My Best Friend's Wedding หลายครั้งที่เราไปงานแต่งงาน เพราะเรารู้จักกับเจ้าบ่าว หรือเจ้าสาว หรือเป็นญาติของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง วันที่ 10 ตุลาคม 2009 จะเป็นอีกวันที่เราไปงานแต่งงาน ด้วยใจที่ยินดีอย่างที่สุดอีกงานหนึ่ง เป็นงานของเพื่อนสนิทที่สุดคนนึงที่คบกันมากว่าสิบปี ฉันยังจำวันแรกที่ได้เจอกับเพื่อนคนนี้ได้ดี เป็นวันแรกพบของนักศึกษา มีการแบ่งกลุ่มกัน ที่คณะบัญชี ธรรมศาสตร์ จะแบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มต่างๆ ฉันอยู่โต๊ะ ง.งู โต๊ะที่มีเด็กกรุงเทพและต่างจังหวัดอย่างละครึ่งๆ วันแรกที่เข้าโต๊ะกลุ่ม ต้องมีการกรอกเอกสารอะไรมากมาย ฉันไม่มีแม้แต่ดินสอหรือปากกา ด้วยความที่ไม่รู้จักใคร หันไปข้างๆ เจอผู้ชายคนนึง ใส่แว่นตา หน้าตาเรียบร้อย "นายๆ ขอยืมดินสอหน่อยได้มั๊ย" ฉันถามผู้ชายคนนั้น เค้าหันมามอง แล้วก็หยิบดินสอออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ปลายดินสอ มีกระดาษทิชชูห่อไว้ พร้อมรัดหนังสติก คงกลัวเสื้อเปื้อนรอยดินสอ ... ฉันคิด เขาหยิบทิชชูออกจากดินสอ และยื่นมาให้ฉัน นั่นเป็นวันแรกที่ทำให้ฉันรู้จักเพื่อนคนนี้ เพื่อนคนแรกของชีวิตมหาลัย ผู้ชายคนนี้ เป็นเพื่อนร่วมเรียนเกือบทุกวิชาของฉัน เราเรียนเอกเดียวกัน ทำรายงานกลุ่มด้วยกัน แรกๆฉันรู้สึกว่าเค้าแปลกๆ ที่อยู่ดีๆ เขาก็มาเสนอตัวขอติวหนังสือให้ ทั้งๆที่ยังไม่ได้สนิทกัน แต่เมื่อรู้จักกันนานวัน ก็รู้ดีว่า เขาเรียนเก่ง เป็นคนมีน้ำใจ อยากติวหนังสือให้เพื่อนๆ และกลายมาเป็นมือวางอันดับหนึ่งในการติวหนังสือให้เพื่อนๆทุกคน เพื่อนฉันคนนี้ ได้เหรียญทองในสาขาของฉัน (โดยฉันได้รับความโชคดีที่เพื่อนติวให้จนจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ฮ่าๆ) หลังจบตรี เราเรียนโท ก็เรียนที่เดียวกันคณะเดียวกัน จบมาด้วยความยากลำบาก เพราะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แต่เราก็จบมาพร้อมๆกันอีก เพื่อนฉันคนนี้ ทำให้ฉันเข้าใจความหมายของคำว่าเพื่อนแท้ .. เป็นเพื่อนหนึ่งในไม่กี่คน ที่ฉันกล้าโทรไประบายเรื่องทุกเรื่องให้ฟัง และกล้าที่จะร้องไห้ให้ฟังโดยที่ไม่อาย .. เป็นเพื่อนที่คอยช่วยทำรายงาน ติวหนังสือ เตือนให้เก็บตังค์ แนะนำแต่สิ่งดีๆในชีวิต .. เป็นเพื่อนที่ฉันกล้าขอความช่วยเหลือในเรื่องใหญ่ๆ โดยที่รู้ดีว่า เค้าจะไม่เคยปฏิเสธ ฉันไม่รู้ว่าจะเขียนอธิบายสิ่งที่ดีๆที่มีเขาเป็นเพื่อนได้อย่างไร รู้แต่ว่า ฉันโชคดีอย่างที่สุด ที่ได้เจอเพื่อนคนนี้ในชีวิต ใครๆบอกฉันว่า ฉันมีเพื่อนเยอะ แต่ไม่ว่าจะมีเพื่อนเยอะแค่ไหน เพื่อนคนนี้ ก็จะอยู่อันดับต้นของเพื่อนที่ฉันรักที่สุดตลอดไป วันงานแต่งงาน.. ด้วยความผิดพลาดทางเทคนิค ฉันได้เป็นแม่งาน เนื่องจาก แม่งานตัวจริงติดธุระ ฉันตั้งใจช่วยเพื่อนประสานงานอย่างดีที่สุด อาจจะมีขลุกขลักบ้าง ตามประสาคนที่ไม่เคยแต่งงาน (555) แต่งานก็ผ่านไปได้ด้วยดี เห็นเพื่อนมีรอยยิ้มพร้อมเจ้าสาวแสนน่ารัก ฉันดีใจกับเพื่อนจริงๆ ขอให้มีความสุขกันมากๆนะ ... และขอบคุณ..ที่คิดถึงและไว้ใจฉัน ในวันสำคัญของเธอ   Create Date : 12 ตุลาคม 2552 5 comments Last Update : 12 ตุลาคม 2552 16:03:40 น. Counter : 1238 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณมากๆ เน่อ ดีใจเหมือนกันที่มีเพื่อนที่แสนดีคนดีอยู่เคียงข้างเสมอมา สัญญาจ๊ะ ว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดตลอดไป   โดย: โอบีทู IP: 203.144.229.194 12 ตุลาคม 2552 16:33:34 น.

ซึ้งจังเลย มีเพื่อนรักดีๆ แบบนี้ทำให้หัวใจอบอุ่นค่ะ   โดย: vanillahome 12 ตุลาคม 2552 17:05:15 น.

เหมือนเราไม่เจอกันนานมั้ยน้อ "เป็นเพื่อนหนึ่งในไม่กี่คน ที่ฉันกล้าโทรไประบายเรื่องทุกเรื่องให้ฟัง และกล้าที่จะร้องไห้ให้ฟังโดยที่ไม่อาย .. เป็นเพื่อนที่คอยช่วยทำรายงาน ติวหนังสือ เตือนให้เก็บตังค์ แนะนำแต่สิ่งดีๆในชีวิต .. เป็นเพื่อนที่ฉันกล้าขอความช่วยเหลือในเรื่องใหญ่ๆ โดยที่รู้ดีว่า เค้าจะไม่เคยปฏิเสธ" แบบนี้มันก็ไม่น่าจะหาได้นี่นะ ......   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 12 ตุลาคม 2552 17:17:55 น.

วู๊...........   โดย: ============> (seasiri ) 12 ตุลาคม 2552 20:42:03 น.

โดย: jirachon 27 มกราคม 2553 21:54:28 น.