สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 หากผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด (พี่ชายฉันเป็นทนายนะจ๊ะ) มีขู่ด้วย
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
19 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 

ติดเกาะเข้าแล้ว

ไปติดเกาะ

หลังจากที่ไปสัมภาษณ์งานที่เกาะช้างมาไอ้ฉันมันก็ลืมๆไปแล้วว่าจะได้รึไม่ได้
เรื่องของเรื่องก็คือฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าจะได้งานทำรึไม่
เพราะฉันเองก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
กับไอ้การลอยละล่องไปตามลมของฉันไปเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะตามสันดารคนขี้เกียจอย่างนี้ (หุๆ)
จะเอาอะไรมากเล่ากับชีวิต
เอ๊อ.....บทชีวิตมันจะดีเดี๋ยวอะไรดีๆมันก็ตามมาเองน่ะแหละ
เพียงแต่ตอนนี้มันยังไม่มีอะไรดีๆเกิดขึ้นมาเองนี่นา(อย่าคิดเอาเป็นเยี่ยงอย่างเด็ดขาด)
แต่แล้วก็มีโทรศัพท์มาตามฉันไปทำงานเข้าจนได้
ฉันยังจำได้เลยว่าไอ้ตอนที่เค้าโทรมาตามฉันไปทำงานนั้นฉันอุ้มน้องเดินเล่นอยู่
ฉันตกใจกับไอ้โทรศัพท์นั้นซะจนเกือบจะทำน้องหลุดมือเอาเข้าให้
ยังดีที่ฉันไม่ตกใจปล่อยน้องตกลงมา
ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะได้กินสหบาทาในข้อหาทำน้องอิงๆเจ็บตัวไปแล้วก็ได้ใครจะไปรู้
เมื่อคำตอบมันแน่นอนแล้วว่าต้องไปทำงานที่เกาะช้างมาถึงแล้ว
ฉันรีบวิ่งหน้าตาแหกไปหาพี่สาวของฉันอีกคน
(คนละคนกับที่พาไปสมัครงานแต่ใครมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตฉันนี่ก็ซวยทุกคน)
คราวนี้ก็มาถึงคราวซวยของเจ๊คนสวยเข้าให้แล้ว
เพราะเจ๊แกต้องมาเตรียมของทุกสิ่งทุกอย่างให้ฉัน
เริ่มตั้งแต่รื้อเสื้อผ้าของฉันออกไปซะ 1 กระเป๋าเดินทาง
“นี่ไปทำงานนะยะไม่ได้ไปเดินแฟชั่น”
พูดไปก็โยนเสื้อผ้าเด็กแนวของฉันออกมาทิ้งไปด้วยฉันมองมาที่มันอย่างเสียดายสุดชีวิต
ก็ไอ้การแต่งตัวไม่เหมือนชาวบ้านมันความสุขของฉันนี่นา
ความซวยของเจ๊แกยังไม่หมดแค่นี้
ก็อีเจ๊แกต้องพาฉันไปซื้อของจิปาถะต่างๆอีกมากมายหลายอย่างนัก
เพราะถ้าไปซื้อที่เกาะมันจะแพงม๊ากมากและอาจจะถึงขนาดไม่มีก็เป็นได้
ไอ้ความที่บ้านของฉันเป็นคนจีนก็เลยต้องถือกันนักเรื่องซักเสื้อผ้าแยกกัน
ดังนั้นฉันกับไอ้เจ๊สุดที่รักจึงต้องไปขนกะละมังมาทั้งหมดซะ 6 ใบ
ไว้แยกซักเสื้อ 2 ใบ
ซักกางเกง 2 ใบ
ซักกางเกงในเสื้อในอีกอย่างละใบ
โดยที่ทุกๆคนรวมทั้งฉันด้วยลืมคิดกันไปหมดเลยว่า
ฉันนั้นซักผ้าไม่เป็น
ทุกวันนี้ซักแต่กางเกงในกับเสื้อในเอง
นี่ฉันก็ว่าฉันเก่งเหลือเกินแล้ว
ไปๆมาๆไอ้กะละมังพวกนั้น
ตอนหลังจากที่ขนไปไม่ถึงเดือนฉันก็เลยต้องเอามาแจกจ่ายคนแถวนั้นเค้าซะเกือบหมด
(ใจบุญจริงๆเลยฉัน)
เหลือไว้แค่ 2 ลูกเอาไว้ซักกางเกงในกับเสื้อใน
ส่วนเสื้อผ้าน่ะเหรอจ้างเค้าซักแทนไปแว๊ว (หุๆ)
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะขนไปทำไม
ก็ตอนนั้นใครจะไปรู้ว่าเค้ามีรับจ้างซักผ้าด้วย
อ้อ ยังมีแปรงซักผ้าอีกนะที่ตอนหลังฉันเลยเอามาขัดห้องน้ำแทนซะ
มานั่งนึกๆดูไอ้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเค้าจะให้ฉันไปนอนตรงไหนกัน
แต่หลังจากที่ได้นั่งคุยสุมหัวกับไอ้เจ๊แล้ว
ก็ได้เรื่องกันว่า
เรานั้นสมควรที่จะเตรียมไปเองเป็นอย่างยิ่งเพราะเดี๋ยวเกิดไม่มีเข้าแล้วจะลำบาก
ว่าแล้วฉันกับไอ้เจ๊สุดที่รักก็ไปอัญเชิญหมอนทั้งหมอนหนุนหมอนข้างผ้าห่มผ้าปูที่นอนอะไรต่อมิอะไร
ถอยออกมาใหม่ทั้งหมด
นาทีนั้นขนอะไรได้เป็นขนดีกว่าไปตายดาบหน้าน่า
ส่วนบุพการีอันแสนประเสริฐก็มีหน้าที่เปิดเก๊ะส่งเงินให้ฉันอย่างดิบดี
ฉันว่าแม่ฉันเองเค้าก็คงจะนึกในใจว่าจ่ายเท่าไหร่ก็ยอม (วะ)
ช่วยๆเอามันออกไปจากบ้านซะทีเหอะ
กรู...................รำคาณมันเหลือเกินเหลือแกแล้ว
ไอ้ข้างพี่สาวฉันนั้นก็ค่อนข้างวิตกจริตไปเหมือนกัน
เพราะอีเจ๊กลัวแม้กระทั่งว่าเกาะช้างมันจะไม่มีรองเท้าขายฉันก็เลยต้องขนอีเกริบทั้งหลายแหล่ทั้งรองเท้าแตะรองเท้าผ้าใบไปอีก
ดีที่มันไม่ซื้อทูพีชให้ฉันไปใส่เดินเล่นรับลมทรมานสายตาชาวประชาชีเข้าไปด้วย
มาถึงเรื่องดูแลผิวพรรณไอ้แดดเกาะช้างก็แสนจะแรง
ฉันก็ต้องวิ่งไปปรึกษาที่ร้านขายยาแถวบ้านว่าสมควรที่จะใช้ครีมกันแดด เอชพีเอฟเท่าไหร่ดี ยี่ห้ออะไรดี
เค้าก็เลยเอาของเยอรมันมาให้ฉันซะขวดเกือบเท่าขวดน้ำปลา
(ยี่ห้ออะไรไม่บอกเพราะไม่ได้ค่าโฆษณาแต่ขวดนึงก็พันกว่าบาทแล้วอ่ะ แพงชิบอ๋าย..............)
แต่ว่าใช้ดีโคตรๆตัวไม่ดำอยู่คนเดียวทั้งรีสอร์ต
เป็นที่ประหลาดใจของสาขาใหญ่ที่มาเยี่ยมดูงานเป็นอันมากจนต้องเอ่ยปากถามฉันกันเป็นแถว
ขอขอบคุณคุณเภสัชข้างบ้านไว้นะที่นี้
ขอกราบงามๆ 2 ที
แถมมันก็ยังดีกว่าไอ้ยี่ห้อที่โฆษณาตามทีวี
เพราะหลังจากที่ได้ทดลองซื้อมาใช้แล้วปรากฎว่าคนที่ใช้ดำขึ้นกว่าเดิมทุกคน
ยี่ห้ออะไรไม่บอกเดี๋ยวจะโดนฟ้องเอาไม่คุ้ม
ฉันขนไปหมดแม้กระทั่งไอ้พวกครีมอาบน้ำ
(ใช้สบู่ก้อนไม่เป็นตั้งแต่เด็กใช้แต่สบูเหลวมีใครเป็นเหมือนฉันบ้างไหมเนี่ย)
แชมพูครีมนวดบรรดาของประเทืองผิวทั้งหลายแหล่
ขนอะไรได้ก็ขน เ
รื่องของเรื่องฉันใช้ของไม่ค่อยจะเหมือนชาวบ้านเขาก็เลยต้องขนไปเอง
ไม่อย่างงั้นแล้วเมื่อไปถึงที่โน่นคนที่จะลำบากมันคือบรรดาพี่ทั้งหลายฉันเองหาใช่ใครอื่นไม่
เพราะเค้าจะต้องเจอวิบากกรรมอีกรอบที่จะต้องส่งของทางไปรษณีย์ไปให้ฉัน
โรคจิตหวาดระแวงมันก็ไม่ได้มีที่ฉันแค่คนเดียวอีเจ๊นั้นก็เป็นไปกับด้วยด้วย
อีเจ๊มันก็กลัวว่าฉันจะไปอดตายก็เลยไปขนทั้งบะหมี่ 3 นาทีกินได้
(ทั้งๆที่ปกติแล้วฉันไม่กินเพราะมันมีแต่ผงชูรส)
อีกทั้งขนมนมเนยมาอีกล็อตใหญ่
พวกญาติพี่น้องที่เคารพรักทั้งหลาย
ก็แจกตังค์ฉันกันให้ว่อนไปหมดบอกว่าให้เอาติดตัวไว้
เค้าคงนึกว่าฉันจะไปรบมากกว่าจะทำงานล่ะมั้
งทั้งๆที่ๆฉันไปอยู่มันก็ภาคตะวันออกแท้ๆ
ไม่ใช่ว่าลงไป 3 จังหวัดชายแดนใต้เลย
เอ๊อ....ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา
เมื่อฉันและไอ้เจ๊ช่วยกันซื้อของกันขนาดนี้
แล้วคุณคงจะนึกภาพออกใช่ไหมว่าไอ้เด็กแหยๆประเถทลูกแหง่ที่มันจะเข้าไปอยู่หอพักมหาลัยนั้นเป็นยังไง

ดังนั้นไอ้รถที่มันจะไปส่งฉันมันก็เลยต้องกลายเป็นรถกะบะไปแทน
ใช่เลย ที่หลังรถนั้นมันเป็นของๆฉันทั้งหมด
ของที่ฉันจะขนไปดำรงชีวิตเป็นชาวเกาะอย่างเต็มภาคภูมิ (ทั้งๆที่ฉันก็เกาะพ่อเกาะแม่กินมาตั้งนานแล้วไม่เห็นมันจะแปลกตรงไหนเลยนิ เนอะๆๆๆ)
วันที่ต้องออกเดินทางฉันไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าไปเที่ยวเลย

ชีวิตอันแสนสุขมันกำลังจะมาถึงแล้ว
ได้มาทำงานริมทะเลท่ามกลางบรรยากาศแสนสวยของรีสอร์ตสไตล์บาหลี
ใครเลยจะได้เจอกับสิ่งสวยงามในชีวิตอย่างฉันคนนี้ล่ะ (อ่านมาถึงตอนนี้อิจฉาอ่ะดิ่)
หลังจากที่ร่ำลาบุพการีญาติโกโหติกา
บรรดาแมวไทยแมวนอกนกขุนทองจิ้กจกตุ๊กแกในบ้านจนครบเรียบร้อยแล้วฉันก็กระโดดขึ้นรถอย่างลิงโลด
ไม่ได้สนใจที่จะมองหน้าแม่ที่มองมาที่ฉันอย่างหนักใจเลยว่า
ไอ้คนอย่างฉันนี่มันจะไปอยู่ได้กี่วันที่จะไม่โดนเค้าไล่ออกกลับมา
คนที่คิดอย่างนี้คงจะไม่ได้มีแต่แม่ฉันคนเดียวหรอกมั้ง
น่าจะมีอีกหลายๆคนเลยด้วยซ้ำฉันนี่มันเป็นคนดีที่น่าไว้ใจได้เสียนี่กระไรหนอ
นาทีนั้นฉันคิดอยู่อย่างเดียวว่า

“เกาะช้างจ๋าฉันมาแล้วจ้ะ”




 

Create Date : 19 มิถุนายน 2550
5 comments
Last Update : 20 มิถุนายน 2550 11:07:14 น.
Counter : 503 Pageviews.

 

หมวยเคี้ยง ดุ เกินไปเป่า

 

โดย: angy_11 19 มิถุนายน 2550 14:59:46 น.  

 

บร็อกสวยดี
กดทีเดียว มีดอกกระจายด้วย
เลยกดซะหลายครั้ง

เหมือนกัน ต้องการทั้งสองอย่างค่ะ
เงิน เเละ สามี
ตอนนี้นิสัยเริ่มเปลี่ยนค่ะ
ไม่เลือกเเล้วละ

 

โดย: ELiiCA 20 มิถุนายน 2550 7:22:16 น.  

 

งั้นก็เก่งมากค่ะ เพิ่งเริ่มทำ เเละได้ขนาดนี้
เพลงบังลงไม่เป็นเลยค่ะ(คุยซะหน่อย)

บร็อกเริ่มได้ ๕ เดือนเเล้วค่ะ
เเต่ยังไม่เก่ง

เเต่ได้เพื่อนๆที่น่ารักทุกคนค่ะ
โชคดีจริงๆ

 

โดย: ELiiCA 20 มิถุนายน 2550 7:55:02 น.  

 

คุณangy_11 อิฉันไม่ได้ดุไปหรอกค่ะ
แค่นี้ยังด่าพวกมันน้อยไปนะคะ หุหุ

 

โดย: หมวยเคี้ยง 20 มิถุนายน 2550 8:10:38 น.  

 

นั่นแน่คุณ ELiiCA เข้ามารอบสองแล้วเหรอ
ดีใจจัง อิๆๆ

 

โดย: หมวยเคี้ยง 20 มิถุนายน 2550 11:08:17 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


หมวยเคี้ยง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตลอดค่ะ
สวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสมอ
Friends' blogs
[Add หมวยเคี้ยง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.