ไร้พุงไดอารี่....บันทึกการเอาชนะใจตัวเอง(เฟต2)

เฟต 2....แรงเหวี่ยง


น้ำหนักเริ่มพุ่งไปแบบกู่ไม่กลับ เพื่อนฝูงเก่าๆที่ได้พบตกใจว่าเราทำไมอ้วนมากมายแบบนี้ แต่เกรงใจไม่กล้าพูดให้เข้าหู ด้วยผมเรียกว่าเป็นคนปากเสีย มันทั้งหลายคงกลัวโดนด่ากลับถ้าผมนั้นหงุดหงิด55++


ผมเลยตัวใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆและเนื้อหนังแบบว่าขยายจนน่ากลัว หน้าท้องต้นขา และต้นแขนเนื้อลงมากองแบบว่าน่ากลัวเดินกันทีได้ยินเสียงเนื้อเสียดสีดังพั่บๆ ผิวเนื้อแตกลายงากันไม่มีชิ้นดี….ผมตอนนี้เริ่มมีพฤติกรรมกลัวการออกไปพบปะคนภายนอกแล้วคับ อายและไม่มั่นใจในตัวเองแถมเสื้อผ้าเริ่มหาใส่ลำบากขึ้นเรื่อยๆ


ขนาดรอบเอวใหญ่สุงสุดคือ เคยซื้อกางเกงมาใส่นั้นอยู่54 นิ้ว(เจี๊ยก!) ใส่เสื้อเบอร์6XXX หาซื้อที่ร้านอิมพอร์ตเอ๊กซ์ปอร์ตอ่ะคับ555++ไม่น่าเชื่อก้อต้องเชื่อเนอะคนเราทำไปได้


เรียกว่าเวลาที่เห็นคนอื่นยืนรีดเสื้อให้เรา แล้วเหมือนกำลังรีดผ้าคลุมเตียงอ่ะ ชายเสื้อมันลงมากองที่พื้นเหมือนผ้าม่าน...หึหึ


ในที่สุดเมื่อปล่อยตัวจนถึงขีดสุดผมนั้นเริ่มมีปัญหาในการนอนแบบว่าถาวร มีอาการปวดหลังในตอนนอนไปได้สัก4-5ชั่วโมงแบบว่าเหมือนหลังจะขาดซะให้ได้ ต้องตื่นนอนตอนกลางดึกเสมอๆและไม่อาจนอนต่อได้สนิทไปทั้งคืนทรมารมากๆ แถมนอนกรนสนั่น....มันทำให้นอนไม่พอคับ ส่งผลให้เวลาเราตื่นมาทำงานจะง่วงและเผลอสัปหงกบ่อยๆ...โรคภัยมารุมเร้ามากขึ้นเป็นตามลำดับไหล่


เอ้าใครมาก่อนมีสิทธิ์ก่อน…..เรียงหน้ากันมาเลยเพ่..!!


เช่นมีอาการของโรคสะเก็ดเงินเป็นผื่นหนาๆ มีอาการคันไปตามเนื้อตัวในร่มผ้าและตามแขนขาช่วงขาหนีบจากการเสียดสี และกลางหลัง และหัวเข่าทั้งสองข้าง ผิวแห้งและลอกล่อนตามหนังศีรษะ


ซึ่งเมื่อผมไปพบแพทย์ผิวหนังที่สถาบันโรคผิวหนังเเถบอนุเสาวรีย์ชัยฯแพทย์ลงความเห็นว่าเกิดจากการที่มีอาการของผิวหนังแบ่งเซลกันเร็วเกินไป เพราะผมเป็นคนที่เวลามีแผลแผลจะแห้งและหายเร็วมากกว่าชาวบ้านเค้าอยู่แล้วคับ แต่แผลเวลาหายจะเป็นปุ่มนูนขึ้นมาเรียกว่าครีรอยท์อ่ะ แผลหน้าเกลียดชะมัดไม่ใช่หน้าตาดีเท่าไหร่นะ55++


อาการของความอ้วนก้อไปเร่งให้เนื้อมันผลิตเซลที่ว่านี้มากเกินผิดปกติ เลยแสดงอาการมาอย่างรุนแรง....นี้ก้อสาเหตุนึง


อาการที่เป็นเหตุปัจจัยหลักให้เริ่มลดความอ้วนอย่างด่วนที่สุดคือ ผมมีอาการของโรคเท้าแบน(flatfoot)แต่กำเนิดคับ มันส่งผลให้ปวดเท้าเวลาเดิน และมีอาการร้าวไปตั้งแต่ต้นขาไปจนถึงซ้นเท้าสลับกันทั้งสองข้าง บ้างทีมีอาการเท้าบวมเดินไปสะดวก...


