| ตึง! ตึง! ตึง! "เอ๊ะ นั่นมูซากับคารอสที่ออกไปลาดตระเวนนอกหมู่บ้านนี่นา ทำไมกลับมาเร็วจัง" ยามด้านบนของป้อมที่ประตูหน้าสงสัย "เปิดประตูให้พวกเขาเร็ว" เขาสั่งยามที่อยู่ด้านล่างให้เปิดประตู แอ๊ดดด!! ตึง! ยามด้านล่างรีบเข้าไปเปิดประตูรับทั้งสองคนเข้ามาก็ต้องแปลกใจ "เอ๊ะ ทำไมพวกเจ้าถึงเดินแปลกอย่างนั้น" "แล้วม้าของพวกเจ้าหายไปไหนเสียล่ะ"ยามเฝ้าประตูเดินเข้าไปถาม ทั้งสองไม่ตอบคำถามแต่เดินด้วยท่าทางแข็งทื่อเข้าไปหายามคนนั้น กึกๆๆ แฮ่!! หงับ! "โอ๊ยย! มูซานี่เจ้ามากัดข้าทำไม" ยามผู้เคราะห์ร้ายร้องด้วยความเจ็บปวด "เกิดอะไรขึ้น" ยามที่ด้านบนประตูตะโกนลงมาถาม "ก็มูซาน่ะสิเป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็เข้ามากัดข้า"ยามผู้เคราะห์ร้ายตอบกลับไป "ห๊ะ! เจ้าว่ายังไงนะ" "นี่พวกเขาเป็นอะไรไป"ยามที่ด้านบนถามด้วยความตกใจ แก๊งๆๆๆ "พวกเรารีบมาช่วยกันหน่อยเร็ว" ยามที่ด้านบนรีบตีระฆังเตือนคนอื่นๆ และเรียกคนอื่นเข้ามาช่วย จากนั้นก็วิ่งลงไปดูเพื่อนที่ด้านล่าง ชาวบ้านต่างวิ่งไปที่ประตูหน้าด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ... ท้องฟ้าคืนนี้แจ่มใสไม่มีเมฆสักก้อนมาบดบังแสงจันทร์เต็มดวงที่สาดส่องลงมาสู่พื้นดิน ทำให้สภาพแวดล้อมเวลานี้สว่างจนมองเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนโดยไม่ต้องจุดคบเพลิง ที่ชายป่ารอบหมู่บ้านขณะนี้ช่างเงียบเสียเหลือเกินไม่มีแม้แต่เสียงของแมลงให้ได้ยินเลย ทันใดนั้นก็มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น กึก ๆ ครืดดๆๆ ก๊องแก๊งๆ ปรากฎเงาตะคุ่มๆ เดินออกมาจากชายป่าเป็นจำนวนมาก แฮ่ ! แฮ่ ! ครืดๆ พวกมันแสยะเขี้ยวอย่างน่ากลัว น้ำลายของพวกมันไหลยืดเป็นทาง ร่างกายของพวกมันถูกห่อหุ้มไปด้วยผ้าพันแผลเก่าๆ เต็มตัวไปหมด บางตัวผ้าพันแผลก็หลุดรุ่ยเนื่องจากความเก่าของผ้าพันแผล บางตัวมีโซ่ล่ามที่ขา บางตัวถืออาวุธ บางตัวก็เดินมาตัวเปล่า มัมมี่ตัวใหญ่เดินออกมาทีหลังสุดตัวของมันพันด้วยผ้าพันแผลสีม่วงเข้ม ในมือของมันถือลูกตุ้มหนามร้อยด้วยโซ่ยาว 2 เมตรกว่าๆ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นหัวหน้าของเหล่ามัมมี่พวกนี้
"บุกเข้าไป ฆ่าให้หมด!!!" เจ้าตัวสีม่วงซึ่งเป็นหัวหน้าสั่ง แฮ่ๆๆ พวกมัมมี่กรูกันเข้ามาที่ประตูซึ่งเปิดค้างอยู่ แก๊งๆๆๆๆ ยามที่ประตูอีกคนตีระฆังรัวเมื่อเห็นพวกมัมมี่วิ่งกรูกันมาที่ประตูทางเข้าหมู่บ้าน "มีปีศาจบุก รีบปิดประตูเร็ว"เขาร้องตะโกนบอกคนที่อยู่ข้างล่าง แอ๊ดดดด ยามด้านล่างรีบช่วยกันปิดประตูด้วยความรีบเร่ง ตึง! พวกมัมมี่วิ่งมาถึงก่อนที่ประตูจะปิดสนิท "อื๊บบ!!" "พวกเรามาช่วยดันประตูหน่อยเร็ว" ยามเฝ้าประตูร้องให้ชาวบ้านแถวนั้นมาช่วยอีกแรง "อื้ดดด" ตึงๆ ต่างฝ่ายต่างดันประตูกันสุดแรง ตึก ๆๆๆ ๆ โครม!! หัวหน้ามัมมี่วิ่งเข้าชนประตูอย่างแรงจนทำให้ทหารยามและชาวบ้านต่างล้มระเนระนาด ตุ๊บๆๆ อ๊าากก! แอ๊ดดด พวกมัมมี่ดันประตูเปิดเข้ามาได้ ทำให้ทุกคนวิ่งถอยออกมาตั้งหลักห่างจากประตู
.... "ทุกคนตื่นเร็ว พวกปีศาจมันบุกเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว" กราเวียสปลุกเด็กทั้งสอง กราเวียสและมาเรียพาเด็กออกมานอกบ้านก็พบกับความโกลาหลของชาวบ้าน "หนีเร็วพวกเรา ปีศาจบุกเข้ามาแล้ว" เสียงตะโกนโหวกเหวกอย่างหวาดกลัวดังมาจากประตูหน้า ขณะนี้ทุกคนต่างตกอยู่ในอาการหวาดผวาทำอะไรไม่ถูก "ทุกคนหยุดก่อน!"กราเวียสตะโกนฝ่าความชุลมุน "ตั้งสติให้ดีแล้วกลับไปหยิบอาวุธของพวกท่านมา" "พวกเราต้องช่วยกันขับไล่พวกมันกลับไปให้หมด" กราเวียสตะโกนสั่ง ทุกคนต่างวิ่งกลับไปเอาอาวุธของตนแล้วมารวมกลุ่มกับกราเวียสที่ลานประตูหน้า แฮ่ๆๆ พวกมัมมี่วิ่งเข้าโจมตีพวกชาวบ้าน แคร้ง ๆๆ ฉัวะๆ โอ้ยย! ชาวบ้านและทหารยามถูกมัมมี่ฟันตายไปหลายคน ฉึก! ฉับ ๆๆๆ นักรบประจำหมู่บ้านจำนวนเกือบ 50 คนจากป้อมที่จุดอื่นๆต่างพากันวิ่งเข้ามาช่วยที่ประตูหน้า เคร้งๆ ฉับ โอ๊ยย! เสียงอาวุธกระทบอาวุธ เสียงอาวุธกระทบร่างกายดังสลับกัน เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังระงม พวกมัมมี่ล้มตายลงไปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากนักรบของหมู่บ้านมีการฝึกฝีมืออยู่ทุกวันทำให้มีความชำนาญในการใช้อาวุธเป็นอย่างดี กร๊ออดดด เจ้ามัมมี่หัวหน้ากัดฟันเมื่อเห็นลูกน้องค่อยๆล้มตายลงไปเรื่อยๆ
"พวกเจ้าไปได้แล้ว" มีเงารางๆของโครงกระดูกสวมชุดเกราะมีอาวุธดาบครบมือจำนวน 10 ตน เดินออกมาจากด้านหลังของหัวหน้ามัมมี่ "ขอรับ" พวกมันรับคำสั่ง วูบบ ร่างกายของพวกมันค่อยๆเลือนหายไปจนมองไม่เห็น ตึกๆๆๆ ซวบๆๆ มีเพียงเสียงวิ่งของมันเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ พวกมันวิ่งเข้าโจมตีกองกำลังของหมู่บ้านทันที ฉับ ๆ ๆ ๆ อ้ากกก โอ้ยย อึก เหล่านักรบของหมู่บ้านถูกปีศาจที่มองไม่เห็นจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว จนล้มตายลงไปนับสิบคน "ห๊ะ พวกปีศาจสามารถพรางตัวได้ ระวังให้ดี" กราเวียสตะโกนบอกทุกคน เคร้ง ฉัวะๆๆ! กราเวียสเข้าไปช่วยนักรบคนหนึ่งที่กำลังจะโดนนักรบโครงกระดูกฟันเข้าที่ด้านหลัง นักรบโครงกระดูกตัวตัวนั้นร่างกายขาดไปหลายท่อนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น "ขอบคุณท่านมากที่ช่วยข้าไว้"เขาขอบคุณกราเวียส "ไม่เป็นไร พวกเจ้าต้องระวังตัวให้ดี" "จงใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดจากการฝึกฝนจับตำแหน่งของพวกมันให้ได้" "พวกมันมีจิตสังหารที่มุ่งร้ายต่อพวกเราอยู่ก่อนลงมือพวกมันจะแผ่รังสีอำมหิตออกมาจงใช้จังหวะนั้นจัดการพวกมันก่อน" กราเวียสแนะนำ "ข้าช่วยท่านต่อสู้ด้วยคน" มาร์คถือดาบวิ่งเข้าไปช่วยกราเวียส "ขอบใจเจ้ามาก ระวังตัวให้ดีนี่ไม่ใช่การฝึก ถ้าพลาดนั่นหมายถึงชีวิตของเจ้า" กราเวียสเตือนด้วยความเป็นห่วง ฉับ ฉับ โครม มาร์คฟันไปที่ด้านหลังของกราเวียส พร้อมๆกับที่กราเวียสหมุนตัวฟันไปที่นักรบโครงกระดูกที่ด้านหลังของเขา ทำให้ทหารกระดูกล้มลงไปกองอยู่กับพื้น กราเวียสหันมายิ้มให้ให้กับมาร์ค "เจ้าเก่งมาก นับว่าประสาทสัมผัสของเจ้าดีมาก" เขาชมมาร์คจากใจจริง
