นัก (อยาก) แปล

วันนี้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นที่น่าสนใจกับเจ้าของบริษัทแปลแห่งหนึ่ง

สืบเนื่องจากการที่เราฝากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯสาขาการแปล ประกาศหาคนตรวจแก้งานให้ลูกค้ารายหนึ่งในออสเตรเลีย โดยให้ค่าแรงคำละ 2 บาทผลเป็นไปตามคาด อีเมลเข้าแบบถล่มทลาย (ซึ่งส่วนใหญ่ยังส่งมาไม่เร็วพอเพราะมีคนรับงานตัดหน้าไปแล้ว)  

เห็นประวัตินักแปลแต่ละคนแล้ว ทึ่ง มากันสารพัดแนว คนนี้แปลบทบรรยายใต้ภาพ คนนี้ถนัดงานเอกสารอีกคนหนึ่งทำงานสำนักพิมพ์มาก่อน คนโน้นก็ไม่แพ้ใครเพราะเคยสังกัดบริษัทแปล จึงเปรยกับเพื่อนใน FB ว่ามีนักแปลสมัครมาเยอะอย่างนี้ เปิดบริษัทแปลเลยดีมั้ย เพื่อนดันขัดคอซะนี่

เพื่อนคนนี้ซึ่งเป็นฝรั่งและเป็นเจ้าของบริษัทแปลตอบแบบประชดว่า “เปิดเลย นักแปลเขาไม่โกหกกันใน CV เลยนิ” 

หืม หมายความว่ายังไง 

สนทนากันไปมา ก็ได้รู้ถึงปัญหาที่เจ้าของบริษัทแปลรายนี้เคยเจอเช่น

- นักแปลส่วนใหญ่จะส่งประวัติส่วนตัวที่ใส่รายละเอียดเลิศหรูดูดี มีความน่าเชื่อถือ แต่พอให้ทำงานจริง ผลงานไม่ได้เรื่อง (เจ้าของบริษัทแปลบอกว่า ในใบสมัครจะแยกไว้ 2 ข้อ คือ (ก) นักแปลคิดว่าตัวเองเก่งด้านไหน และ (ข) บริษัทคิดว่านักแปลคนนี้เก่งด้านไหน… ผลที่ออกมาบ่อยครั้งก็สรุปได้ว่านักแปลชอบคิดเข้าข้างตัวเอง)

- นักแปลทำแบบทดสอบการแปลแล้วผ่าน ได้เข้าสังกัด พอบริษัทส่งงานให้ เธอก็พลันไม่ว่างซะงั้น แล้วดันส่งงานต่อ (จ้างช่วง) ให้เพื่อนแปล (แสดงว่าไม่เคยเข้าอบรมวิชาจรรยาบรรณนักแปล)

- ในใบสมัครให้กรอกว่าเชี่ยวชาญการแปลด้านไหนนักแปลหลายคนใส่มันแทบจะทุกสาขา ทั้งกฎหมาย การเงิน การแพทย์ เภสัชกรรม การตลาดซอฟต์แวร์ คอมพิวเตอร์ วิศวกรรม เครื่องจักรกล (เจ้าของบริษัทบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนๆ นึงจะชำนาญครอบจักรวาล และการกรอกอย่างนี้บ่งชี้ให้เห็นว่าเป็นคนไม่รอบคอบอ่านคำสั่งไม่ชัดเจน ทำให้ตอบผิดๆ)

กรณีที่น่าสนใจ คือนักแปลคู่ภาษาไทย-xxx รายหนึ่งส่งประวัติการทำงานที่ดูดี มีประสบการณ์ทำงานแปลในสาขานั้นๆหลายสิบปี น่าเชื่อถือ แต่พอรับงานแปลแล้วผลงานที่ได้ผิดเยอะมาก (เขาไม่คิดบ้างหรือว่าบริษัทแปลก็มีคนตรวจแก้งานแปลก่อนส่งให้ลูกค้าถ้าแปลซี้ซั้ว ความมั่วมันปรากฎ) และนักแปลคนนี้ส่งงานไม่ตรงเวลา ชอบปิดมือถือหนี แต่ก็ยังมีคนจ้างทำงานเพราะคู่ภาษานี้หาคนแปลได้ยาก

อีกกรณีหนึ่ง คือ มีนักแปลส่งประวัติการทำงานจบหลายสาขารวมทั้งสาขาเทคนิค จึงได้รับการว่าจ้างให้เป็นนักแปลเอกสารเทคนิค…. แต่แล้วความจริงก็เปิดเผยว่าเพราะอะไรเธอจึงมาทำอาชีพนักแปล เธอเป็นคนอารมณ์ร้อน เข้ากับคนยาก ทำงานกับใครไม่ได้ ต้องฉายเดี่ยว  ทำงานช่วงแรกไม่มีปัญหาต่อมาไม่นานเธอก็เริ่มโทษบริษัทที่เป็นต้นเหตุสารพัดปัญหารวมทั้งการที่เธอหาแฟนไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอขู่ว่าจะฆ่าคนทั้งบริษัท ท้ายที่สุดบริษัทต้องเชิญเธอออก

ประเภทสุดโต่งแบบนี้ คนเล่าบอกว่าแจกพ็อตเจอบ่อยเหลือเกิน จนขำไม่ออก

*******************
สนใจพูดคุยเรื่องการแปล อีเมลมาที่ natchaon@yahoo.com
ณัชชาอร ชูเชิดศักดิ์

ปรับปรุงเนื้อหาเมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 2563