BlogGang.com : : houyhnhnms : เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 6 (ต่อ)

Feel free to be ME.

ตุลาคม 2554

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

22 ตุลาคม 2554

เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 6 (ต่อ)

เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 6 (ต่อ)

กลางดึก..เมฆลอยมาบังดวงจันทร์จนมืดมิด ปีร์กะที่กำลังสวดมนต์อย่างเคร่งเครียด มองเห็นภาพชายชุดดำจับตัวฟ้าลดาลากไปยังเรือลำหนึ่งที่จอดริมหาด ฟ้าลดาทั้งดิ้นทั้งร้องโวยวายพยายามจะหนี ชายชุดดำคนหนึ่งทุบไปที่ท้ายทอยฟ้าลดา ทำให้ฟ้าลดาหมดสติ ปีร์กะเห็นหน้าชายชุดดำไม่ชัด ไม่รู้ว่าเป็นใคร ปีร์กะลืมตาโพลง ตื่นตระหนก ตกใจ เหงื่อผุดเต็มหน้า รู้สึกใจคอไม่ดีกับภาพที่เห็น
เช้าวันรุ่งขึ้น ปีร์กะเรียกสายชลมาพบที่บ้าน และเล่าถึงสิ่งที่เห็นให้ฟัง สายชลมองหน้าปีร์กะตกใจ
“ชายชุดดำ!!”
“ใช่..ชายชุดดำ เอ็งต้องระวัง อย่าให้พวกมันเจอตัวนางฟ้า”
สายชลวิตกกังวลมาก
“พวกเขาเป็นใคร แล้วเขาจะทำอะไรนางฟ้า”
“ข้าไม่รู้ว่าพวกมันเป็นใคร แต่พวกมันไม่หวังดีกับเอ็งแล้วก็นางฟ้า พวกมันจะทำให้เอ็งสองคนต้องแยกจากกัน”
สายชลหน้าเสีย ปีร์กะจับไหล่สายชล
“จำคำพูดของข้าไว้นะสายชล...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่านางฟ้าจะเป็นยังไง คนที่นางฟ้ารัก คือเอ็งคนเดียว”
สายชลมองหน้าปีร์กะไม่เข้าใจ แล้วก็กังวลเป็นห่วงฟ้าลดาขึ้นมาทันที
“ถ้างั้นฉันกลับบ้านก่อนนะป้า ตอนนี้นางฟ้าอยู่บ้านคนเดียว”
สายชลรีบวิ่งออกไป ปีร์กะมองตามสายชลอย่างวิตกกังวลใจมาก
+ + + + + + + + + + + +

ทิวา กับทีมนักวิจัยซึ่งใส่ชุดดำ เดินมาที่หน้าบ้านสายชล ขณะที่ฟ้าลดา กำลังทำความสะอาดบ้านแล้วก็เหลือบไปคนแปลกหน้าเดินเข้ามาในบ้าน ฟ้าลดาตกใจ
“ใคร”
ฟ้าลดาใจไม่ดี กำไม้กวาดในมือแน่น แล้วก็นึกขึ้นได้
“คนไม่ดี”
ฟ้าลดาวางไม้กวาด หันไปยกเก้าอี้ขึ้นมา
“อันนี้ดีกว่า”
ทิวากับทีมวิจัย เดินออกมาตรงระเบียงบ้านสายชล หันไปมองหาสายชลรอบๆ ทันใดนั้นฟ้าลดาพุ่งออกมาเอาเก้าอี้ฟาดหลังทิวาอย่างแรง
ทิวาตกใจ
“โอ๊ย”
ทุกคนหันไปเห็นฟ้าลดาก็ตกใจ ฟ้าลดาทำท่าจะฟาดอีก ทิวารีบจับตัวฟ้าลดาเอาไว้
“ปล่อยนะปล่อย..ปล่อย!!”
ฟ้าลดาดิ้นไม่หยุด จนไม่มีใครเอาอยู่ ฟ้าลดาเอาเก้าอี้เหวี่ยงไปเหวี่ยงมารอบๆ ทุกคนกระเจิง
“เฮ้ย! หยุด..หยุดก่อน!!”
ฟ้าลดาไม่หยุด ทิวาคว้าเก้าอี้ แล้วแย่งมาได้สำเร็จ ฟ้าลดาตกใจจะหนี แต่ทิวาคว้าแขนฟ้าลดาเอาไว้ ฟ้าลดาหน้าตื่นกลัว
สายชลเดินกลับมา เห็นฟ้าลดา ถูกชายชุดดำจับตัวไว้ก็ตกใจมาก พุ่งเข้าไปจับไหล่ทิวาให้หันมาจะชก ทิวาตกใจรีบเรียก
“สายชล”
สายชลยั้งหมัดเอาไว้ได้ทัน รีบปล่อยมือจากไหล่ทิวา
“ครูทิวา”
ฟ้าลดาหันไปมองสายชลงงๆ สายชลยิ้มดีใจที่ได้เจอครู
+ + + + + + + + + + + +

