|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
~มิ้วมิว~
~เมื่อมิ้วมิวป่วย~ มิ้วมิวไม่สบายเยอะเลย ตอนนี้ยังคงนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
เมื่อเช้าตื่นมาตอน 6 โมง ที่ตื่นเช้าเพราะวันนี้นัดกะที่บ้านว่าจะไปวัดกัน
ก็วัดเดิมวัดชลประทาน
ลงมาข้างล่าง เจอแม่กะน้านิลกำลังเตรียมกับข้าวใส่ตระกร้าเตรียมไปวัด
เมียงๆมองๆ ไม่มีอะไรให้ช่วย
เราเลยขึ้นบ้านไปเปิดคอม นั่งเล่น Net
เด็กๆยังไม่ตื่น ตะโกนเรียกซะหน่อยเพราะเดี๋ยวจะไปวัดสาย
เราไปถวายเพล เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องไปแต่เช้าตรู่
ออกบ้านสัก 9 โมงกำลังดี
เด็กๆตื่น เราก็ไล่ไปอาบน้ำ เราเหรอรอปิดท้าย ให้เค้าอาบกันให้หมดซะก่อน
เมื่อฟิวส์อาบน้ำเสร็จ ฟาร์มก็อาบต่อ
แต่งตัวกันเรียบร้อยแม่ก็เรียกเด็กๆมากินข้าว
กับข้าวมีไรมั่งเราก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันมีไส้กรอกเจ้าปัญหารวมอยู่ด้วย
เด็กๆกินข้าวไป มิ้วมิวกะดอยปุยก็มานั่งแลบลิ้นอยู่ข้างๆ
เด็กๆก็เลยบิไส้กรอกออกเป็น 2 ส่วน
และโยนไส้กรอกให้เจ้า 2 ตัว ดอยปุยไม่มีปัญหา
แต่...มิ้วมิวมี
มิ้วมิวแก่แล้ว ฟันก็หลุดไปเกือบหมดปาก
มิ้วมิวไม่สามารถเคี้ยวไส้กรอกนิ่มๆชิ้นนั้นได้
มิ้วมิวคงหิวหรือเพราะกลัวดอยปุยจะแย่ง
มิ้วมิวจึงกลืนไส้กรอกลงไปทั้งดุ้น
แค่ก แค่ก แค่ก ไส้กรอกคงไปติดคอมิ้วมิว
มิ้วมิวเริ่มเดินไปเดินมา แค่ก แค่ก แค่ก มิ้วมิวยังกลืนไม่ได้
มิ้วมิวเป็นหมาพุดเดิลทอย ตัวเล็กมากๆ ตัวเท่าลูกหมาสัก 2 เดือน
ปากเปิกก็เล็กไปหมด
7.30 เราลงมาจากข้างบน หยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ
คนอื่นๆเค้าอาบกันหมดแล้ว เหลือเราคนเดียว
เสียงแม่โวยวายดุมิ้วมิว "เห็นมั้ยมิ้วมิวเพราะแกตระกละ ไส้กรอกเลยติดคอเลย"
เราเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะเห็นมันยังวิ่งไปวิ่งมาได้อยู่
เราเข้าไปอาบน้ำประมาณ 15 นาที เดินออกมากำลังแต่งตัว
ก็ได้ยินเสียงแม่พูดว่า "ตื่นลูกตื่น มิ้วมิวตื่นลูก"
เสียงเด็กๆเริ่มร้องไห้กัน
เรารู้ละว่าเกิดอะไรขึ้น เราแต่งตัวอย่างเร็วที่สุด
คว้ากุญแจมาสตาร์ทรถ ปากก็บอกให้หาผ้ามาห่อมิ้วมิว
จะพามิ้วมิวไปโรงพยาบาล
มิ้วมิวแก่แล้วก็จริง แต่การจะเห็นมิ้วมิวตายไปต่อหน้าต่อตาเราทนไม่ได้จริงๆ
เราพยายามมีสติให้เยอะที่สุด ทำอะไรให้รอบคอบที่สุด
ขับรถเร็วมากไม่ได้หากเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา เหตุการณ์จะยิ่งแย่ขึ้นไปอีก
เราพยายามไม่ร้องไห้ เพราะร้องไห้ทีไรเราขาดสติทุกที
ตอนนี้มิ้วมิวคอพับไปแล้ว เราใจแข็งถามฟิวส์ไปว่า
หัวใจมิ้วมิวยังเต้นอยู่มั้ย คิดในใจหากหยุดเต้นแล้ว
เราจะ U-Tune พามิ้วมิวกลับบ้านเรา
หัวใจมิ้วมิวยังเต้น เรารู้ว่ามันคงเต้นอ่อนๆ อ่อนมากๆ
รถติดไฟแดง เราหันไปลูบหัวมิ้วมิว
เรียกชื่อมิ้วมิว
กลัวมิ้วมิวจะหลับไป
