*บัวลอยไข่หวานใส่น้ำตาลน้อยนิด*
 
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
18 พฤษภาคม 2550
 
 
สวัสดี...ความซวย

เฮ้...เป็นไงวะ? สบายดีป่าว?
แต่เอ...นี่เราชักจะเจอกันบ่อยไปแล้วมั้งเนี่ย???


เออ...สบายดีๆ ก้แกอยากเซ่อเองนี่หว่า
ชั้นก้เลยเสนอหน้ามาบ่อย เอาน่า อย่าคิดมาก
ตั้งสติได้เมื่อไหร่ ชั้นก้จะหายไปเองแหละ!


เช้าวันที่ 16 ที่ผ่านมา ชั้นเดินทางเข้ากรุงเทพฯ
โดยพาหนะตัวยาวยาวที่มักจะเลทเสมอ
รถออกจากสถานีตอน 7.40 นั่งแกร่ว แหง่ว เซ็ง...
ประมาณ 14.40 ก็ถึงสถานีรถไฟดอนเมือง
แวะไปซื้อตั๋วกลับล่วงหน้า เพราะไม่อยากมาล่กๆ
อีตอนจะกลับ แบบนี้เรียกว่ารอบคอบช่ายม๊า

ภารกิจที่ 1 จากดอนเมืองไป ม.รังสิต
ตัดสินใจใช้บริการแท็กซี่...เร็วกว่ารถเมล์
ไม่ต้องโบก ลุงแกจอดพอดี ก้าวขาขึ้น ปิดประตู
รถออกๆ นั่งไปเรื่อยๆ โทรศัพท์หาคนนั้นคนนี้
ตามองป้ายชื่อคนขับที่ติดอยู่ตรงหน้ารถ หันไปคุยกับเจ๊
ใกล้ถึงแล้วก้เลยหยิบกระเป๋าตังค์จากกระเป๋าสะพาย
ออกมา...ตรงมิเตอร์มันบอก 71...
ควักออกมาหลายใบ จะเรียงตังค์ด้วย แล้วก้ยื่น 70 ไปให้เจ๊
เจ๊: ไอ้นิว แกจะมานับตังค์อะไรตอนนี้
นิว: ไม่ได้นับเว่ย เรียงเฉยๆ
พูดจบก้ยัดตังค์กลับเข้าที่เดิม แล้วก้เอาเป๋าตังค์โยนเข้าไปในกระเป๋าสะพายอย่างเก่า
ถึงหน้าม. สะบัดตูดลงจากรถ เดินเข้าซอยตรงข้ามม.
ไปหอพี่น้อยหน้าเพื่อนเจ๊
เข้าไปถึงเสวนากันเล็กน้อย รู้สึกหิว ว่าจะออกไปหาไรกิน
ชั้นก้เตรียมจะหยิบเป๋าตังค์ คิดอยู่ว่า กินไรดีว้า...
หิวชิบเป๋งเลย ตั้งแต่เช้ากินหนมปังไปก้อนนึงกับเลย์
ง่ะ?
กระเป๋าตังค์ตู อยู่ไหนฟร๊ะ?
เฮ้ยยย หายหรอ
นี่ไม่ใช่บ้านนะเว่ยยย แกอย่ามาล้อเล่น
โผล่หัวออกมาซะดีๆๆ ว้ากกกกกกกกก
แทบสิ้นสติ ตังค์ช้าน อยู่ในนั้นสองพันห้า
บัตรประชาชน บัตรนักเรียนต้องใช้สอบสัมภาษณ์
บัตรเอทีเอ็มของพ่อ สลิปหลายอย่างสำคัญ
ที่สำคัญกระเป๋าตู Levi's (ก๊อบ) ตั้งหลายร้อย
หึ่มมมมมมมมมมม
ตั้งสติพยายามหาใหม่จนทั่ว...แง้ ไม่เจอ
เจ๊ให้โทรบอกพ่อ...ตายแน่ๆตู จากบ้านมาแปบเดียว
โชว์โง่ซะแร้นน บ้านนอกเอ๊ยย!
นิว: พ่อ ถึงหอแล้วนะ
พ่อ: เป็นไง หออยู่ไกลรึป่าว
นิว: อื้ออ ก้รังสิต จากดอนเมืองมาไม่ไกลเท่าไหร่หรอก พ่อๆ
พ่อ: ??หืมมม
นิว: กระเป๋าตังค์หายอะ
พ่อ: ห๊า...หายที่ไหน
นิว: คิดว่าหล่นบนแท็กซี่
พ่อ: เอ้า ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะลูกเอ๊ยย
นิว: งื่มมมม
พ่อคงคิดว่า...ลูกกู มันเอาอีกแล้ว สองเดือนก่อนก้ทำโทรศัพท์ ตกในโรงหนัง นี่ให้ตังค์ไปก้ทำหายอีก โว้ยย โง่จิง
พ่อ: แล้วจะทำยังไงต่อ
นิว: เดี๋ยวจะลองโทรไปแจ้งจส.100
พ่อ: เอาๆ จะทำอะไรก้ทำ เดี๋ยวพ่อโทรไปใหม่นะ
นิว: คับ...เง่อออออออ (สงสารพ่อว่ะ มีลูกเซ่ออย่างกู)

ก้เลยโทรไปถามอีตาลุงคนนึง...ตานี่ไม่รู้เบอร์ (ไม่ใช่ความผิดของลุงแกหรอก แกบอกแล้วว่า พี่ไม่ใช่1133)
เลยโทรไปถาม 1133 ได้ทราบความว่า จส.100 เบอร์ 1137 โทรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สายไม่ว่างงงงง...ช่วยว่างหน่อยได้มั๊ยคะ กูเดือดร้อน

เย่! ติดแล้ว...รับดิ...ให้เจ๊อีฟคุยให้ (ตอนนี้อยากตายมาก)
ก้แจ้งๆ ไป...ดันจำสีรถไม่ได้ โอ้ววว
เจ๊บอกเค้าไปว่าสีเหลืองคาดส้ม
(ชั้นว่ามันเขียวเหลืองแต่ไม่ได้บอก คิดว่าตัวเองมึนอยู่ เลยเงียบๆ นั่งจิตตกต่อไป) ชื่อคนขับก้ไม่ได้ดู (ทั้งๆที่ปกติ ต้องอ่านทุกครั้ง) มันคงเป็นคราวซวย
แล้วพี่น้อยหน่าก็ชวนออกไปหาไรกินที่ตลาดเมืองเอก
กูหิวค่า....แต่กินอะไรไม่ลง เดินๆๆอยู่แปบนึง
ซื้อข้าวกลับมากินที่หอ...กินไปนิดเดียว ไม่มีอารมณ์
ดูสู้เพื่อแม่จนจบ...น่ารักดีเนอะเด็กๆเนี่ย
ออกไปตรงหัวมุมมีป้อมตำรวจ...คนขายน้ำบอกว่า
รับแจ้งทุกอย่าง เพราะถ้าจะไปสถานี มันอยู่ปากคลองรังสิต ต้องนั่งรถไป โอยยย กุยังจะมีอารมณ์นั่งอีกหรอค้า
ไปยืนรออยู่เกือบ 10 นาที ตำรวจไปไหนหมด
ขี้อยู่ป่าว??? ไม่มี?? ซักพักตำรวจสองคนก้แว๊นมาจอด
ถามกันไปมา...เดี๋ยวถ้ามีคนเอามาส่ง ผมจะโทรไปแจ้งนะ
โอเคๆ...ยังไม่กลับหอ ไปนั่งอยู่หน้าม. เผื่อลุงแท็กซี่
จะแวะกลับมา...คิดไปได้...แต่ชีวิตต้องมีความหวังสิ
แม้มันจะน้อยนิด ก้ยังดีกว่าไม่มีเลย
นั่งให้ยุงกัดอยู่เกือบชั่วโมง...เงียบ...โทรไปถามจส.อีกรอบ...ยังไม่มีคนติดต่อมาเลยครับ ถ้ามีผมจะรีบโทรไปบอกเลยนะ...ค่ะๆๆ ชั้นเริ่มไม่หวังแล้วล่ะค่ะ ตังค์น่ะ เอาไปเหอะ แต่อยากได้บัตรคืน....มันต้องเอาไปสอบโว้ยยย
(โทษใครก้ไม่ได้ เซ่อซ่าเองจากใจจริงเลย)

เดินแหง่วกลับหอ...ในใจก้บอกว่าช่างมัน
ของหายไปแล้วจะทำไงได้ ทำใจซะเถอะ อยากเกิดมาโง่เอง พ่อโทรมา...ไปหาที่รับแฟกซ์ซะ เดี๋ยวส่งสำเนาบัตรประชาชนไปให้ แล้วจะโอนตังค์ให้ด้วย ค้าบบบผม
วันนี้โคตรรักพ่อเลย...
ปฏิบัติการทุกอย่างตามคำสั่ง ได้เอกสาร ได้เงิน กลับหอ
เหนื่อยเว้ย นอนดีกว่า...คุยโทรศัพท์อีกแปบๆ ก้หลับ

ตื่นมาตอนตี 4 อาบน้ำแต่งตัว รวบผมติดกิ๊บ วู้วววว
ไม่สวยเลย คนอะไรวะ เรียบร้อยทีไรไม่สวยทุกที
แกะกิ๊บออกๆ โฮ๊ะๆๆๆ ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย เซอร์ดี
(ในชุดนักเรียนมันก้ยังจะเอา)
รอเจ๊อาบน้ำ...ออกจากหอ เอ...วันนี้ฝนจะตกมั๊ยน้า??
ถ้าตกคงสวย ไม่ได้เอาร่มออกมา.....เซ่อว่อยย
ขึ้นแท็กซี่(อะเกน)...ลุงคนนี้นี่เก๋าจริง...

ภารกิจที่ 2ขึ้นรถตู้จากเมเจอร์รังสิตไปทับแก้ว
โดนเขย่าตลอดทาง...แต่ง่วง...ขอหลับหน่อยน้า
ตื่นมาอีกทีก้ถึงนครปฐมแล้ว..
เจ๊: แกหลับเข้าไปได้ไงวะ ไส้ชั้นงี้พันกันหมดแล้ว
นิว: ก้คนมันง่วง
เจ๊: นับถือเลยว่ะ
เดินเข้าไปในม. หาตึกอักษร บัตรอะไรก้ไม่มีซักอย่าง
ยังดีที่มีใบรบ.(เกรด) เดินเข้าไปในห้อง คนเต็มเลย
ไปเจอเพื่อนที่โรงเรียนคนนึง เดินไปนั่งเก้าอี้ว่างๆ
ซ้ายมือเป็นหญิง ขวามือเป็นชาย(มั้ง)
นั่งเขียนๆใบสอบสัมภาษณ์ คนข้างๆก้ชวนคุย
น่ารักๆ ชื่อฟ้า...เด็กราชบุรี คุยเก่งจังเลยอะ
ส่วนโย อยู่แถวตลิ่งชัน น่ารักเหมือนกาน ฮาดี
ซักพักก้ไปห้องสัมภาษณ์...ง่า เครียด ตื่นเต้น
บวกกับอาการหลุดนับตั้งแต่กระเป๋าตังค์หาย
ทำให้คิดว่าโดนอาจารย์ไซโค...
เป็นคนที่หลุดแล้วหลุดเลย...สงสัยกุจะสอบไม่ผ่าน
สภาพอาการแย่มาก สอบเสร็จลงมือซื้อเข็มขัด กระดุม ฯลฯ พี่บอกให้ไปรับน้องด้วย...ขอไม่ไปนะ
เป็นครั้งแรกที่ไม่มีอารมณ์เข้าร่วมกิจกรรม
(ตอนม.เชียงใหม่ ไม่คิดว่าจะอยู่ ยังไปร่วมกับเค้าเลย คราวนี้จิตใจย่ำแย่จริงๆ อยากตาย...)
ก้เลยชวนกันเดินไปหารถตู้ตรงข้ามม. ตอนนี้ตังค์เหลือประมาณ 600 เศษ เอาวะ คืนนี้ก้กลับแล้ว
นั่งรถระบบโคตรสะเทือนไปถึงที่เก่า วางแผนจะแวะกินข้าวที่ฟิวฯก่อนเข้าหอ ลงจากรถปุ๊บบ ฝนตก...
เจ๊: ไอ้นิวเอ๊ย แกนี่มันหลุดทั้งวันเลยจริงๆ ร่มซื้อมาใหม่ เสือกไม่เอาออกมาใช้ ควายจริงๆ
นิว: ลืมนี่หว่า
เจ๊: เดี๋ยวชั้นจะปล่อยแกไว้แถวนี้แหละ หาทางกลับเองนะ
นิว: เง่อออ คุณแม่ขา อย่าทำงี้กับลูกสิค้า...
เจ๊: อิบ้า..
แล้วก้วิ่งตากฝนเข้าฟิวไป...ตอนเปียกๆนี่สวยจริงๆ ฮะๆๆๆ
ไปนั่งกินสกายลาร์คอันสุดแสนจะไม่อร่อย(ครายคิดว่าอร่อยมาบอกหน่อยนะ)แต่มันหิวอะ ขี้เกียจเดินไปไหนแล้ว
กินๆๆไป แก้วน้ำเจ๊เหลือน้ำแข็ง ของชั้นมีน้ำ
นิว: เจ๊ ขอน้ำแข็งนะ
เจ๊: อือ
ไอ้นิวก้จัดการหยิบแก้วที่มีน้ำแข็ง เทใส่แก้วน้ำที่วางอยู่
....พล๊อก....เสียงน้ำแข็งกระทบโต๊ะ
เจ๊: อินิ๊ววววว มึงทำอะไรคะ
นิว: เห่อๆๆๆ
เจ๊: มึงนี่โง่เนาะ ทำไมไม่เอาน้ำเทใส่น้ำแข็งวะ
นิว: ก้...ชั้นอยากรู้ว่าชั้นจะเทโดยไม่หกได้มั๊ย(ความจริงลืมคิด ว่าเทน้ำใส่น้ำแข็งมันง่ายกว่า)
เจ๊: เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวงี้วะ อีปลาบู่
นิว: เง้อออ ปลาบู่ เรียกเค้าดีๆ สิตัวเอง
เจ๊: ไม่...อีปลาบู่
เดินไปจ่ายตังค์ สองร้อยกว่าบาท...แล้วก้ตากฝนออกไปรอรถ เข้าม.รังสิต ชั้นเหยียบน้ำกระเด็นใส่เจ๊อีก
ทำตัวให้โดนด่าทั้งวันเลย...
กลับถึงหอ...พี่น้อยหน่าไม่อยู่ ไม่มีกุญแจห้อง รออยู่ข้างนอก ง่วงว่ะ กินแล้วต้องนอน...นั่งหลับตรงโซฟา
ตื่นมาอีกที...อ้าว พี่น้อยหน่ากลับมาแล้ว

