บาดเจ็บครั้งหนักที่สุด
ป่วยหนักที่สุดของคุณคืออะไรคะอันนี้ หมายถึงป่วยทางกายนะคะป่วยทางใจ ไม่นับ ถ้าถามเราตอนอายุสัก 24 ขวบเราคงบอกว่า โอ้.. .หนักที่สุดเหรอ ไข้เลือดออกตอนม.6ตอนนั้น ไปนอนถูกจิ้ม.... ให้น้ำเกลือ จนตัวบวม แต่ไข้เลือดออก สำหรับเรา มันกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆไปเมื่อเราเจอเหตุการณ์ ซ้ำ ซ้ำ หลายๆครั้ง กับหลังของเราครั้งแรก ยังจำได้แม่น กับวันเกิดอายุครบ 25 ปี พอดิบพอดีขณะนั่งทำงานที่ออฟฟิศลูกค้า แล้วลุกขึ้นยืนเอี้ยวตัวไปหยิบเอกสารที่อยู่ตรงหน้าพอหยิบเอกสารเสร็จ เพียงเสี้ยววินาที ก็นั่งลงที่เก่า.. แต่มันไม่เหมือนเก่าเพราะเก้าอี้มันหายไปแล้ว.....โดยเพื่อนผู้หวังดีที่นั่งข้างๆ นึกว่าเราจะลุกขึ้นยืน เลยผลักเก้าอี้ออกให้ผลคือ เราลงไปนั่งกองกับพื้น ก้นกบกระแทกกับขาโต๊ะอีกตัว ซึ่งคมมากคมจนกางเกงเราขาดประมาณสองนิ้วตรงที่โดนบาดถึงเนื้อ เลือดออก... T_____Tบอกได้คำเดียวว่า เจ็บมากกไปหาหมอ หมอให้ยานวดมาทา เจ็บอยู่หลายสัปดาห์กว่าจะหายครั้งที่สอง ห่างจากการล้มครั้งแรกประมาณ 5 เดือนเราไปเที่ยวเกาะเสม็ด โดยแฟนเก่าเราเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์เนื่องจากทางเป็นดินลูกรัง มีแต่หลุมแต่บ่อรถที่เรานั่ง ล้มสองครั้ง ครั้งนี้เราเจ็บมาก หัวเข่าสองข้างม่วงวงใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเจอและแน่นอน เราเจ็บหลังที่เก่าหลังจากล้มสองครั้งนี้ ทำให้หลังเราไม่ค่อยเหมือนเดิมคือเราจะเจ็บก้นกบง่ายมาก เวลานั่งผิดท่าผิดทางทำให้เราต้องใส่ใจกับการนั่งของเรามากขึ้น ซึ่งอาการมันก็เป็นๆหายๆ ทำให้เราไม่ได้ใส่ใจมากนักแต่เหตุมันยังไม่จบแค่นั้น เมื่อมันมีการล้มครั้งที่สามครั้งที่สามเกิดเมื่อปลายปีที่แล้ว สถานที่ก็ไม่ใกล้ไม่ไกล หน้าออฟฟิศตัวเอง ระหว่างที่เดินแต๊ดแต๋ไปซื้อขนมจีบ ก็ล้ม ก้นกระแทกพื้นคราวนี้เจ็บมากมาย เพราะเป็นพื้นปูนและซ้ำลงที่แผลเก่าเราถึงกับลุกไม่ขึ้น คนแถวนั้นมาช่วยประคองหิ้วปีกให้ยืน T___Tความรู้สึกตอนนั้นคือ .. เจ็บมากๆเจ็บจนนั่งไม่ได้ เดินก็เจ็บ เจ็บไปหมด เจ็บจนน้ำตาไหล จนทนไม่ได้ ต้องรีบไปหาโรงพยาบาลใกล้ๆ เอ็กซเรย์ผลการเอ็กซเรย์คือ กระดูกไม่หัก ไม่ร้าว (อันนี้เท่าที่คุณหมอบอกนะ) ได้ยานวด ยาแก้ปวดมาทานทานยาไป มันก็หาย แต่พอหยุดยาก็กลับมาเจ็บอีกเป็นอยู่สองอาทิตย์ ทนไม่ได้ ไปหาหมอที่อื่น โดยเอาฟิล์มเอ็กซเรย์ไปด้วย..