ผู้เขียน คามินากะ มานาบุ
ผู้แปล นภสิริ สุทธาวาสสุนทร
ราคา 225 บาท


ยาคุโมะ หนุ่มนักศึกษามาดเซอร์ปากร้าย เจ้าของนัยน์ตาซ้ายสีเพลิง

ระยะนี้อากาศร้อนจัด จนชายหนุ่มชักอยากซื้อพัดลมใหม่

จึงยอมรับปากช่วยเจ้าทุกข์ซึ่งมองเห็นวิญญาณกระโดดตึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แถมยังถูกนายตำรวจโกะโต คู่หูต่างวัยขอร้อง (?) ให้ช่วยตามคดีประหลาด

เมื่อเพื่อนของนักข่าวสาวลูกเจ้านายหายตัวลึกลับจากห้องปิดตาย

ซ้ำเหตุยังเกิดต่อหน้าต่อตาอิชิอิ ลูกน้องขวัญอ่อนของโกะโต

ยาคุโมะจะทำอย่างไร เมื่อสองคดีทำให้เขาได้พบร่างทรงหนุ่มใหญ่

ผู้อ้างตัวว่ามองเห็นวิญญาณและมีนัยน์ตาสีแดงทั้งสองข้าง



Credit ภาพปกและเรื่องย่อจาก //www.blisspublishing.co.th

ตอนอ่านคำนำก็ทำให้ได้ทราบว่า เพราะผู้เขียนเปลี่ยนสำนักพิมพ์ใหม่เลยทำให้เกิดการติดขัดเกี่ยวกับลิขสิทธิ์

จึงใช้เวลานาน (มาก)  กว่าที่ตอนที่สามจะพิมพ์ออกมาได้

และจะมีเล่มที่หนึ่งและสองของเวอร์ชั่นใหม่ตามมาด้วย

สรุป : ช้านต้องซื้อช้ำช่ายม๊ายยยย ? 

มีเรื่องนึงที่ติดค้างในใจคือ ช่วงประมาณสองสามหน้าแรกของหนังสือ (เนื้อเรื่อง) กล่าวถึงใครอ่ะ

แบบอ่านแล้วตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ ที่คนท้องลงมาช่วยผู้หญิงที่เกือบโดนรถตัวเองชน แล้วก็มีผู้ชายที่มีนัยน์ตาแดงทั้งสองข้าง ?

 สามคนนั้นคือใคร ? 

ด้วยความที่ไม่ได้อ่านต่อเนื่องกับเล่นสองเลยเกิดอาการ "งง งง" ไปบ้างแต่โดยรวมแล้วก็พอปะติดปะต่อได้

เรื่องเริ่มต้นแบบหลอน ๆ ตามสไตล์ ก่อนจะค่อย ๆ พาเพิ่มปริศนาทีละเปราะ

และขมวดปมพร้อมเฉลยออกมาในตอนท้าย ทำเอาหายใจหายคอแทบไม่ทัน

โดยรวมแล้วก็อ่านสนุก เพลินดีค่ะ ปมเรื่องซับซ้อนและการดำเนินเรื่องก็ไหลลื่นดีค่ะ

อ่านเล่มนี้แล้วรู้สึกปวดร้าวยังไงชอบกล ก็คือประเด็นของเรื่องคือการข่มขืน

หญิงสาวผู้โชคร้ายถูกข่มขืนและตัดสินใจแจ้งความ กลับต้องโดน "ข่มขืนเป็นครั้งที่สอง" คือการสอบสวนของเจ้าพนักงาน

ไม่รู้บ้านเราเป็นแบบนี้หรือเปล่า แต่จากตอนหนึ่งของหนังสือ ที่ถูกพูดถึงประมาณว่า

มีผู้หญิงไปแจ้งความเนื่องจากโดนข่มขืนโดยถูดมีดจี้อยู่ เลยไม่กล้าขัดขืน

แล้วตำรวจบอกว่าอย่างนี้ถือว่าไม่ได้ขัดขืนเต็มกำลัง ถือว่าสมยอม

ยอมรับเลยว่าอ่านแล้วเดือดมาก เป็นตำรวจที่ ... สันดาบจริง ๆ

 นอกจากนั้นก็ยังมีเรื่อง การรับเงินใต้โต๊ะ การปกปิดความผิดของคนใหญ่คนโต ปัญหาแพะรับบาป