ฮีล ฮีล ฟุ๊บบๆ มาเรียและน้องเมย์ใช้พลังฮีลใสพวกมัมมี่ทำให้วิญญาณของพวกมันหลุดลอยออกจากร่างไป "อ๊ะ พลังของพวกเจ้าทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ ข้าคิดว่าเอาไว้ใช้รักษาอย่างเดียว"กราเวียสถามด้วยความแปลกใจ ทั้งสองยิ้มให้กัน "พลังของพวกผีดิบมันแพ้ทางพลังของพวกเราน่ะ แต่จะใช้กับพวกปีศาจอื่นๆไม่ได้"มาเรียบอก "อืม อย่างนี้นี่เอง" กราเวียสพยักหน้าเข้าใจ
ตูมมมม "อ๊ากกก" เกิดเสียงดังสนั่นที่กำแพงด้านข้างหมู่บ้าน "อ๊ะ เกิดอะไรขึ้น" กราเวียสตกใจหันไปดูทางกำแพงหมู่บ้านด้านข้าง ตึงๆๆๆ เจ้าปีศาจไฮดร้าพังกำแพงทางด้านซ้ายเดินเข้ามาในหมู่บ้าน "ห๊ะ นั่นมันไฮดร้า" "ทำไมพวกมันบุกเข้ามาพร้อมกันได้"กราเวียสอุทานด้วยความตกใจ ตูม!! "อ๊าาาก" ตุ๊บ! เจ้าไฮดร้าใช้หางฟาดทหารยามกระเด็นไป 3 เมตร ตายคาที่ ตึงๆๆๆๆ งั่บ วืด ตูมม เป๊าะ ไฮดร้าวิ่งเข้าไปกัดชาวบ้านเหวี่ยงไปชนต้นไม้จนกิ่งหักโค่นลงมา พลังของมันช่างมหาศาลเหลือเกิน "พวกเจ้าแบ่งกำลังไปช่วยทางนั้นด้วย"กราเวียสสั่งนักรบที่เหลือประมาณ 40 คน "ครับ" กองกำลังครึ่งหนึ่งแยกออกไปจัดการไฮดร้า
ฉั๊ะๆๆ อ๊ากกก อ๊ากกก ขณะที่ทุกคนกำลังชุลมุนกับศึกสองด้านนั้น นักรบโครงกระดูกก็หายตัวไปโจมตีชาวบ้านที่อยู่รอบๆ "ทุกคนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มอย่าให้พวกมันเข้าโจมตีได้ง่ายๆ"กราเวียสตะโกนสั่ง ชาวบ้านและเหล่านักรบต่างมารวมตัวกันและหันหลังชนกันล้อมเป็นวงกลม วืดด นักรบโครงกระดูกตัวหนึ่งปรากฏกายขึ้นใกล้ๆกับชาวบ้านคนหนึ่ง ฉับ ตุ๊บ นักรบที่อยุ่ข้างๆฟันเข้าไปที่คอของมันอย่างแรงจนหัวของมันขาดกระเด็นลงไปกองกับพื้น
ตูมมมมม กำแพงอีกด้านของหมู่บ้านกระเด็นกระดอนพังทะลายลงมาพร้อมกับกลุ่มควันสีดำค่อยๆคืบคลานเข้ามา โฮกกกก เจ้าเซอร์เบอรัสก้าวขาเข้ามาในหมู่บ้าน ฮูวววว์ มันหอนเสียงดังน่ากลัว ทันใดนั้นก็มีฝูงหมาป่าสีดำตัวโตจำนวนเกือบ 20 ตัวเดินออกมาจากเงามืด แฮ่ๆๆๆ กรรรรร์ โฮ่งงง กร้วม อ๊ากก วืดดด ตูมมม เจ้าหมาป่าวิ่งเข้าไปกัดชาวบ้านที่อยู่ใกล้ๆ ฉับๆๆๆ นักรบสองคนวิ่งเข้าไปฟันเจ้าหมาป่าตัวนั้นหลายแผล "อ๊ะ แผลของมัน"ทั้งสองต้องตกใจเมื่อบาดแผลของมันผสานกันอย่างรวดเร็ว ตูมมม โครมม เจ้าหมาป่าตะปบเข้าที่สีข้างของนักรบคนหนึ่งกระเด็นไปชนบ้านจนพัง "อะไรกันนี่พวกมันนัดกันมาหรือไงนะ"กราเวียสตื่นตกใจเมื่อเห็นศัตรูบุกเข้ามารอบทิศ "พวกเราถอยไปรวมกลุ่มกันกลางหมู่บ้านก่อนเร็ว"เขาสั่งด้วยความเร่งรีบ
............... | 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [