|
Lomo Lomo สีเพี้ยน สีแรง แต่เร้าใจ
"พี่ๆ ไปยืนกลางแดดหน่อย"
"พี่ๆ สีเสื้อพี่ แรงดี ขอชักภาพหน่อยสิ"
นานมาแล้ว มีไอ้เด็กแสบคนหนึ่งติดสอยห้อยตามพี่ๆ ไปเที่ยวหลวงพระบาง มันหนีบกล้องพลาสติกที่แถมฟรีมาจากครีมอาบน้ำยี่ห้อ Dove กล้องพลาสติกของมันเลยมียี่ห้อ Dove ติดหลา เด่นเป็นสง่าทุกครั้งที่มันยกขึ้นมากดชัตเตอร์
 
โอ๊ย... นั่นมันก็ราวๆ 4 ปีมาแล้วค่ะ ที่อิฉันรู้จักกับคำว่าภาพโลโม่ (Lomo) จะบอกว่ารู้จัก มันก็ไม่เชิง เรียกว่าคุ้นหู เหมือนคนเคยเจอหน้ากัน แต่ไม่รู้นิสัยใจคอซะมากกว่า ไอ้ตอนนั้นมันก็เกิดอารมณ์แบบไม่รู้จักสักเรื่อง คงไม่มีใครว่าเราโง่ จึงไม่คิดจะขวนขวายหาคำตอบ และยิ่งไม่เข้าใจคนชอบถ่ายรูปประเภทนี้ว่า มาอารมณ์ไหนกัน เพราะฟิล์มสไลด์ที่ต้องซื้อมาใส่ในกล้องพลาสติก หรือภาษาทั่วไปเขาเรียกว่า "Toy Camera" เนี่ย มันก็แพงแสนแพง
เห็นไอ้เด็กแสบจะกดชัตเตอร์แต่ละที คิดแล้วคิดอีก ส่องรูกล้อง คล้ายจ้องรูเข็ม เล่นเอานางแบบอย่างอิฉัน ถอดใจ อิฉันก็นึกไม่ออกว่ารูปมันจะออกมางามขนาดไหน ครั้นจะถามก็อายเด็กมัน ได้แต่ยืนแอ็คท่าอยู่กลางแดดเปรี้ยงแห่งเมืองหลวงพระบาง จนตัวดำกลับประเทศไทย
พอได้เห็นรูป ก็ยังงงๆ ว่า "มันสวยตรงไหนวะ" หลังจากนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก จนกระทั่งได้มาเห็นภาพโลโม่ของเทียม คือใช้โปรแกรมแต่งรูป แต่งหน้าทาปาก และเปลี่ยนสีจนเพี้ยนสนั่น พอเห็นภาพโลโม่บ่อยๆ เข้าทำนองเพลงไม่เพราะ แต่ดีเจเปิดให้ฟังบ่อยเสียจนซึ้งไปเอง มันก็เริ่มหลงเสน่ห์ภาพเพี้ยนๆ แบบนี้ซะแล้วสิ
เปิดนิตยสาร หรือหนังสือเล่าเรื่องประสบการณ์การท่องเที่ยวทั้งภายใน และภายนอกประเทศ ต้องมีภาพโลโม่โผล่มาให้เห็น บางเล่มใช้ภาพโลโม่ทั้งเล่มเลยก็มี
ระยะหลังๆ ภาพโลโม่ได้เข้าประชิดติดชายแดนคนมีความรักเข้าให้ เห็นช่างภาพ และสตูดิโอหลายแห่งเริ่มโปรโมทภาพประเภทนี้ในวงการภาพแต่งงานกันมากขึ้น แต่ภาพโลโม่ส่วนใหญ่ที่เห็นในวงการนี้ อิฉันเชื่อว่าเป็นภาพโลโม่ที่แต่งจากโปรแกรมแต่งรูปมากกว่าจะเป็นภาพโลโม่ที่มาจากกล้องของเล่น (Toy Camera)
 
เหตุที่อิฉันอาจหาญ และบังอาจบอกว่ามันเป็นภาพโลโม่เทียม ก็เพราะว่า จากการสังเกตภาพถ่ายของเจ้าเด็กแสบ ภาพโลโม่แท้ๆ จะเป็นภาพสวยที่เดาได้ยาก มันอาจจะออกมาสวย หรือออกมาดำปี๋ เพราะต้องอาศัยแสงแดด และจังหวะ มันจับจังหวะได้ยากยิ่งกว่ากล้องฟิล์มปกติเสียอีก
แต่ภาพโลโม่เทียมนั้น มันสวยเกินสวย บ้างภาพอยู่ในมุมที่ไม่น่าเป็นไปได้ว่าแสงจะส่องถึง บางรูปอยู่ในมุมอับ บางรูปถ่ายภายในอาคาร เลนส์พลาสติกไม่น่าจะจับแสงได้ อิฉันจึงสันนิษฐานว่ามันเป็นภาพแต่งให้เป็นสไตล์โลโม่ หรือไม่ก็ใช้โปรแกรมโลโม่ไปเลย
 
อารมณ์หลงเสน่ห์ภาพโลโม่เริ่มหนักขึ้นหลังจากได้ดูรายการวาไรตี้รายการหนึ่งทางช่อง 9 ชื่อรายการจำได้คุ้นๆ ว่า หนึ่งฟ้าตะวันเดียว อะไรทำนองนี้ เป็นการสัมภาษณ์กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่มีความชอบเหมือนกัน จึงมารวมตัวกัน ภายใต้ชื่อกลุ่มว่า "We Love Snap"
2 พิธีกรหนุ่มรูปหล่อก็ตามกลุ่มนี้ไปถ่ายรูปตามสถานที่ต่างๆ โดยใช้กล้อง Toy Camera แบบต่างๆ มีการใช้ฟิล์มขนาดที่แตกต่างกัน และที่เจ๋งไปกว่านั้นคือการประกอบกล้องด้วยมือ และนำไปทดลองถ่ายกันเดี๋ยวนั้นเลย
กล้องทอย หรือบางทีเราก็เรียกกันง่ายๆ ว่ากล้องโลโม่ ท่านว่า อาจหาซื้อได้ตามตลาดนัดกลางคืน เช่นที่คลองถม ได้ในราคา 20 บาท!!! อุวะ! แม่เจ้า ทำไมมันช่างถูกเสียเหลือเกิน แต่พูดก็พูดเถอะอิฉันนะมันสาวไฮโซ ประเภทโซซัดโซเซน่ะค่ะ คิดว่ายังไงเสีย ตาคงไม่ถึง คืออิฉันเป็นพวกตาไม่ดี หาของอะไรที่มันเล็กๆ จิ๋วๆ ไม่ค่อยจะเจอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งของอะไรที่อิฉันไม่สันทัดละก็ อย่าได้หวังว่าจะตาดีเจอของดีอย่างที่ท่านว่า
เลยตัดสินใจใช้คุณสามีไปหาซื้อตามห้างมาบุญครองดีกว่า เพราะเคยเห็นผ่านๆ อยู่ อิฉันบอกคุณสามีไปว่าไม่ต้องซื้อตัวแพง เอาตัวถูกๆ ก็พอ เพราะในทีวี เห็นเขาใช้กล้องประกอบเอง ยังออกมาแจ่มแจ๋วเลย
สุดท้ายได้มา 1 ตัวในราคาเพียง 550 บาท ไม่ค่อยจะเห่อสักเท่าไร คว้าเอาไปใช้วันรุ่งขึ้นที่ทะเลปราณบุรี พร้อมฟิล์มสไลด์ที่หมดอายุที่ไปไถ่จากญาติมา แต่ไม่ทราบว่าอายุมันหมดไปกี่ปีกี่ชาติแล้วก็ไม่รู้ เพราะพอล้างออกมา รูปดำปี๋ทุกรูปไป
ไม่เป็นไร เอาใหม่ คราวนี้ลองใช้ฟิล์มธรรมดาดู โง่ไหมละค่ะ มันก็ออกมาอีหรอบเดิม อิฉันก็เริ่มเซ็งแล้วสิคะ สงสัยจะไม่มีวาสนาได้ถ่ายรูปโลโม่อย่างคนอื่นเขา มานั่งคิดๆ ดูก็รู้สึกเจ็บใจ เพราะรูปที่ตั้งใจถ่ายด้วยกล้องโลโม่นั้น แอ็คชั่นสุดยอด แถมตอนที่เอาฟิล์มไปล้างที่ร้านประจำของคุณสามี เจ้าของร้านแจ้งว่า "ผมเลิกล้างรูปด้วยฟิล์มมานานมากแล้วครับพี่ ขายเครื่องทิ้งหมด นับตั้งแต่ยุคดิจิตัลเข้าครองเมือง" เวรกรรม!!!
