ซ้อมหนีไฟไหม้ *- - จุดนัดพบผู้ร่วมชะตากรรม ซ้อมหนีไฟไหม้ ใครเคยซ้อมหนีไฟไหม้ ยกมือขึ้น เอ้า ขอมือหน่อย เย้ ป่าว ไม่ใช่คอนเสริต์อะไรหรอกกกกก ช่วงเดือนนี้ขอปีที่แล้ว ( แก่แล้วดิเรา ) เคยมีเจ้าหน้าที่ดับเพลิง มาช่วยฝึกซ้อมหนีไฟ ตอนนั้นเราเพิ่งมาทำงานใหม่ๆๆ ยังเอ๋อ เอ๋อ และมีความถึกพอแรง รู้ว่าวันนั้นมีซ้อม แต่พอดีมีงานค้างอยู่ ได้รับแจ้งมา 2-3 วันแล้นว่าจะมีสัญญาณเตือนภัย ดังขึ้นประหนึ่งไฟไหม้ จริงๆๆ ( ก็แน่ล่ะสิ ซ้อมหนีไฟนี่ ^ ^ ) พอถึงเวลาปุ๊ปปปปปป สัญญาณเตือนภัยก็ดัง กริ๊งงงงงงงงงงงงงง สนั่นตึกมั่กๆๆๆๆๆ นายเราที่นั่งทำงานอยู่ตกใจ เตือนออกมาดู เลยได้เห็นหน้าฝรั่ง งง เอ๊ย น่ารักดี หน้าตาแกตื่นมั่ก หันมาถามเราเปนภาษาปะกิต ( เค้าคงพูดไทยได้ม้างงงงง ) " What's happen ? " เราตอบไปว่า มีซ้อมหนีไฟอ่ะ เค้าก็ทำหน้าเข้าใจ แล้วเดินกลับไปทำงานต่อ ขยันจริงนายตรู อ้อ ลืมไปตอนนั้นเราติดสายกะลูกค้าฝรั่ง สงกะสัย พี่แกจะตกใจ สายหลุดไปเลยยยยย แล้วเค้าก็โทรกลับมาอีกที ถามคำถามเดียวกะนายตรูเลย เค้าว่า ยูเปนไรป่าว เสียงดังมาก มีไรเหรอ ก็นะ ไอ้กริ่งเจ้ากรรม มันก็ดังมาไม่ต่ำกว่า 15 นาทีแล้วนิ เมื่อไหร่จะหยุดซะทีฟระ ( คิดในใจอ่ะนะ ) แต่ตอบตะโกนตอบกลับไปว่า อ๋อมีซ้อมหนีไฟอ่ะค่ะ ( ไม่ค่อยเลยนะ ) หลังจากพยายามสื่อสารกันต่อ แต่ไม่สำเร็จ เสียงกริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ก็ยังคงดังอย่าต่อเนื่องอย่างกวนประสาท เริ่มขำไม่ออกแล้ว เริ่มเครียด ในแต่ละบริษัทต้องส่งตัวแทนไปร่วมอย่างน้อย 30 เปอร์เซ็นต์ อ่ะ แต่เราก็ติดงานอยู่ พี่ฝ่ายบุคคลเค้าบอก ว่าน้องปลา ช่วยไปวิ่งกลับเค้าหน่อยเถอะ ปีนี้พี่ไปไม่ไหวจริงๆๆ ก็นะ ถ้าพี่แกไปวิ่งไหวคงวิ่งไปแล้นนนนน ก็พี่เค้าท้องอยู่ได้ ประมาณ 5 เดือนกว่า เราก็เอาวะ ไปก็ไป ว่าแล้วก็เดินลงไปด้วยความมุ่งมั่น จากชั้นที่ 19 เดินลงไป จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนะ เค้าห้ามใช้ลิฟท์อ่า ( แน่สิหล่อนใครจะให้ใช้ แถมยังใจดำ ตัดไฟลิฟท์ซะเรย ) ตะแรกก็ว่าหนทางมันไม่ไกล แต่พอเดินไป ไปเดินเจอทางแยกน้อยไง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เดินไปตามทางน้อย บันไดทั้งแคบ ทั้งชัน ทั้งมืด ไฟก็ไม่เปิดดดดด โอ้ววววว หลังจากหลงทางมาตามบันไดหลายชั้น คาดว่าน่าจะมาถึงชั้น 10 