ผมตอนแรกคิดว่าเป็นโรคเก้าส์ซะด้วยซ้ำ เลยจำเป็นต้องไปพบแพทย์อย่างเร่งด่วนเริ่มกลัวตายแระ55++


แต่อนิจจาเอ๋ย เมื่อผมไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนึงใกล้บ้าน กลับพบการบริการที่แสนน่าประทับใจอย่างที่สุด คุณหมอผู้น่ารักได้กรุณาตรวจโรคให้ และพูดอย่างกวนส้นตรีนใส่หน้าว่า (ขอโทษที่คิดเเบบนี้จริงๆนะ)


“ไม่มีไรหรอก เเค่เป็นโรคเท้าแบนอ่ะ....”



หมอพูดโดยไม่มองหน้าผมและน้องสาวที่เข้าไปฟังการรักษา มัวแต่ก้มดูรายงานการตรวจโรคเหมือนสำคัญกว่าคนไข้ริไงวะ-*-



“เหรอคับ??---แล้วมันเป็นไงอ่ะอาการของโรคเท้าแบนอ่ะคับ??”



ผมถามแบบงงๆ ได้แต่มองหน้าหมอสลับกับหน้าน้องสาวไปมา เกิดมาไม่เคยได้ยินอาการโรคนี้มาก่อนเลยอ่ะ



“มันก้อไม่มีไรมากหรอก---แค่อ้วนไปก้อรีบลดความอ้วนสิแล้วจะหาย”


เค้าพูดไปแล้วพลางยิ้มเยาะ....ให้ตายเหอะนี่มันอะไรวะ? เราถามถึงลักษณะของโรคนะเฟ้ย....



“แล้วจะรักษายังไงอ่ะคับ ได้รับยาฉีดริว่ายาแก้ปวดร่วมด้วยได้ริป่าว?”



ผมพยายามระงับอาการโกธรจนตัวสั่น ได้เเต่ถามเค้าดีๆเพราะเค้าคือหมอที่เราอุตส่าห์มาหาไง



“ไม่ต้อง----ให้ยาแก้ปวดก้อแค่หายปวดชั่วครั้งชั่วคราว คุณเดี๊ยวลองกินต่อเนื่องไปสัก5-6วันดูสิ ถ้าตับไม่พังให้มาด่าเลยเอ้า ลดความอ้วนสิได้สัก10โลก้อเก่งแระ ถึงเวลานั้นก้อค่อยมาพูดกันนะ...”



ฟินท์มากณ.จุดนี้......ผมรีบลุกออกมาจากเก้าอี้ทันที....สุดยอดคุณหมอแห่งวงการแพทย์ไทย...เอาดาวไปเลยทั้งฟ้าเเล้วกัน ให้เเม่งพากันลอยไปถล่มบ้านพี่เเกให้กระจุย เเบบว่าโดยพายุดาวตกสักทีเหอะเจ้าประคุ๊ณ..!!


ผมยอมรับโดยศิโรราบอ่ะคับว่า มันคือเรื่องจริงที่ปฎิเสธไม่ได้ที่เราใช้ชีวิตเหี้ยๆห่าๆมานาน...ปล่อยตัวปล่อยใจไปจนสุดกู่ไม่น่าให้อภัยเเละไม่นึกชมชอบการใช้ชีวิตเเบบนี้หรอกน่า แต่วิธีการใช้คำพูดนี่สิที่แบบว่าเกินจะทำใจ แต่มันคือแรงจุดประกายให้อยากเอาชนะหมอ ตั้งใจตอกให้หน้าหงายในใจผมขึ้นมาทันที......



******************************************

เครดิตภาพจากกูเกิ้ลเช่นเดิมคับ---

Create Date : 02 ธันวาคม 2554		2 comments
Last Update : 3 ธันวาคม 2554 11:23:39 น.
Counter : 331 Pageviews.
Share Tweet