|
|
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 11
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 11
เพลินตาเอากระดาษทิชชู่อุดรูจมูกสองข้าง กันไม่ให้เลือดออก พิสมัยมองฟ้าลดาอย่างเอาเรื่อง ขณะที่ สายชล กับสหัสยืนอยู่ใกล้ๆ
เธอรู้มั๊ยว่าจมูกนี่ตั้งหลายหมื่นนะ
พิสมัยโวย เพลินตาสะดุ้งรีบสะกิด
แม่..
พิสมัยรีบแก้ตัว
เออ ฉันหมายถึง..ถ้าลูกฉันดั้งหัก ต้องไปทำดั้งใหม่ตั้งหลายหมื่น เธอจะรับผิดชอบไหวเหรอ?!
สายชลขัด
เรื่องนี้ตาเป็นฝ่ายผิดนะครับคุณน้า ตาพูดจาดูถูกคุณฟ้าก่อน
พี่ชาร์ลอย่ามาโทษตานะ ก็เพราะพี่ชาร์ลนั่นแหละ วิ่งหนีตาทำไม ตาก็นึกว่าพี่ชาร์ลนอกใจตาน่ะซิ เพลินตาโวย
นี่ตา!! พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับตา ถ้าพี่จะมีใคร มันก็เป็นเรื่องของพี่ และที่พี่ต้องหนีตาก็เพราะพี่รู้ว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นยังไงล่ะ
เพลินตาเงียบรีบสะกิดแม่ให้ช่วย พิสมัยเห็นว่าตัวเองเสียเปรียบเลยเปลี่ยนท่าทีเป็นยิ้มแย้มใจเย็น
เอาน่าชาร์ล เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันแล้วๆกันไปนะ น้องตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อไปหมดแล้ว อย่าถือสาน้องเลย ยัยตาก็ใจร้อนแบบนี้แหละ
สายชลนิ่งไปพักแล้วหันไปทางเพลินตา
ขอโทษคุณฟ้าซะ
เพลินตาไม่พอใจ
พี่ชาร์ลก็ให้เขาขอโทษตาด้วยซิ
สายชลจะพูด ฟ้าลดาจับแขนสายชลเอาไว้
ไม่เป็นไรค่ะคุณชาร์ล ฟ้าเองก็มีส่วนผิด ฟ้าลดาหันไปทางเพลินตา ฉันขอโทษที่ฉันทำร้ายคุณ
เพลินตาเชิดหน้าใส่ สายชลไม่พอใจ เรียกเสียงเข้ม
เพลินตา!
เพลินตาไม่กล้า จำต้องหันมาทางฟ้าลดา
ขอโทษ เพลินตาสะบัดเสียง
ถ้าหมดเรื่องแล้ว ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ
สายชลไหว้ พิสมัยรับไหว้แทบไม่ทัน สายชลจับมือฟ้าลดาให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินออกไป สายชลหันไปทางสหัส เน้นและย้ำ
ส่งให้ถึงบ้านนะสหัส
ครับ
สหัสหน้าแหย เพลินตาแทบอยากจะกรี๊ดออกมา
+ + + + + + + + + + + +
สายชลยังจับมือฟ้าลดาเดินออกมา จนฟ้าลดารู้สึกตัวหยุดเดิน หันไปมอง
ปล่อยมือฟ้าได้แล้วมั๊งคะ
สายชลนึกได้รีบปล่อยมือ
ขอโทษครับ แล้วผมก็ต้องขอโทษแทนตาอีกครั้งด้วย เด็กคนนี้เอาแต่ใจตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ตกลงคุณเพลินตา เป็นแฟนคุณสายชลรึเปล่าคะ
ไม่ใช่ครับ ตาเป็นลูกคุณน้าพิสมัย ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับคุณแม่ของผม
แต่ท่าทางคุณเพลินตา ดูจะชอบคุณนะคะ
ผมชอบใครไม่ได้อีกแล้วล่ะครับ สายชลมองฟ้าลดาแววตาจริงจัง เพราะหัวใจผมมีเจ้าของแล้ว ฟ้าลดาถึงกับอึ้งไปกับสายตาของเขา
+ + + + + + + + + + + +
เมื่อมาถึงบ้านพัก เพลินตากับพิสมัย จ้องหน้าสหัสอย่างเอาเรื่อง...
บอกฉันมาว่าผู้หญิงที่อยู่กับพี่ชาร์ลเป็นใคร?!
