Bloggang.com : ทำไมต้องล็อกอิน : ออกนอกบ้านซะบ้างก็ดี

ออกนอกบ้านซะบ้างก็ดี

วันนี้อยากจะเล่าเรื่องแถวๆบ้านน่ะ ก็ไม่ได้เที่ยวอะไรไกลหรอกนะ อยู่ในระยะขับรถไปได้ไม่หลับน่ะ
วันอาทิตย์อีกแล้ว เมื่อไหร่จะถึงวันศุกร์น๊ะ จังไมคิดแบบนี้ประจำ มันเป็นช่วงที่น่าเบื่อว่ามะ เพราะมันพลอยจะทำให้นึกพรุ่งนี้ตอนเช้าที่ไม่อยากจะตื่น แต่วันนี้แปลกหน่อยสำหรับเราเพราะปกติจะแหง่วๆ อยู่บ้าน เล่นเน็ต ดูหนังแผ่นไปตลอดทั้งวันคนค่ำ แต่อาทิตย์นี้มีอันให้ออกจากบ้านไปมีกิจกรรมซะบ้าง รู้สึกดีจัง

เนื่องจากวันนี้สมาชิกที่บ้านว่างพร้อมกันหลายคนก็เลยออกไปทานข้าวสายๆด้วยกัน หุหุ แต่เราน่ะทนไม่ไหว เมื่อคืนนอนดึก ก็เลยตื่นมาโซ้ยอาหารว่างกะกุแฟตั้งแต่เช้าแปดโมง จากนั้นก็เริ่มดูหนังแผ่นที่ค้างชำระมาอาทิตย์กว่าๆ เกือบแล้ว เกือบจะนอนแช่ไปอีกหนึ่งวัน ถ้าไม่โดนแม่เรียกให้ออกจากบ้านไปซะก่อน

#เพื่อนๆ คิดว่าไง? กะพวกมนุษย์เงินเดือนอย่างเรา วันหยุดกับการนอนแช่อยู่บ้านตลอดวัน ไม่ต้องขับรถ ไม่ต้องวุ่นวายกะคนอื่น กินของในตู้เย็นที่ซื้อมาแล้วก็มักลืม เพราะไปแวะกินนอกบ้าน ใช้เวลาไปอย่างสิ้นเปลืองกับการนอน ดูทีวี มันน่าเสียดายไหม#

เราก็เอารถไปล้างก่อน สำหรับเรามันค่อนข้างยากเพราะความขี้เกียจรอ ถ้าล้างรถแล้ว ต้องมีอย่างอื่นทำระหว่างรอน่ะ จังไมถึงจะได้ฤกษ์ วันนี้ก็ติดรถแม่ กะ น้องไปทานอาหารทะเลกัน เราอยู่จังหวัดชายทะเล ภาคตะวันออก ไม่ไกลจาก กทม นัก ขับรถจากบ้านเราไปก็ประมาณ ไม่เกิน 20 นาทีก็ถึงแล้วหละ

ก็วันนี้ไปเช้าหน่อย คนไม่ค่อยเยอะ เล่นซะจอดรถไม่ถูก เพราะปกติจะมาบ่ายๆ คนเยอะมาก ก็เพราะว่ามันไม่ไกลจาก กทม นั่นแหละ มากันจังเลยคนกุงเต๊บเนี่ย

ก็เลือกอาหารสดๆกันจากเพิงหน้าร้าน เป็นร้านประจำ แต่วันนี้เจ้าของร้านไม่อยู่ คงไปทัวร์ยุโรปมั้ง ก่อนจะไปอีกทีหลังสงกรานต์ ซึ่งช่วงนั้น อย่าได้เยี่ยมกรายมาแถวนี้เลยนะ เพราะเจ๊แกจำเป็นต้องเชือดลูกค้าแบบนิ่มๆ เลือดซิบติดมุมปาก เจ๊แกจำเป็นต้องทำ แกบอกราวกับว่ามันผิดกฎหมายถ้าแกจะราคาเดิม ซึ่งถูกกว่าแผงข้างๆ อืมม เห็นใจแก แกจำเป็น ก็แกว่างั้น

เลือกเหยื่อเรียบร้อยก็ไปนั่งรอ ที่โต๊ะ แคร่ไม้ไผ่ด้านใน อยู่บนชายหาด เราจำได้ว่าเค้าปักป้ายให้ย้ายมาร่วมเป็น 10 ปีแล้วมั้ง แต่เรายังก็นั่งทานอาหารมองทะเล มองคลื่น โดยไม่เคยจะเดินลงไปแตะน้ำทะเลเลยซักครั้ง ก็ไม่เข้าใจว่าใครกันแน่ที่อยากนั่งทานตรงริมหาดเนี่ย แม่ค้าไม่อยากย้ายมากกว่า เชื่อว่าหลายๆคนคงเคยมาทานที่นี่นะ ถ้าเค้าย้ายไปอีกฝั่งถนน คุณจะยังทานที่ร้านเค้าไหม

ก่อนอาหารจะมาเราก็บอกสมาชิกว่า อย่าเพิ่งเริ่มทานนะ ขอถ่ายรูปก่อน จะไปโม้บนบล้อก น้องชายก็เย้ยว่า เห็นถ่ายเรื่อยไม่เห็นจะเอไปทำอะไร เชอะ มันไม่เข้าใจหรอก ถ่ายรูปอาหาร สวยดีออก เห็นในรายการทำอาหารต่างประเทศ หรือในหนังสือ เราว่าเป็นศิลปะอย่างนึงนะ ทานเสร็จ ก็เดินไปจีบแม่ค้า ขนมจาก เพราะก่อนจากไป เราก็ต้องซื้อของฝากใช่มะ ครอบครัว จังไม เชิญยิ้ม ก็ไปเล่นตลกไล่แขกซักพัก ก็จากมา พร้อมของฝากท้องเราเอง ถ้าใครชอบนะ เด๋วนี้ที่ริมทาง มอร์เตอร์เวย์ มีทุกอย่างของฝากทั่วไทย ช่วงดูเขาทำขนมก็เพลินดี มีทุเรียนทอด กับ ขนุนทอด เป็นของขบเคี้ยวขายอีกด้วย งานนี้เสียหาย 20 บาท ขาดตัว ตลกจัง ตังค์เหลือครบ

อ่อ ไม่มีรูป อาหารหรอกนะ เราทานจนเกือบหมดแล้วถึงนึกได้น่ะ เหอๆๆๆ

โทษที

พออิ่มก็นอน เอ๊ย ไม่ใช่ วันนี้ตั้งใจจะไปดูหนัง จริงๆ เมื่อคืนก็ดูหนังเหมือนกัน นานแล้วที่ไม่ได้ดูหนังโรง เนื่องจากติดภารกิจ ต้องดูหนังแผ่นที่บ้าขนซื้อ แลกมั่ง ไรท์มั่ง ดูเหมือนมันจะไม่มีวันจบสิ้น คนอื่นๆเป็นบ้างมะ ช่วงก่อนจะได้ก็เพียรหาทุกวิถีทาง พอมันมาถึงก็เก็บไว้ก่อน อุ่นใจ มีหนังเรื่องอื่นต้องหาอีก หุหุ ชีวิตเศร้าชาวเฉลิมไทย

เมื่อคืนวันเสาร์ ไปดูหนัง เรื่อง The departed รอมานาน หนัง รีเมก จากหนังฮ่องกงสุดเลิฟ Infernal Affair รักอาหยั่น และ สงสารอาหลิว ประโยคเท่ๆที่จำขึ้นใจ ของ อาหยั่น "ขอโทษ ผมเป็นตำรวจ" เราไม่เคยลืม หนังตำรวจเมื่อ 20 ปีก่อนได้มั้ง "นักสู้ผู้พิทักษ์" อาเจี๋ย หัวเกรียน เสื้อกล้ามสีเหลือง ที่วิ่งตัวเอียงๆ พี่เหลียงแกเกิดกับหนังตำรวจตั้งแต่เป็นนักเรียน จนแกต้องกลายเป็นสายลับนานจนแทบจะลืมไปแล้วว่าแกเป็นฝ่ายไหนกันแน่

กลับมาที่ The departed ส่วนตัวเราดูหนัง รีเมก บางเรื่องที่ชอบเท่านั้น ถ้าสนใจงานใหม่ก็จะดู โดยเราไม่ค่อยยึดติดเท่าไหร่ว่าต้องเหมือนกัน ถ้ามันเหมือนแล้วจะ รีเมกไปให้มันเสียเงินหลายร้อยล้านทำไมล่ะ ทีมงานนี้เราก็ชอบ เชื่อฝีมือ ผู้กำกับ มาติน สกอร์เซซี่ ลีโอนาโด้ ท่าทางจะเดินรอยตาม เดอเนโร ไปติดๆ แจ้ค นิโคลสัน ก็เป็นเรื่องแรกที่ร่วมงานกับ ผกก คนนี้ รวมทั้ง แมท เดมอน ที่เอาดีทางบทผู้ร้ายสองหน้าได้ดีเสมอมา ยังจำ School Tie ได้ไหม เรื่องแรก ก็ร้ายซะแล้ว ทั้งที่หน้าตาเรียบร้อย แต่สายตาแอบเลว แล้วก็ The talent of Mr. Ripley สุดยอด ขอบอก

ขอ เตือน จากนี้อาจมี สปอล์ย เรื่อง The departed
สรุปแล้ว เราชอบนะ แม้ว่าจะไม่ได้อารมณ์เท่าไหร่ กับพากย์ไทย แต่ก็โอเค เรื่องนี้พูดจากันรุนแรง พอเป็นภาษาไทยก็ให้อารมณ์ได้ดีอีกแบบนึง ตลกดีด้วย เหมือนดูหนังจีนทีม พันธมิตรน่ะ แต่เรื่องนี้ไม่ได้ตลกแบบนั้นนะ

บิลลี่ พระเอก ของ ลีโอ ทำได้ดีนะสำหรับเรา ก็ในแบบของลีโอเขาหละ อย่าไปคิดว่าเขาจะเป็นอาหยั่นของเฮียเหลียงเลยนะ ไม่มีใครทำได้ดีเท่าเฮียอีกแล้ว บิลลี่กดดันในสถานภาพ ที่อยู่บนเส้นด้ายของตัวเองอย่างมาก ดีที่มี คุณหมอจิตแพทย์ เป็นที่พักใจ แล้วก็กิ๊กกันในวันฝนตกในที่สุด อิอิ ทำไม๊ ต้องเป็นวันฝนตก ไม่ว่าหนังชาติไหน

ลีโอดูไม่ค่อยภูมิใจในการเป็นตำรวจเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับอาหยั่น อาจเป็นเพราะเขาถูกเลือก จากภูมิหลังที่ไม่ค่อยดี และเขาก็พยายามหนีมันออกมาโดยการมาเป็นตำรวจ สุดท้ายเหมือนถูกยัดเยียด แต่นั่นคงไม่มากเกินไปถ้าการยัดเยียดหน้าที่อันตรายขนาดนั้นไม่มาพร้อมการดูถูก เพื่อให้เขาต้องพิสูจน์ตัวเอง มันหนักเกินไปไหมสำหรับคนคนนึง

โคลิน ผู้ร้ายใน คราบ ตำรวจดาวรุ่ง อนาคตไกล เดม่อน เก็บกดในอีกแบบนึง เขาไจใครไม่ได้แม้แต่คนที่ชุบเลี้ยงส่งเสียเขามาตั้งแต่เด็ก เขาอาจจะเหงากว่าบิลลี่ ถึงแม้เขาจะมีทุกอย่างพร้อม กับแฟนที่ดันเป็นจิตแพทย์ และเธอรู้สึกได้ว่า โดนปิดบังบางอย่างเอาไว้ตลอด เธอรู้จากการเป็น จิตแพทย์งั้นหรือ หรือเป็นเรื่องเซ็กซ์ ที่เธอเสนออยากให้ โคลิน คุยกัน มันเป็นเรื่องปกติถ้าคนเราเครียดเรื่องงานมากเกินไป โคลิน ดู ไม่น่าสงสารเท่าอาหลิว เพราะเขาก็ดูเหมือนไม่ได้อยากจะเป็นตำรวจดี อะไรมากมาย เขาภูมิใจ เขากร่างนิดๆ น่ะใช่ แต่เขาเป็นอย่างอื่นก็ได้นะ ถ้าไม่ได้เป็นตำรวจ สุดท้ายแล้วทุกคนทิ้งเขาไป แม้แต่สุนัขข้างห้องยังไม่เล่นด้วยเลย เรื่องทิ้งให้สงสัยว่า ผลิตผลจากความสัมพันธ์ของทั้งสองตำรวจ กับจิตแพทย์ นั้นเป็นอย่าง เราคงต้องเดาเอาจากเหตุการณ์ย่อยๆ และก็เราลุ้นใครกันล่ะ

