การตั้งราคาค่าแปล

หลังๆนี่เราก็เริ่มงงนะว่าคิดราคาลูกค้าแต่ละรายยังไง มันมีหลายวิธี

(ก) ดูราคานักแปลในตลาดแล้วคำนวณค่าแปลของตัวเองเลือกนักแปลที่มีคุณสมบัติสูสีกับตัวเองเพื่อใช้เป็นเกณฑ์ เช่นราคานักแปลงานวิทยาศาสตร์อยู่ที่คำละ 4บาท ถ้าฝีมือตัวเองได้แต่อ่อนประสบการณ์(ทำโปรเจ็กต์ด้านนี้น้อย) อาจจะต้องลดค่าแปลลง

อย่าลืมพิจารณาเรื่องพื้นที่ให้บริการด้วยถ้ารับลูกค้าในประเทศไทย แต่ตั้งราคาสำหรับลูกค้าต่างประเทศ (สูงกว่าค่าแปลในประเทศไทย)ลูกค้าก็อาจจะไม่ใช้บริการ

กรณีบริษัทแปลต่างประเทศแต่มีสาขาในไทย นักแปลอาจจะเสนอค่าแปลในอัตราลูกค้าต่างประเทศ แต่ถ้าเป็นบริษัทแปลในประเทศไทยนักแปลอาจจะต้องเสนอราคาค่าแปลในอัตราลูกค้าในประเทศ เพราะบริษัทแปลในประเทศนี้แข่งราคากับบริษัทแปลต่างประเทศเขาก็ต้องหานักแปลที่คิดค่าแปลได้ภายในงบเพื่อให้แข่งขันได้

(ข) ตั้งค่าแปลราคาเต็มเพื่อเสนอลูกค้าทุกรายแล้วใช้วิธีลดเปอร์เซ็นต์ให้ลูกค้า เช่น

ลูกค้าเก่า ลด 20%

ลูกค้าใหม่แต่งานใหญ่ลด 10%

ลูกค้าบุคคลไม่ลดราคา

งานด่วน ไม่ลดราคา

งานที่ต้องรับรองคำแปลไม่ลดราคา

ลูกค้าเรื่องมากหรือต่อรองมากๆไม่รับ

(ค) ใช้ราคาที่ลดแล้วเป็นราคาต่อหน่วย เช่น คำละ2 บาท ลด 20% เหลือคำละ 1.6 บาท ก็ระบุในใบเสนอราคาว่า คำละ 1.6 บาท ข้อเสียคือ ลูกค้าเห็นแล้วก็ต่อราคาอยู่ดี สู้ทำราคาเต็มแล้วแสดงส่วนลดให้เห็นเลย ชัดเจนกว่า

(ง) คำนวณต้นทุนแล้วเสนอเป็นงานต่องาน เช่นงานแปลรายงานการวิจัยยาตัวใหม่ ซึ่งข้อมูลในอินเทอร์เน็ตมีให้ค้นจำกัด นักแปลอาจต้องเผื่อเวลาไปพบแพทย์ด้านนั้นๆเพื่อขอข้อมูลเพิ่ม ตรงนี้ก็เป็นต้นทุนที่อาจจะบวกเข้าไปเป็นชั่วโมง หรือถ้างานที่ใช้ CAT tool ช่วยส่วนใหญ่จะโดนลูกค้าต่อราคาเพราะมีโปรแกรมทุ่นแรง หรือถ้าลูกค้าบอกว่าแปลแล้วให้หาคนตรวจแก้งานก่อนส่งด้วย นักแปลก็ต้องโทรเช็คราคาเพื่อนร่วมวงการพอได้ตัวคนที่จะมาตรวจแก้แล้ว ก็ต้องรวมค่าตรวจแก้เข้าไปในราคาที่เสนอให้เรียบร้อย

(จ) แยกประเภทค่าบริการ

1. ค่าแปล (แปลอย่างเดียว หรือแปลพร้อมทำรายการศัพท์หรือแปลพร้อมทำรายการศัพท์และสไตล์ไกด์)

2. ค่าแปลและรับรองคำแปล (นักแปลรับผิดชอบคนเดียว)

3. ค่าตรวจแก้งาน (ตรวจแก้เสร็จแล้วส่งกลับไปให้นักแปลดูอีกครั้งก่อนที่นักแปลจะรับรองคำแปลความรับผิดจะอยู่ที่นักแปล)

4. ค่าตรวจแก้งานและรับรองคำแปล (ตรวจแก้งานแปลที่คนอื่นทำเสร็จแล้วก็เซ็นรับรองคำแปลเองเลย ความรับผิดมันก็จะมาอยู่ที่คนตรวจแก้งาน)

5. ค่าพิสูจน์อักษร (รายละเอียดเนื้องาน รบกวนอ่านบล็อกเก่า)

6. ค่าตรวจความเรียบร้อยขั้นสุดท้ายก่อนพิมพ์ (ดูงาน DTP ก่อนส่งโรงพิมพ์ในกรณีงานแปลแผ่นพับหรือหนังสือ)

------------------------------------

บริษัทแปลบางรายก็ฉลาด ใช้นักแปลโนเนม (หมายถึงนักแปลที่ไม่มีคุณวุฒิ)เสร็จแล้วส่งให้นักแปลที่มีใบคุณวุฒิตรวจและประทับตรารับรองคำแปลบริษัทหักคอโดยให้แค่ค่าตรวจแก้แต่ไม่ให้ค่ารับรองเอกสารเพื่อประหยัดเงิน

สมมติจ้างนักแปลที่มีใบผู้เชี่ยวชาญศาล คิดค่าแปลคำละ 3 บาท x 1,000 คำ = 3,000 บาท พร้อมประทับตรา

ถ้าจ้างนักแปลโนเนมค่าแปลคำละ 1 บาท x 1,000 คำ = 1,000 บาท แล้วส่งไปให้นักแปลที่มีใบคุณวุฒิตรวจแก้พร้อมประทับตรา(โดยหักคอให้แค่ค่าตรวจแก้) ค่าแรงคำละ 1.5 บาท (ครึ่งราคาของค่าแปล) x 1,000 คำ = 1,500 บาท

รวมค่าใช้จ่าย 2,500 บาท เท่ากับบริษัทแปลได้กำไรเพิ่มอีก 500 บาท ยิ่งถ้าเป็นงานโปรเจ็กต์ใหญ่ๆ เป็น 10,000 + ขึ้นไป บริษัทแปลก็จะได้กำไรมากขึ้นอีก (เจอมาสดๆร้อนๆ เมื่อเช้านี้เอง)

ส่วนใหญ่เราจะไม่รับรองงานแปลที่คนอื่นทำเพราะหลายๆงานอ่านแล้ว สมควรแปลใหม่แบบล้างบาง แต่ถ้างานแปลโอเคก็อาจจะคิดค่าตรวจแก้และรับรองได้

จะลดราคาหรือไม่ลดดี

ต้องดูว่างานนั้นลูกค้ามีตัวเลือกเยอะมั้ย เช่น งานแปลเกี่ยวกับเหมืองแร่ ในไทยน่าจะมีนักแปลไม่กี่คนที่เคยแปลหรือสามารถทำได้เพราะศัพท์เทคนิคเยอะมาก อย่างนี้อาจจะไม่ต้องลดราคา ถ้าลดราคาแล้วได้งานมานักแปลอาจจะเครียดแทน ทำๆไปแล้วเสียเวลาเยอะทำให้นึกได้ว่าไม่น่าลดราคา

หรืองานด่วนความเสี่ยงที่จะแปลพลาดเยอะ ก็ไม่ควรลดราคา ถ้าลูกค้าไม่สู้ราคาให้ไปหานักแปลคนอื่นดีกว่า

แต่ถ้าไม่ลดก็ต้องเผื่อใจว่าอาจจะไม่ได้งานเนื่องจากลูกค้าอาจเลือกใช้นักแปลรายอื่นที่ราคาถูกกว่าโดยยอมเสี่ยงเอาเองว่าจะได้งานที่มีคุณภาพหรือไม่

งานแปลที่เราไม่ลดราคาคืองานแปลเอกสารส่วนตัวสำหรับทำวีซ่าเพราะราคาเราเท่ากันกับราคาแปลพร้อมประทับกรมการกงสุลอยู่แล้วและอีกอย่างลูกค้ากลุ่มนี้เป็นลูกค้าขาจร มาครั้งเดียวแล้วก็หายไปเลย เราใช้วิธีแถมแทน เช่น 10 แถม 1

-------------------------

สนใจพูดคุยเรื่องการแปลอีเมลมาที่ natchaon@yahoo.com

ณัชชาอร ชูเชิดศักดิ์ NAATI No. 67061 ออสเตรเลีย