18/04/2009

ลาก่อนน้องรินนี่

ฉันรู้สึกเสียใจทุกครั้งเมื่อมีการพลัดพราก
การสูญเสีย บางครั้งแม้ไม่ใช่เรื่องใหญ่
แต่จิตใจก็หดหู่

อาจเปนความผิดของฉันเองที่ไม่ได้ระวังเพียงพอ
ถ้าจะให้แก้ตัวในความรู้สึก ก็คงเพียงว่า
ช่วงเวลานี้มันคงจะร้อนจนเหนื่อยง่ายเปนพิเศษ
สติกับความระมัดระวังก็ลดลง
แต่ก็ไม่น่าจะเกิดเรื่องราวเยี่ยงนี้
ใช่...ฉันผิดเอง

เมื่อฉันเดินผ่านไป
เธอจากไปเสียแล้ว
จากไปอย่างไร้ร่องรอย
จากไปชั่วนิรันดร์
ทิ้งแต่รอยร้าวไว้ในใจฉัน

วันนี้ ฝนตก พร้อมลมพายุฤดูร้อน
ฉันเหม่อมองท่ามกลางสายฝน
หวังเพียงว่า จะมองเห็นเธอ
แต่...สายฝนนั้นว่างเปล่า
เหมือนดังความรู้สึกสิ้นหวังของฉัน
มันไม่แตกต่างกันหรอก

มองรอยปากกา
ร่องรอยยังจารึกให้เห็นอยู่ตลอดเวลา
แล้วฉันจะทำใจให้ลืมเธอลงได้อย่างไร

หลายปีทีเดียว
เราใช้ชีวิตอยู่กันนานจนเปนความผูกพัน
ไม่ต้องเห็นหน้า
ไม่ต้องสนใจกันมากมาย
เพียงเห็นเธอยังอยู่สบาย
ใช่...มันคงเปนความเคยชิน

แต่วันนี้ไม่มีเธออยู่อีกแล้ว
เหลือแต่ความรู้สึกผิดของฉัน
เวลาเกือบ 5 ปีทีเดียว
กับความผูกพันคุ้นเคย
เธอคงไม่รู้หรอก
ว่าฉันเสียใจ
ลาก่อนน้องรินนี่

Create Date : 18 เมษายน 2552		0 comments
Last Update : 18 เมษายน 2552 22:19:44 น.
Counter : 573 Pageviews.
Share Tweet