สายชลแนะนำทิวาให้ฟ้าลดารู้จัก ระหว่างพูดเห็นเพื่อนทิวาถ่ายรูปบริเวณรอบๆบ้านสายชล
“นางฟ้านี่ครูทิวา ครูทิวาเคยมาสอนหนังสือที่เกาะ ส่วนนี่นางฟ้า...” สายชลยิ้มเขิน ”คนรักของสายชลจ๊ะ สายชลกับนางฟ้า..เรากำลังจะแต่งงานกัน”
ฟ้าลดากล้าๆกลัวๆที่จะมองทิวา คอยหลบหลังสายชลตลอดเวลา
“ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปี จะมีเมียแล้วเหรอ ดูครูซิ ป่านนี้ครูยังไม่มีแฟนเลย”
สายชลหันไปมองฟ้าลดายิ้มด้วยความภูมิใจ แล้วก็หันมาทางทิวา
“แล้วนี่ครูมาทำไมจ๊ะ หรือว่าครูจะกลับมาสอนหนังสือพวกฉันอีก”
“เปล่า..ตอนนี้ครูไม่ได้เป็นครูแล้ว ครูทำงานเป็นนักวิจัยทางทะเล ครูไปเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าธรรมชาติทางทะเลที่เกาะมินอุดมสมบูรณ์อยู่มาก เพื่อนๆครูสนใจก็เลยชวนกันมา แล้วก็ไม่ผิดหวัง ทุกอย่างยังสวยเหมือนเดิม แถมบางแห่งยังสวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ”
แล้วแสงแฟลชก็สว่างวาบขึ้น ฟ้าลดาหันขวับไปด้วยความตกใจ เพราะเพื่อนทิวาถ่ายรูปฟ้าลดา
“ขอโทษ พอดีเปิดแฟลชอัตโนมัติไว้น่ะ กลัวเหรอ”
ฟ้าลดาพยักหน้า
“ไม่ต้องกลัวนะ..นางฟ้าใช่มั๊ย”
ฟ้าลดาพยักหน้า
“นี่เขาเรียกกล้องถ่ายรูป” ทิวาหยิบกล้องถ่ายรูปมายื่นตรงหน้าฟ้าลดา ”มาดูซิ..นี่ไงรูปนางฟ้าอยู่ในนี้แล้ว”
ทิวาหันหน้าจอให้ฟ้าลดาดู ฟ้าลดาเห็นตัวเอง ก็ตื่นเต้น
“สายชล...ดูซิ”
“เห็นแล้ว”
“ถ้าไม่กลัวแล้ว งั้นฉันขอถ่ายรูปอีกนะ”
ฟ้าลดาพยักหน้าแล้วก็ยิ้ม เพื่อนทิวาจึงถ่ายรูปฟ้าลดาไว้อีก
+ + + + + + + + + + + +

ค่ำคืนนั้น..สายชลกับฟ้าลดา นั่งดูดาวที่ระเบียงบ้านด้วยกัน สายชลเหล่มองฟ้าลดาค่อยๆเขยิบมาใกล้ ฟ้าลดาไม่รู้ตัวยังคงแหงนหน้ามองดูดาว สายชลค่อยๆเอามือจะเอื้อมมาโอบ หญิงสาวหันมาพอดี จึงทำเป็นยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ แล้วยิ้มให้
ฟ้าลดาหันไปมองดาวต่อ สายชลเอามือไว้ข้างตัว แล้วอยู่ดีดีฟ้าลดาก็เป็นคนเอนหัวซบไหล่สายชล สายชลชะงัก แล้วก็เอนหัววางบนหัวเธออีกที สองคนนั่งดูดาวด้วยกันมีความสุข
เมื่อเข้าไปในบ้านจะเข้านอน ทั้งคู่ต่างมองกัน เงียบไปอึดใจแล้วก็พูดออกมาพร้อมกัน
“ราตรีสวัสดิ์”
ทั้งคู่ชะงัก ยิ้มเขิน แล้วสายชลกับฟ้าลดาก็แยกย้ายกันไปนอน ต่างก็รู้สึกดี แล้วทั้งคู่ก็หันมามองพร้อมกัน ตกใจ รีบหันหลังให้กันแล้วยิ้มเขิน
เช้าวันใหม่...
สายชลกับฟ้าลดาช่วยกันตากผ้า สายชลแอบมองผ่านผ้าที่ตาก ฟ้าลดาเห็นสายชลมองมาก็ชะงักยิ้มเขิน สายชลเกาหัวเขิน สองคนตากผ้าไปก็แอบมองกันผ่านช่องระหว่างผ้าที่ตากเอาไว้ กระทั่งตากผ้ามาชนกัน สายชลยื่นหน้าจะหอม ฟ้าลดาอายเลยเอาผ้าคลุมหัวสายชลแล้ววิ่งหนีออกไป สายชลเอาผ้าออก หันไปมองฟ้าลดาแล้วก็อมยิ้ม ทั้งคู่ต่างก็มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน
+ + + + + + + + + + + +

บนแผงหนังสือ...ภาพชายหาดบนหน้าปกหนังสือท่องเที่ยว มีรูปถ่ายของฟ้าลดากรอบเล็กอยู่บนหน้าปกด้วย หมอวัฒนากำลังเดินเลือกหนังสือ เดินมาใกล้หนังสือที่มีรูปฟ้าลดา หมอวัฒนากำลังจะหยิบเล่มข้างๆขึ้นมา แล้วก็ชะงักเพราะเห็นรูปฟ้าลดา หมอวัฒนาหยิบขึ้นมาดู แล้วก็อึ้ง ตะลึง
“น้องฟ้า??”
นิตยสารท่องเที่ยวถูกเปิดเข้าไปด้านในที่มีรูปฟ้าลดา ถูกยื่นไปตรงหน้าชมพูแพรที่มองอย่างช็อคๆ
“ยัยฟ้า! นี่ยัยฟ้าจริงๆใช่มั๊ยพี่หมอ” ชมพูแพรเงยหน้ามองหมอวัฒนา
“หน้าเหมือนน้องฟ้าขนาดนี้ ต้องใช่น้องฟ้าแน่ๆครับ”
ชมพูแพรหันไปมองป้าเนียมที่ยืนอยู่ข้างๆ ป้าเนียมน้ำตาไหล
“ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า...คุณฟ้ายังไม่ตาย”
ชมพูแพรกับป้าเนียมกอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจ
“เราต้องรีบให้คนไปรับตัวยัยฟ้ากลับบ้านนะคะ”
“ครับ..ผมจะโทรบอกตำรวจที่นั่นให้รีบไปรับตัวน้องฟ้ากลับมา”
ชมพูแพรสวนกลับทันที
“ไม่ค่ะ เราจะไม่บอกตำรวจ” หมอวัฒนากับป้าเนียมชะงัก “เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับยัยฟ้า เราต้องป้องกันไว้ก่อน เพราะถ้าเรื่องถึงตำรวจ นักข่าวก็จะรู้ เราต้องใช้คนที่สามารถเอาเงินปิดปากได้ค่ะ”
หมอวัฒนากับป้าเนียม อึ้งไปกับคำคิดของชมพูแพร
“ว่าแต่เกาะนี้ ชื่อเกาะอะไรนะคะ”
“เกาะมินครับ”หมอวัฒนาบอก
+ + + + + + + + + + +

ริมชายหาด..สายชลใช้มีดสั้นสลักชื่อ “นางฟ้า” ที่ข้างเรือ แต่กลับทำมีดบาดมือตัวเอง สายชลสะดุ้ง
“โอ๊ย!!”
สายชลเห็นเลือดออก ก็รู้สึกใจไม่ดี ระหว่างนั้นเสียงฟ้าลดาดังขึ้น
“สายชล”
สายชลตกใจ รีบเก็บมีด แล้วเอาผ้าใบปิดตัวเรือเอาไว้ รีบหันไปทางฟ้าลดาที่ยืนอยู่กับปีร์กะก็แปลกใจ ปีร์กะบอกให้รู้ว่ามาทำไม สายชลร้องเสียงดัง...
“ว่าไงนะป้า!”
“ไอ้สายชล! เอ็งจะเสียงดังทำไม ข้าไม่ได้หูหนวกนะเว๊ย”
“ก็มันตกใจนี่ป้า ทำไมป้าต้องให้นางฟ้าไปนอนที่บ้านป้าด้วย”
“เอ็งลืมไปแล้วเหรอว่าประเพณีของเกาะ เจ้าบ่าวต้องไม่เจอเจ้าสาวก่อนงานแต่งงานหนึ่งวัน มันเป็นการแก้เคล็ด ชีวิตคู่ของพวกเอ็งจะได้อยู่กันยืดยาว ไม่ต้องพรากจากกัน”
“ก็แค่ประเพณี จะเชื่ออะไรนักหนา ไม่ต้องทำไม่ได้เหรอป้า” สายชลหันไปมองฟ้าลดาหงอยๆ ”ฉันทนไม่ได้หรอกนะ” สายชลจับมือฟ้าลดา ”ที่จะไม่ได้เจอหน้านางฟ้าตั้งหนึ่งคืน”
ปีร์กะเขกหัวปั่ก สายชลสะดุ้งจับหัวด้วยความเจ็บ ฟ้าลดาอมยิ้ม
“ไอ้นี่ปากเสีย! เอ็งไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ เคยมีคนฝืนมาแล้ว แล้วตอนนี้พวกเขาเป็นไงรู้มั๊ย ผัวตาย เมียเป็นบ้า”
สายชลกับฟ้าลดาสะดุ้งโหยง รีบปล่อยมือจากกัน สายชลรีบดันฟ้าลดาให้ไปยืนข้างปีร์กะ
“ถ้างั้นฉันฝากนางฟ้าด้วยนะป้า”
สายชลยิ้มแหย ปีร์กะส่ายหัวเอือมๆ
+ + + + + + + + + + + +

ค่ำคืนนั้น..สายชลนอนไม่หลับ พลิกตัวไปพลิกตัวมา ลุกขึ้นนั่ง หันไปมองเตียงที่ฟ้าลดานอน ลุกเดินไปนอนบนเตียง เอาหมอนที่เธอนอนมากอด มาหอม แล้วก็หลับตา แต่ก็ยังนอนไม่หลับสายชลทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นยืน
“แอบไปเจอแป๊บเดียว คงไม่เป็นไรมั๊ง”
สายชลตัดสินใจเดินออกไป
ทางด้านฟ้าลดาเองก็นอนไม่หลับ เพราะคิดถึงสายชล พลิกตัวมาทางหน้าต่างก็เห็นสายชลปีนขึ้นมาก็ตกใจ
“สายชล..”
นึกได้ว่าเสียงดัง รีบปิดปาก หันไปมองมามิที่หลับสนิทข้างๆ ก็รีบลุกไปหาสายชล
“สายชลมาทำไม? มันผิดประเพณี”
“แต่สายชลกำลังจะตาย”
ฟ้าลดาตกใจ
“ห๊ะ! ตาย!! สายชลห้ามตายนะ”
“สายชลกำลังจะตายเพราะคิดถึงนางฟ้า”
ฟ้าลดาโล่งใจแล้วก็ยิ้มออกมา สายชลจับมือฟ้าลดาแน่น
“สายชลแวะมาหานางฟ้าแป๊บเดียว ไม่เป็นไรหรอก” ฟ้าลดาพยักหน้า ”นางฟ้าคิดถึงสายชลมั๊ย”
“คิดถึง”
ทั้งสองคนยิ้มให้กัน
“นางฟ้าจ๋า สายชลขออะไรอย่างได้มั๊ย”
“อะไร??”
“สายชลขอจูบนางฟ้าหน่อยนะ”
“ไม่ได้” สายชลหน้างอ ฟ้าลดายิ้ม ”เพราะนางฟ้าจะจูบสายชลเอง”
สายชลชะงัก ฟ้าลดาจูบหน้าผาก แล้วหอมแก้มซ้าย ขวา จากนั้นก็จูบที่จมูก แล้วเอามือคล้องคอสายชล แล้วมองหน้า ยื่นหน้าเข้าไปจะจูบปากแล้วก็ชะงัก เอาจมูกแตะกับจมูกสายชลแทน ฟ้าลดาเอานิ้วแตะปากสายชล
“ตรงนี้..นางฟ้าจะจูบในคืนแต่งงานของเรา”
ฟ้าลดายิ้มให้สายชล สองคนยิ้มให้กัน ทันใดนั้นเสียงปีร์กะดังขึ้น
“นั่นใครวะ”
สายชลตกใจ
“สายชลไปก่อนนะนางฟ้า”
สายชลรีบกระโดดลงไป ฟ้าลดารีบเข้ามานอน
ด้านนอก...
ปีร์กะส่องตะเกียงไปรอบๆ มืออีกข้างถือมีดพร้า
“ข้าถามว่าใคร!! อย่าให้จับได้นะเว๊ย”
เสียงแพะร้องดังขึ้น ปีร์กะชะงัก
“แพะ? มีแพะตรงนี้ได้ยังไง??”
ปีร์กะค่อยๆเดินเอาถังตักน้ำในตุ่ม แล้วสาดโครม!! ปีร์กะเงี่ยหูฟัง...เงียบ
“คงไปแล้ว”
ปีร์กะเข้าไปในบ้าน
สายชลโผล่ออกจากที่ซ่อนในสภาพตัวเปียก ถอนหายใจโล่งอก

เช้าวันต่อมา...
ฟ้าลดา กับสายชล ใส่มงกุฎดอกไม้ กำลังทำพิธีแต่งงานกันที่ริมผา เบื้องหลังเป็นทะเลสวยงาม มีปีร์กะทำพิธีให้ ชาวเกาะทุกคน ยืนร่วมพิธีกันพร้อมหน้าพร้อมตา มีความสุขไปกับสายชลและฟ้าลดา
ปีร์กะเอาหอยสังข์เทน้ำ ลงบนหัวสายชลกับฟ้าลดา ทั้งสองคนหันมายิ้มให้กัน ยื่นมือมาจับกัน แล้วเอาหน้าผากแตะกัน
แตลอยมองเศร้าๆ ซบไหล่แสงดาวที่ลูบหัวปลอบใจ สวยเซ็ง หันไปกอดกอยากับซาติน นารา อารีฟะอุ้มกะทิ มีมะพร้าวยืนข้างๆ สองคนยิ้มแย้มไปกับสายชลและฟ้าลดา
ปีร์กะหันมามองมามิที่ยิ้มให้ เป็นเชิงบอกให้รู้ว่าทำใจได้แล้ว ปีร์กะสบายใจชลกับฟ้าลดาจับมือ ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
ปีร์กะเดินออกมาตรงหน้าทุกคน โดยสายชลกับฟ้าลดายืนอยู่ข้างหลัง
“ข้าขอประกาศว่า บัดนี้สายชลกับนางฟ้าเป็นผัวเมียกันแล้ว”
ทุกคนเฮดังลั่น ปีร์กะหันไปทางสายชลกับฟ้าลดา
“สายชล..เอาสร้อยออกมาให้เมียของเอ็ง”
สายชลเอาสร้อยที่ได้จากพิธีแย่งธงออกมาสวมคอให้ฟ้าลดา แต่ทันใดนั้นสร้อยขาดร่วงลงพื้น สายชล ฟ้าลดา ปีร์กะอึ้ง ทุกคนตกใจส่งเสียงฮือฮา สายชลหันไปมองปีร์กะหน้าเสีย
ปีร์กะรู้สึกถึงลางไม่ดี แต่พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ
“ไม่ต้องตกใจ”
ทุกคนเงียบ ปีร์กะหยิบสร้อยขึ้นมาจากพื้น
“เชือกมันเปื่อยก็เลยขาด” ปีร์กะเอาเชือกผูกกัน ”ใช้ได้แล้ว”
ปีร์กะคืนสร้อยให้สายชล จังหวะที่สายชลรับสร้อยจากปีร์กะนั้น ปีร์กะผงะ ร่างกายเหมือนถูกช๊อต เพราะเห็นภาพ…สายชลพาฟ้าลดาหนี...ชายชุดดำทำร้ายสายชล และที่มือสายชลเปื้อนเลือด...ปีร์กะยืนนิ่งจนสายชลแปลกใจ
“ป้า..”
ปีร์กะรู้ตัว ปล่อยสร้อยในมือ สายชลเอาสร้อยมาสวมคอให้ฟ้าลดา ทุกคนเฮเสียงดังลั่นอีกครั้ง สายชลกับฟ้าลดากอดกัน
ปีร์กะมองสายชลกับฟ้าลดาไม่สบายใจ แล้วก็หันมาทางซะละ
“ขอเชิญหัวหน้าซะละ”
ซะละเดินออกมาแทนที่ปีร์กะ
“ยินดีด้วยนะสายชล นางฟ้า ตอนนี้เอ็งทั้งสองคือคนๆเดียวกันแล้ว การแต่งงานหมายถึงการเริ่มต้นชีวิตคู่ เพราะฉะนั้น....”
ซะละหันไปพยักหน้า ทันใด แตลอย นารา และชาวเกาะคนอื่น เข้ามายกสายชลกับฟ้าลดา สองคนตกใจร้องลั่น
“เราต้องเอาชีวิตเก่าทิ้งไป”ซะละประกาศ
ทุกคนพาสายชลกับฟ้าลดาไปตรงริมผา แล้วจัดการโยนลงทะเล
ตูม!!
สายชลกับฟ้าลดาพรวดขึ้นมาจากน้ำ เห็นคนอื่นๆกระโดดน้ำตามลงมา แล้วก็เล่นน้ำกันด้วยความสนุกสนาน
+ + + + + + + + + + + +

ค่ำคืนนั้น..สายชลกับฟ้าลดายืนมองหน้ากัน เก้อๆ เขินๆ ทั้งคู่หันมาพูดพร้อมกัน
“เออ...”
สองคนผงะ
“นางฟ้าพูดก่อน”
“สายชลพูดก่อน”
สายชลกับฟ้าลดายิ้มที่พูดพร้อมกันอีก
“นางฟ้าพูดมาเถอะ”
“ต่อไปนี้...สายชลนอนเตียงเดียวกับนางฟ้าได้แล้วใช่มั๊ย”
สายชลหัวเราะ
“ใช่..เราจะนอนด้วยกัน..ทุกคืน”
ฟ้าลดายิ้ม
”แล้ว..” ฟ้าลดาคิด ”นอนกอดกันได้มั๊ย”
“ได้ซิ ไม่ต้องนอน ก็กอดกันได้”
สายชลเข้ามากอด ฟ้าลดาซุกหน้าเข้าไปแนบอก
“นางฟ้ารักสายชลนะ รักมากมากมากมากมาก..มากที่สุด นางฟ้าสัญญาว่านางฟ้าจะรักสายชลคนเดียว รักไปตลอดชีวิต”
ฟ้าลดาผละออกมามอง สายชลเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของเธอ
“สายชลก็สัญญาว่าสายชลจะรักนางฟ้าคนเดียว รัก..ไปตลอดชีวิต”
ฟ้าลดาผละออกมาเอามือคล้องคอสายชล
“สายชลจะอยู่กับนางฟ้าไปตลอดใช่มั๊ย”
“ใช่ สายชลจะอยู่กับนางฟ้า ไม่ทิ้งนางฟ้าเด็ดขาด แล้วนางฟ้าล่ะ”
“นางฟ้าก็จะอยู่กับสายชล ไม่ทิ้งสายชลเด็ดขาด”
ฟ้าลดากับสายชลมองหน้ากัน แววตาเป็นประกายระยิบระยับ ฟ้าลดายื่นหน้าไปจูบปากสายชล ทั้งคู่ผละออกมา สายชลลูบผมฟ้าลดาแผ่วเบา ก่อนจะใช้หลังมือลูบไปที่หน้าฟ้าลดาอย่างทะนุถนอม
สายชลถอดเสื้อตัวเองออก แล้วก็ค่อยๆถอดเสื้อให้ฟ้าลดา สองคนขยับเข้ามาใกล้ชิด ภายใต้แสงสลัวของตะเกียงที่แขวนอยู่ ก่อนที่ลมพัดไฟในตะเกียงดับไป...
+ + + + + + + + + + + +

เช้าวันใหม่..ฟ้าลดานอนตะแคงมองสายชลที่หลับสนิทอยู่ข้างๆ ก่อนจะใช้มือลูบหน้าผากสายชล ไล่ลงมาที่ดวงตาสองข้าง มาถึงจมูก ปาก...แล้วก็ลงมาที่หน้าอก ฟ้าลดาใช้นิ้ววาดเป็นรูปหัวใจ
สายชลตื่น จับมือเธอเอาไว้...
“นางฟ้าทำอะไร”
“นางฟ้ากำลังเอาหัวใจของนางฟ้า ใส่ลงไปในหัวใจของสายชล เราจะได้มีหัวใจดวงเดียวกัน”
สายชลยิ้มมีความสุข ดึงฟ้าลดาเข้ามากอด
“นางฟ้ามีความสุขมั๊ย”
“นางฟ้ามีความสุข แล้วสายชลล่ะ”
“สายชลมีความสุขมาก นางฟ้าคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต ตั้งแต่สายชลเกิดมา”
ฟ้าลดาดีใจ ผละออกมาหันไปมองสายชล
“หิวมั๊ย นางฟ้าจะไปทำอะไรให้สายชลกิน”
“สายชลไม่หิว” สายชลยื่นมือไปลูบแก้มฟ้าลดา ”แค่มองหน้านางฟ้า สายชลก็อิ่มแล้ว”
สายชล ดึงฟ้าลดาเข้ามา เอาจมูกตัวเองขยี้กับจมูกของเธอ แล้วก็...
+ + + + + + + + + + + +

สายชลจูงมือฟ้าลดาวิ่งมาที่ริมหาด กระทั่งมาถึงเรือลำหนึ่งที่มีผ้าใบคลุมจอดอยู่
“สายชลพานางฟ้ามาดูอะไร”
สายชลยิ้ม ปล่อยมือฟ้าลดาแล้วเปิดผ้าใบที่คลุมอยู่ออก เห็นเป็นเรือลำหนึ่ง ฟ้าลดาตื่นเต้นดีใจ
“เรือ”
“เรือลำนี้ชื่อ” สายชลย่อตัวชี้ไปที่ชื่อ ”นางฟ้า...สายชลทำให้เป็นของขวัญสำหรับนางฟ้า”
“เรือนี้เป็นของนางฟ้า”
“ใช่”
“เฮ!!”
ฟ้าลดาชอบมากๆเข้าไปลูบๆคลำๆเรือ สายชลยิ้มด้วยความดีใจ ฟ้าลดาหันมาทางสายชล
“ถ้างั้นเอาเรือออกไปเที่ยวกัน”
เรือนางฟ้าลอยอยู่กลางทะเล สายชลเอากีตาร์อูคูเลเล่ออกมาเล่น ฟ้าลดายืนเต้นอยู่บนเรือ ยิ้มหัวเราะ ร่าเริง มีความสุขกันสุดๆ
เวลาของทั้งคู่ ผ่านไปอย่างมีความสุข...
สายชลนอนกอดฟ้าลดาอยู่ในเรือ ภาพกว้างออกเห็นสองคนนอนดูดาวด้วยกัน ชี้ชวนกันชมดาวบนฟ้า
วันต่อมา...
สายชลแกว่งชิงช้าให้ฟ้าลดานั่ง พอชิงช้าแกว่งมาหา สายชลหอมแก้มฟ้าลดาข้างซ้าย ชิงช้าแกว่งออกไป พอแกว่งเข้ามาหาสายชลอีก สายชลหอมแก้มขวา ฟ้าลดาหันไปค้อน
“สายชลอ่ะ อย่าฉวยโอกาสซิ”
“สายชลไม่ได้ฉวยโอกาสซักหน่อย แก้มนี้เป็นของสายชล”
สายชลหอมแก้มฟ้าลดาอีก ฟ้าลดาจะโวย สายชลแกว่งชิงช้าออกไปแล้วอมยิ้ม ฟ้าลดาครุ่นคิด..พอชิงช้าแกว่งกลับไปหาสายชล ฟ้าลดาคิดว่าสายชลจะหอมแก้มซ้ายเลยหันหน้าหลบ แต่สายชลไปดักรออีกข้าง ปากเลยจุ๊บกันแทน
“ปากนี้ก็เป็นของสายชลด้วยเหมือนกัน”
สายชลหัวเราะชอบใจ ฟ้าลดาหน้างอที่เสียท่าสายชล
+ + + + + + + + + + + +

สายชลเล่นกีตาร์อูคูเลเล่ ฟ้าลดาออกมากอดสายชลจากด้านหลัง
“สายชลสอนนางฟ้าเล่นบ้างซิ”
“ได้...” สายชลตบที่ขาตัวเอง ”มานั่งนี่มา”
ฟ้าลดานั่งตัก สายชลเอากีตาร์ให้ฟ้าลดาถือ
“จับแบบนี้” สายชลจัดมือให้ฟ้าลดา ”แล้วก็เล่นแบบนี้”
สายชลจับมือฟ้าลดา ฟ้าลดาพยายามจะเล่น แต่เล่นผิด
“เล่นผิดแล้ว”
สายชลหอมแก้ม ฟ้าลดาตกใจ
“สายชลหอมนางฟ้าทำไม”
“ก็นางฟ้าเล่นผิด ถ้าเล่นผิด ต้องโดนหอมแก้ม”
ฟ้าลดาหน้างอ ลองเล่นอีกครั้ง ก็เล่นผิด สายชลหอมอีก
“สายชลอ่ะ...”
“อะไรล่ะ ก็ตัวเองเล่นผิด อย่ามาโวยนะ”
ฟ้าลดาพยายามตั้งใจเล่น ก็ยังผิดอีก ฟ้าลดาโดนสายชลหอมแก้มรัวไม่หยั้ง ทันใดนั้นสายกีตาร์ขาดผึง! ฟ้าลดาถูกบาด
“โอ๊ย!”
สายชลตกใจรีบจับมือฟ้าลดาขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง
“สายชลเอายามาทาให้นะ”
สายชลรีบไปเอายามาทาที่นิ้วให้ มองฟ้าลดาอย่างไม่สบายใจ รู้สึกกังวลใจแปลกๆ
+ + + + + + + + + + + +

ชมพูแพรจ้างยศซึ่งเป็นนักสืบ ให้ไปตามหาฟ้าลดาที่เกาะมิน ยศรับปากว่าจะตามตัวฟ้าลดากลับมาให้เร็วที่สุด
ยศขึ้นเรือไปที่เกาะมินกับลูกน้อง เดินออกมายืนที่หัวเรือ เอากล้องส่องทางไกลมองออกไป เห็นเกาะมินอยู่ไม่ไกล
บนเกาะมิน...
ทุกคนกำลังทำงาน ฟ้าลดาช่วยแสงดาวเก็บผัก สวยกับแตลอยช่วยกันรดน้ำผัก แล้วมือของสองคนก็มาจับโดนกัน สวยกับแตลอยชะงัก แตลอยไม่ปล่อยมือ สวยเขิน
“พี่แตลอย ปล่อยมือเขานะ”
“เขาไม่ปล่อย”
สวยเขินอายม้วน ทันใดนั้นฟ้าลดาโผล่หน้าออกมา
“ทำอะไรกัน”
สวยกับแตลอยตกใจ รีบเด้งตัวออกจากกัน ฟ้าลดาอมยิ้ม
“ก็กำลังรดน้ำผักอยู่ไง นางฟ้าเนี่ยถามไรก็ไม่รู้”
“รดน้ำผัก แล้วทำไมต้องจับมือกันด้วยอ่ะ”
สวยกับแตลอยอายมาก ทำหน้าไม่ถูก
“เออ..ลอย..ลอยนึกได้ว่ามีบางอย่างต้องทำ ลอยไปก่อนนะ”
แตลอยรีบออกไป ฟ้าลดาหันไปมองสวย
“สวย..ไปรดน้ำผักตรงด้านโน้นก่อนนะ”
สวยรีบออกไป ฟ้าลดาอมยิ้ม หันไปเห็นอารีฟะกำลังจะเป็นลมก็รีบเข้าไปประคอง
“พี่อารีฟะเป็นอะไร?”
“หน้ามืด”
“ไปนั่งพักก่อนเถอะจ๊ะ”
ฟ้าลดาประคองอารีฟะมานั่งพักใต้ต้นไม้
“นางฟ้าช่วยไปเอายาดมที่บ้านฉันให้ทีสิ”
“จ๊ะ”
ฟ้าลดารีบเดินไปทันที
+ + + + + + + + + + + +

ยศกับลูกน้องลงมาจากเรือ มองไปรอบๆ ขณะเดียวกันนั้น สายชลเดินมาเห็นยศกับลูกน้อง ก็แปลกใจว่าใคร ยศกับลูกน้องหันมาเห็นสายชลพอดี
“มีคนอยู่ตรงนั้นพี่”
ยศกับลูกน้องเดินมาหาสายชล
“น้องชาย...”
สายชลมองยศแปลกใจว่าใคร ยศเดินมาตรงหน้า
“ที่นี่คือเกาะมินใช่มั๊ย”
“ใช่”
ยศหยิบรูปฟ้าลดายื่นให้สายชล
“ผู้หญิงคนนี้อยู่ที่เกาะนี้รึเปล่า”
สายชลก้มมองเห็นรูปฟ้าลดาก็ตกใจ เงยหน้ามองยศ อึ้งๆ คำพูดของปีร์กะดังขึ้นในใจ... ‘…ข้าไม่รู้ว่าพวกมันเป็นใคร แต่พวกมันไม่หวังดีกับเอ็งแล้วก็นางฟ้า พวกมันจะทำให้เอ็งสองคนต้องแยกจากกัน...’
ยศแปลกใจว่าทำไมสายชลไม่ตอบ
“น้อง”
สายชลสะดุ้ง พยายามทำหน้าให้เป็นปกติ
“ผู้หญิงคนนี้...ไม่เคยเห็น”
“แน่ใจนะ ดูดีดี” ยศยื่นรูปไปตรงหน้าสายชลอีกครั้ง ”มีคนบอกว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่”
“ไม่มีจริงๆพี่ ฉันแน่ใจ”
สายชลพูดจบก็รีบเดินออกไปแต่ใจคอไม่ดี ยศหันไปมองลูกน้อง
“ท่าทางมันดูไม่ค่อยรู้เรื่องนะพี่”
“เกาะนี้มันก็ไม่ใหญ่มาก ตามหาเองแล้วกัน”
ยศกับลูกน้องเดินไปคนละทางกับสายชล

สายชลรีบวิ่งเข้ามาในแปลงผัก หน้าตาตื่น
“นางฟ้า..นางฟ้า...”
สายชลหันไปมองหาฟ้าลดา แต่ไม่เห็น สายชลใจไม่ดี ปีร์กะเดินมาหาสายชล
“มีอะไรวะไอ้สายชล”
“นางฟ้าล่ะป้า นางฟ้าไปไหน??”
อารีฟะได้ยินลุกเดินมาหา
“นางฟ้าไปเอายาดมให้ฉันที่บ้าน”
“แย่แล้ว”
“ทำไม”
“มีคนมาตามหานางฟ้า ฉันกลัวมันจะเป็นอย่างที่ป้าบอก”
“เอ็งรีบไปหานางฟ้า ข้าจะบอกทุกคนเอง”
สายชลพยักหน้ารีบวิ่งออกไป ปีร์กะหันไปทางทุกคน ทุกคนมองปีร์กะสงสัย
+ + + + + + + + + + + +

ซะละ แสงดาว มามิ นารา อารีฟะ สวย มองหน้าปีร์กะด้วยความตกใจ เมื่อรู้เรื่องราว...
“ถ้าคนพวกนั้นเจอนางฟ้า ก็แย่น่ะสิ” ซะละหันไปทางคนอื่น ”ทุกคนห้ามบอกว่านางฟ้าอยู่ที่นี่เข้าใจมั๊ย”
ทุกคนพยักหน้า
”รีบแยกย้ายกันไปบอกคนอื่น แล้วก็ระวังตัวกันด้วยล่ะ”
ทุกคนรีบเดินออกไป อารีฟะหน้าเสีย
“ฉันไม่น่าให้นางฟ้าไปเอายาดมให้เลย”
อารีฟะหันไปมองนารากังวลใจ แล้วแสงดาวก็ไม่เห็นแตลอย
“ไอ้ลอยอยู่ไหนล่ะพ่อ”
ซะละหันไปมองฟาแตลอยก็ไม่เจอ
“เออนั่นซิ”
ซะละกับแสงดาวมองหน้ากันใจไม่ดี
+ + + + + + + + + + + +

ฟ้าลดาเดินมาตามทาง ทันใดนั้นมีมือมาปิดปากฟ้าลดาแล้วดึงเข้าไปในพงหญ้าข้างทาง
ฟ้าลดาตกใจหันไปมอง สายชลปล่อยมือ
“สายชล..”
“ชู่ว์..”
ฟ้าลดาแปลกใจ สายชลชี้ไปทางชายหาด ฟ้าลดาหันไปเห็นยศกับลูกน้องเดินมา
“ใครเหรอสายชล”
“คนพวกนั้นมาตามหานางฟ้า” ฟ้าลดาผงะ ”ป้าปีร์กะเคยบอกสายชลว่าจะมีคนมาจับตัวนางฟ้ากลับไป“
ฟ้าลดากลัวมาก
“ไม่นะ นางฟ้าไม่ไป” ฟ้าลดากอดสายชลแน่น ”นางฟ้าจะอยู่กับสายชล”
“ตราบใดที่นางฟ้าอยู่กับสายชล สายชลจะไม่มีวันยอมให้ใครมาพานางฟ้าไปเด็ดขาด”
ฟ้าลดาพยักหน้า แล้วสายชลกับฟ้าลดาก็ซุ่มดูยศกับลูกน้อง ระหว่างนั้นแตลอยเดินมา สายชลตกใจ
“ไอ้ลอย!!”
ยศกับลูกน้องเรียกแตลอยเอาไว้
“ไอ้อ้วน”
แตลอยหยุดเดิน ชี้ตัวเอง
“ฉันเรียกแกนั่นแหละ มานี่ดิ”
แตลอยงงๆ เดินไปหายศกับลูกน้อง สายชลกับฟ้าลดามองลุ้น ยศยื่นรูปฟ้าลดาให้แตลอยดู
“เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มั๊ย”
“อ๋อ..นางฟ้า”
สายชลกับฟ้าลดาผงะ สายชลแทบจะอยากออกไปชกแตลอย
“แกรู้จักเหรอ”
“รู้จักซิ นางฟ้าอยู่ที่นี่”
“แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน”
“ฉันพาไปเอง”
แตลอยเดินนำยศกับลูกน้องไปอีกทาง สายชลอยากจะบ้า
“ไอ้ลอยเอ๊ย! อยากจะฆ่ามันจริงๆ”
ฟ้าลดาหน้าเสีย
“ทำไงดีสายชล”
สายชลหันไปมองฟ้าลดาครุ่นคิด
+ + + + + + + + + + + +