แล้วอ่ะ เราก็เพิ่งนึกอะไรได้ ตายแล้ว ถ้าประตูข้างล่างมันเปิดไม่ออกจะทำไงฟร้า ว่าแล้วก็รึบเดือนกลับขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง ตรงทางหนีไฟ ส่วนใหญ่ประตูมันผลักออกมาจากด้านในไม่ได้ไง เราเลยมองหาลังกระดาษแถวนั้น ซึ่งคาดว่าเปนของแม่บ้านที่เอามาใช้นอนกลางวันกัน มาคั่นไว้ หมายใจว่า ถ้าซวยจริงตรูจะเดินย้อนกลับมาทางเก่า อิอิอิ รอบคอบซะมิมี เดินคลำในความมืดมานาน แล้วนึกขึ้นมาอีก เอ๊ย หรือ เค้าจะเลิกซ้อมกันแล้วฟระ ไม่มีเสียงอะไรเลย เสียงที่ได้ยินก็มีแต่เสียงฝีเท้าตัวเอง ค่อยๆๆ คลำทางตามบันได้ไป อ่ะ มันมองไม่เห็นจริง แล้วสมองเจ้ากรรมก็นึกขึ้นมาอีกว่า เฮ้ย ยยยย ถ้ามีใครมาดักอยู่ในนี้ตรูจะทำอย่างไรฟระ หรือ ประตูเปิดไม่ออกอ่า โทรศัพท์มือถือ ก็ไม่ได้เอามา เป๋าตังค์ก็ด้วย เสียงเราก็แหบ ( ตอนนั้นเจ็บคออยู่อ่ะ ) ขณะที่จมอยู่กะความมืดมน (ในวังวนความคิดตัวเอง ) ก็ได้ยินเสียง ตึก.......... ตึก.. ตึก...... ตึก ตึก ตึก จ๊าก เสียงไรฟระ สงบใจไว้ลูก สมองน้อย ๆๆ รีบหาทางรอดทันที ( เอนี่ตรูเปนกระต่ายตื่นตูมรึป่าวเนี่ย ) พอเสียงดังมาใกล้ ใจเต้น ตึกตัก เอ๊ย นี่คนดีหรือคนร้ายนี่ สรุปว่าเปนคนที่มาซ้อมหนีไฟเหมือนกัน ชายหนุ่ม ที่โผล่มาจากไหนมะรุ เดินตามมาด้านหลัง เรารีบเร่งฝีเท้าขึ้น เมื่อไหร่จะถึงเสียทีฟระ แค่ 19 ชั้นทำไมมันยาวนานอย่างนี้ ในที่สุด เราก็เจอประตูทางออก แล้วออกมาด้านหลังพอดี เฮ้อ ลงชื่อเข้าร่วมฝึกหนีไฟ ..... เอิ่ม สุดท้ายแล้วเราก็รู้ว่าทำไมเค้าถึงให้มาซ้อมหนีไฟกันอ่ะ อืม ก็บันได ทั้งเล็ก ทั้งแคบ ทั้งชัน ไฟฉุกเฉินก็ไม่มีส่อง ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงก็ตายแหงๆๆ ในเมื่อจะตายกันหมด เลยให้มารู้จักกันก่อนไง ใครอยู่ชั้นไหน ชั้นไหน มาดูๆๆ หน้ากันไว้ เวลาไปจะได้เกี่ยวกันไปให้หมด แฮ่ ขำมะออกเลยอ่ะ เปนการฝึกที่โอเคนะ ยกเว้นทางหนีไฟอ่ะ หนีไม่รอดแน่ๆๆๆ ไงๆๆ เราก็อยากศพสวยนะ ไม่เอาตายแห้งๆๆ ไม่สวยจริง ว่าแล้วก็รอการฝึกซ้อมหนีไฟของปีนี้อีกที ดูดิ๊ ว่ามีสมาชิกเพิ่มรึป่าว เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ ซ้อมหนีไฟสยอง T ^ T Create Date : 03 ตุลาคม 2550 Last Update : 3 ตุลาคม 2550 22:10:46 น. 0 comments Counter : 680 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก