กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งมีกิ๊ก กาลครั้งหนึ่งนานนนนน มาแล้ว ฉันเคยมีแฟนหนึ่งคน กับกิ๊กอีกหนึ่ง ฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้ และออกจะสนใจผู้ชายยากด้วยซ้ำ แต่จะด้วยเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา หรืออาจจะเป็นความมักง่ายชั่วครู่ของฉันเอง ทำให้กิ๊กโผล่เข้ามาในชีวิต ฉันหลงเขาอยู่พักใหญ่ คิดว่าเขาคือเนื้อคู่ด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ถูกต้อง ต้องมาก่อนสิ่งที่ถูกใจ ฉันจึงรวบรัดแก้ปัญหาด้วยการตัดสินใจแต่งงานกับแฟนตัวจริง กีดกันตัวเองออกจากอารมณ์อันหอมหวานแต่อันตราย และฉันก็พยายามบอกเขา ให้กลับไปอยู่กับแฟนของเขา (เขากับแฟนเลิกกันก่อนจะมาเจอฉันนานมากกก เพราะมีปัญหากับญาติฝ่ายหญิง เรื่องฐานะที่แตกต่างกัน และไม่มีเงินพอจะเลี้ยงดูครอบครัวได้) ที่เป็นอย่างนั้น เพราะฉันเองก็อยากเห็นชีวิตเขาที่ดำเนินไปด้วยดี อยากให้เขากลับมามีครอบครัวที่อบอุ่น เพราะตอนนี้เป็นตอนที่ฐานะของเขาพร้อมที่สุดแล้ว ต่างจากเมื่อสิบหกปีที่แล้ว เขามีเงินเดือนมั่นคง และสร้างบ้านหลังเล็กๆ และผู้หญิงที่คู่ควรกับเขาในเวลาที่พร้อมเช่นนี้ คือคนที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขด้วยกันมา ทั้งฉันและกิ๊กต่างก็ภูมิใจ ที่ได้เลือกหนทางที่ถูกต้องให้กับตัวเอง เราตกลงว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป จากนั้นมา ฉันไม่ได้เจอกับกิ๊กนานมากแล้ว จนวันหนึ่งที่ได้เจอหน้า คนที่ฉันเคยคิดว่าจะเป็นเพื่อนที่แสนดีของฉันตลอดไป ก็เปลี่ยนไป เขาหาว่าฉันเป็นผู้หญิงดัดจริต ช่างแต่งตัว ห่วงสวยห่วงงาม พูดมาก ทำงานไม่ได้เรื่อง ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเขาจะเป็นคนคนเดียวกัน คนที่ชมว่าฉันเก่งไปหมดทุกอย่าง อยากฟังเรื่องของฉันทุกเรื่อง หรือเพราะเรื่องอดีตที่ผ่านมา ทำให้ภาพพจน์ของฉันมันเป็นคนไม่ดี เขาคงคิดว่าเขาตาสว่างแล้วกระมัง ฉันสงสัยว่าเรื่องที่เราเคยช่วยเหลือกันมา เคยเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน มันได้หายไปหมดจากความทรงจำแล้วหรืออย่างไร เนี่ยแหละ ! เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง ฉันโดนคนที่ไม่ใช่สามีทำให้เจ็บปวด ซึ่งเป็นเรื่องสมควรแล้ว ปล่อยให้เจ็บไปแบบนี้แหละ ดูซิจะตายไหม จะไม่โทรหา จะไม่เมลล์ไป เราคงจากกันชั่วชีวิต แม้แต่เพื่อนที่ดี ก็คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ปล. คิดว่าตัวเองเป็นคนแก้ปัญหาของตัวเองได้ดีตลอดมา แต่เพิ่งรู้ว่าแม้จะใช้สมองแก้ปัญหาจนหลุดพ้นแล้ว ก็ใช่ว่าหัวใจจะหายเจ็บปวดไปด้วย   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551 13 comments Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 21:23:35 น. Counter : 475 Pageviews. Share Tweet

ปล่อยวางเสีย อยู่กับปัจจุบัน ความหวานหอมในอดีตมีไว้ระลึกถึงบางขณะจิต   โดย: manachanok 21 กุมภาพันธ์ 2551 12:22:44 น.