เจ๊: มึงหลับได้ทุกที่เลยเนาะ เมื่อคืนก้หลับก่อน นั่งรถเชคก้ยังหลับ มารอน้อยหน่ามึงก้ยังหลับอีก วู้วว ไอ้นี่
นิว: คนมันง่วงนี่หว่า...
กลับเข้าห้อง เก็บของๆๆ วันนี้พี่น้อยหน่ากลับบ้านด้วย
อาบน้ำแต่งตัว มานอนอีกแป๊บนึง ตื่นมาดูทีวี เหอๆๆ
ทุกคนเสร็จแล้ว...ออกไปดีกว่า ขึ้นรถจากม.ไปลงตรงไหนก้ไม่รู้ เจ๊ให้ตังค์มาแล้ว 15 บาท (3คน) พอลงจากรถ
เจ๊: จ่ายตังค์ดิ
นิว: เอามาดิ ไหนอะ
เจ๊: นิววววว กูให้ตังค์มึงไปแล้วนะอีปลาบู่
นิว: อ้าวลืมๆๆ เดี๋ยวควักก่อน(ควักมาแล้วยื่นให้เจ๊)
เจ๊: เป็นง่อยหรอ ไปจ่ายเซ่
นิว: เหอๆๆ อือๆๆ
เจ๊: สติมันยังไม่กลับคืนมาเลย แม่งหลุดทั้งวัน
เสร็จแล้วก้เดินๆๆๆ ไปขึ้นรถตู้โกทูดอนเมือง รถออก20.30
ไปถึงตั้งแต่ยังไม่19.00 ทำไรดีๆ หาไรกินดีกว่า
แวะซื้อหนม7-11 ออกมากินก๋วยเตี๋ยวแถวนั้น นั่งรอๆๆ
รถไฟกว่าสิบขบวนจอดเทียบไปมา นั่งดูคน ดูดาว เครื่องบิน ยุงดอนเมืองนี่มันร้ายจริงๆ
มาดูดเลือดดีๆ ไปซะหมดเลย พอ20.35 รถก้มา
กลับบ้านดีกว่า เหลือตังค์ร้อยเดียว...
พี่น้อยหน้ากับเจ๊หลับตั้งแต่รถเคลื่อนขบวนได้แปบเดียว
ส่วนชั้นยังคิดมากถึงกระเป๋าไฮโซก๊อบ งื่ม มันสวยนี่นา
เป็นคาวบอยซะด้วย ฮะๆๆ ซักพักก้หลับไป...ปวดหลัง
หลับๆตื่นๆ ทั้งคืน ไม่ถึงซะที แล้วก้เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวอีกที
เจ๊: โอ๊ย จะถึงบ้านแล้ว ปลุกยากจริงเลยนะแก
นิว: ชั้นเพิ่งหลับ
เจ๊: ไม่เกี่ยวอะ ชั้นตีแกตั้งหลายทีกว่าจะตื่น
นิว: เหอๆๆ
เจ๊: หลับได้ทุกทีจริงจริ๊งง
นิว: ก้คนมันง่วง(อีกแล้ว)
แล้วชั้นก้โทรหาพ่อ...10 กว่านาที ก้ถึงที่หมาย
พี่น้อยหน้าแฟนมารับกลับไปแล้ว
เอ...ไมพ่อไม่มาซะที รอเกือบ 30 นาที เลยโทรไปใหม่
นิว: พ่ออยู่ไหนอะ
พ่อ: ถึงแล้วหรอ
นิว: นานละๆ
พ่อ: เดี๋ยวๆ พ่อหากุญแจอยู่ ฮะๆๆ
นิว: อืออ (ยังจะหัวเราะ)
แปบเดียวพ่อก้มารับ...ไปส่งเจ๊ที่บ้านนอก แล้วก้กลับมาบ้าน เปิดคอมเลย หน้ายังไม่ได้ล้าง น้ำก้ยังไม่ได้อาบ
มานั่งอัพบล็อกอยู่เนี่ย
เฮ้อ...เสียดายกระเป๋าจริงจัง ตังค์ก้มากมาย
แต่นั่นแหละ ทุกอย่างทำให้รู้ว่า
การควบคุมสติเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง
โดยเฉพาะข้าพเจ้า...สังเกตได้ว่า หลุดแล้วหลุดนาน
เป็นวันสองวันเลยทีเดียว
คราวหน้าจะไม่เป็นงี้อีกแล้ว...งื่มมมม
เจ๊ยังบอกว่า...ชั้นไม่คิดเลยนะว่าแกจะเป็นแบบนี้
เห็นปกติเป๊ะๆ ทุกอย่าง พอมึงรั่วทีนึง ยาวนานเลยเชียว
ช่วยไม่ได้นี่นา...
อีกอย่างๆ...

อะไรที่หายไปแล้ว ก้อย่าคิดมากเลยเนอะ
เงินน่ะ...หาใหม่ได้
สำหรับคนที่หายไปแล้วก้เช่นกัน...อย่าคิดมาก
อาจจะหาใหม่ทดแทนไม่ได้...
แต่ทุกคนก้มีอะไรดีๆ แตกต่างกันไป
มีความสุขกับปัจจุบันดีกว่า...
ง่ำๆๆๆ...ครายใจดี มาแบ่งปันความรู้สึกกันหน่อยนะค้า
เหงาเหลือเกิน...คิดถึงกระเป๋าสตางค์


Create Date : 18 พฤษภาคม 2550
Last Update : 18 พฤษภาคม 2550 7:30:29 น. 52 comments
Counter : 940 Pageviews.

 
เคยหายเหมือนกัน
ไม่เสียดายเงินนะ เพราะมีอยู่ไม่เยอะ
แต่บัตรหายเกลี้ยง
แถมเพิ่งทำบัตรประชาชนใหม่ได้แค่ 2 วัน
คิดดูสิครับ
เจ้าหน้าที่ที่รักจะมองหน้ายังไง
ดีนะ...ไม่บังคับให้เราร้องเพลงชาติ


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:54:44 น.  

 
อ้อ...มัวแต่เมาท์เรื่องกระเป๋าหาย
เมล์ผมครับ
weerakit43@gmail.com


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:55:55 น.  

 
กลับมาแล้วเหรอ....ยินดีต้อนรับค่ะ....แต่เสียใจด้วยที่กระเป๋าตังค์หาย ถือซะว่า...ถึงเวลาเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ แล้วละกัน



โดย: uter วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:01:05 น.  

 
ผมใช้เมล์ส่งหาคุณแล้วนะครับ
2 เมล์เลยทั้ง gmail & hotamail
ลองดูอีกทีนะครับ เพราะเพื่อนๆก็ส่งเมล์มาถึงผมได้นะ
มีใครลงยันต์มหาอุตย์รึเปล่าเนี่ย


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:31:23 น.  

 
weerakit43@gmail.com ที่คุย ๆ กันนี่เลข 43 นี่อายุช่ายป่าววววว newzapg 5 5 5 5


โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:40:16 น.  

 
ผมไม่ค่อยทำอะไรหายนะครับ

แต่ส่วนใหญ่จะซวยเพราะตัวเองมากกว่า

ของที่หายส่วนใหญ่ ส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่อยู่ในใจหายไป

หุหุ เน่าซะไม่มีเลย -*-


โดย: เราหล่อมาก วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:49:39 น.  

 
ของหายเป็นเรื่องธรรมดา
เมื่อสองอาทิตย์ก่อนทำมือถือหายในผับเหมือนกัน
ดีนะว่า sync ข้อมูลเอาไว้แล้นนน
แต่เสียดายกลอนที่แต่งเอาไว้ส่ง SMS ค่อดดดดดดดดดดด ดันเป็นข้อมูลอันเดียวที่ backup เอาไว้ไม่ได้
แต่คงไม่เป็นไร เพราะส่งไปแล้น เด๋วไปตาม SMS จากเจ้าตัวได้อยู่ หุหุ


โดย: พีทคุง (redistuO ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:05:06 น.  

 
^
^
^

หุหุ เห็นด้วย ๆ ๆ


โดย: floral_flory วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:13:20 น.  

 
ง้า..... ^ ลูกศรหมายถึงชี้ที่เม้นท์คุนเราหล่อมากง้า....แสดงว่าแป้งหอมมาพร้อมคุนพีทคุงเรยยย


โดย: floral_flory วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:16:50 น.  

 
โอเช....จ้ามาแอดคืน เดี๋ยวขาดดุลย์ความน่ารัก 5 5 5 5

ตัวเลขนั้นท่านพี่ใบ้หวยจ้า เอิ๊กกกกกกกกกก


โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:59:40 น.  

 
ยินดี
และ
เต็มใจครับ



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:23:04 น.  

 
โห......ไม่เปนไรจ้าคุนบัวลอย แป้งหอมก้อเคยเปนง่ะ เหมือนมานโหลดต่อไม่ได้ไง


โดย: floral_flory วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:30:38 น.  

 
เม้นต์ตั้งยาวส่งไปหายหมดเลย

เอาเป็นว่าแวะมาทักทายและเอากำลังใจมาฝากนะคะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:24:13 น.  

 
วันนี้ประชดชีวิตด้วยการอยู่เฉยๆ
ไร้ค่าซะจริงๆ ...


โดย: บัวลอย (newzapg ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:34:33 น.  

 
น่าฉงฉานจัง โอ๋ๆๆๆๆๆๆ สติสตังกลับมาอยู่กะเนื้อกะตัวนะค้า....... ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอน่า นะ


โดย: หนูชล วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:55:26 น.  

 
เอาน่า วันซวยมันคงไม่มาเยือนบ่อยๆหรอก


โดย: oreocream วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:51:53 น.  

 
โธ่! หนู...

เข้ากรุงวันแรก ก็บริจาคกระเป๋าสตางค์ซะแล้ว

เล่าเรื่องได้สนุกเมหือนเดิมเลยนะเราอ่ะ แต่มันฮาปนเศร้า ๆ ชอบกลอ่ะ

แวะกลับมาแล้วนะคร้าบ


โดย: จากวันที่เธอไม่อยู่ วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:09:48 น.  

 
สวัสดีค่ะ วันนี้เพิ่งอัพบล๊อคใหม่ เปนมือใหม่ทำบล็อคด้วยค่ะ แวะไปเยี่ยมบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ


โดย: นู๋ญ่า (kayook ) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:30:20 น.  

 
เข้ามาเพราะบังลอย แต่อ่านบล็อคแล้วสนุกดีคะ อิอิ

ขอมาทักทายนะคะ


โดย: Panramie วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:33:08 น.  

 
^
^
^
คงรีบไปนิด จะพิมพ์ว่า บัวลอยคะ บัวลอยไข่หวาใส่น้ำตาลน้อยนิด เหอเหอ


โดย: Panramie วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:34:31 น.  

 
กลับมาตอบปัญหาให้สายสงสัยครับผม

Profile ของผมเป็นความจริงครับ

ไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด

ถ้ามีข้อสงสัย สอบถามได้ทาง MSN นะครับ

party_wishy@hotmail.com ครับ


โดย: เราหล่อมาก วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:36:00 น.  

 
อ่านแล้วเศร้าแทน

เห็นด้วยคะ สติสำคัญยิ่ง

วันก่อนทำงาน กลับบ้านดึก มีนมากไปหน่อย ตกมอเตอร์ไซด์ ยังช้ำไม่หายเลย


โดย: Pinkneko วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:11:28 น.  

 
สมกับเป็นเด็กอักษร เขียนได้หนุกหนานจังเลยค่ะ

เคยหายเหมือนกันอ่ะ
โดนดุไปหลายคนเลย
คนเดียวที่ไม่บ่นซักคำคือพ่อพี่อ่ะ
ตอนนั้นอยากร้องไห้มาก ๆ
หันไปถามพ่อว่าพ่อไม่ว่าอะไรเรยเหรอ
พ่อบอกว่าก็ของมันหายไปแล้วนี่นา จะให้เอาคืนก็คงไม่ได้
--- หรือว่าเห็นคนอื่นดุไปหลายคนแล้วนะ ---^ ^"
สรุปว่าตอนนั้นซึ้งใจพ่อสุด ๆ เลยล่ะ


โดย: ตัวแสบมาเยือน วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:46:45 น.  

 
คุณ บัวลอย มี พรสวรรค์ในการเขียนค่ะ
แล้วจะแวะมานะคะ ขอบคุณค่ะ


โดย: kayook วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:48:49 น.  

 
ยินดีที่ได้รู้จักสาวอักษรนะคะ
ท่าทางจะถนัดในรูปแบบตัวอักษรจริงๆ ด้วย


โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:26:02 น.  

 




สวัสดีตอนดึกๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

เล่าเรื่องได้สนุกมากแต่ปนเศร้าที่เป๋าตังค์หายเนี่ยอะ


จอมแก่นแวะมาเล่นด้วยจ้า




** มีความสุขในช่วงวันหยุดกับคนที่คุณรักนะจ้า **



โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:28:32 น.  

 
สวัสดีตอนเช้าค่ะ รับอะไรดีคะ สำหรับเช้าวันนี้


โดย: นาราซัง วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:57:56 น.  

 
เม้นต์นะเม้นได้แต่ต้องลอกอินอ่า ลำปบ๊ก ลำแบก

ปล กินยาถ่ายพยาธิหน่อยนะหนูบัว

เรื่องกระเป๋าตังคืนะ โสน้ามหน้า ไม่เห้นใจหรอก

ไม่ระวังเอง ต่อไปลุงหมีแนะนำนะฮะ เอาเงินใส่ถุงก๊อบแก๊บอ่า เวลาหายจะได้ไม่เสียดาย สีวายส์(ก๊อบ)


โดย: ลุงหมี (JaYGUY ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:33:55 น.  

 
ยาวมาก ๆ เลยคะ
ขอสารภาพนะคะว่าอ่านไม่จบค่ะ


โดย: depent วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:36:04 น.  

 
ของหายเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ .. เราเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้หายหรอก แต่อาจจะมีเหวอๆ ไปบ้าง ซึ่งสำหรับเราก็เป็นเรื่องปกติอ่ะจ้ะ พยายามแล้วนะว่าจะตั้งสติหรือว่าทำอะไรให้มีระบบบ้าง แต่ก็ดูเหมือนว่ามันยากเอาการเหมือนกัน ...

หายไปแล้วก็หายไปค่ะ ถือว่าเป็นครูแล้วกัน ถึงใครจะแซวว่ามีครูหลายคนก็ถามเพราะของหาย แต่ก็ทำให้เราระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมนะ ...

ว่าไม๊เอ่ย

// เม้นท์เรื่องทำร้ายหนังสือไว้ที่บล็อกเรา ... เราเห็นดว้ยนะค่ะ ถ้าหากว่ายิ่งได้เห็นหนังสือที่มีคนพับหน้าตรงหัวมุมด้วยแล้ว เราล่ะบอกได้เลยค่ะว่าเกลียดจริงๆ ที่คั่นหน้าหนังสืออ่ะก็มีน๊า ทำไมไม่ใช้หว่า แบบว่าเราเห็นเราเสียดายอ่ะค่ะ เพราะว่าหนังสือนี่ทำได้ก็ต้องรักษากันสุดๆ ไปเลยค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:01:33 น.  

 
ของหายไปแล้ว ก็ไม่เป็นไรน่ะค่ะ


โดย: ดอยปุย วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:47:04 น.  

 
ผมมาหาแล้วน่า
แต่เอ๊
ไหงมันไม่ขึ้นอ่ะคับ

เอ้าอีกทีน้า

กระเป๋าตังค์หาย
แจ้งระงับหมดทุกอย่างแล้วนะคับ

เศร้าอ่ะ

ผมมีเพื่อนคนนึงนะ
เค้าเป็นโรคชอบเช็คของ

ทุกที่ทุกแห่งที่เค้าไป
ก่อนจาก
เค้าจะเช็คคคคคคคค
แล้วก็เช็ค
จนมั่นใจอ่ะ

ตอนแรกก็ขำๆเค้าอ่ะ

แต่ตอนนี้ติดนิสัยตามเค้าไปแล้วอ่ะ
กรรมตามสนองงงงง


โดย: Kurt Narris วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:02:59 น.  

 
มาแก้ตัวค่ะ คนที่ติดนิติจุฬาคือน้องเรา แต่เราอยู่ปีสี่แพทย์จุฬาค่ะ แหะๆ ขอโทษที่ทำให้งง และก็ยินดีกับน้องด้วยนะคะขอให้ใช้ชีวิตมหาลัยให้คุ้มค่านะ


โดย: tentenz วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:14:15 น.  

 
โห... คนเข้ามาอ่านเพียบเลย แตกต่างจากไดของกิฟท์มั่กๆ น่าอิจฉา
เรื่องกระเป๋าตังค์หายสมัยเรียนมหาลัยนี่เปงเรื่องธรรมดามากๆ เลย เราก็หายประจำ ไม่ได้เสียดายตังค์กับบัตรเลยนะ เยดาย หลุยส์ มากกว่า


โดย: kitten kaori วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:30:04 น.  

 
กำลังใจให้สนุกกับการอยู่หอนะ


โดย: wa (yoja ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:03:46 น.  

 
เป๋าตังหาย แล้วไปทำประชาชนไหม่ยังคะ


โดย: นาราซัง วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:32:50 น.  

 
ได้ยินเสียงเคี้ยงของคุณแล้วนึกถึง
"เสือร้องไห้" เนื้อติดมันย่างนุ่มๆ
อะไรจะดีไปกว่านี้


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:40:15 น.  

 
มารับทราบค่ะ นิว....รีบไปจัดทำเอกสารต่าง ๆ เสียไม่ต้องมั่วนั่งคิดถึงมันได้แล้ว...เพราะจะยิ่งทำให้ใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...แล้วก็ไปหัดโยนบาสด้วยนะจ้ะ...จะได้โยนกระเป๋าเข้ายามง่าย ๆ ตรง ๆ


โดย: ม่วงคราม (the violetblue home ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:18:16 น.  

 
ร้อยละ 99.99% ถึงจะไกลับคืนมา
ทำใจไว้ก่อนดีกว่า...

อย่างว่าหละนะ คนสวยซุ่มซ่าม เป็นเรื่องธรรมชาติ


โดย: kiju วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:58:58 น.  

 
หวัดดีตอนเช้าของอูกันดาจ๊ะนังนู๋บัวลอยหลานรัก


โดย: พีทคุง (redistuO ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:07:59 น.  

 
คิดว่าฟาดเคราะห์แล้วกันค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ
แล้วจะแวะมาหาใหม่ค่ะ


โดย: saruta วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:58:52 น.  

 
กระเป๋าตังค์หายอ่ะดีแล้ว
หัวใจหายไปอยู่ที่ใครมันเดือดร้อนก่านะน้องนิว
ทาเมนต์มาสัญญาของหัวจาย (อิอิ)


โดย: popcornboy วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:15:43 น.  

 
สู้ต่อไปค่ะ...ขอบคุณที่แวะมาทักกันนะคะ



โดย: boom (aquaris ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:43:22 น.  

 
ใจเย็น ๆ นะครับ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันน้า


โดย: ibozla วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:44:19 น.  

 


ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมบล๊อก iceicyน่ะค่ะ
เหอเหอ..อย่าพูดถึงกระเป๋าตังส์เลย..
iceicyหายซะชินแหละ..เฮ้ยจะมีอะไรติดตัวบ้างไหมน่ะTT_TT ฝันดีนะค่ะ




โดย: lcelcy วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:00:37 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่า

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดนะคะ


โดย: NiToRiA วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:15:38 น.  

 
เคยกระเป๋าสตางค์หายครับนานมากแล้ว ไม่ได้ไปลืมที่ไหนหรอกครับแต่โดนล้วงในรถเมล์ ได้ข้อคิดดีๆเยอะแยะจากของหาย ของหายดีกว่าโดนประสบอุบัติเหตุ ของหายดีกว่าโจรมันเอามีดมาเสียบเราแล้วแย่งเอากระเป๋าไป กระเป๋าสตางค์หายทำให้เราตระหนักว่าใครคือเพื่อนแท้ที่ห่วงใยและช่วยเหลือเรายามลำบาก ในยามคับขันทำให้เราหาทางเอาตัวรอดกลับมาหอให้ได้แม้ว่าในตัวตอนนั้นไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียว

ของอะไรก็ตามมันมาเป็นของเราวันหนึ่งแต่ก็ให้เตรียมใจว่าวันหนึ่งมันก็จากเราไปไม่ช้าก็เร็ว เพราะว่าแท้ที่จริงไม่มีอะไรเป็นของเราซักอย่าง สักแต่ว่าสมมติว่าเป็นของเราพอถึงเวลามันก็หายไป

สิ่งที่คุณเจอไม่เรียกว่า "ซวย" ครับ แต่น่าจะเรียกบทเรียนดีๆที่แวะเข้ามาเล็กเชอร์ในชีวิตของเรามากกว่า



โดย: ชีวประภา วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:21:40 น.  

 
ยาวจังงง

อ่านจนตาลายเยยย


โดย: Sassykik วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:25:36 น.  

 
สวัสดีค๊า
แวะมาเยี่ยมคะ

เคยหายเหมือนกัน
ส่วนมากที่หายคือช่วงนั้นชอบไปโทรศัพท์ที่ตู้สาธารณะ
แล้วชอบเอากระเป๋าตังค์ว่างไว้บนตู้
แล้วก้อเม้าส์....พอเม้าส์เสร็จ
ก็เดินออกมา ตัวเปล่า
มารู้อีกที ...ลืมเป๋าตังค์ไว้
เดินกลับไป ก็หายไปซะแล้ว

ถือว่าฟาดเคราะห์ค๊า.....


โดย: FreeDomMim วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:26:35 น.  

 
หวัดดีจ้า

ขอบใจน้องสาวที่แวะไปเยี่ยมเน้อ เขียนบ้าๆ บอๆ ยังมีคนหลงไปอีกแฮะ เอิ๊กๆ ...

ยินดีกะความสำเร็จชิ้นแรกนะจ๊ะ ตั้งใจเรียนด้วย

แล้วก็เป๋าตังค์อะ ถือว่าหายแก้เคล็ดละกัน นะ อิอิ

ปล. รถไฟเมืองไทยแม่...ก็ห่วยงี้แหละค่ะ เห็นแล้วปลง


โดย: ดอลลี่เพลย์บอย (^^PIANIST^^ ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:37:47 น.  

 
เออออ .. ซวยจังค่ะ เหมือนกันเล๊ยยยย


โดย: pooh (yonanjung ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:01:11 น.  

 
ค่าแท็กซี่ 71 แต่จ่าย 70 แท๊กซี่เลยมาทวงเงินคืน

'ตั้งสติได้เมื่อไหร่ ชั้นก้จะหายไปเองแหละ!' ชอบประโยคนี้ครับ


โดย: fzero วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:51:15 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 

newzapg
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ละครคือชีวิต
ชีวิตคือละคร
หากได้เอาชีวิตลงไปร่วมแสดงแล้ว
ก้ยากที่จะถอนตัว...

เพราะเราเลือกกำกับชีวิตตัวเองได้
แล้วทำไมต้องสนใจคนอื่น
ก้ทำไปสิ ทำอย่างที่อยากทำ
ทำอย่างที่ใจต้องการ
[Add newzapg's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com