เมื่อป๊อกกี้กับโปเต้จากไป

13 ปีที่เราอยู่ด้วยกัน เป็น 13 ปีที่เมื่อคิดย้อนกลับไปรู้สึกว่าเร็วมาก

ยังจำครั้งแรกที่เราได้เห็นหน้ามันทั้ง 2 ตัว ลูกหมาขนปุย ๆ สีขาว ๆ ตัวเล็กนิดเดียว

ตอนนั้นป๊อกกี้ กับ โปเต้ยังอายุแค่ 3 เดือน โปเต้เป็นพี่ ส่วนป๊อกกี้เป็นน้อง

มันดูออกจะตื่น ๆ กับบ้านใหม่ เราเป็นคนตั้งชื่อให้กับป๊อกกี้ เพราะก่อนหน้านี้เคยอ่านหนังสือ " มีหมาชื่อ ป๊อกกี้ด้วย อืม..... ชื่อน่ารักจัง เอาไว้จะเอาไปตั้งชื่อหมาของเราบ้างดีกว่า "

พอได้เจ้าสองตัวนี้มา เลยได้โอกาสตั้งชื่อมันว่าป๊อกกี้ เพราะขนมันก็เป็นเส้นตรง ๆ เหมือนป๊อกกี้ด้วย ส่วน โปเต้ แม่ของเราเป็นคนตั้งให้ เพราะขนมันหยิกเป็นลอน ๆ เหมือนโปเต้ และเป็นชื่อที่คล้องกับป๊อกกี้

ตอนแรก ๆ ที่เอามาเลี้ยง ก็จำไม่ได้ว่าตัวไหนป๊อกกี้ตัวไหนโปเต้ ต้องอาศัยดูก้นเอาว่าโปเต้ก้นดำป๊อกกี้ก้นน้ำตาล

จะว่าไปโปเต้มันเป็นหมานำโชคเหมือนกันนะ คือตอนนั้นที่เรายังเรียนอยู่ถ้าเราเอางานที่ต้องส่งอาจารย์มาวางไว้ที่พื้นแล้วโปเต้จะชอบขึ้นมานอนทับ ถ้างานไหนที่โปเต้มานอนทับงานนั้น จะได้คะแนนดี !!!!

แล้วก็มี พี่ที่บ้าน บอกเหมือนกันว่าโปเต้เคยมานอนทับงานเขามีรอยเท้าติดด้วย เขาโมโหมากแต่มันก็ลบไม่ออก เลยต้องเอาไปส่งอาจารย์ทั้งอย่างนั้น ผลสรุปพอคะแนนออกมากลับได้คะแนนเต็ม !!!!

แล้วเขาก็ลองสังเกตเหมือนกันว่าถ้าโปเต้นอนทับงานไหน งานนั้นจะได้คะแนนดี !!!!

อีกอย่างโปเต้เป็นหมาที่สามารถรู้อารมณ์ของเราได้ด้วย ถ้าวันไหน เราเศร้า หรือ อารมณ์ไม่ดี โปเต้ จะเดินมา ใกล้ ๆ แล้วนอนอยู่ข้าง มองหน้าเหมือนจะถามว่าเป็นอะไรไหม ..... ?? มีอะไรเหรอ ...... ?? แล้วก็คอยนอนอยู่ใกล้ ๆ ไม่ไปไหน จนเราดีขึ้น

ส่วนป๊อกกี้เจ้าหมาฟันเหยิน ฟันของมันจะเหยินออกมานิดหน่อยเลยชอบโดนล้อ จนเป็นเรื่องที่สนุกสนานของที่บ้าน

ป๊อกกี้เคยออกไปวิ่งนอกบ้านแล้วเรียกก็ไม่ค่อยยอมเข้าบ้าน เป็นประจำ จนมีอยู่วันหนึ่ง เราอยู่ในครัวก็เห็นป๊อกกี้วิ่งเร็วมากๆ ขึ้นบันไดไปแล้วก็ไปยืนค้างอยู่ข้างบนไม่ยอมลงมาเราก็เรียกให้มันลงมา ก็ไม่ลง

น้าเดินเขาบ้านตามมันมาบอกว่าป๊อกกี้มันโดนรถแท็กซี่ชน วิ่งออกไปหน้าปากซอยแล้ววิ่งเข้ามาในซอยใหม่ มันทำท่าจะวิ่งเลยบ้าน น้าเลยต้องเรียกมันเอาไว้

มันวิ่งเข้าบ้านมาแล้วก็หายไปเลย เราเลยเดินขึ้นมาดูมันแล้วอุ้มมันลงมาดูแผล เห็นว่าแผลลึกเหมือนกันแต่ไม่มากเท่าไรก็เลยช่วยกันทำแผลกับแม่ มันเดินกระเพก อยู่พักใหญ่แล้วก็หายเป็นปกติ แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ป๊อกกี้เป็นโรคขี้ขลาดขี้กลัวไปเลย

วีรกรรมของป๊อกกี้กับโปเต้มีเยอะมาก ก็อยู่ด้วยกันมาตั้ง 13 ปีนี่นา มีทั้งเรื่องที่ตลก แล้วก็เรื่องที่ตลกไม่ออก

ช่วงสุดท้ายของชีวิตป๊อกกี้กับโปเต้ เป็นช่วงที่เราไม่ได้ดูแลมันเท่าที่ควร เพราะยุ่ง ๆ อยู่กับหลานชาย ที่ต้องดูแล จนทำให้ลืมทั้ง 2 ตัว

โปเต้จากเราไปก่อนโดยที่เราไม่คาดคิดว่ามันจะจากเราไปเร็วแบบนี้เพราะก่อนหน้านั้นมันยัง เดิน เล่น กิน ได้ อยู่เลย

จนก่อนหน้านั้นแค่ หนึ่งวันที่มันลุกไม่ขึ้น แล้วตอนเช้ามันก็จากเราไป

ส่วนป๊อกกี้ก็ตามโปเต้ไปติด ๆ กัน มันจากเราไปพร้อมกันทั้ง 2 ตัวในระยะเวลาที่ใกล้เคียงกันมาก ๆ

เราไม่แน่ใจว่ามันเป็นโรคอะไรกันแน่ เราคิดถึงมันมาก ๆ ไม่มีโปเต้และ ป๊อกกี้อีกแล้ว ทำไมบ้านมันดูกว้างจังเลย เศร้ามาก ๆ

แต่ถึงยังไงก็ต้องทำใจให้ได้ ต้องคิดว่ามันไปสบายแล้ว ไปอยู่ในที่ ๆ ดีกว่านี้

ยังมีเรื่องน่าแปลกหลังจากป๊อกกี้กับโปเต้ตายไปได้ประมาณ 3 วัน

น้องเราลงมาข้างล่างตอนกลางคืน ประมาณ ตี 2 ตี 3 ได้ น้องเราเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเดินลงมาแล้วก็เห็น เงา ขาว ๆ อยู่ที่ป๊อกกี้เคยนอนครั้งสุดท้าย

เลยดูให้ชัด แล้วเห็นว่าเป็นป๊อกกี้นอนอยู่แล้วมองมาทางน้องเรา น้องเรามองอยู่ตั้งนานจนหันไปมองทางอื่น แล้วลองมองอีกครั้งก็เห็นว่าป๊อกกี้หายไปแล้ว มันคงจะมาบอกลาก็ได้มั้ง......


ป๊อกกี้

โปเต้

Create Date : 13 สิงหาคม 2553		5 comments
Last Update : 13 สิงหาคม 2553 19:05:29 น.
Counter : 902 Pageviews.
Share Tweet