น่าสงสาร ศันสนีย์   โดย: auangkhum IP: 124.120.42.133 21 กุมภาพันธ์ 2551 20:10:32 น.

สิ่งที่ถูกต้อง ต้องมาก่อนสิ่งที่ถูกใจ ^ ^ ^ ตรงประเด็นเลยครับคุณเอ็ม   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 22 กุมภาพันธ์ 2551 10:02:09 น.

น้ำต้มผักหายหวาน ก็เจ็บแสบดวงมานเช่นนี้แหละ   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.160.247 22 กุมภาพันธ์ 2551 11:13:24 น.

เอาน่า เอาน่า ... ก็เป็นบางคนที่รักแรง เกลียดแรง ... ความที่ไม่รู้จักคำว่า "ให้อภัย" อาจจะทำให้ความเจ็บแค้นยิ่งฝังลึกก็เป็นได้ ... หรือไม่แน่ ที่เขากล่าวไว้ว่า "ความรักทำให้คนตาบอด" เมื่อไม่รักจึงทำให้เห็นความจริง และข้อบกพร่องมากขึ้นมาก็ได้ล่ะมั้ง   โดย: Ocicat IP: 58.9.163.251 22 กุมภาพันธ์ 2551 19:04:48 น.

เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน แต่ก็ดีที่เลือกสิ่งถูกต้องมากกว่าถูกใจ ไม่งั้นป่านนี้คงปวดกบาลกว่าเดิมกว่าได้   โดย: yui IP: 58.9.43.183 23 กุมภาพันธ์ 2551 15:02:06 น.

ความรักก็คือความเห็นแก่ตัวอีกประเภทหนึ่ง เรารักเขาเพราะเราคิดว่าจะทำให้เรามีความสุข แต่เมื่อมันไม่เป็นไปตามที่หวังไว้ลึกๆ เราก็เลยไม่มีความสุข อโหสิให้กัน และ ปล่อยวางเถอะครับ ทำในสิ่งที่ถูกต้องก็ดีอยู่แล้วนี่ครับ   โดย: ผมสนับสนุนเต็มที่เลย (abhirakk ) 23 กุมภาพันธ์ 2551 22:47:21 น.

ขอบคุณทุกความเห็นเลยนะคะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาเยอะแล้วล่ะ ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว เพราะไม่มีธุระอะไรจะต้องติดต่อกันอีก อะไรที่มันตำให้เจ็บ ก็จะไม่เอาตีนไปเหยียบ   โดย: เอ็มมี่ 25 กุมภาพันธ์ 2551 11:55:22 น.

อธิบายชัดแจ้งรู้เลยว่าเป็นไผ แต่ไม่เล่าให้ใครรุ้ดอกน้องข้าว หลับฝันดีจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 26 กุมภาพันธ์ 2551 1:40:13 น.

โดย: yoja 3 มีนาคม 2551 12:00:51 น.

โดย: เจ้าชายไร้เงา 4 มีนาคม 2551 3:41:02 น.

แวะมาอ่านแล้วก็ชวนไปทำบุญด้วยล่ะ โครงการห้องสมุดเพื่อน้อง   โดย: อุ้มสี 11 มีนาคม 2551 12:06:34 น.

ถ้ามีสำนักพิมพ์สนใจ คุณเอมมี่บอกด้วยนะครับ 5555 ถ้าให้ทำเล่นคงไม่สามารถแล้วครับ เพราะคงต้องปริ้นท์สีทั้งเล่มเลยครับ   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 12 มีนาคม 2551 9:24:24 น.