รักฝังเลือด (HeartSick) โดย Chelsea Cain

เรารู้จักหนังสือเล่มนี้จากการตามอ่านรีวิวใน blog รีวิวนิยายโรแมนซ์ ที่เราเป็นแฟนอย่างเงียบๆมานานหลายปีค่ะ พอรู้ว่ามีสำนักพิมพ์เลือกเรื่องนี้มาแปล มันทำให้เราลังเลทีจะอ่าน แม้ว่าแก่นหลักของเรื่องคือการสืบสวนแบบมีชั้นเชิงเพื่อหาฆาตกรต่อเนื่องซึ่งเป็นแนวที่เรานิยม แต่เนื้อหารองเน้นที่ความสัมพันธ์ของอาร์ชีและเกร็ตเชน โดยที่เราดันรู้มาว่าฝ่ายหลังเป็น serial killer ที่ฆ่ามาแล้วเกือบ 200 ศพ และบุคคลที่ได้รับเกียรติเป็นคนที่ 200 คืออาร์ชีที่เป็นพระเอกของเรื่องนั่นเอง

ในเรื่องเริ่มต้นที่ 2 ปี ให้หลังการมอบตัวของเกร็ตเชน โลเวลล์ ฉายาฆาตกรเลอโฉม โดยสารวัตรผู้ทำคดีนี้อย่างคร่ำเคร่งคือ อาร์ชี เชอร์ริแดน ที่หลังจากการพักฟื้นอันยาวนานได้ยอมกลับมาทำคดีฆาตกรต่อเนื่องอีกครั้ง แม้ไม่ใช่คดีเดิม แต่เลวร้ายไม่แพ้กัน เนื่องจากเป็นการฆ่าเด็กสาวอย่างโหดเหี้ยมและข่มชืนศพ แน่นอนว่าอาร์ชีพยายามหาปมเพื่อคลี่คลายคดีอย่างไม่ย่อท้อ แต่ยิ่งสืบมากเท่าไหร่กลับยิ่งทำให้เขาหลงเข้าไปในวังวนของคดีเก่าที่เขาไม่เคยลืม คดีของฆาตกรเลอโฉม

ประเด็นของเรื่องคือการสืบหาฆาตกรที่ฆ่าเด็กสาวค่ะ แต่สารภาพว่าเราไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ เรามัวแต่ใส่ใจความสัมพันธ์ระหว่างอาร์ชีและเกร็ตเชน มันเป็นความสัมพันธ์ที่เริ่มจากความผิดปกติในตัวเกร็ตเชนค่ะ เธอเป็น serial killer ที่ฉลาดเอามากๆเพราะเกร็ตเชนแฝงตัวอยู่ในทีมของอาร์ชีเพื่อตามรอยคดีของตัวเองมาตลอด และนักจิตวิเคราะห์ของ FBI เองก็หลงเข้าใจว่าฆาตกรในตอนนั้นเป็นผู้ชาย เนื่องจากเกร็ตเชนสร้างหลักฐานเพื่อให้เข้าใจไปอย่างนั้น จนกระทั่งเธอยอมเปิดเผยตนเอง เพราะต้องการจับตัวอาร์ชีไปทรมาน ใช้เวลากว่า10 วันที่เธอสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาอย่างมาก และสุดท้ายเมื่ออาร์ชีคิดว่าเป็นเวลาที่จะถึงจุดจบ เกร็ตเชนกลับไม่ยอมให้เขาตาย เธอมอบตัวและปล่อยให้อาร์ชีได้กลับไปรักษาตัวเอง

สำหรับอาร์ชีแล้วเราว่าเขาบิดเบี้ยวไม่ต่างจากเกร็ตเชน เขาโดนทรมานมากมาย ทั้งตัดม้าม และกรอกน้ำยาล้างห้องน้ำ หลังจากรักษาตัวอยู่ 2 ปี พร้อมด้วยยาที่ต้องกินกว่า 10 เม็ด และแผลเป็นทั่วตัว ถึงอย่างนั้นอาร์ชีก็ไม่อาจลืมฆาตกรเลอโฉมได้ เขายอมใช้เวลาในวันอาทิตย์เพื่อพบและพูดคุยกับเกร็ตเชน แม้จะด้วยข้ออ้างที่ว่าเธอจะบอกที่ซ่อนศพที่ตัวเองฆ่า โดยเกร็ตเชนจะยอมพูดกับอาร์ชี่เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เขาก็ยังรอคอยที่จะพบและ...พยายามเกลียดเธอ

เราประทับใจเกร็ตเชนมากที่สุดค่ะ เนื่องจากเธอเป็นนางเอกที่โรคจิตเอามากๆ รักการทรมานและการฆ่า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรักอาร์ชีมากกว่า เพราะเป็นเพียงคนเดียวที่เกร็ตเชนยอมปล่อยให้มีชีวิตอยู่ ฉากในหนังสือที่เราชอบคือบทสนทนาของเกร็ตเชนที่ได้คุยกับอาร์ชีในคุก แม้ว่าเธอจะดูสวยงาม ทุกคำพูดแฝงความโหดเหี้ยม ถึงอย่างนั้นเวลาที่เธอมองหรือพูดกับอาร์ชี คนอ่านก็สัมผัสได้ว่าเธอรักของเธอนั่นแหละ นี่คือวิธีรัก...เท่าที่ฆาตกรโรคจิตซักคนจะทำได้

“คุณเมายามากอยู่แล้วนะ” เกร็ตเชนเตือน

“ระวังหน่อย” อาร์ชีพูด “คุณชักพูดจากเหมือนเด็บบีเข้าไปทุกทีแล้ว”

“คุณต้องยั้งๆไว้บ้างอะเซตามิโนเฟนน่ะ ฆ่าคุณได้เลยล่ะ ไตของคุณเริ่มอักเสบหรือยัง”

“ก็มีบ้าง”

“ถ้ามีไข้มีอาการดีซ่าน หรืออาเจียน คุณต้องรีบไปหาหมอก่อนที่ตับจะหยุดทำงานนะ คุณดื่มเหล้าหรือเปล่า”

“ผมไม่เป็นไรหรอกที่รัก” อาร์ชีพูด

“ถ้าคุณอยากฆ่าตัวตายมีวิธีที่ง่ายกว่านั้นเยอะ ฉันจะช่วยเอง” เธอมองตาเขา “หามีดโกนมาให้ฉันก็พอ”

ใครที่ชอบโรแมนซ์โหดๆหน่อยเราแนะนำเรื่องนี้ค่ะ