แตลอยพายศกับลูกน้องมาที่แปลงผัก
“พ่อ! แม่!”
ซะละ แสงดาว ปีร์กะ มามิ สวย นารา อารีฟะ หันไปเห็นแตลอยพายศกับลูกน้องเดินมาก็ตกใจ แต่ทุกคนพยายามทำหน้าให้เป็นปกติ
“เขามาตามหานางฟ้า”
“นางฟ้าไหน”
แตลอยอึ้ง
“ก็นางฟ้าไงพ่อ นางฟ้าเมียสายชลไง”
“พูดจาเลอะเทอะใหญ่แล้วลูกคนนี้ นางฟ้าอะไร จะมีนางฟ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” แสงดาวทำเสียงดุ
แตลอยเกาหัวงง ยศกับลูกน้องมองหน้ากันไม่เข้าใจ
“พ่อแม่เล่นไรเนี่ย พี่เอารูปออกมาดิ”
ยศยื่นรูปฟ้าลดาไปตรงหน้าซะละ ทุกคนหน้าถอดสี
“นี่ไงนางฟ้า ก็นางฟ้าไง”
มามิแกล้งเขกหัวแตลอย
“ไอ้ลอย...นับวันแกชักจะประสาทขึ้นทุกวันแล้วนะ”
แตลอยโมโหจะพูด เจอมามิปิดปาก
“หยุดพูดได้แล้วไอ้ลอย!! ไม่มีใครเขาเชื่อแกอีกแล้วไอ้ติงต๊อง” มามิหันไปทางยศ ”พี่จ๋า พี่อย่าไปสนใจไอ้นี่เลยนะ มันสติไม่ดี เห็นคนสวยไม่ได้ ต้องเรียกว่านางฟ้า ฉันเองยังถูกมันเรียกว่านางฟ้าเลย”
แตลอยเอามือมามิออก
“ฉันไม่ได้บ้านะมามิ”
“นี่ล่ะบ้า..คนบ้าที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองบ้าจริงมั๊ย”
ทุกคนรับคำปีร์กะ แตลอยเหวอ
“ไอ้ลอยนะไอ้ลอย สอนไม่รู้จักจำ เดี๋ยวจับขังห้องซะเลย”
แตลอยจะพูด ซะละตีปาก
“ยังจะพูดจาเพ้อเจ้ออีก”
แตลอยเอ๋อ”
“เดี๋ยวพ่อตบปากแตก จะพูดอีกมั๊ย”
แตลอยส่ายหัวไม่กล้า
“ตกลงลูกชายคุณเป็นบ้า”
“จ๊ะ เป็นบ้า สติไม่ดี ดูหน้าตามัน พวกคุณก็น่าจะรู้แล้วนะ”แสงดาวบอก
ยศกับลูกน้องหันไปมองแตลอย
“หน้าตามัน ก็ดูปัญญาอ่อนเหมือนกันนะพี่”
“แล้วไม่มีใครเคยเห็นผู้หญิงคนนี้เลยเหรอ” ยศยื่นรูปฟ้าลดาออกไปอีก
“ไม่เห็นจริงๆจ๊ะ ทั้งเกาะนี้มีฉันคนเดียวที่สวยที่สุด”
มามิยิ้มหวาน ยศกับลูกน้องมองหน้ากัน แล้วก็ถอนหายใจ
“ถ้างั้นก็กลับ”
ยศกับลูกน้องเดินออกไป พอคล้อยหลัง ซะละก็หันมาเขกหัวแตลอย
“โอ๊ยพ่อ! ฉันเจ็บนะ”
“สมควรโดนแล้ว คนพวกนั้นมันจะมาจับตัวนางฟ้า”
แตลอยตกใจ
“อ้าว?? ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า โธ่เอ๊ย”
ทุกคนถอนหายใจโล่งอก
“แล้วคนพวกนั้นมันจะย้อนกลับมาอีกมั๊ย”นาราถาม
ทุกคนมองหน้ากันเป็นกังวลใจ
ยศกับลูกน้องเดินกลับมาที่ท่าเรือ
“จะกลับหรือหาต่อพี่”
“กลับก่อน เดี๋ยวค่อยคิดหาทางกันอีกที”
ยศกับลูกน้องขึ้นเรือ กลับออกไป
สายชลกับฟ้าลดา เดินออกมามองเรือยศที่แล่นออกไปด้วยความโล่งใจ
+ + + + + + + + + +

บนฝั่ง..ยาซะรับเงินมาจากพ่อค้าแล้วบ่นอย่างไม่พอใจ
“อะไรวะ? ให้แค่นี้เองเหรอ”
“ของไม่สด ปลาตัวเล็ก ก็ได้แค่นี้แหละ”
พ่อค้าไม่สนใจ ยาซะเซ็งสุดๆ หมึกกับฉลามเดินมาข้างๆ
“ตั้งแต่พวกเราไม่ได้ไปจับปลาที่เกาะมิน รายได้ฮวบไปเลยนะพี่”หมึกบ่น
“เพราะไอ้สายชลแท้ๆ”
ยาซะโมโห หันหลังจะเดินไป แต่กลับชนกับยศเต็มๆ ทำให้รูปฟ้าลดาร่วงลงพื้น ยาซะหัวเสีย
“เดินดูทางหน่อยซิวะ”
ลูกน้องยศขยับตัวไม่พอใจยาซะ ยศรีบห้าม ไม่ให้มีเรื่อง แล้วก็ก้มลงเก็บรูป แต่ยาซะเห็นพอดี
“ทำไมถึงมีรูปผู้หญิงคนนี้”
ยศแปลกใจ
“แกรู้จักเหรอ”
“รู้จักซิ รู้จักดีด้วย”
ยศกับลูกน้องมองหน้ากัน แล้วก็หันไปมองยาซะอีกครั้งด้วยความสนใจ