สัก 5 นาทีเราก็ถึงโรงพยาบาล ฟิวส์รีบวิ่งอุ้มพามิ้วมิวเข้าไปก่อน
หมอและผู้ช่วยอีก 2 คน กำลังช่วยมิ้วมิว
เราเริ่มทำใจ มิ้วมิวอาการแย่มากๆ ตัวเย็นเจี๊ยบ นิ่งสนิท
คอพับคออ่อน เราถอยมานั่งในที่เงียบๆ นั่งคิดในใจ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย คือเรื่องธรรมดา
แต่มิ้วมิวน่าจะได้ตายดีกว่านี้นี่นา
น้ำตาเราเริ่มไหล เราพยายามเช็ด ไม่อยากให้หลานเห็นน้ำตา
สักครูคุณหมอเรียกเราเข้าไปคุย
สภาพมิ้วมิว ถูกมัดปาก เจาะสายน้ำเกลือ ที่ปากมีท่อออกซิเจน
มิ้วมิวมองหน้าเราทำตาปริ๊บๆ เราสงสารมิ้วมิวจับใจ
หมอบอกว่า "ปอดมิ้วมิวมีปัญหา และ ก็เหมือนกับคนที่ขาดอากาสหายใจไปนานๆ
นั่นแหล่ะครับ อาการค่อนข้างหน้าห่วง หมอต้องขอเอาตัวไว้รอดูอาการ"
ผู้ช่วยหมอมาพามิ้วมิวไปไว้ในตู้ที่ให้ออกซิเจน
มิ้วมิวมองเราพร้อมกับทำตาปริ๊บๆ อีกแล้ว เราเข้าไปลูบหัว
บอกกับมิ้วมิวว่า ไม่ต้องกลัวนะ แม่ไม่ทิ้งหนูนะ เย็นๆแม่จะมารับกลับบ้าน
เราว่ามิ้วมิวมันคงรับรู้ในสิ่งที่เราบอก
น้ำตาเราไหลอีกแล้ว
ขอให้มิ้วมิวหายทีเถอะ รู้ ว่ามิ้วมิวแก่มากแล้ว
แต่หากมิ้วมิวจะตาย ก็ขอให้ตายแบบสบายในบ้านของตัวเอง
รักมิ้วมิวนะ
18.45 น.
เราโทรถามอาการกะคุณหมอ คุณหมอบอกว่าอาการดีขึ้น แต่ยังไม่ 100 %
คุณหมอเอาออกซิเจนออกแล้ว กำลังรอดูอาการ
เราขอบคุณคุณหมอก่อนจะวางโทรศัพท์ไป
เราโล่งอกนิดๆ แต่ก็ไม่กล้าสบายใจ
เป็นห่วงมิ้วมิวจัง
พรุ่งนี้สอบเสร็จแม่จะรีบไปรับหนูกลับบ้านนะมิ้วมิวนะ
Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
7 comments |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2550 18:47:47 น. |
Counter : 636 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองค่ะ (fifty-four ) 11 กรกฎาคม 2550 14:44:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสมรัศมี 11 กรกฎาคม 2550 22:37:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ~ยัยอ้วน..เอ๊ย~ IP: 124.120.54.118 20 กรกฎาคม 2550 18:47:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เห็นแล้วนึกถึง น้องเอมี่ของพี่เลยค่ะ ขานั้นเป็นพูเดิ้ล(หมู) อายุ 10 ขวบแล้ว..เมื่อต้นปี เค้าป่วย..จู่ ๆ ก็ไม่กินข้าว แล้วก็เที่ยวนอนแอบตามที่ต่าง ๆ..พี่กับแม่พี่เห็นว่าผิดปกติ ก็เลยพาไปหาหมอ ผลปรากฎว่าเค้าเป็น "มดลูกอักเสบ" ค่ะ ต้องผ่าตัดด่วน เล่นเอาพี่เดินเป็นเสือติดจั่น น้ำตาไหลอยู่หน้าห้องผ่าตัดร่วม 2 ชม. แต่พอผ่าตัดออกไปแล้วก็ดีขึ้น..กลับมาพักฟื้นอยู่บ้านได้สอง ชม.แม่คุณโดดลงกระไดเองอีก แผลปริค่ะ !! เลือดกระฉูด พี่ต้องขับรถพาไปหาหมออีกรอบ ทั้ง ๆ ที่บ้านอยู่ห่างจากตัวจังหวัดเกือบ 20 กม...มืดก็มืด เหนื่อยก็เหนื่อย แต่เพื่อเจ้าตัวแสบ ยังไงก็ต้องทน
ตอนนี้น้องเอมี่แข็งแรงดีค่ะ..
พี่เอาใจช่วยขอให้น้อง มิ้วมิว แข็งแรง และหายดีขึ้นโดยไวนะคะ..
อื้มม~