ซึ่งอ่านแล้วก็ปลง ที่ไหน ๆ ในโลกก็เป็นซะอย่างนี้ เงินทำได้ทุกอย่าง ซื้อได้ทุกอย่างแม้แต่ความยุติธรรมอันไม่เป็นจริง

อ่านแล้วหม่นหมองมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการเผยแพร่ภาพ วีดีโอทางอินเตอร์เน็ตอีก

มันดาร์กมากอ่ะ อ่านแล้วขมปากยังไม่รู้ รู้สึกแย่

 แค่อ่านก็ยังรู้สึกแย่ แล้วถ้าความรู้สึกของคนที่ตกเป็นเหยื่อล่ะ จะบอบช้ำแค่ไหน ? 

พูดถึงเรื่องหนัก ๆ ไปแล้วก็มาพูดถึงเรื่องเบา ๆ มั่ง

เล่มนี้หวานทีเดียว ยาคุโมะ กับ ฮารุกะ น่ารักดี ชอบคู่นี้

ส่วนโกะโต เราชอบคาแรกเตอร์นี้ เราชอบตำรวจคนนี้ เป็นคาแรกเตอร์ที่หลงรักเลยอ่ะ

คือ เคยพบเคยเห็นมามาก อย่างพวกหมอ เมื่อเจอคนตายเยอะเข้า ก็เริ่มเคยชิน แจ้งต่อญาติได้แบบชิล ชิล

เราไม่ได้บอกว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดีนะ เพียงแต่ว่า ...

เอาเป็นว่าการแสดงออกทางอารมณ์ของโกะโต เจ็บปวดไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย มันทำให้เราหลงรักคาแรกเตอร์แบบนี้ล่ะ 

อ่านเรื่องนี้แล้วเกลียดหัวหน้าโกะโต ลูกตัวเอง ตัวเองรัก ไม่หัดนึกถึงลูกคนอื่นซะบ้าง ... สันดาบ

ถึงจะบอกว่ามีเหตุผลก็เถอะ แต่เหตุผลแบบนั้น มันใช้ได้แล้วเหรอ ?

ผู้่กับกำ กับ ลูกสาว ที่สุดท้ายต้องถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกกันเพราะต่างคนต่างมีแนวทางเป็นของตัวเอง

ตัวพ่อแล้ว เพื่อการงาน หน้าที่ ตำแหน่ง และอาจจะเพื่อ เงิน ?

ลูกสาว เพื่อความถูกต้อง เมื่อต้องมาพบเห็นเรื่องทั้งหมดตรงหน้าขนาดนี้แล้ว ถ้ายังคงทำเฉยคงไม่ได้ แม้จะเป็นการหักหลังพ่อตัวเองก็ตาม

...

คามิยามะ กับ ยางิ

ผู้ที่คิดว่าตัวเองเป็นสีขาว กับ ไอ้ตัวร้ายสีดำ

เสียดาย อุตส่าห์ลากยางิ คนระยำเข้ากองไฟได้แล้ว แต่กลับรอดออกมาได้ ...

คามิยามะ แฟนหนุ่มของสาวที่โดนข่มขืน แล้วฆ่าตัวตาย

เขากลับได้รู้ว่าที่แฟนของเขาฆ่าตัวตายนั้น ไม่ใช่เพราะโดนข่มขืนเสียทีเดียว

แต่เป็นเพราะเขาแสดงท่าทางต่อต้านชั่วขณะหนึ่ง

แต่มันก็เพียงพอ ที่จะทำให้คนที่คิดว่าตัวเองเสียทุกอย่างจนหมดสิ้นตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง

ถ้าเขายังอยู่ เขาคงไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ สิ่งที่เขาเสียใจ อาจจะเป็นเรื่องที่ลากยางิไปตายด้วยไม่สำเร็จ ...

ซึ่งขัดใจเราเช่นกัน

 ...

ตัวละครสุดท้ายที่อยากจะพูดถึงคือ พ่อของหญิงสาวที่ฆ่าตัวตาย ...

เราอ่อนไหวกับคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เพราะเคยเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังมาก่อน

ถึงแม้จะมีบทบาทไม่มาก แต่ความเจ็บปวดนั้นคงมีมากมายมหาศาล อ่านแล้วได้แต่สงสารตัวละครตัวนี้เหลือเกิน ...

ทั้งพ่อ ทั้งแม่ และรวมถึงคามิยามะ ซึ่งเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ...