.........................
เหตุผลของบางเรื่องก็อาจจะไม่ใช่เหตุผล แต่ก็เป็นเหตุผลที่หลายๆคน
อาจจะคิดหรือพูดออกมาเพื่อปกป้องตัวเอง หลายครั้งที่ผมมักจะเจอคน
ประเภทรู้นะว่าผิด แต่แล้วไงก็ฉันรับไม่ได้กับความผิดนั้น
หรือไม่ก็รู้แล้วไงว่าผิด จะเอายังไงอีก เหอะๆเยอะสะด้วย เหมือนกับ
ก็มันผิดไปแล้วจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ก็พูดจะได้ไม่ผิดซ้าๆอีกไง
แม่ผมเคยสอนตั้งแต่ผมเด้กๆว่า มีอะไรไม่เข้าใจตรงใจ พูดสะถามสะ
ให้จบอย่าเก็บเอาไว้ในใจ เพราะเวลาไม่ได้ทำให้ความข้องใจหายไป
แต่เวลาเป็นแค่ตัวบอกว่า ฉันรอคอยคำตอบทางเธอมานานแค่ไหน
หลายเรื่องเกิดขึ้นในช่วงเวลาแค่อาทิตย์เดียวเยอะมากสะจนผมถาม
ตัวเองว่า คนที่มีสมองเท่าเมล็ดถั่วอย่างผม จะรับมันไว้ได้หมดรึเปล่า
แต่ก็นะถึงไม่รับ เค้าก็จัดเต็มให้ตลอด ส่งถึงที่เลย ตั้งแต่น้องที่รู้จักกัน
เสียแบบกระทันหัน ปัญหาเรื่องสุขภาพ ที่แสนจะเหนื่อยล้าแต่ก็ยังไหว
เรื่องรอบตัวที่วุ่นวายไปหมด แต่ก็พยายามที่จะทำความเข้าใจในทุกเรื่อง
ถึงแม้ว่ามันยากอยู่บ้าง แต่ก็พยายาม เมื่อวานมีมิตติ้งเล็กๆกับพี่ๆสนุกมาก
แต่คนฮาได้ใจ ผมกับคุณหนิงหัวเราะกันท้องแข็งเลย ลุงทอมที่แสนจะใจดี
ปล่อยแต่ละมุข ผมฮากระจาย งานนี้หนุ่มเป้มีของพิเศษมาให้ทุกคน
บอกได้คำเดียวว่า "คิดได้ไง" หนุ่มเป้ถือห่อกระดาษสีแดงเล็กๆ ให้ทุกคน
คนละ 1 ห่อ บอกว่าเป็นของขวัญชิ้นเล็กๆน้อยสำหรับทุกคน พอเปิดออก
ฮากระจายมันคือไข่ (ตอนแรกกลัวจะเป็นไข่งู) อิอิ ไข่ไก่ คนละ 1 ฟอง
พวกเราทานทั้งเนื้อ หมู เบค่อน แบบเกาหลี (ไม่ใช่หมูกะทะนะจ๊ะ) แล้วยัง
หม้อดินสำหรับ ชาบูๆ ด้วย 55+ ไข่ที่หนุ่มเป้เตรียมมาเลยได้ใช้การ
ช่างคิดจริงๆพ่อคุณ คุณหนิงพิเศษกว่าคนอื่นตรงที่ไข่ของคุณหนิงเป้เค้า
วาดรูปแมวไว้ กลายเป็นว่าใครได้รูปแมวเป็นรางวันพิเศษ ได้ไข่กลับบ้าน
ไป 10 ฟองเลยที่เดียว พี่ไมโลบอกว่าลุงทอมฝากบอกว่า "เป้ไข่ใหญ่มาก"
555+ งานนี้หนุ่มเป้รับไปเต็มๆ ส่วนพี่ฟ่างงานนี้ได้คำต่อท้ายชื่อด้วย
เพราะพี่ฟ่างพลาดทำไข่แตก งานนี้ไข่เลยย้อยออกมาจากห่อ 555+
กลายเป็นฟ่างไข่ย้อย สนุกสนามกันดีครับ วันนี้พี่ไมโล ลุงทอม พี่ฟ่าง
มีนัดเข้าไปที่บ้านคุณหนิง เหรอแต่ผมแหละครับที่นั่งรอที่คอนโด ไปถึง
กี่โมงไม่รู้ รู้แต่ว่า 10 โมงพี่ฟ่างพึ่งจะออกบ้าน ตอนนี้บ่ายโมงแล้วยังไม่มี
การติดต่อเลย รอกันไป แต่ที่แน่หิวชะมัด คุณหนิงก็หักหลังผม ผมบอกว่า
ถ้าพี่เขาไปถึงบอกด้วยนะ ผมจะได้อาบน้ำ จะได้กะเวลาถูก ตามเคยครับ
ทำไม่ได้แต่รับปาก เห้ยนะ รอกันไป เลยมาบ่นอยู่แถวนี้แหละครับ
ไม่รู้จะออกกันมากี่โมง เห็นใจกันบ้างไหมเนี้ยะ
Create Date : 19 มิถุนายน 2554 |
|
3 comments |
Last Update : 19 มิถุนายน 2554 13:08:16 น. |
Counter : 1003 Pageviews. |
|
|
|
ดีใจกับนายช่างด้วยนะคะ...
ที่มีความสุขกับทุกวัน..
แวะมาทักทาย...
อย่างที่บอกค่ะ..
ทุกครั้งที่เห็นนายช่างอัพบล็อก
ฝากความคิดถึงๆคุณหนิงเช่นเดิมนะคะ