Bloggang.com : weblog for you and your gang
ค ว า ม รั ก ดี ๆ อ ยู่ ร อ บ ตั ว เ ร า
Group Blog
Better life.
Personal space.
<<
ธันวาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
20 ธันวาคม 2553
สิ่งเก่ากำลังหายไปสิ่งใหม่กำลังจะมา
All Blogs
ห่างหายไปนาน
อีกวันที่เราจะจับมือกันข้ามไป
ถึงเพื่อนวินจากเพื่อนๆ
ผมตกหลุมรักเข้าเต็มเปา
.........................
หยุดไม่ได้ขาดใจ
ความสุขของการได้รัก
เช้าวันอาทิตย์
ความสุขของคุณหนิง
บอกลาคอมเครื่องเก่า
ตัวเจ้าปัญหา
เมื่อฝนไม่ยอมหยุดตกในใจคุณหนิง
เหนื่อย
มีคนห่วงใยเสมอ
ไม่มีพรุ่งนี้เลยต้องทำวันนี้ได้ดีที่สุด
สิ่งที่น่ากลัวคือคำพูด
เริ่มนับหนึ่งกันแล้วนะครับ
ต้องทำหรืออยากทำ?
กำลังใจและความเชื่อ ทำให้เกิด "ปาฏิหาริย์"
ทำทุกวันให้มีค่า
กลับมาจากแล้วแม่ฮ่องสอนครับ
นายช่างและคุณหนิง
สิ่งเก่ากำลังหายไปสิ่งใหม่กำลังจะมา
รักแรกหรือรักสุดท้าย
Happy birthday My Love.
เสื้อที่ตากอยู่กลางสายฝน
เร็วหรือช้า สักวันมันต้องมาถึง
เรื่องของคุณหนิง (คุณนาย มากเรื่อง นามสกุล เรื่องมาก)
อดทนกว่านี้
ชีวิตเหมือนสายน้ำ ?
คิดถึงวันเก่าๆ (คนแก่มักคิดถึงเรื่องเก่าๆ)
เพื่อคุณคนเดียว
ขี้แพ้หรือยอมแพ้
ก้าวเดินอย่างมั่นใจ
คุณหนิงมือใหม่คร้าบบบ!!
ไออุ่น ลมหนาว กำลังใจ และเวลาของเรา
เมื่อลมหนาวกำลังจะมา
We boil at different degrees.
ฝันได้แต่อย่าหวัง(อยากให้รู้ว่า.........รักไม่มีวันเปลี่ยน)
ความจริง(ที่อาจจะไม่มีความจริงใจ)
เส้นทางนี้
ยังยิ้มได้
เดินตามเสียงหัวใจ
ฝนที่ตกทางโน้นหนาวถึงคนทางนี้
รักที่จะรัก
น้ำตกก้อหลวง
เมื่อโลกหมุนแต่เรายังอยากอยู่กับที่
อดีตแก้ไขไม่ได้ปล่อยให้มันผ่านไป
วันเวลาผ่านไปแต่หัวใจก็ยังอยู่ที่เดิม
เราทำดีที่สุดแล้ว
วันที่ฉันป่วย
อาทิตย์หนึ่งอัพที
Not Only Me.
วนซ้ายวนขวา
เสียก็ซ่อมกันไป
ยินดีที่ไม่รู้จัก
ความรักหรือหลง
ทำไปได้
เพื่อนกับแฟนแทนกันไม่ได้ "แต่ขอแทนเพื่อนหน่อยเถอะ"
Time
วนๆเวียนๆ
เที่ยวตลาดสามชุกกันมั้ย
ทำให้ทุกวันมันมีค่า
อะไรกันนักกันหนา
แค่เธอรักฉัน
กล่องความทรงจำ
เหตุผลก็เพราะรัก
เช้านี้ที่เชียงใหม่ฝนตก
เพียงพอและพอเพียง
สุโขทัย รุ่งอรุณแห่งความสุข
อาทิตย์นี้งดเที่ยว(ไกล)
ฝนจะตกหรือเปล่าเนี้ยะ
พักผ่อนบ้างนะครับ
นึกว่าตัวเองสายตาสั้น
รักแล้วไม่ต้องกลัวอะไร
แค่เพียงได้รู้
ความคิดถึงหยุดได้ไง
ไม่มีรักไหนที่ดีทุกวัน
เพราะอะไร
มากมาย
คนในฝัน
สุขสุดๆ
ยิ้มเข้าไว้
แค่ปล่อยก็ลอยตัว
เรื่อยๆไปจนแก่
บทที่ 1.
อยากนอนแต่นอนไม่หลับกับนอนไม่ได้
ย้อนเวลา
อย่าให้อามรมณ์อยู่เหนือเหตุผล
ยังอยากจะเดินข้างคนอย่างผมรึเปล่า?
Hub
ผ่านไปอีก 1 วัน
การเดินทางครั้งใหม่
รู้กันในใจ
วันอาทิตย์แล้วนะ
ก้าวต่อ
ความสุขของผู้สร้าง
การเริ่มต้น และจุดจบ
พายุ
น่าน น่าน
ก็น่านไง
วันศุกร์ Vs วันสุข
Nothing's Gonna Change My Love For You.
Your My Special One.
อยุ่เพื่อรักเธอ
วันนี้ที่ผมดีพอ
Perhaps Love.
Happy Day.
ไปเที่ยว Oman ด้วยกันนะครับ
ไปด้วยกันมั้ยครับ
If I ain't got you.
ดีใจที่มีเธอ
สิ่งดีๆที่ทำให้กัน
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ยอม
Thank you.
Time.
เพราะอะไร
นอกสายตา
ปาฎิหาริย์ที่รอคอย
Up รอบ 3
ตัดสินใจ
คนข้างหลัง
การเดินทาง
มีแต่คิดถึง
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
เปลี่ยนแปลง เพราะ เปลี่ยนไป
อย่างน้อย
เล่นของสูง
ความคิดถึงที่อาจจะไม่ถึง
รักใหม่กับคนเดิม(สักวันฉันจะดีพอ)
สัญญากับความรับผิดชอบ
รักไม่ต้องการเวลา
เปรียบเทียบ
เชื่อใจ
เธอทั้งนั้น
ไม่อยากให้เสียใจ
ช่วงเวลาดีๆ
สอบๆ และสอบ
Your My Valentine.
Carry Me Away
Believe
เลอะเลือน
21-01-10
New year & New Life.
Life
มนุษย์ กับ หมานุด
Manners.
Past is over.
Do not remove the tie with one foot.
สิ่งเก่ากำลังหายไปสิ่งใหม่กำลังจะมา
ใกล้จะถึงปีใหม่เข้าไปทุกทีแล้ว สิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาแล้วกำลังจะกลายเป็นอดีต
และสิ่งใหม่ๆที่รอเราอยู่ในปีหน้า คือ อนาคต ที่ใกล้ที่จะเป็น ปัจจุบัน
เข้าไปทุกที ผมให้สัญญากับคุณหนิงว่า ไม่เกิน 2 ปีผมจะต้องสร้างเสร็จแน่นอน
คุณหนิงถามผมว่า ถ้าวันนี้คุณหนิงเดินออกมาจากที่บ้านผม พร้อมไหมจะที่ดูแล
ผมเงียบนิดหนึ่ง ก่อนที่จะตอบคุณหนิงเต็มเสียงว่า พร้อมครับ ที่เงียบไม่ใช่ว่า
ลังเลใจนะครับ แต่ที่เงียบคือคิดก่อนจะพูดอะไรออกไป ไม่งั้นคำพูดจะกลายเป็น
นายของเราเหมือนที่ผ่านมาของผม เรื่องต่างๆกำลังจะก้าวข้ามมันไปและกลาย
เป็นแค่คำว่า เคย เช่น เคยเป็น เคยอยู่ เคยทำ บางอย่างน่าจดจำมาใช้ในปีใหม่ที่
กำลังจะถึง แต่บางอย่างไม่ควรทำมันอีกเลย และควรที่จะลบเลือนมันออกไปตาม
กาลเวลาด้วย สองสามวันมานี้ ไม่ว่าหน้าหนังสือพิมพ์ หรือแม้กระทั่งกระทู้ในห้องต่างๆ
ในพันทิพ ก็มีแต่ข่าวของสองพี่น้อง ไผ่เขียว จนผมเองรู้สึกว่า สังคมมันเกิดอะไรขึ้น
แค่ขับรถ ปาดหน้ากัน แค่นี้ถึงกับยิงกันตายเลยเหรอ ดีนะคุณหนิงไม่ได้อยู่อยุธยา
ไม่งั้นละ โจ๊กกับจิ๊บนี้มีหวังได้ไล่ยิงแฟนผมแน่ๆ 555+ (ล้อเล่นนะครับ)
เพราะคุณหนิงของผมมีชื่อเสียงโด่ง เรื่องการขับรถมากๆ เรียกว่าตกงานนี้ไปขับ
Taxi ในกรุงเทพฯ ได้สบายๆเลย เรื่องความเร็วแล้วและลีลาไม่มีลองใคร
แต่เรื่องระยะเวลา คุณหนิงของผมคงไม่สู้ เพราะจะถึงที่หมายได้ต้องเผื่อเวลาหลง
ในคุณหนิงด้วย เพราะออกนอกเส้นทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน ที่ทำงาน และคอนโดผม
มีหลงครับ หลงตลอดจนผมถามหลายครั้งว่า คุณหนิงเป็นคนเชียงใหม่จริงอะ?
ก็นะเธอเล่นหลง แล้วก็โทรมาถามทางคนกรุงเทพอย่างผม 555+ แต่เอาน่าก็แบบ
นี้แหละครับที่ทำให้ผมหลงรักคุณหนิง คุณหนิงเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายทุกเรื่อง
ทุกอย่างตั้งแต่เจอคุณหนิงครั้งแรก เมื่อปี 36 ในมหาลัยเชียงใหม่ มีผู้หญิงผมสั้นขี่มอเตอร์ไซ
ท่าทางเหมือนทอมๆหน่อย ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ ใส่เสื้อสีน้ำเงินคลุมอีกที
มีเพื่อนสาวซ้อนท้าย และคุยกันเสียง หัวเราะร่าเริง จนผมเองที่นั่งรอเพื่อนอยู่แถว
วงเวียนตึกธรณี หันไปเจอกับรอยยิ้มของสาวคนนั้น (ซึ่งเพื่อนผมบอกมาตลอดว่า
ใช่ผู้หญิงเหรอ ระวังเจอทอมต่อยนะมึง) ผมก็นะไม่สนใจ แค่รอบยิ้มรอยนั้นตอน บ่าย 3 โมง 15 นาที
แค่นั้นเองที่ผมประทับใจ ทั้งที่เค้าก็ไม่ได้ยิ้มให้ผมสักนิด หลังจากนั้น ผมก็พยายามหาชื่อเธอว่าชื่ออะไร
เรียนคณะไหน ปีอะไร 2 อาทิตย์สำเร็จครับ รู้ว่า ชื่อ หนิง คณะมนุษย์ ปี 4 โอ้วเอาละสิ เราเองก็เพิ่งจะ
เข้ามาเรียนปี 1 เอง จะกล้าหาญไปจีบรุ่นพี่เหรอ เค้าก็กำลังจะจบมีอนาคต เราสิจะไปทางไหนลูกผีลูกคน
ยังไม่รู้เลย และที่สำคัญไม่กล้า เพราะคุณหนิงเวลาอยู่กับเพื่อนๆ โหบอกได้เลยว่า เต็มเหนี่ยว
เพื่อนผมทุกคน บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า อย่าจีบเลย ไม่อยากมีเรื่องกับทอม อีกอย่างท่าทางเอาเรื่อง
สะด้วย ผมก็บอกเพื่อนเสมอว่าเธอไม่ใช่ทอม ดูจากของที่เธอใช้สิ แอบมีของน่ารักๆ จะเป็นทอมได้ไง
สิ่งที่ผมทำ ตลอดตอนนั้นคือพยายามหาเรื่องเจอเค้าให้ได้มากที่สุด รู้ว่าเค้าจะมาเรียนตอนกี่โมง
แอบมีตารางเรียน เพราะได้ความร่วมมือจากเพื่อนที่เรียนคณะมนุษย์จดมาให้ แถวจดมาแต่เวลา
ตึกไหน ก็ไม่รู้ เดาอย่างเดียวครับ เพราะผมไม่ได้คณะมนุษย์ แต่พอเดาได้แหละ เธอจะจอดรถที่เดิม
แทบทุกวันมาถึงจะหัวฟู จอดรถได้ ไม่เดินเร็วๆก็วิ่ง เป็นแบบนี้ทุกวัน บ่ายเธอจะมาทานมื้อเที่ยง
ที่แคทีนคณะ อาหารที่เธอสั่งประจำคือ ก๋วยเตี๋ยวไก่ และที่ขาดไม่ได้คือ บัวลอยเผือก โดยจะมีกลุ่ม
เด็กวิศวะ ปี 1 นั่งแถวประตู และมักจะนั่งตรงข้ามโต๊ะที่เธอนั่งเสมอ เมื่อไหร่ที่ก๋วยเตี๋ยวไก่หมด
สายตาเธอจะมองมาที่โต๊ะผม และชามก๋วยเตี๋ยว ประมาณว่า
หมดเพราะพวกแกใช่ไหม มากินอะไรที่คณะฉันยะ
แต่ก็นั่นแหละครับ เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน ไม่กล้าพอที่จะบอก ไม่กล้าพอที่จะจีบ วันที่เค้ารับปริญา
ก็เดินๆผ่าน เพราะพวกผมต้องไปบูมคณะ หาเงินเข้าคณะด้วยการบูมรุ่นพี่ที่จบ (ไม่เต็มใจไปเท่าไหร่)
เพราะเสียเวลาเดินผ่านคุณหนิงเลย วันนั้นคุณหนิงแต่งหน้าทำผมสะเกือบจำไม่ได้เลย (ก็สวยนะแต่ผมชอบแบบธรรมชาติเหมือนทุกทีมากกว่า)
หลังจากนั้นเราก็ห่างหายกันไป ผมก็มันจะไปขี่มอเตอร์ไซวนหรือผ่านหน้าบ้านเธอเสมอๆ แต่ก็ไม่เคยเจอเธอเลย
นานจะได้เจอสักครั้ง แต่ก็นั่นแหละเห็นประตูบ้านก็ยังดี ผมไม่เคยลืมเธอคนนั้นเลยตลอด 4 ปี ครึ่งที่เรียนที่นี้
และคิดว่าวันที่เรียนจบผมจะกล้าพอที่จะเดินเข้าไปบอก เพราะคงเป็นวันที่พร้อมแล้วละ แต่ก็เอาเข้าจริงๆ
พอรู้ว่าที่บ้านเธอมีฐานะกว่าครอบครัวผม ไม่กล้าอีก คิดว่าตัวเองยังดีพอ งั้นเอาไงดี ทำงานดีกว่า
ตั้งใจทำงานในบริษัทใหญ่ๆ จะได้เงินเดือนเยอะๆ คิดกันไปต่างๆนาๆ จนมาถึงวันนี้ รวมแล้วกว่าจะกล้าบอก
ผมเองก็เดินผ่านคำว่าแฟนมาแล้วก่อนหน้าคุณหนิง แต่ในใจผมไม่เคยเลยที่จะลืมเธอคนนี้ จนวันที่ได้มาเจอ
กันอีกครั้ง ต้องบอกก่อนว่าที่ผ่านคำว่าแฟนมาไม่ใช่เพราะผมลืมได้นะครับ แต่ผมเองอยู่ห่างจากคุณหนิงมากๆ
ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ด้วยหลายๆเหตุผล พอถึงวันนี้เหมือนฝันเลยกับสิ่งที่เกิดขึ้น จำได้ว่าก่อนคุณหนิงเรียนจบ
ต้องทำใบคาดว่า (จะจบ) คุณหนิงต้อง เอารูปไปให้ที่สำนักทะเบียน 2 รูป ผมเองก็ซี้กับพี่ที่ตึกหน้าก็เลย
บอกพี่เค้าว่าอยากได้ รูปของนักศึกษา รหัส 3201___ คนนี้ พี่เค้าก็ใจดีมากเลยบอกว่า ไม่ได้หรอกมันผิด
ระเบียบ ผมก็นะเอาไงดี แบบนี้ติดสินบนดีกว่าท่าจะรุ่งกว่า 500 อะแล้วพี่บอกเค้าว่ารูปหาย ขอใหม่อีกรูปนะ
ได้ผลครับ คราวนี้สำเร็จ พอถึงเวลา ผมก็ได้รูปหน้าตรงคุณหนิงมา ทั้งที่เจ้าตัวเองก็เดินมาตึกหน้าอย่าง งง
ว่ารูปฉันหายได้ไง ดูสิตั้ง 500 แพงกว่าดาราสะอีก แต่ก็นั่นแหละครับเป็นรูปใบแรก ที่ผมเก็บไว้กับตัว
มาตลอด 17 ปี วันที่เราตัดสินใจคบกันเป็นแฟน ผมเอารูปใบนี้ให้ดู คุณหนิงหัวเราะ แล้วก็ถามว่าไปเอามาได้ไง
หลังจากนั้น ก็เกิดอาการ อ๋อ รูป อ๋อ เข้าใจละ แล้วก็ต่อท้ายประโยคว่า ตอนนั้นคุณหนิงหล่อมั้ย
5555+ ขอบอกว่าหล่อครับ แต่ตอนนี้ สวยผิดกันเหมือนคนละคนเลย วันหลังจะเอามาลงเปรียบ
เทียบให้ดูแต่ต้องอนุญาตเจ้าของรูปก่อนนะครับ
P.s หนาวแล้วเนอะมีคนให้กอดนี้อุ่นกว่าเสื้อกันหนาวจริงๆด้วย
Create Date : 20 ธันวาคม 2553
Last Update : 20 ธันวาคม 2553 9:35:06 น.
8 comments
Counter : 752 Pageviews.
Share
Tweet
ทักทายและให้กำลังใจเหมือนเดิมค่ะนายช่าง
ความรักชนะทุกอย่างนะคะ
สุขทั้งวันทั้งเดือนทั้งปีนะคะ
อิอิ
โดย:
ในความอ่อนไหว
วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:10:04:14 น.
โห อดีตรักอันแน่วแน่และมั่นคงของคุณวิน
มีความทรงจำที่ดีมากมาย รินอ่านจบมาเนี่ยรินรู้สึกได้เลยว่าคุณวินมีความสุขมากมายที่ได้เล่าเรื่องเก่าที่เป็นความรู้สึกดีดี ที่อยากแบ่งปันความสุขนั้น
เวลาข้างหน้าถ้าคุณวินเข้ามาอ่านอีก เชื่อค่ะว่าคุณวินจะอ่านไปด้วยยิ้มไปด้วยเหมือนที่รินเข้ามาอ่านในวันนี้
ความพร้อมในวันนี้ ทำให้เรามีความมั่นใจที่จะกล้าบอก
" เรามาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนะครับ"
"เรามาเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ"
เอาใจช่วยนะคะคุณวิน
โดย:
Rinsa Yoyolive
วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:11:09:14 น.
คู่นี้ นี่ น่าอิจฉาจริงจริ๊ง
โดย:
kwan_3023
วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:12:30:44 น.
