+++ อ่านซะ คุณเป็นอย่างนี้หรือปล่าวอะ +++ สาวน้อยคนหนึ่งนั่งรอเวลาออกของเครื่องบิน ในห้องboarding room ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ขณะที่ต้องนั่งรอนานหลายชั่วโมง เธอตัดสินใจซื้อหนังสือมาอ่าน พร้อมคุ้กกี้สำหรับทานเล่นอีกถุงหนึ่ง เธอนั่งอย่างสบายในเก้าอี้แบบ armchair ในห้อง VIP ของสนามบินนั้น พร้อมทั้งอ่านหนังสือและทานคุ้กกี้ไปอย่างมีความสุข ข้างถุงใส่คุ้กกี้ มีชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมทั้งอ่านแมกกาซีนไปด้วย เมื่อเธอหยิบคุ้กกี้ขึ้นมาทานหนึ่งชิ้น ผู้ชายคนนี้ก็หยิบขึ้นมาทานอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน เธอรู้สึกอึดอัดไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาได้แต่คิดในใจว่า ผู้ชายคนนี้คงประสาทไม่ดี ถ้าอารมณ์ไม่ดีคงได้ซัด**ผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว กล้าดียังไงมาหยิบคุ้กกี้ของเราไปกิน ในทุกครั้งที่เธอหยิบกินหนึ่งชิ้น เจ้าผู้ชายคนนี้ก็หยิบอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน นี่มันกวนโมโหชัดๆ เธอได้แต่คิด เพราะไม่อยากโวยวายให้เกิดปัญหากับแค่คุ้กกี้ถุงเดียว ในที่สุดก็เหลือแค่คุ้กกี้เพียงชิ้นเดียวเธอคิดว่า "ดีละ จะดูซิ **เจ้าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อไป" และแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หยิบมันขึ้นมา แบ่งออกเป็นสองส่วน และส่งครึ่งหนึ่งให้กับเธอ โอ๊ย..นี่มันเกินไปแล้วนะ เธอรู้สึกโกรธอย่างมาก! เธอลุกขึ้นคว้าหนังสือและข้าวของส่วนตัว แล้วเดินออกไปจาก boarding placec แห่งนั้นทันที เมื่อเธอได้ที่นั่งบนเครื่องบิน ก็หยิบกระเป๋าถือออกมาเปิด หยิบแว่นกันแดดออกมาสวม ทันใดนั้นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ที่ได้เห็นถุงคุ้กกี้ที่ยังไม่ได้เปิด วางอยู่ข้างใน เธอรู้สึกอับอายอย่างมากเธอเพิ่งรู้ว่า เธอทำผิดพลาดไปอย่างมหันต์ เธอลืมไปว่าคุ้กกี้ที่ซื้อมาถุงนั้นเธอได้ใส่ไว้ในกระเป๋าถือ ชายหนุ่มคนนั้น เอื้อเฟื้อแบ่งคุ้กกี้ให้เธอครึ่งหนึ่ง โดยไม่รู้สึกโกรธหรือหรือรู้สึกยุ่งยากใจแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับโกรธ โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อคิดว่าจะต้องแบ่งคุ้กกี้ครึ่งหนึ่งกับชายหนุ่มคนนั้น ขณะนี้เธอไม่สามารถที่แม้แต่จะอธิบาย หรือกล่าวคำขอโทษ มีสิ่งสำคัญอยู่ 4ประการ ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ ก้อนหิน ...เมื่อได้ขว้างออกไปแล้ว! คำพูด ... .เมื่อได้พูดออกไป..! เวลา.......เมื่อหมุนผ่านพ้นไป! โอกาส...... เมื่อได้สูญเสียมันไป! ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไปอย่างนี้เสมอ จะหลงเหลืออยู่บ้างก็เพียงร่องรอยของความทรงจำ ฉะนั้นจงสร้างร่องรอยแห่งความทรงจำที่ดี และจงสร้างความสำเร็จให้ชีวิต เพราะยังมีโอกาส พูดบอกเพราะจะทิ้งรอยแห่งความชื่นชม ดูแลสุขภาพกาย/ใจให้ดีเพราะจะชราแต่แข็งแรง   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551 18 comments Last Update : 3 กรกฎาคม 2551 13:27:59 น. Counter : 390 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณสำหรับข้อความดี ๆ ค่ะ ช่วยเราได้เยอะเลยจริง ๆ   โดย: ing_mania 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:18:37 น.

มาอ่านเรื่องราวดีๆ จขบ สบายดีนะค่ะ   โดย: ich habe kein Geld 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:45:29 น.

แวะมาเยี่ยมคุณหยิ่นค่ะ หายไปนาน ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะค่ะ   โดย: thattron 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:47:53 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดดี ๆ แล้วจะดูแลสุขภาพให้ดี ๆ ...เพราะเมื่อชราแล้ว...แต่ยังแข็งแรงไง   โดย: kulchot61 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:57:56 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ คะ   โดย: Hamugo 19 กุมภาพันธ์ 2551 13:38:00 น.

ให้ข้อคิดดีๆมากเลยค่ะ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันให้อ่านนะคะ   โดย: มัยดีนาห์ 19 กุมภาพันธ์ 2551 13:39:44 น.

อ่านแล้วชอบค่ะ ได้ข้อคิดดีดี ละก็แอบขำอยู่เหมือนกัน ไปหยิบคุ้กกี้คนอื่นทานซะนี่ -_-"   โดย: cherry (chunny ) 19 กุมภาพันธ์ 2551 13:40:42 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีจัง ขอบคุงคร่า   โดย: eiffel_n 19 กุมภาพันธ์ 2551 17:13:33 น.

ขอบคุณมากๆนะคะ อ่านแล้วรู้สึกดีนะคะ   โดย: sawkitty 19 กุมภาพันธ์ 2551 18:41:41 น.

เคยโดนกับตัวเองมาแล้วค่ะ เป็นป๊อปคอนซื้อมานั่งกิน ก่อนเข้าโรงหนัง เราวางข้างซ้้าย แต่มือดันไปหยิบข้าง ขวาของคนอื่นกินตั้งนานจนเขาบอกว่า ไม่เป็นไรครับ ผมยกให้แล้วก็ยิ้ม ๆ เราก็นึกในใจว่า ไอ้หมอนี่บ้า พอ รู้ว่าหยิบผิด...อ๊าย...อาย.. (แต่อิ่ม)...   โดย: ลิตช์ (Litchi ) 19 กุมภาพันธ์ 2551 21:45:50 น.

ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ คุณอยู่ซิดนีย์หรือคะ เรายังไม่เคยไป แต่เคยไปเมลเบิร์นสองหนเพราะงานค่ะ ส่วนพ่อน้องน้อทอยู่กลางทะเลค่ะ ไม่ได้อยู่บนเมนแลนด์เพราะซัพพอร์มารีนค่ะ คล้ายๆกับมาการีนเนอะ เออ บ้าแล้วเรา สงสัยจะเมาคลื่นไปด้วย คืออยู่แท่นขุดเจาะน้ำมันใต้เมลเบิร์นจ้า พิกัดไหนไม่ทราบ หาตัวไม่เจอ ประเดี๋ยวคงกลับมา น่านน่ะสิ ถ้ารู้จักกันก่อนก็เจอกันก่อนนิ อ้อ แต่ปีที่แล้วเราคงท้องด้วยกันทั้งคู่ แล้วคุณมาตอนท้องกี่เดือนหว่า ... อ้อ น้องน้อทไม่ได้อยู่สิงคโปร์ค่ะ คือคลอดที่นี่แล้วพากลับเมืองไทยตอนเดือนที่สองค่ะ ยายเค้าเลี้ยงให้ คือเป็นแม่ที่ไม่ได้ดูลูกเองเพราะต้องกลับมาทำงาน ลาคลอดได้แค่สองเดือนค่ะ คือยังมีความจำเป็นต้องทำงานอยู่ค่ะ ทุกวันนี้ที่พูดถึงลูก ไม่ใช่อะไรค่ะ คิดถึงลูกนั่นเอง แต่โทรคุยกันทุกวันกับยายเค้าน่ะค่ะ ยังติดตามดูแลพฤติกรรม การพัฒนาของเค้าทุกวัน ส่วนตัวเราบินกลับเดือนละครั้งค่ะ แล้วจะตามไปทักทายมั่งค่ะ   โดย: แอล (aal990 ) 20 กุมภาพันธ์ 2551 21:44:26 น.

ฟ้าจ๋าฟ้าอยากรู้ว่าฝากฟ้าสิ้นตรงที่ใด หวัดดีจ้า   โดย: tai (taibangplee ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 10:02:57 น.

โดย: sawkitty 21 กุมภาพันธ์ 2551 20:56:57 น.

สวัสดีคุณหยิ่นอีกครั้งค่ะ วันนี้มาอ่านเรื่องราวในบล๊อก โห มันแทงใจดำเราอย่างมากเลยค่ะ เพราะวันนี้เรารู้สึกอัพเซทกับเพื่อนร่วมงานบางคนเป็นอย่างมาก จนทำให้เราโกรธๆๆ แล้วก็พูดกับเค้าแบบใส่อารมณ์เพราะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่และเนื่องจากความเครียดสะสมด้วย เป็นวันศุกร์ที่ใจจะขาดเสียให้ได้ และเหนื่อยเหลือเกิน ชอบเรื่องข้างบนมากค่ะ และก็ทำให้นึกถึงว่าบางทีเราก็ไม่ค่อยแบ่งของกินให้พ่อน้องน้อท รู้สึกผิดยังไงไม่รู้เวลาคิดย้อนกลับไป ค่ะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้เลยค่ะ สิ่งที่เราได้แสดงออกไป ทั้งโดยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว เราเกิด 13 ค่ะ ไม่ทราบว่าอ่อนหรือแก่กว่าประการใด กว่าจะคลอดน้องน้อทเราก็ 37 กว่าแล้วค่ะ น้องน้อท เกิด 7 กันยาค่ะ ว่าแต่คุณหยิ่นสามีทำงานที่นั่นหรือคะ แล้วลูกได้สัญชาติด้วยไหมคะ วันนี้มายืมพื้นที่ระบายอารมณ์นิดหน่อยนะคะ ว่าแต่เคล็ดลับที่คุณหมอบอกมันคืออะไรคะ ช่วยบอกหลังไมค์ให้หายข้องใจได้ไหมคะ   โดย: แอล (aal990 ) 22 กุมภาพันธ์ 2551 22:43:10 น.

หวาดดีจ้า...วันนี้ก็ร้าเริงได้อีก   โดย: tai (taibangplee ) 23 กุมภาพันธ์ 2551 9:39:24 น.

โดย: sawkitty 23 กุมภาพันธ์ 2551 14:42:08 น.

อ่านเรื่องนี้กี่ครั้งก็มีคติสอนใจเราได้เสมอเลยว่าป่าวอะจ้า ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 24 กุมภาพันธ์ 2551 2:40:34 น.

โดย: sawkitty 24 กุมภาพันธ์ 2551 6:29:19 น.