เธอชื่อคุณฟ้าลดา เป็นครีเอทีฟบริษัทโฆษณาที่ทำงานให้คุณชาร์ลครับ
แค่นั้นเหรอ พิสมัยซัก
ผมทราบแค่นั้นครับ ถ้าคุณสองคนอยากรู้มากกว่านี้ ก็ต้องไปถามคุณชาร์ลเองครับ
เพลินตาโมโหกรี๊ดใส่หน้าสหัส อ๊ายยย! ไปไหนก็ไป!
สหัสรีบไหว้ลาพิสมัยแล้วออกไป เพลินตาโมโหมากๆ เอาหมอนขึ้นมาตีไปที่โซฟา พิสมัยรีบห้าม
ลูกขา อย่าอาละวาดอย่างนี้ซิ
เพลินตาทิ้งตัวนั่งลง หันไปทางพิสมัย
แม่ขา...ตาต้องทำยังไงพี่ชาร์ลถึงจะชอบตา ตาชักจะหมดความอดทนแล้วนะคะ
ห้ามท้อเด็ดขาดค่ะลูก ผู้ชายอย่างชาร์ลชอบผู้หญิงที่
ไม่มีปากมีเสียง เป็นกุลสตรี ลูกห้ามเอานิสัยเอาแต่ใจมาใช้ที่นี่เด็ดขาด
เพลินตาตัวเหี่ยวด้วยความท้อ
ตาจะทำได้เหรอแม่
พิสมัยจับไหล่ลูกขึ้นมา
ลูกต้องทำได้ อดทนเพื่อแม่เพื่อเรานะลูก หลังจากพี่ไพลินตาย ไมเคิลก็รักลูกเหมือนลูกแท้ๆ จนกระทั่งไมเคิลพาชาร์ลมาอยู่ด้วย ไมเคิลก็ไว้ใจจนยกทุกอย่างให้ชาร์ล แม่ถึงอยากให้ลูกแต่งงานกับชาร์ล สมบัติมันจะได้ไม่หลุดรอดไปไหน? ลูกเข้าใจคุณแม่ใช่มั๊ยคะ
ค่ะแม่ ตาจะพยายามจับพี่ชาร์ลให้ได้ค่ะ
เพลินตาบอกอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าลดาเดินกลับมากับสายชล หลังจากเดินดูไปทั่วๆ และสายชลบอกความต้องการให้ฟัง
วันนี้ฟ้าได้ข้อมูลเยอะเลยค่ะ ไอเดียบรรเจิดสุดๆ ขอบคุณมากนะคะ
ผมต้องขอบคุณคุณฟ้ามากกว่า ที่อดทนฟังความต้องการของผม
อาชีพอย่างฟ้า ลูกค้าคือพระเจ้า อะไรที่ลูกค้าต้องการ เราต้องทำให้ได้ค่ะ
สายชลยิ้ม...
เออ จะเย็นแล้ว ไปหาอะไรทานกันมั๊ยครับ เรายังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงกันเลย
พูดถึงก็หิวขึ้นมาเลยค่ะ
แล้วท้องฟ้าลดาก็ร้องดัง สายชลชะงัก
ขอโทษนะคะ ฟ้าคุมมันไม่ได้ ฟ้าลดายิ้มเขินๆ
ไม่เป็นไรครับ คนที่ผมรู้จักคนหนึ่งก็มักเป็นแบบนี้เวลาหิว
สายชลขำๆ แล้วพาเธอไปซื้ออาหารใส่กล่อง จากนั้นขับรถพาไปนั่งเล่นที่ริมแม่น้ำสวยงาม
สายชลนั่งอยู่ท้ายรถ ถืออาหารกล่องในมือ มองไปที่เวิ้งแม่น้ำยามพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
เขาว่าถ้าบรรยากาศดี ก็จะทำให้อาหารที่ธรรมดาๆดูอร่อยขึ้นมาได้ คุณฟ้าเห็นด้วยมั๊ย สายชลหันไปเห็นฟ้าลดากำลังกินพอดี ฟ้าลดารีบหยุดกินหันไปตอบสายชล
แต่ตอนนี้จะบรรยากาศดีหรือไม่ดี อาหารก็อร่อยทั้งนั้นแหละค่ะ
สายชลหัวเราะชอบใจ ทำเอาฟ้าลดาหัวเราะตาม
ผมชอบมานั่งดูแม่น้ำครับ เห็นแล้วสบายใจ
เหมือนฟ้าเลยค่ะ ถ้าเป็นทะเล ฟ้ายิ่งชอบ โดยเฉพาะทะเลยามเย็น ทุกครั้งที่ไปทะเล...ฟ้าจะรู้สึกผูกพันกับมันยังไงก็ไม่รู้
สายชลมองฟ้าลดาแววตาเป็นประกายคิดถึงความหลัง ฟ้าลดาหันมาเห็นสายชลมองก็ชะงัก
คุณชาร์ลเป็นอะไรไปคะ
คุณฟ้าทำให้ผมคิดถึงใครบางคน
ใช่เจ้าของหัวใจคุณรึเปล่า
ครับ...เธอชื่อนางฟ้า
ฟ้าลดาชะงัก
ชื่อที่คุณเรียกฟ้า ฟ้าลดาสนใจฟัง
เมื่อสามปีที่แล้ว ผมกับนางฟ้าถูกพรากจากกัน
ฟ้าลดาฟังแล้วก็เศร้า
ถึงตอนนี้ผมก็ยังรอเธอกลับมา
เรื่องของคุณ...โรแมนติคจังเลยนะคะ ถ้ามีคนรักฟ้าแบบนี้ ก็ดีน่ะสิ
สายชลยิ้ม
ผมเชื่อว่ามีคนที่รักคุณฟ้าแบบนี้ครับ
สายชลมองฟ้าลดามีความหมาย แต่ฟ้าลดาไม่ได้สนใจ แล้วก็นึกอะไรออก
ฟ้านึกออกแล้วว่าจะทำหนังโฆษณาให้คุณยังไง ฟ้าจะใช้เรื่องของคุณเนี่ยแหละค่ะ เออ จะได้มั๊ยคะ
ได้ซิครับ
ฟ้าลดายิ้มดีใจ สายชลรีบเสนอต่อ
ถ้าอย่างนั้น เราใช้ทะเลเป็นสถานที่ถ่ายทำด้วยดีมั๊ยครับ
เยี่ยมไปเลยค่ะ
แล้วฟ้าลดาก็หันไปกินข้าวต่อ สายชลมองฟ้าลดายิ้มมีความสุข
+ + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้น...
ชมพูแพรมองฟ้าลดา ที่กำลังใช้ฟ๊อกกี้ฉีดต้นไม้ที่แขวนอยู่ ขณะที่หมอวัฒนานั่งคุยอยู่ด้วย...
จะไปดูโลเกชั่นที่กระบี่ กับคุณชาร์ลวันพรุ่งนี้!!
ฟ้าลดาหันมา
ค่ะ...
ฟ้าลดาเผลอฉีดฟ๊อกกี้ ละอองน้ำเข้าหน้าหมอวัฒนากับชมพูแพร สองคนผงะ ฟ้าลดายิ้มแหย
อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฟ้าลดานั่งลงตรงหน้าชมพูแพร ตอนนี้ฟ้ากำลังไฟแรงมากเลยนะคะพี่แพร ไอเดียพุ่งกระฉูดจนฉุดไม่อยู่ รับรองพี่แพรจะไม่ผิดหวัง ที่ให้ฟ้าเป็นครีเอทีฟโฆษณาชุดนี้
มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอน้องฟ้า หมอวัฒนาถาม
มากๆเลยค่ะ ฟ้าลดาหน้าตามุ่งมั่น
แต่พี่ไม่มั่นใจ
อ้าว??
หมอวัฒนาหัวเราะแกล้งๆ ชมพูแพรรีบเสนอ
พี่ว่าพี่ไปกับฟ้าด้วยดีกว่า พี่กลัวฟ้าทำกระเปิ๊บกระป๊าบต่อหน้าคุณชาร์ล
โฮ..พี่แพรอ่ะ ฟ้าไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ
แล้วฟ้าลดาก็หยิบผลไม้บนโต๊ะกิน แต่กลับติดคอ ชมพูแพรกับหมอวัฒนาอมยิ้ม
เนี่ยนะไม่เด็ก
ฟ้าลดาสำลักไม่หยุดจนต้องดื่มน้ำ หอบหายใจ ตั้งสติ
เรื่องกินติดคอนี่ มันไม่เกี่ยวกับเด็กหรือไม่เด็กจริงมั๊ยคะพี่หมอ ฟ้าลดาหันไปจับแขนหมอวัฒนา อ้อนให้เป็นพวก พี่หมอการันตีให้พี่แพรฟังทีซิว่าฟ้าโตแล้ว
หมอวัฒนาแกล้งฟ้าลดา
จริงอย่างที่น้องฟ้าพูดนะแพร น้องฟ้าโตแล้ว โตแต่ตัวนะ แต่สมองยังเด๊กเด็ก
พี่หมออ่ะ
ชมพูแพรกับหมอวัฒนาหัวเราะ ฟ้าลดาหัวเสีย เอาฟ๊อกกี้ฉีดใส่
เห็นยังว่าเราน่ะเด็กจริง แบบนี้เขาเรียกว่าแพ้แล้วพาล
ฟ้าลดายิ่งฉุน เอาฟ๊อกกี้ฉีดหมอวัฒนาไม่หยุด
เฮ้ย! พี่เปียกหมดแล้ว หมอวัฒนายกมือบัง
ฟ้าลดายิ่งสนุก ไม่ยอมหยุด หมอวัฒนาแย่งฟ๊อกกี้มาจากมือฟ้าลดาได้
เสร็จ!!
เย้ยย! พี่แพร..ช่วยฟ้าด้วย
ฟ้าลดารีบไปหลบหลังชมพูแพร หมอวัฒนาฉีดฟ๊อกกี้เข้าหน้าชมพูแพรเต็มๆ หมอผงะ ฟ้าลดาชะงัก
ชมพูแพรลุกขึ้นมองแย่งฟ๊อกกี้มาจากมือหมอวัฒนา แล้วฉีดใส่หน้าหมอวัฒนากับฟ้าลดา
เด็กด้วยกันทั้งคู่!!
หมอวัฒนากับฟ้าลดาเหล่มองแล้วก็จ๋อย ชมพูแพรส่ายหัวเอือมๆ
+ + + + + + + + + +
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ชมพูแพรที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินมาเปิดประตู เห็นฟ้าลดาในชุดนอนยืนอยู่
ยัยฟ้า...มีอะไร
ฟ้าลดายิ้มแหย
ตกลงพี่แพร อนุญาตให้ฟ้าไปกับคุณชาร์ลใช่มั๊ยคะ
เรารับปากคุณชาร์ลไปแล้ว พี่จะไม่อนุญาตได้ไง
ฟ้าลดายิ้มสบายใจ
ตอนแรกพี่ว่าจะไปกับเราด้วย แต่พอเช็คตารางนัดวันพรุ่งนี้ ถึงเห็นว่ามีนัดกับลูกค้าสำคัญ พี่ก็เลยไปด้วยไม่ได้
ฟ้าลดาเข้ามากอดเอาใจ
พี่แพรหมดห่วง หมดกังวลไปได้เลย ฟ้าให้สัญญาว่าฟ้าจะไม่ทำลายชื่อเสียงของพี่แพรเด็ดขาด ฟ้าจะทำให้คุณชาร์ลทั้งรักทั้งหลงฟ้าเลยคอยดู
ชมพูแพรผงะกับประโยคท้าย คุณชาร์ลทั้งรักทั้งหลงฟ้า ชมพูแพรดึงฟ้าลดาออกมา
ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก ขอแค่ฟ้าตั้งใจทำงานก็พอ
แน่นอน คอนเฟิร์ม ชัวร์ครับพ้ม
ฟ้าลดายิ้มกว้าง ชมพูแพรลูบหัวฟ้าลดาแล้วก็ยิ้ม แต่แววตามีความกังวล
+ + + + + + + + + +
เช้าวันต่อมา เพลินตากับพิสมัยจ้ำเดินเข้ามาในออฟฟิศ พนักงานแถวนั้นหันไปมองเป็นตาเดียวกับการแต่งกายที่เวอร์จัด รปภ.รีบวิ่งมาขวาง
คุณสองคนจะไปไหนครับ?
ฉันมาหาชาร์ล
มาหาท่านประธาน นัดไว้รึเปล่าครับ
เพลินตาไม่พอใจ
ทำไมต้องนัด ในเมื่อพวกเราเป็นญาติสนิทคุณชาร์ล
พิสมัยกับเพลินตาจะเดินเข้าไป รปภ.ขวางเอาไว้อีก สองคนชะงัก
ถึงอย่างนั้นก็เข้าไปไม่ได้ครับ ท่านไม่ได้สั่งไว้
พิสมัยฉุน
มันจะมากไปแล้วนะ ฉันกับลูกจะเข้าไป ไปค่ะลูกขา ไม่ต้องสนใจพวกขี้ข้า
สองแม่ลูกจะเข้าไป รปภ.กางแขน พิสมัยกับเพลินตาผงะ
รปภ.เสียงเริ่มเข้ม
คุณสองคนเข้าไปไม่ได้จริงๆครับ
เพลินตากับพิสมัยไม่ฟัง จะเดินเข้าไป รปภ.เป่านกหวีดดังปี๊ดดด!! สองแม่ลูกตกใจ เห็นรปภ.อีกสองคนวิ่งเข้ามา
พวกแกจะทำอะไร?!!
ในเมื่อคุณไม่ฟัง เราก็ต้องพาพวกคุณออกไป ขอโทษนะครับ
เพลินตากับพิสมัยไม่ทันตั้งตัว รปภ.เข้ามาจับแขน สองแม่ลูกร้องลั่น
อ๊าย!! ปล่อยนะ..ปล่อย ปล่อย..อ๊าย อ๊าย อ๊ายยยย
เสียงดังลั่นของสองแม่ลูก ทำให้สหัสที่กำลังเดินเข้ามาหันไปมอง พอเห็นเข้าก็ตกใจ
คุณเพลินตา! คุณพิสมัย! มาได้ไงวะ ถ้าเห็นเราล่ะก้อ ซวยแน่ๆ
สหัสกำลังเดินหลบ แต่เพลินตาหันมาเห็น
สหัส!!!
สหัสผงะ..หน้าแย่ ซวยแล้วกรู พิสมัยหันไปมอง
สหัส ช่วยพวกเราด้วยพิสมัยแผดเสียงดังลั่น สหัส!!
สหัสไม่มีทางหนี จำต้องหันมาฝืนยิ้ม
++++++++++++++++++
เพลินตากับพิสมัย จ้ำเดินเข้ามาในห้องไม่เห็นสายชล สหัสตามมาติดๆ
ผมบอกแล้วไงครับว่าคุณชาร์ลไม่อยู่
เพลินตากับพิสมัยหันมาพูดพร้อมกัน
ไปไหน?!!
ไป...
สหัสกำลังจะหลุดปาก แล้วก็นึกได้ ตกใจ เพลินตากับพิสมัยสงสัย
พี่ชาร์ลไปไหน?!!
ไป..อ่า..ไปไหนไม่รู้ครับ
เพลินตาหรี่ตามอง
แกรู้ แต่แกไม่ยอมบอกฉันใช่มั๊ยนายสาหัส
ผมไม่รู้จริงๆครับ ขอโทษนะครับ ผมมีงานต้องทำ
สหัสรีบเดินหนีออกไปเลย เพลินตาหงุดหงิดสุดๆ
ตาต้องรู้ให้ได้ว่าพี่ชาร์ลไปไหน??
พิสมัยคิดอะไรออก
แม่รู้แล้วว่าเราจะใช้อะไรง้างปากไอ้สหัส ให้มันบอกว่าชาร์ลอยู่ไหน?
พิสมัยยิ้มมั่นใจ เพลินตามองสงสัย
+ + + + + + + + + + + +
ที่กระบี่...
ฟ้าลดาวิ่งลงไปที่ชายหาด พร้อมส่งเสียงดังลั่น
วู้ วู้
สายชลมองฟ้าลดาแล้วหัวเราะมีความสุขมาก เพราะทำให้เขาคิดถึงความหลังบนเกาะมิน ฟ้าลดาหันมาเห็นสายชลก็นึกขึ้นได้ว่าไม่สมควรทำ ฟ้าลดาวิ่งกลับมา
ขอโทษค่ะ ฟ้าลืมไปว่าเรามาทำงาน ไม่ได้มาเที่ยว
ไม่เป็นไรครับ เพราะผมเองก็อยากจะ... สายชลร้องตะโกน วู้วู้
ฟ้าลดาหัวเราะ สายชลหันมาหัวเราะด้วย
ทะเลที่ไหนก็ไม่สวยเท่าทะเลที่ประเทศไทยอีกแล้ว ฟ้ารู้สึกดีมากเลยค่ะ
สายชลมองฟ้าลดา
ผมก็รู้สึกดีเหมือนกัน
เราเริ่มทำงานกันเลยมั๊ยคะ
ใจเย็นครับ ไม่ต้องรีบ คุณฟ้าได้ทำงานหนักแน่ แต่ตอนนี้ผมว่าเราไปหาอะไรสนุกๆทำกันก่อนดีกว่า
ฟ้าลดามองสายชลสงสัย
+ + + + + + + + + + + +
ใต้ทะเลสวยงาม...สายชลกับฟ้าลดาดำน้ำด้วยกัน เหมือนคืนวันเก่าๆ ฟ้าลดาเอากล้องถ่ายรูปใต้น้ำ ถ่ายรูปสายชล สองคนผลัดกันถ่ายรูป สายชลยื่นกล้องออกไปถ่ายรูปตัวเองกับฟ้าลดาใต้น้ำเอาไว้ด้วย
ช่วงเวลาเดียวกันนั้น ชมพูแพรโทรหาฟ้าลดา และหัวเสียมากที่ฟ้าลดาไม่รับสาย
ยัยฟ้ากับคุณชาร์ลไปไหน? ทำไมไม่รับโทรศัพท์ด้วยกันทั้งคู่!!
ชมพูแพรกังวลใจมากขึ้น ต่อโทรศัพท์อีกครั้ง แต่ก็ติดต่อไม่ได้ พอโทรไปอีก ก็ปิดเครื่องไปเลย ชมพูแพรหงุดหงิดมาก ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น
เข้ามา!
วันดีถือถ้วยกาแฟเดินเข้ามา พอจะวางบนโต๊ะ กลับซุ่มซ่ามทำกาแฟหกใส่เอกสารบนโต๊ะ ชมพูแพรตกใจ วันดีหน้าเสียรีบจับแก้วกาแฟขึ้นมาวาง
วันดีรีบดึงทิชชู่มาเช็ดกาแฟที่หก
ขอโทษค่ะคุณแพร
วันดีรีบจนลน แล้วก็ทำกาแฟหกอีกรอบ วันดีแทบกรี๊ด ชมพูแพรหัวเสียอย่างแรง
หยุด! พอเลยพอ!!
ชมพูแพรตวาดเสียงดัง ทำให้วันดีสะดุ้ง มองชมพูแพรด้วยความกลัว
จะออกไปไหนก็ไปเลยไป!!
วันดียังเอ๋อ
ไปซิ!
วันดีสะดุ้งอีกครั้ง รีบเดินออกไป ชมพูแพรโมโหสุดๆ พลันเสียงมือถือดังขึ้น ชมพูแพรดีใจนึกว่าฟ้าลดา
ยัยฟ้า... ชมพูแพรเห็นชื่อหน้าจอ ไม่ใช่ฟ้าลดา ค่ะพี่หมอ...เย็นนี้เหรอคะ? พี่หมอจะให้แพรไปเจอที่ไหน??
ชมพูแพรฟังอย่างแปลกใจ กับสถานที่นัดหมาย
+ + + + + + + + + + + +
สายชลกับฟ้าลดาเดินคุยมาด้วยกัน หลังจากไปดำน้ำมาด้วยกัน
สนุกมากเลยค่ะ
ผมดีใจนะครับที่คุณฟ้าชอบสายชลยิ้ม
คุณสายชลรู้จักอาการเดจาวูมั๊ยคะ?
อาการเดจาวู?
ค่ะ มันคืออาการที่เรารู้สึกว่าเราเคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นมาแล้ว ทั้งๆที่เพิ่งเจอครั้งแรก เหมือนอย่างที่ตอนฟ้าดำน้ำกับคุณสายชลเมื่อกี๊ ฟ้ารู้สึกเหมือนเคยดำน้ำกับคุณสายชลมาก่อนแล้วงั้นแหละ แปลกมากเลยค่ะ
ฟ้าลดาพูดจบก็เดินต่อไป โดยไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่สายชลมองฟ้าลดาตาเป็นประกาย มีความหวังว่าฟ้าลดาจะจำเขาได้อีกครั้งในเร็ววันนี้
+ + + + + + + + + + + +
ในห้องพัก...
ฟ้าลดาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ หยิบมือถือมาดู แล้วก็แปลกใจ
อ้าว?? แบตหมดตอนไหนเนี่ย
ฟ้าลดาเอามือถือชาร์จแบต เปิดเครื่อง พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฟ้าลดาเดินไปเปิดประตู เจอพนักงานยืนอยู่ พนักงานยื่นกล่องไปตรงหน้าฟ้าลดา
คุณสายชล ให้ผมเอาของมาให้คุณฟ้าลดาครับ
ฟ้าลดารับกล่องมาด้วยความแปลกใจ
ขอบคุณค่ะ
พนักงานออกไป ฟ้าลดาปิดประตู เอากล่องวางบนโต๊ะ แล้วเปิดออกดู เห็นการ์ดวางอยู่บนชุดสีขาวพร้อมกับสร้อย ฟ้าลดาหยิบการ์ดขึ้นมาอ่าน
เห็นชุดนี้แล้วเหมาะกับคุณ อยากให้คุณฟ้าใส่มาร่วมรับประทานอาหารเย็นกับผมที่หาดหน้าโรงแรม อย่าลืมใส่สร้อยมาด้วยนะครับ...
ฟ้าลดาหยิบสร้อยขึ้นมามองแล้วก็ยิ้ม รู้สึกชอบสร้อยเส้นนี้มากจนต้องเอามาสวมคอ แล้วมองตัวเองในกระจก
+ + + + + + + + + + + +
รถชมพูแพรขับรถไปหาหมอวัฒนาตามที่นัด ระหว่างทางเสียงมือถือดังขึ้น ชมพูแพรกดรับผ่านทางบลูทูธ
แพรกำลังไปค่ะพี่หมอ...เปลี่ยนที่นัด? ที่ไหนคะ...
ชมพูแพรหงุดหงิดที่หมอวัฒนาเปลี่ยนที่นัดกะทันหัน แต่ก็ขับรถเข้าไปในห้างสรรพสินค้าตามที่นัดไว้ ชมพูแพรเข้าไปยืนอยู่ตรงลานของห้างที่มีจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง ชมพูแพรมองไปรอบๆไม่เห็นหมอวัฒนา ก็หยิบมือถือโทรหา แล้วก็ต้องโมโห...
ปิดเครื่อง! เขาเล่นอะไรของเขาเนี่ย??
ชมพูแพรเก็บมือถือใส่กระเป๋า หันหลังให้จอโปรเจคเตอร์ใหญ่ ทันใดนั้นเสียงเรียกชมพูแพรดังขึ้น
แพร..
ชมพูแพรได้ยินเสียงหมอวัฒนา หันขวับไปกำลังจะเหวี่ยงก็ผงะ ที่เห็นหมอวัฒนาในจอ ชมพูแพรอึ้ง หน้าเหวอ
แพรอย่าเพิ่งแปลกใจ แล้วก็อย่าเพิ่งโกรธผมนะครับ
คนที่เดินไปเดินมาในห้างฯ เริ่มหันมาสนใจดูจากในจอ ชมพูแพรยังงงอยู่
ผมต้องใช้เวลานานมาก กว่าจะรวบรวมความกล้าในการทำสิ่งนี้ ผมอยากขอบคุณแพร ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด
ชมพูแพรอึ้ง คนในห้างฯที่หยุดดูมากขึ้น และหันไปมองชมพูแพรเป็นตาเดียว
ขอบคุณที่ทำให้วันธรรมดาๆ กลายเป็นวันสำคัญในทุกวัน ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้ว่าผมจะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร และ ขอบคุณ...ที่เรารักกัน
แล้วภาพก็ดับไป ชมพูแพรผงะ คนในห้างฯฮือฮา มองไปรอบๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชมพูแพรหันไปเห็นหมอวัฒนาเดินมาหา ผู้คนชี้ชวนกันดู และ ลุ้นไปด้วย
หมอวัฒนาเดินมาหยุดตรงหน้าชมพูแพร
พี่หมอ...
ยังไม่ทันที่ชมพูแพรจะพูดอะไรต่อ หมอวัฒนาคุกเข่า หยิบกล่องใส่แหวนออกมาเปิดตรงหน้า ชมพูแพรตะลึง
แต่งงานกับผมนะครับ
ชมพูแพรเงียบ คนในห้างฯลุ้น แล้วก็มีคนตะโกนขึ้นมา
แต่งเลย..
ชมพูแพรหันไปมอง คนทั้งหมดก็พูดขึ้นพร้อมกัน
แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย
เสียงดังระงม หมอวัฒนาใจเต้นแรง ชมพูแพรจำต้องรับเพราะกระแสพาไป
ค่ะ
คนปรบมือและเฮดังลั่น หมอวัฒนายิ้มกว้าง ดีใจสุดๆ สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ชมพูแพร แล้วลุกขึ้นกอดชมพูแพร...ยกจนตัวลอยขึ้นมาเหนือพื้น
+ + + + + + + + + + + +
เย็นวันนั้น...
ชมพูแพรนั่งอยู่ที่ม้านั่งริมน้ำ...มองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างไม่ค่อยมั่นใจ ลังเลว่าตัดสินใจถูกต้องรึเปล่า ไม่นานหมอวัฒนาเอาน้ำมาให้
น้ำครับ
ชมพูแพรรับน้ำมาถือไว้ หมอวัฒนานั่งลงข้างๆยิ้มไม่หุบ
พี่หมอเอาแต่ยิ้มอยู่นั่นแหละ
หมอวัฒนาจับมือชมพูแพร
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดในโลก แพรล่ะครับ มีความสุขมั๊ย
ชมพูแพรพยักหน้าแทนคำตอบฝืนๆ
ผมดีใจมากนะครับ ที่เราจะได้สร้างครอบครัวด้วยกันซักที แพรอยากแต่งงานช่วงไหน ถ้าเป็นผม ผมอยากแต่งงานซะตอนนี้เลย แต่มันเป็นไปไม่ได้ อืมม์ เอาเป็นปลายเดือนหน้าดีมั๊ยครับ
ชมพูแพรลำบากใจ
พี่หมอคะ
ครับ
แพรอยากขอเวลาอีกซักหน่อย
หมอวัฒนาค่อยๆหุบยิ้ม
พี่หมอก็รู้ว่าช่วงนี้แพรยุ่งมากเกี่ยวกับการรวมบริษัท แพรอยากทุ่มเวลาให้ตรงนี้ก่อน
เรื่องของเราไม่เห็นเกี่ยวกับงานเลยนี่ครับ แพรก็ทำงานของแพรไป ผมก็ทำงานของผม
แต่เรื่องแต่งงานสำหรับแพรเป็นเรื่องใหญ่ แพรอยากพร้อมจริงๆ แพรไม่อยากให้มีอะไรบกพร่อง หรือ ติดขัดในวันสำคัญของเรา
หมอวัฒนาเงียบ
ทำไมพี่หมอเงียบไปล่ะคะ หรือว่าพี่หมอกลัวแพรเปลี่ยนใจ
หมอวัฒนาคิดซักพัก แล้วก็ยิ้มออกมา
ผมไม่กลัวแพรเปลี่ยนใจหรอกครับ ผมไว้ใจแพร ถ้าใครเห็นแหวน เขาก็จะรู้ว่าแพรมีเจ้าของแล้ว
หมอวัฒนาโอบชมพูแพรเข้ามากอด ชมพูแพรไม่สบายใจ เพราะในเวลานี้ใจเธอเอนเอียงไปหาสายชลมากแล้ว....
+ + + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้น...
สหัสกลับเข้ามาในห้องพักที่คอนโดหลังเลิกงาน เขาดึงเสื้อออกจากกางเกง ปลดกระดุมสองสามเม็ด เปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมากำลังจะดื่มเสียงกดออดดังขึ้น สหัสหันไปมองด้วยความแปลกใจแล้วก็มองนาฬิกา
ใครมา??
สหัสเดินไปเปิดประตูก็ผงะ เห็นเพลินตาในชุดโอเวอร์โค้ดยืนอยู่
คุณเพลินตา??!! คุณรู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่
รู้ก็แล้วกัน เข้าไปได้มั๊ย
สหัสยังไม่ทันตอบ เพลินตาเดินฉับๆเข้ามาเลย สหัสหันไปมองไม่ไว้ใจ
คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอครับ
เพลินตายืนหันหลังไม่ตอบ สหัสมองสงสัย เพลินตาหันมาพร้อมกับถอดเสื้อโอเวอร์โค้ดออกเหลือแต่ชุดนอนวาบหวิวด้านใน สหัสแทบช็อค
เฮ้ย! คุณเพลินตา! คุณจะทำอะไร!
คุณแม่ขา เข้ามาได้แล้วค่ะ
สหัสหันไปขวับไปมอง พิสมัยเดินเข้ามาในห้องพร้อมกล้องในมือ แล้วใช้เท้าดันประตูให้ปิดดังปัง!
สหัสสะดุ้ง หันไปเจอเพลินตาเข้ามาระยะประชิด พร้อมแอ่นอกท้าทาย สหัสหลุบตามองหน้าอก...ก่อนจะนึกได้ว่าไม่ควร แล้วก็รีบเงยหน้าขึ้นมา
ถ้านายไม่บอกว่าพี่ชาร์ลไปไหน? ฉันจะทำเป็นว่านายพยายามจะปลุกปล้ำฉัน แล้วฉันก็จะให้คุณแม่ถ่ายคลิปเอาไว้เป็นหลักฐาน ก่อนจะส่งให้คุณลุงไมเคิลดู คราวนี้พี่ชาร์ลก็ช่วยนายไม่ได้
เพลินตาคล้องคอสหัสโน้มหน้าสหัสเข้ามา พิสมัยกดเรคคอร์ด สหัสพยายามฝืนตัวเอาไว้
คุณนี่มันบ้าจริงๆ?
เพลินตาจ้องตา
คราวนี้ก็บอกฉันได้แล้วใช่มั๊ยว่าพี่ชาร์ลอยู่ไหน?
เพลินตายิ้มอย่างเป็นต่อ ขณะที่สหัสมองเพลินตาหน้าตื่นกลัว
| Create Date : 31 ตุลาคม 2554 |
|
0 comments |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2554 16:41:47 น. |
| Counter : 1319 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| houyhnhnms |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