ผลที่คุณหมอบอกเราคือ เรากระดูกไขสันหลังช่วงล่างเบี้ยวซึ่งคุณหมอบอกมาเลยว่า ไม่ได้เพิ่งล้มครั้งแรกใช่ไหม อยากจะบอกคุณหมอว่า " ถะ ถะ ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ"แต่ตอนนั้นเจ็บจนไม่มีอารมณ์เล่น 5555ซึ่งการรักษาที่คุณหมอแนะนำคือ การฝังเข็ม รวมทั้งการทำกายภาพบำบัดประกอบทุกวัน เราต้องทำกายภาพด้วยตนเองที่บ้านและทุกอาทิตย์ เราต้องไปนอนให้หมอฝังเข็มสำหรับคนไม่เคยถูกฝังเข็มนะคะถ้าเคยดูหนังจีน ก็ยังไงยังงั้นเลยโดยคุณหมอ จะดูแนวกระดูกและกล้ามเนื้อของเราแล้วค่อยๆฝังเข็มทีละเล่มเพื่อปรับให้เข้าที่เราโดนจิ้ม(ด้วยเข็มเล็กๆ) ครั้งละประมาณ 20 เล่มเมื่อฝังเข็มเสร็จ ก็จะมีการกระตุ้นด้วยไฟฟ้าโดยเอาสายที่ต่อกับแบตเตอรี่มาหนีบกับเข็ม แล้วเปิดแบตเตอรี่ความรู้สึกคือ เจ็บนิดๆ ตึงหน่อย เหมือนมีอะไรมาตอดตามจุดที่ฝังเข็มเราไปฝังเข็มอีกหลายครั้ง บวกกับความตั้งใจทำกายภาพที่บ้านคุณหมอก็เอ่ยชมว่า การรักษาเราได้ผลเร็วมากๆ พอต้นปีนี้ เราก็หายสนิท ไม่ต้องกินยา ไม่ต้องนวดยา และไปหาหมออีกแล้ว บวกกับสามารถไปเล่นโยคะได้อีกต่างหาก หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เรากลัวการหกล้มมากๆเรียกได้ว่า จะเดินจะเหิน ระมัดระวังขึ้นรองเท้า ก็ไม่ใส่สูงจนเกินไป ส้นรองเท้าต้องเกาะถนนและเราเลิกนั่งมอเตอร์ไซค์อย่างถาวรเพราะ มันทำให้เรารู้ว่า เราไม่ควรจะเสี่ยงกับร่างกายตัวเอง ด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้อีกมันไม่คุ้มกันจริงๆค่ะ**********************************ส่งท้ายจากเหตุการณ์เจ็บตัวครั้งนี้เราอยากจะขอบคุณคนๆนึงที่ดีกับเราเสมอมา คอยเป็นธุระในการไปหาหมอเป็นเพื่อนเราไปฝังเข็มทุกครั้ง คอยเตือนให้เรากินยา ทายา ทำกายภาพที่บ้านคุยกับหมอ ถามไถ่อาการเรา อย่างกับเป็นตัวของเขาเองเขาทำให้เรารู้สึกเหมือนกลายเป็นเด็กๆที่มีคุณพ่อคอยดูแลเอาใจใส่ด้วยความตั้งใจและใส่ใจจริงๆขอบคุณสำหรับความอ่อนโยน และความเข้าใจที่มีให้เราอย่างเต็มเปี่ยมถ้าไม่มีเหตุการณ์นี้ เราคงไม่รู้และไม่เห็นถึงคนดีๆที่เราเคยมองข้ามและเคยไม่สนใจอย่างน้อยๆ เขาทำให้เรารู้ว่า อย่าดูคนที่ภายนอก เพราะคุณจะเสียโอกาสที่จะเห็นสิ่งสวยงามภายในและอย่าตัดสินคนที่คำพูด เพราะกี่หมื่นคำพูด ก็ไม่เท่าการกระทำที่แสดงออกถึงความห่วงใยขอบคุณที่ดูแลกันและกัน
ยิ้มหวานตาโต
จะเก็บดาวทั้งฟ้ามาเรียงร้อย เรียบเรียงเป็นถ้อยคำแสนอ่อนหวาน คอยขับกล่อมเธอคืนนี้แทนนิทาน แล้วจะวานสายลมไว้ให้บอกเธอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [