Group Blog All Blog
|
เกิดเป็นผู้หญิง....แท้จริงนั้นแสนลำบาก สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากที่หายไปสักพัก มายด์ว่าก็นานอยู่นะ ตอนแรกมายด์จะไม่ต่ออายุสมาชิกอีกเลย เพราะมันมีเหตุการณ์บางอย่างเข้ามาค่ะ มายด์กะจะเลิกเล่นบล็อกไปเลยด้วยซ้ำ มายด์ยอมรับนะว่ามายด์แคร์ความรู้สึกของคนที่รู้จักมายด์ผ่านบล็อก ภายใต้ชื่อ windsylph มายด์แคร์ความรู้สึกพวกคุณว่าจะคิดกับมายด์แบบไหน จะมองมายด์ในแง่ดีไหม การเขียนแต่ละเอนทรี่ที่ผ่านมาก็พยายามที่จะเขียนแต่สิ่งดีๆให้มากที่สุด แต่ว่าตอนนี้หลังจากที่ห่างหายหน้าไปนาน ไปเผชิญกับโลกแห่งชีวิตจริง มายด์ยอมรับว่ามายด์เปลี่ยนไป ประสบการณ์ ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนสอนมายด์ จากที่มายด์เคยโอนอ่อนตามคำพูดของใครต่อใคร ใครอยากให้มายด์เป็นอย่างไร มายด์ทำให้ได้ ก็คงเหมือนไม้ที่อยู่บนโคลน เอนไปเอนมาตามคำพูดคนอื่น เป็นอย่างที่คนอื่นตัดสิน แต่ตอนนี้มายด์ไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว มายด์รู้จักที่จะไม่แคร์คำพูดของคนที่ว่ามายด์ เพราะว่ามายด์รู้จักตัวเองมากขึ้น มายด์รู้จักสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆในชีวิต มายด์เลยเริ่มที่จะนิ่งเพราะมายด์รู้จักตัวเอง มายด์ว่าการที่เรารู้จักกันผ่านบล็อกก็ดีเหมือนกันนะคะ เพราะเราไม่รู้จักตัวตนจริงๆของกันและกัน เราอยากจะคิดอะไร จะพูดอะไรเราก็ทำ เราไม่ต้องแคร์กันมากนักเพราะเราไม่รู้จักกัน ต่อไปนี้จะเป็นความรู้สึกของมายด์จริงๆนะคะ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าเกือบเลิกเขียนบล็อกไปเพราะเกิดบางอย่าง ตอนนั้นมายด์แคร์ความรู้สึกทุกคนที่มีต่อมายด์มากๆๆๆๆ แม้แต่คนที่เข้ามาอ่านบล็อก หรือเพื่อนในบล็อก บอกเลยนะคะว่ามายด์แคร์ทุกคน แคร์เหมือนเราเป็นเพื่อนกันในชีวิตจริง แต่การที่เราคุยกันในคอมก็เหมือนเราสื่อสารกันแบบไร้อารมณ์ ตัวหนังสือที่มายด์เขียนแต่ละตัว แต่ละคนก็อาจตีความและใส่น้ำเสียงต่างกัน สิบคนก็ตีความไปสิบแบบได้ค่ะ ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าน้ำเสียงมายด์จริงๆตอนพยายามเขียนข้อความเพื่อที่จะติดต่อสื่อสารกันเป็นยังไง ทำให้บางทีเราเข้าใจกันผิดได้ค่ะ มายด์เคยติดต่อสื่อสารพลาดไปครั้งหนึ่งกับคนในบล็อก ถ้าคุยกันจริงๆหรือผ่านตัวอักษร มายด์เป็นคนขี้เล่นนะคะ มายด์ไม่เคยโกรธใคร เรียกว่าโกรธยากมากๆ ถึงโกรธสุดท้ายก็หายเร็วค่ะ และมายด์ไม่เคยมีเจตนาที่จะว่าใครเลย สาบานเลยนะคะ ว่ามายด์ไม่เคยมีเจตนาว่าหรือเจตนาไม่ดีกับใคร เราคุยกันอยู่ดีๆ คงไม่มีใครอยากสร้างศัตรูหรอกค่ะ เหตุการณ์ตอนนั้นคือ คนที่อ่านคำพูดมายด์ไปเค้าเข้าใจผิดค่ะ เค้าคงโกรธมายด์ มายด์ตกใจมากที่เค้าเข้าใจอย่างนั้น มายด์รีบขอโทษและชี้แจง ขอโทษทุกวิถีทางที่มายด์จะสามารถทำได้ตอนนั้นจริงๆนะคะ เค้าคนนั้นคงโกรธมายด์จริงๆ มายด์รู้สึกผิดและเสียใจมาก จนมายด์ไม่กล้าที่จะคุยกับเพื่อนในบล็อก หรือเวลาพิมพ์แล้วมายด์ต้องอ่านแล้วอ่านอีกว่ามันจะกระทบความรู้สึกของคนที่กำลังพิมพ์โต้ตอบกับมายด์ มายด์พิมพ์ไปก็ต้องทวนแล้วทวนอีกว่าคำพูดไม่ดีหรือเปล่า คนอ่านอ่านแล้วจะเป็นยังไง แม้กระทั่งคำง่ายๆ อย่างเช่น "ไปไหนมา" (สมมตินะ) มายด์ก็จะทวนซ้ำ คิดแล้วคิดอีกว่าคำๆนี้มันดูปีเกลียวรึเปล่าเราพูดกับผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าเรานะ หรือว่า เรายุ่งกับเรื่องส่วนตัวเค้ารึเปล่านะคะ คิดไปได้ๆต่างๆนานา ทั้งที่ก่อนหน้านี้คุยด้วยคำนี้กันไม่รู้กี่ทีต่อกี่ที แต่มายด์ไม่อยากให้ใครโกรธมายด์อีกไงคะ มายด์เลยเลือกที่จะไม่เล่นบล็อกต่อ เพราะมายด์กลัวว่ามายด์จะไปทำให้คนอื่นเสียความรู้สึก มายด์เป็นคนอย่างนี้จริงๆ มีแต่คนบอกมายด์เป็นคนคิดมาก ก็คงคิดมากจริงๆแหล่ะค่ะ มายด์ไม่รู้นะ ว่าคนนั้นจะมาอ่านบล็อกมายด์รึเปล่า เค้าอาจจะเกลียดมายด์ไปแล้วก็ได้ ถ้าคนนั้นมาอ่าน มายด์อยากบอกว่ามายด์เสียใจจริงๆ มายด์ไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้นเลยสักนิด ขอโทษนะคะ มันคงเป็นทางเดียวที่จะขอโทษคุณได้แล้ว คำพูดคุณที่สอนมายด์ มันยังอยู่ในหัวมายด์นะ มายด์ยังจำมันได้ คุณสอนมายด์หลายอย่าง ถ้าวันนึง มายด์ทำอย่างที่มายด์เคยบอกคุณได้ มายด์ก็ยังอยากบอกคุณนะ คำพูดที่คุณบอกว่าอยากเห็นมายด์เป็น... มายด์ไม่เคยลืมเลย และมายด์กำลังทำมันอยู่ และมายด์ยังอยากบอกคุณคำๆนั้นจริงๆ เอาหล่ะ เข้าหัวข้อเรื่องดีกว่า บล็อกนี้จะโนตอริ๊สค่ะ วันนี้เกิดเรื่อง มายด์ทะเลาะกับน้อง มายด์เลยกลับมาเขียนบล็อกอีกครั้ง มายด์เสียดายเรื่องต่างๆที่เขียนไป ความทรงจำบางเรื่องที่มายด์อาจลืมไปแล้ว มันยังอยู่ในนี้ เคยมีคนพูดกับมายด์ว่า น้ำหมึกที่จางที่สุดยังอยู่คงทนกว่าความทรงจำที่แม่นที่สุด แม้ว่าวันนี้เป็นความทรงจำที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ แต่มายด์ก็ไม่อยากลืมค่ะ ไม่ใช่เพราะแค้นหรอกนะคะ แต่เพราะว่ามายด์อยากให้มันเตือนตัวมายด์เองว่ามายด์รู้สึกยังไง และถ้ามายด์ทำแบบนี้กับคนอื่น คนอื่นก็คงรู้สึกไม่ต่างจากมายด์ตอนนี้ ทุกคนคงเริ่มสงสัยแล้วใช่ไหมคะว่ามันเรื่องอะไร มาค่ะ มายด์จะเล่าให้ฟัง มายด์กับน้องอายุห่างกันสามปี ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ค่ะ น้องของมายด์ปากจัดมาก ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน แม่หรือใครก็ตามจะให้มายด์เป็นฝ่ายเงียบและหนีมันไปค่ะ อาจเป็นเพราะทุกคนคงคิดว่ามายด์เถียงสู้มันไม่ได้แน่ เวลาทะเลาะกันเนี่ยก็ยอมรับนะว่าด่ากัน ด่ากันแบบสัตว์เลื้อยคลานตามมาเป็นขโยง วันนี้มายด์จะใช้โน้ตบุ๊คแป๊บนึงเพื่อหาว่ายืดผมมาเนี่ยสระผมได้รึเปล่า แต่น้องมายด์มันใช้อยู่ ความจริงโน้ตบุ๊คของมายด์นะแต่มันครองจนจะเป็นเจ้าของแทนมายด์ ขอมันดีๆมันไม่ให้ค่ะ แล้วก็ต่อจากนั้นมันก็พูดๆๆๆ ตอนแรกก็พูดแบบเล่นๆกันธรรมดา กัดกันแสบๆคันๆ ต่อมามันก็ใช้เท้าดันมายด์ให้ออกจากที่นอนมันค่ะ มันไล่มายด์ แต่มายด์หมั่นไส้ มายด์เลยอยู่ต่อ พอมันดันเรื่อยๆมายด์ก็รำคาญ กระโดดทับขามันค่ะ มันโกรธมาก น้องมายด์เป็นผู้ชายนะ มันเริ่มถีบมายด์แรงขึ้นให้ออกจากที่นอน ตอนนั้นก็ไม่ออก โมโหค่ะ มายด์เลยทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของที่ มันก็เลยทวงสิทธิ์ของมันบ้างค่ะ คือที่ตรงนั้นเป็นที่ของมายด์ แต่ที่นอนมันค่ะ ต่างคนก็ต่างเถียง สุดท้ายมันยกเท้าขึ้นมาตรงหน้ามายด์ค่ะ มันบอกว่าที่มัน มันจะทำอะไรก็ได้ เท้าดำๆของมันห่างจากหน้ามายด์แค่คืบ ของมายด์เลยขึ้นค่ะ ถ่ายวีดีโอเก็บไว้ให้แม่ดู ทำท่าจามค่ะ จามใส่เท้ามัน มันก็เอาเท้ามาเช็ดมายด์ แล้วด่ากันต่อค่ะ ตอนแรกมายด์จะเดินหนีค่ะ มายด์เดินลงมาข้างล่างแล้วด้วยซ้ำ แต่เจ็บใจ เลยอินเตอร์ด่ามันผ่านอินเตอร์คอมค่ะ อินเตอร์คอมเนี่ยเอาไว้ติดต่อระหว่างข้างบนกับข้างล่าง พูดใส่กันได้ คล้ายๆลำโพงในห้องอ่ะค่ะ มายด์ก็เลยด่ามันต่อผ่านอันนั้นอีกนิดนึง เตรียมจะเอากุญแจมอโวค์เตรียมขี่ไปอีกบ้านนึง มันก็ลงมา ด่ามายด์ต่อ ด่าเรื่องต่างๆนานาๆ จนมายด์เริ่มของขึ้นค่ะ จากที่เงียบ ระบายอารมณ์โดยการหากุญแจแรงๆ แล้วมันก็พูดไปเรื่อยค่ะ อารมณ์ว่าไร้การศึกษา ระบายอารมณ์ใส่ข้าวของ จนมายด์เริ่มจะทนไม่ได้ค่ะ คือตอนที่มันเพิ่งลงมาเนี่ย มันจะลงมาต่อยมายด์ค่ะ มันผลักมายด์แล้ว เตรียมง้างมือจะต่อย แต่พ่อมาห้ามค่ะ มันผลักพ่อออกนอกทางค่ะ แล้วมันก็ท้ามายด์ต่อย มันยกแขนเสื้อขึ้น แล้วพูดว่าต่อยมันดิ่ๆ มันจะได้จัดการมายด์ ตอนนั้นมายด์คงโกรธมาก ปากเนี่ยสั่นเลย มายด์พยายามห้ามตัวเอง มายด์บอกมันว่าคนมีการศึกษาไม่ใช้กำลังแก้ปัญหา มันก็ท้าค่ะ ว่ามายด์ต่างๆนานาๆ มายด์ก็ว่ามันตอบเหมือนกันแหล่ะ ยอมรับว่าปกติใจเย็นมาก แต่ตอนนั้นเย็นแทบไม่ไหว มันเกือบจะต่อยมายด์แล้วจริงๆ ถ้ามายด์ต่อยมันตอนนั้น มันซัดมายด์กลับแน่ ตัวมันสูงประมาณ 180 เป็นนักกีฬาแบด ขนาดพ่อยังโดนมันผลักให้พ้นทาง แล้วคิดว่ามายด์จะโดนมันขนาดไหนคะ ตอนนั้นสิ่งที่คิดคือว่า มายด์ไม่มีทางสู้มันได้ นอกจากใช้อาวุธ มันมีมีดแหลมๆ อยู่ลิ้นชักที่สามของโต๊ะข้างๆที่มายด์ยืน ตอนนั้นความโกรธพุ่งถึงจุดสูงมากๆ ทะลุปรอท มือมายด์เกือบแล้ว แต่ก็คิดได้ว่า ถ้ามายด์ทำมัน ถ้ามันเป็นอะไรไป คนที่เสียใจคือพ่อกับแม่ ที่เห็นลูกมาทะเลาะกัน ห้ำหั่นกันเอง มายด์ทำไม่ได้หรอก มายด์ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ ความโกรธตอนนี้ก็แค่ตอนนี้ ถ้าตอนมายด์สงบลง มายด์จะนึกเสียใจกับสิ่งที่ทำ มายด์เลยตัดสินใจขับรถมอไซค์ออกไป ไปอยู่อีกบ้านนึง ที่นั่นมายด์มีห้องของตัวเองเอาไว้อ่านหนังสือ มันสงบดี ทางไปบ้านนั้น มายด์เจอรถปอเต็กตึ้ง มายด์ก็คิดถึงน้องของมายด์ และคิดว่ามายด์คิดถูกแล้วที่ไม่ทำอะไรมัน อย่างน้อยมายด์ก็ไม่อยากให้มันต้องเป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายก่อนถึงบ้านหลังนั้น มายด์ก็เลี้ยวรถกลับบ้าน เพราะว่ามายด์คิดว่า ทำไมต้องเป็นมายด์ทุกทีที่หยุด ทำไมมายด์ต้องหนีออกจากมัน แต่มันไม่เคยหนีออกจากมายด์เลย เหมือนมายด์เป็นคนแพ้ ตอนขับรถ น้ำตามายด์ก็ไหลนะ แต่มายด์ไม่รู้ว่ามันมาจากความเจ็บใจ ความแค้น หรือเสียใจ น้ำตาไหล แต่กลับมองไม่เห็นความเจ็บปวดของตัวเอง ตอนนี้มายด์รู้แล้ว การที่มายด์จะโดนมันต่อย นี่ไม่ใช่ครั้งแรก มันหลายครั้งมากๆ ถ้ามายด์เริ่มอีกนิดเดียวมายด์คงโดนต่อยแน่ แต่รู้ไหม อะไรที่ทำให้มายด์น้ำตาไหล มันเพราะว่าความเป็นผู้หญิงไงหล่ะ ทำไมมายด์สู้มันไม่ได้ แม้แต่ป้องกันตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ทำไมมายด์อ่อนแออย่างนี้ มายด์อยากสู้กับผู้ชายได้ มายด์ไม่อยากให้ผู้หญิงกับผู้ชายแตกต่างกัน นี่อาจจะเป็นเหตุผลมั้ง ที่มายด์(อย่างน้อยก็ตอนนี้)ไม่มีความรู้สึกเสน่ห์หาผู้ชาย มายด์ไม่ได้เกลียดนะ เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นได้ แต่เป็นแฟนเนี่ยมายด์กลัว กลัวว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นเหมือนน้องมายด์ ถ้าไม่พอใจใช้กำลังผู้หญิงก็เสียเปรียบอยู่แล้ว เรื่องนี้น่าอายเนอะ แต่บอกแล้วว่าจะโนตอริ๊ส มายด์แค่หวังว่าสักวันมายด์จะสู้ชนะน้องมายด์ ที่มายด์มาเขียนเป็นไดอารี่ เพราะมายด์อยากให้ตัวเองจำความรู้สึกนี้ไว้ ความรู้สึกที่โดนด่าด้วยข้อเสียของตัวเอง จำไว้นะมายด์ จำไว้ว่าแกรู้สึกยังไง ว่ามันเจ็บแค่ไหน สิ้นหวังแค่ไหน จำเอาไว้ แล้วอย่าไปทำกับใครแบบนี้ อย่าไปเยียบย่ำคนแพ้ เพราะแกก็เคยแพ้มาก่อน ถ้าแกชนะก็อย่าเหลิง ขอให้เห็นใจอีกฝ่าย และถ้าแกแข็งแรงกว่าใครก็ตาม ขอให้ปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า เพราะแกก็เคยเป็นคนอ่อนแอ แกรู้ว่ามันเจ็บปวด เจ็บใจแค่ไหน อย่าทำนะมายด์ แกต้องเป็นที่พึ่งให้คนอื่น จำความรู้สึกนี้ดีๆนะ แล้วสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำอย่างนี้กับใคร สัญญากันแล้วนะ ปล. คอยดูนะจะไปฝึกวิทยายุทธ์ที่วัดเส้าหลิน สักวันนึงมายด์จะสู้มันให้ชนะให้ได้
ดีแล้วที่กลับมานะน้องมายด์
เรื่องนี้อะ พอเราโตไปอีกระดับนึง มองย้อนกลับมา มันอาจจะเป็นอีกความรู้สึกนึงเลยนะ พี่ก็เคยเกลียดบางคนมาก แต่พออายุมากขึ้น ความรู้สึกนั้นก็หายไป รู้สึกสงสารเค้ามากกว่าที่คิดหรือทำได้แค่นั้นอะ โดย: littlepup
 วันที่: 31 มกราคม 2555 เวลา:23:38:34 น.อ่านแล้วตกใจ ทำไมน้องถึงได้กล้าขนาดนั้น
น่าจะให้ความเคารพพี่สาวมากกว่านี้นะคะ พูดไม่ออกเลยทีเดียว  โดย: NWzephyr
วันที่: 31 มกราคม 2555 เวลา:23:43:17 น. |
windsylph
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ฉันคือสายลม... I am Wind... I am Sylph บลอกเปรียบดังไดอารี่ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิตเด็กคนหนึ่ง เจ้าของบล็อกทำไว้ เพื่อถ่ายทอดประสบการณ์ต่างๆไว้เตือนใจตัวเอง ความรู้สึกนึกคิดที่เขียนลงไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ^ ^ มายด์ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง บางทีก็ตัดสินใจไม่ถูก มีอะไรสั่งสอนหรือแนะนำ ทำได้เลยนะคะ ^o^    Create a MySpace Playlist at MixPod.com Friends Blog
|
||||||||||||
ขอให้ทุกเรื่องผ่านไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