มิถุนายน 2554

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
12 มิถุนายน 2554
ชีวิตลิขิตเอง. . .
" เป็นการตัดสินใจที่ยากมาก ระหว่างเส้นทางใหม่ที่เต็มไปด้วยขวากหนาม แต่ท้าทายและผลประโยชน์ตอบแทนที่คาดว่าจะมากขึ้น
กับที่เดิมที่มีความสุขกับทุกสิ่ง พร้อมไปด้วยความมั่นคงแต่ผลตอบแทนที่น้อยกว่า....."


นี่คือstatusล่าสุดในfacebookตัวเอง ...



ด้วยใจจริงๆ งานที่ทำตอนนี้ ทั้งบรรยากาศที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน ทุกอย่างดีมาก(ไม่นับ..บางเรื่องที่รู้สึกดีมากถึงมากที่สุด)
ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนงาน ไม่เคยคิดจะลาออก พร้อมจะลงหลักปักฐานกับที่แห่งนี้

แต่แล้วจู่ๆ..ก็มีโอกาสเดินผ่านเข้ามาพร้อมข้อเสนอที่ดูจะดีกว่าตอนนี้ทุกๆอย่าง

เงินดีกว่า ประสบการณ์ดีกว่า พัฒนาตัวเองไปได้ไกลกว่า....แต่เหนื่อยและหมดเวลาไปกับเวลางานมากกว่า

ทำสำคัญ..เราต้องเข้าไปคานอำนาจกับคนอีกคน เป็นงานที่มีปัญหาพร้อมรออยู่ให้เราไปแก้ไข

และไม่ใช่ตัวงานที่มีปัญหา..มันคือตัวบุคคลที่มีปัญหา...


เราพร้อมแล้วเหรอที่จะวิ่งเข้าไปสู่ศูนย์กลางของพายุแบบนั้น
เราจะเข้มแข็ง เก่งกล้าและเอาอยู่กับสถานการณ์แบบนี้รึเปล่า

กับการต้องไปเริ่มต้นเรียนรู้ทุกอย่างใหม่หมด แถมค่าตอบแทนกว่าจะดีมากพอก็ต้องผ่านพ้นช่วงพิสูจน์ตนไปก่อน
(ซึ่งค่อนข้างแน่นอนว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเราอดทนและฟันฝ่าไปจนถึงวันนั้น)


กับวันนี้ ที่แห่งนี้ เรามีความสุขดีทุกอย่าง แม้ด้วยสภาพการทำงาน ตัวงาน มันจะดูไม่ใช่ตัวเราอย่างที่ใครๆก็บอก
แต่เราก็รู้สึกสุขใจกับทั้งคนและงานเป็นอย่างมาก ถึงแม้จะไม่เข้ากับบุคลิกของเราเลยก็ตาม

เป็นงานที่มั่นคง โตช้าๆไม่ปรู้ดปร๊าด ไม่เงินหนา แต่ให้ความสงบและสบายใจ


เราควรเลือกทางไหนดี??


ที่ผิดคาดคือที่บ้านกลับสนับสนุนเส้นทางที่ยากลำบากกว่า แต่ผลตอบแทน(คาดว่า)สูง
ทั้งๆที่ตลอดมา ความมั่นคงคือสิ่งที่พ่อแม่ปรารถนาให้ลูกเลือกมาตลอด

ทำให้ลูกสับสนมากค่ะ พ่อจ๋าแม่จ๋า

แต่....ครั้งนึงลูกเคยเลือกสิ่งที่ดูจะมีเส้นทางที่ดีตามใจพ่อแม่มาแล้วครั้งนึง แต่มันดันเป็นเส้นทางที่ไม่ใช่ตัวลูก
แถมไม่ได้เลือกด้วยหัวใจลูกเลยแม้แต่น้อย ลูกเคยตัดสินใจด้วยอารมณ์คล้ายๆตอนนี้ คือเลือกก็ได้ ตามใจพ่อแม่
บอกตัวเองว่าเราต้องทำได้ เพื่ออนาคตที่ดี และแล้ว มันก็จบด้วยหายนะ มันไม่มีพลังแรงใจของตัวเองที่ขับเคลื่อนให้มันสำเร็จลงจนได้

สุดท้ายก็เสียเวลาและวิ่งวนอยู่กับการแก้ไขสิ่งที่เริ่มต้นผิดอยู่หลายปี



มาถึงตอนนี้ ลูกขอเลือก..ชีวิตลิขิตเอง...ทำตามหัวใจ ให้ความรู้สึกนำทางเถอะนะคะ

รู้ว่าอาจจะไม่ถูกใจพ่อกะแม่ แต่ลูกขอเลือกเส้นทางแห่งหัวใจเป็นทางเดิน
ดีกว่าสุดท้าย ต้องมานั่งเสียใจอีกครั้ง เพียงเพราะใช้เหตุผลนำทางมากกว่าสิ่งใด

ถ้ามันจะผิดพลาด เสียใจ เสียดาย ก็ขอให้มันตกลงที่ตัวลูกเอง
ลูกคนนี้จะพยายามค้นหาเส้นทางเพิ่มเติม เพื่อทำให้พ่อแม่มีความสุขได้มากกว่าที่เป็นมาให้จงได้

หวังใจว่า พ่อแม่จะเข้าใจลูกสาวคนนี้ ลูกที่ไม่ได้ทำความชื่นใจอะไรให้พ่อแม่มากมายนัก แต่ลูกก็มั่นใจว่า คราวนี้ ลูกเลือกไม่ผิดแน่นอน!!



Create Date : 12 มิถุนายน 2554
Last Update : 12 มิถุนายน 2554 12:48:57 น.
Counter : 663 Pageviews.

1 comments
  
แวะมาทักทายค่ะ
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:16:14:29 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จ้าจาร์
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



- เป็นคนที่ยืนอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงในมุมที่มองโลกใบนี้ในแง่ดี

- เป็นคนอารมณ์อ่อนไหว แต่พยายามไม่ให้มากไปจนอ่อนแอ ชอบที่จะร้องไห้กับความอ่อนหวาน แต่หัวเราะให้กับความเลวร้ายและหยาบคาย

- เป็นคนคิดมาก แต่ก็พยายามรีบปล่อยวาง

- เป็นคนง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ไม่ชอบอะไรจุกจิก เพราะขี้รำคาญ

- เป็นคนพร้อมที่จะยอมรับความเปลี่ยนแปลง พร้อมที่จะเสี่ยง และเชื่อว่า สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคนเราคือ อิสรภาพ

- เป็นหัวโบราณเล็กน้อย ถือสาเรื่องวัยวุฒิ เชื่อว่าเด็กควรเคารพผู้ใหญ่ ให้ความสำคัญกับคำว่า "กาลเทศะ"

- กตัญญูรู้คุณคือสิ่งประเสริฐ พ่อแม่ คือทุกอย่างในชีวิต


. . .สนใจในหลายสิ่ง ทั้งของสังคมทั่วไป สิ่งต่างๆรอบตัว ผู้คน สัตว์ สถานที่ สิ่งของ etc.
ส่วนมากคือสิ่งไร้สาระและบันเทิงใจ แต่ก็เชื่อว่าทุกสิ่งที่ไร้สาระนั้น มันนำมาซึ่งข้อคิดมากมาย ทำให้เรารู้จักชีวิต และอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข