแอ้ม..ฅนใหม่

อ้อมแอ้ม เป็นเด็กชาย ที่โชคดี
พ่อแม่ เป็นเศรษฐี มีเงินล้าน
มีชีวิต แสนสนุก สุขสำราญ
ทุกคืนวัน ฅนในบ้าน คอยเอาใจ

งานเบาเบา น้อยนิด ไม่คิดทำ
จะแต่งตัว อาบน้ำ สั่งฅนใช้
ช่วยตัวเอง ไม่เป็น ยังภูมิใจ
ไม่ต้องทำ อะไร สุขใจจริง

ที่นอนนิ่ม หมอนนุ่มนุ่ม ในคืนหนึ่ง
แอร์ครางหึ่ง ห้องหอมกรุ่น สดชื่นยิ่ง
อ้อมแอ้มหลับ สนิท ไม่ไหวติง
ฝันว่าวิ่ง วนหลงป่า อยู่เดียวดาย

มีเงินเต็ม กระเป๋า ทั้งสองข้าง
แต่ทรัพย์สิน ทุกอย่าง ไร้ความหมาย
อยู่กลางป่า เงินมีค่า เท่าเม็ดทราย
หิวทุรน ทุราย ทรมาณ

เห็นหมู่สัตว์ ต่างดิ้นรน เพื่ออยู่รอด
นกตัวจ้อย จิกตอด หาอาหาร
ฝูงลิงหอบ กล้วยโหน โจนทะยาน
กบอึ่งอ่าง เขียดน้อย คอยแมลง

มดตัวน้อย ค่อยค่อยกลิ้ง ซากอาหาร
หอยทากคลาน ไต่ก้านบอน ใบอ่อนแกว่ง
ตนพึงตน สู้ดิ้นรน อย่างแข็งแรง
เป็นชีวิต ที่เข้มแข็ง เปี่ยมพลัง

อ้อมแอ้มหิว อาหาร จนตาลาย
กัดกินเงิน ก็ไม่ได้ แสนผิดหวัง
หากินเอง ก็ไม่เป็น อนาถจัง
หมดกำลัง ไร้ความหวัง น่าเวทนา

นาฬิกา ปลุกเสียงดัง สะท้านตื่น
เม็ดเหงื่อชื้น ไหลซึม เต็มใบหน้า
ครุ่นคิดถึง ความฝัน ที่ผ่านมา
ใช้ปัญญา ตรึกตรอง มองความจริง

ขนาดฝัน ยังน่ากลัว ใจแทบขาด
ใครสามารถ ช่วยเราได้ ในทุกสิ่ง
คงตายแน่ ถ้าประสบ พบจริงจริง
คอยแอบอิง พึงฅนใช้ ไม่ได้การ

ต่อนี้ไป ต้องเปลี่ยนแปลง ตัวเองใหม่
งานใดใด พอทำได้ ไม่เกียจคร้าน
ช่วยตัวเอง ให้เป็น คงสำราญ
ต้องทำงาน พึ่งตนเอง ถึงเก่งจริง

รีบอาบน้ำ แต่งตัว ไม่รอช้า
หวีผม แป้งผัดหน้า น่าดูยิ่ง
แม่ยืนมอง เอ่ยชมว่า "ลูกเก่งจริง"
อ้อมแอ้มนิ่ง ยืนแย้มยิ้ม อย่างสุขใจ

ญาปู่ครูบาธรรม โยคีอริยธาตุ
(นามเดิม อารีย์ ระวโรจน์)

*มีบทกลอน อีกเรื่องที่ชนะการประกวด ได้รับการคัดเลือก จากกรมวิชาการในยุคนั้น
ให้เป็น หนังสืออ่านประกอบการเรียนสำหรับชั้นมัธยม เป็นบทร้อยกรองชื่อ"องคุลีมาลย์" ถ้าค้นหาต้นฉบับเจอเมื่อไหร่ จะนำมาฝากสหายBloggangอีกที

....................................
อยากรู้จักเรามากกว่านี้เชิญแวะไปที่
//www.taimk.net เว็บหลักไทเมืองมหาสารคาม
//mahayan.taimk.net มูลนิธิมหาญาณโพธิสัจ
//yogitai.taimk.net ประวัติญาปู่ครูบาธรรมโยคีอริยธาตุ
//byc.taimk.net ค่ายยุวชนโพธิสัจ
................

Create Date : 29 มีนาคม 2551
Last Update : 29 มีนาคม 2551 21:58:46 น.		0 comments
Counter : 785 Pageviews.
Share Tweet