ที่เราไม่ค่อยจะชอบ คือ จุดจบของ โคลิน มันง่ายเกินไป สบายเกินไป ยิ่งได้ดู Infernal Affair II เมื่อคืนซ้ำ ก็ยิ่งรู้สึก The departed เรื่องนี้อยู่ในชุมชมไอริช ก็เลยไม่ได้เน้น เรื่องบาปบุญ คุณโทษ นรก ขุมที่ลึกที่สุด ที่ไม่มีกาลเวลาจุดสิ้นสุด ซึ่งก็คือ ความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจ หรือเป็นเพราะว่า สกอร์เซซี่ ซื้อ เรื่องมาแค่ตอนเดียว ก็เลยต้องยำให้จบให้ได้

ตอนนี้เราอยากรู้จังว่า ฝรั่งดูเรื่องแล้ว รีวิวกันว่ายังไงบ้าง

เมื่อวานเราเก็บของแถวๆ คอมพิวเตอร์ ก็เลยไปเจอของสะสมเก่าๆ น้องลีโอเปลี่ยนไปแค่ไหน ลองดู เอ้อ ถาพเล็กไปหน่อย

อ้าว ไหงกลายเป็น เรื่องหนังซะยาวเลย ตั้งใจจะชวนมาเที่ยวทะเล แถวๆบ้านนะนี่
เรื่องหนังอีกหน่อยแล้วกัน เห็นตั๋วหนังข้างบนไหม ก็ เมื่อคืนปั่น บล็อกจนดึก ก็ยังไม่เสร็จ จะนอนก็เปิดเจอ IA II ซักพักก็เจอ เรื่อง 12 เมล์สยาม เห็นแวบ ในกระทู้เฉลิมไทยนี่แหละ โอ้โหน โดนเลย หนังน่ากลัวใช้ได้เลย แต่เนื้อหาล่อแหลมต่อพฤติกรรมเยาวชนมาก ก็พี่เล่นฉาย ตีหนึ่ง คงไม่เป็นไรมั่ง แล้วก็ดูดซะ คำเว้นคำ นอนตาค้างเลย ไม่ได้การต้องไปดู 13 เมล์สยอง ชอบพี่น้อยซะด้วย

วันนี้ พอทานข้าวเสร็จก็ไปโรงหนังเลย คนเยอะใช้ได้ทีเดียว ไม่รู้ว่ามีคนมาดู เพราะดู 12 เมื่อคืนเหมือนเราบ้างไหม หนังมัน เอ่อ เล่าไม่ได้อย่างเด็ดขาด แต่เล่นกับอารมณ์คนดูใช้ได้เลย เราดูคนเดียวด้วย เลยรู้สึกแบบสุดๆเลย โอ พระเจ้า เราแน่ใจว่าเรื่องนี้ได้ส่งกระกวดระดับนานาชาติแน่นอน หวังว่าไม่ได้กอบใครมานะ แต่ไม่น่า ผก กลุ่มแฟนฉันอีกคะนึง งานนี้แอบชอบ นางเอก น้อง อิม อชิตะ เพิ่งรู้ชื่อ นามสกุลเธอนะเนี่ย ดูมาหลายเรื่องแล้วเหมือนกัน เล่นดี พี่น้อยก็ไม่ต้องพูดถึง เชียร์ให้ไปดูกันนะ เออ เราน่ะ มองหน้าน้องอิม แล้วนึกถึง อีจุงกิ หละ

อ้อ เรื่อง 12 เห็นว่า UBC ฉายด้วยนะเป็นหนังสั้น สนุกดีทีเดียว

ท้ายสุดวันนี้ ตบด้วยมื้อเย็น ได้ทาน ยากินิกุ เนื้อย่าง แบบญี่ปุ่น อร่อยมากๆ เป็นร้านแถวๆโรงแรมในตัวเมืองที่เราอยู่ คงไม่อลัง เหมือนใน กทม แต่ไม่ได้กินนานแล้วก็อร่อยดี อย่าอร่อยบ่อยเลย เพราะจะกร่อยกะราคา