ฉันกำลังแข่งขันอยู่หรือ..? ไม่นะ ฉันไม่ต้องการที่จะแข่งขันเลย.. ฉันอยากจะยอมรับว่าฉันกำลังพัฒนาตนเองอยู่เท่านั้น ฉันไม่ได้ต้องการเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นๆ และฉันมีความภูมิใจที่ได้รับรู้ว่าตัวของฉันเองดีขึ้นแค่ไหนในเวลาที่ผ่านมา..

แต่พี่บอกให้ฉันละทิ้งตัวตน.. สำหรับตอนนี้ มันยากเกินไปหรือเปล่า?

ฉันพบว่าคนที่เคยฝึกฝนตนเองมามาก จะไม่อิดออดเลยกับการที่จะพยายามทำทุกอย่างให้ได้ดีที่สุด..แต่ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือ ทำได้ดีที่สุดโดยไม่คิดเปรียบเทียบกับใคร.. และยังคงดำเนินไปอยู่เช่นนั้นไม่เปลี่ยนแปลง..

หายใจลึกๆ ซิ..

...

...

ถ้าหากยังมีสิ่งที่ฉันยังทำไม่ได้.. ฉันเองก็อยากจะรู้.. ว่าตัวเองจะไปได้ไกลแค่ไหน.. เมื่อพี่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันเดินไปข้างหน้าแล้ว.. ฉันเองก็ไม่ปรารถนาให้มันกลายมาเป็นเงื่อนไขให้ตัวเองต้องรู้สึกพ่ายแพ้.. ดังนั้น..

ฉันจะตั้งต้นใหม่ พยายามใหม่ จนกว่าจะเข้าใจว่า "เหตุการณ์นี้สอนอะไร" มีความสงสัยอะไรที่ฉันไม่ได้หาคำตอบให้มัน.. และมีสิ่งใดบ้างที่ฉันพอจะทำได้.. โดยไม่ฝืนทน และไม่เป็นการรบกวนสมดุลของคนอื่น.. แต่โอนอ่อน..และ..

ทำตนเองให้หายไป..