อุ้ย หวานเชียวคุณวิน
อากาศหนาว ลมหนาว มาเจอความหวานอย่างนี้ เฮ้อ ทำเอาคนแถวนี้อิจฉาซะแล้ว
คุณวินคงจะยังไม่รู้นะคะว่าผู้หญิงเรามีอะไรอีกเยอะที่คุณผู้ชายไม่รู้และเราอยากให้รู้มากๆ อิอิอิ ไม่บอกค่ะเอาไว้คุณวินสงกะสัยอะไรก็ถามเป็นข้อๆนะคะ
ใช่ค่ะ ดองบล๊อกจ้ะช่วงนี้ต้องเคลียร์งานเยอะเลยค่ะเพราะจะหยุดยาวแฟนจะพาไปจิงกะเบลล์ที่เกาะจ้ะ
รักแบบนี้เจนเคยมีค่ะ รักแบบเด็กๆแต่เค้าก็ไม่สนใจเรา แอบแห้วตลอดค่ะคุณวิน อิจฉาคุณหนิงจังเลยนะคะที่มีคนกรุงเทพคอยยืนเคียงข้างบอกทางกันไปตลอดชีวิตแบบนี้ค่ะ
อย่าว่าแต่คุณหนิงหลงเลยจ้ะคุณวิน เพื่นเจนเป็นเซลล์ที่วิ่งงานตลอดอยู่แล้วเวลานัดกินข้าวกันทีต้องเผื่อเวลาเจ๊เค้าเป็นชั่วโมงค่ะเพราะหลง หลงชนิดที่แบหาทางออกซอยไม่เจอก็มีจ้ะคุณวิน จ้างวินมอเตอร์ไซค็มาส่งถึงร้านอาหารกันเลยค่ะ 5 พูดแล้วนึกขำนะคะ
มักมายจ้ะคุณหนิงและคุณวิน ใช่อากาศเริ่มหนาวแล้วหล่ะ เห็นข่าวทา
ทีวีทุกวันเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย:
ภายใต้
วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:16:58:16 น.
ยามเย็นจ้าาาา
โดย:
Junenaka1
วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:17:25:52 น.
อิอิอิ แอบมาแซว คุณวินก็ดองบล๊อกเหมือนกันนะคะ 55 ล้อเล่นค่ะ เข้าใจว่างานยุ่ง บางวันที่เรายุ่งก็ยุ่งจริงๆค่ะ เจนเข้าใจ
ทักทายคุณวินกับคุณหนิงนะคะ
โดย:
ภายใต้
วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:13:28:34 น.
แอบบวกเลขคำนวณอายุน้องวิน อิ อิ
โดย:
redclick
วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:4:38:39 น.
วีกลับมาถึงกรุงเทพฯ เรียบร้อยแล้วนะคะ
เชียงรายเย็น ๆ ค่ะ
เกือบ ๆ หนาว (เท่าลำปาง)
ดอกไม้สวยมาก ๆ
วีหอบความสดชื่น
มาฝากทุกคนด้วยค่ะ
...สำหรับยามเมื่อร้างเสน่หา
ตอนที่ 7
พบกันพรุ่งนี้ค่ะ
ถ้าไม่ชอบอ่าน
แค่แวะไปเยี่ยมก็ดีใจแล้วค่ะ...
ชอบคำว่า
"คุณหนิงของผม" จัง
เสียดาย
ไม่มีคนให้เรียกว่า
"คุณวีของผม"
ชักอิจฉาซะแล้ว
^^
โดย:
โสดในซอย
วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:15:36:42 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
wingang
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Life is always the default.
Facebook
Friends' blogs
กะว่าก๋า
prettycrazy
wingang
สกุลเพชร
redclick
พลังชีวิต
หาแฟนตัวเป็นเกลียว
นนนี่มาแล้ว
ในความอ่อนไหว
kwan_3023
Rinsa Yoyolive
ภายใต้
ต้นโมกกับโยกเยก
Webmaster - BlogGang
[Add wingang's blog to your web]
Links
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ความรักชนะทุกอย่างนะคะ
สุขทั้งวันทั้งเดือนทั้งปีนะคะ
อิอิ