Bloggang.com : ยายเมี้ยน : บทที่ 1 ของความเป็นเพื่อน

บทที่ 1 ของความเป็นเพื่อน

เริ่มต้นปี 2551 …นับได้ว่าเป็นปีของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตเหมือนกัน

…...............

วันนี้อารมณ์เพริ้ว…อยากลงบันทึกประจำวันไว้ เพื่อระลึกถึงวันดีๆ

……………คำว่าเพื่อน…คนรู้จัก….คนรัก…หรือคนที่สามารถจะผูกพันด้วย…และหรือ…ฯลฯ…

สมัยก่อน........

หนทางที่จะรู้จักคือการได้รู้จัก ด้วยตนเอง หรือจากเพื่อน..
และใช้เวลาพบหน้ากันอย่างน้อย 1 ครั้ง..เพื่อดำเนินความสัมพันธ์ต่อ…

…..

สมัยนี้…เพื่อน แม้จะสามารถหาได้ไม่ยากนักจากเทคโนโลยี
แต่ก็ใช่ว่าจะตรงโดนใจกันเสมอ อาจจะได้แค่เพียงรู้จัก แล้วจากไป..
หากความคิด นิสัย และส่วนประกอบอื่นๆ ไม่ตรงกัน
ก็ผ่านไปแล้วไปแสวงหาคนใหม่ๆ เพื่อที่จะได้เพื่อนถูกใจและคุยถูกคอ..มากที่สุด

ไม่น่าเชื่อเลยว่า แค่เปิดคอมพิวเตอร์ ต่อสายโทรศัพท์ ต่ออินเตอร์เนท
จะทำให้คนเรา สามารถติดต่อ และเชื่อมโยง จิตใจ ส่งหากันและกันได้
จากสิ่งที่ไม่ไม่คิดว่าจะได้อะไร กลับได้อะไรมากมายอย่างคาดไม่ถึง
เพราะเพียงแค่เปิดใจคลิก…คุณก็อาจจะได้กิ๊ก กลับมา
ฟังดูเหมือนง่ายแสนง่าย..แต่ไฉนเราไม่มีกิ๊กสักที (แง๊วๆๆ)

…………….

จากการที่ได้รู้จัก พี่ๆ เพื่อนๆ (ลุง ป้า น้า อา) ในห้อง 35up …
รู้จัก สาวน้อยตัวป่วน (แม้ไม่เอ่ยนาม. ..เจ้าตัวก็น่าจะรู้ว่าหมายถึงใคร)
เรารู้จักกันครั้งแรกในห้องแชท..แซวไปแซวมา …จาก 1 วันเป็น 2 วัน และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
มักจะพบกันในวามวิกาล ขณะที่คนทั่วๆไปเค้าหลับกันหมดแล้ว..
และแทบไม่น่าเชื่อว่า ปัจจุบัน เรายังคงรักกันอยู่
(แม้จะไม่ได้แชทออกอากาศอย่างเช่นวันวารก็ตาม)
บางครั้งเราสองคน ไม่มีเวลาคุยกันสักเท่าไหร่..แต่สายใยของเราก็หาได้ขาดจากกันไม่…
ฟังดูน้ำเน่า…แต่ มันคือเรื่องจริง ที่..หลายๆคน..ก็อาจจะเคยประสบมาแล้วเช่นกัน…..

…………………………………………..

และน้องคนนี้นี่เอง..ทำให้ได้ขยับอายุขึ้นมาอีกนิด…ให้เราได้สัมผัสกับห้อง ppu….
ถ้าจะว่ากันตามจริง คือแนะนำให้อ่านหนังสือเป็นอันดับแรก…
แล้วส่งlink โน้น link นี้ให้อ่านอยู่ตลอด ขยัน และน่ารักมาก..
แต่…..ทำเอาเราขาดหายจากวงการแชทไปหลายเดือน และปัจจุบันแทบจะไม่ได้เข้าห้องแชทอีกเลย

…………………..

และด้วยความขยันของน้องสาวตัวกลมๆ ที่ส่งมาให้อ่านบ่อยๆ
หนักเข้าก็เลยเข้ามาอ่านเองซะเลย (ด้วยความเกรงใจน้อง)
(ถ้ามีคนถามว่าอ่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็คงให้คำตอบไม่ได้..เพราะเป็นคนความจำสั้น)

ซึ่งก็คิดว่า…แค่เข้าไปอ่านเฉยๆ ไม่คิดหรือตั้งใจว่าจะไปรู้จักใครที่ไหน
(แต่อย่างที่มีคนบอกว่า..ในโลกอินเตอร์เนทมักจะตรงข้ามกับความจริงเสมอ)
จากที่คิดว่ารู้จักแต่ตัวอักษร ก็น่าจะเพียงพอแล้ว…
ก็ต้องมีเหตุให้ได้รู้จักกันตัวเป็นๆ จนได้…..ไม่คิดไม่ฝัน..ว่าจะได้รู้จักกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง…..
หรือนี่จะเป็นชะตากรรมระหว่างผองเรา…….

ไม่ใช่ใครที่ไหน……….สาวๆ กลุ่มที่ทำเสื้อ และคนที่อาสาทำเสื้อในห้องppu นี่เอง
จริงๆ มีเรื่องเล่าค่อนข้างเยอะ และหลายกลุ่ม แต่วันนี้…

ขอเม้าท์ถึงกลุ่มเพื่อนล่าสุดที่เจอมาก่อน.. (เพราะคันปากพอดี) อิอิ

เหตุที่ทำให้ได้มีโอกาสเจอกัน..เพราะ…เพราะ..