เลยต้องบากหน้าเข้าสู่ใจกลางเมือง ร้านที่ไอ้เด็กแสบสยองของพี่ๆ ใช้บริการอยู่ เรื่องที่รูปออกมาดำปี๋ เหมือนโดนของเนี่ย คงเป็นเพราะฟิล์มม้วนแรกที่ใช้เป็นฟิล์มสไลด์ที่คงจะสิ้นอายุขัยมานานปีดีดัก ส่วนฟิล์มม้วนที่สองที่มีชะตากรรมเดียวกัน ก็คงเป็นเพราะคุณสามีดันประหยัดไปซื้อฟิล์มธรรมดามาใส่ จริงๆ อิฉันก็อยากจะลองม้วนที่สามดูอีกสักตั้ง แต่พอมานั่งคิดสะระตะค่าฟิล์มสไลด์ ค่าเดินทาง ค่าอัดรูป และอาจจะบวกค่าเจ็บใจที่รูปออกมาห่วยแตกอีก ซึ่งประเมินค่าทางอารมณ์มิได้ จึงหยุดชะงักโครงการไว้แต่เพียงเท่านี้
 
แน่นอนโลกแห่งดิจิตัลย่อมเอาอกเอาใจผู้กระหายการบริโภคอย่างเรา จึงได้ส่งโปรแกรมการถ่ายรูปโลโม่มาให้ชาวไอโฟนได้ใช้กัน สามีเห็นปุ๊บโหลดมาให้เมียใช้ทันที หลังจากถอยไอโฟน 3G มาได้เพียง 7 วัน จึงทำการฉลองด้วยการโหลดโปรแกรมตัวนี้มาให้
หลังจากทดลองใช้ อิฉันอยากจะกำจัดกล้อง Toy Camera ของแท้ๆ ออกไปจากกระเป๋า แหม! ก็มันทั้งประหยัดเวลา และเงินอีกมหาศาล ไม่ต้องนั่งลุ้นว่ารูปจะออกมาดูได้หรือเปล่า นี่แหละค่ะ เขาเรียกว่าไม่มีความเป็นศิลปะหรือจิตวิญญาณความเป็นศิลปินอยู่ในสำนึก แต่ลองดูรูป (ในตอนท้ายบทความ) สิคะคุณขา ขนาดมุมมืดมันก็ยังบรรจงโลโม่ให้เราได้ ไม่ต้องออกไปตากแดดตัวดำ เพื่อถ่ายรูปกลางแดดจ้า
แต่ยังไงเสีย อิฉันก็อดชื่นชม และประทับใจในความเป็นศิลปิน และภาพโลโม่สวยๆ อย่างมีศิลปะของกลุ่ม "We love Snap" ไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปมัน "โดน" สวยมีเสน่ห์ ทั้งๆ ที่หลายๆ รูปพวกเขาแนะนำให้กดชัตเตอร์เลย โดยไม่ต้องเล็ง และส่องรู แค่ยื่นกล้องไปทางทิศที่อยากถ่าย และใช้ใจบอกให้นิ้วกดชัตเตอร์ก็พอ แหม โดนสิค่ะ ท่าน
อิฉันก็ลองทำกะเขามั่งสิค่ะ แต่รูปออกมา หัวหลุดไปทาง ขาลอยไปโน่น เรียกว่าดูไม่ได้เลยค่ะ อิฉันคงไม่มีวาสนา ได้แต่ใช้ของสำเร็จรูปถ่าย และยังคงวิธีการเล็งภาพอย่างเดิม ออกมาดูได้ไม่เสียเซล์ฟ
ถ้าหากใครสนใจจะศึกษาการถ่ายรูปโลโม่ด้วยตัวเองก็พอจะหาหนังสือสอนการถ่ายรูปด้วยกล้องทอยได้ไม่ยาก หรืออาจจะลองหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต และหากอยากรู้จักกลุ่มคนรักกล้องของเล่น หรือกล้องทอยแบบนี้ ก็ลองแวะไปท่องเว็บของเขาได้ที่ //www.welovesnap.com/
แต่ยังไง ยังไง้ อิฉันก็เชื่อค่ะว่าตอนนี้ต้องมีช่างภาพหลายท่านได้ปรับเปลี่ยน หรือมีบริการเสริมพิเศษถ่ายรูปโลโม่ในวงการถ่ายภาพแต่งงานกันมากโขอยู่ โดยส่วนใหญ่ก็คงใช้โปรแกรมตกแต่งภาพกันเสียมากกว่า ก็ใครจะไปใช้กล้อง Toy Camera มาถ่ายรูปโลโม่ล่ะคะ เพราะรูปถ่ายประเภทนี้ ต้องใช้ศิลปะ บวกความเป็นศิลปินล้วนๆ จะเอาแน่เอานอนอะไรกับมันไม่ได้ ขึ้นอยู่กับหลายๆ ปัจจัย
ว่าที่คู่บ่าวสาวคู่ไหนอยากมีภาพโลโม่กับเขาบ้าง ก็ต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่าการถ่ายรูปด้วยกล้องทอย ต้องมองรูปอย่างมีศิลป์ และต้องเข้าใจช่างภาพที่ใช้กล้องทอยด้วยว่าเขาพยายามเต็มทีแล้ว
แต่ถ้าคู่ไหนที่ประเภทอะไรๆ ก็ต้องเนียบเนี่ย คงต้องใช้โปรแกรมตกแต่งภาพ เพราะถ้ามันออกมาดำปี๋แบบภาพถ่ายของอิฉันละก็ คุณว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวคงอยากวางมวยกับช่างภาพก่อนเข้าพิธีวิวาห์เป็นแน่แท้ ก็ขนาดไอ้น้องตัวแสบมันยังสารภาพกับอิฉันเลยว่า มันไม่กล้ารับงานคนไม่รู้จัก กลัวจะได้กินยำซ่งติง ซ่งติงธรรมดาก็พอทน แต่ถ้าแถมรองเท้าส้นสูงของว่าที่เจ้าสาวมาด้วยเนี่ย ก็ไม่ไหวจะเคลียร์นะคร้าบพี่คร้าบบบ...
(ถ้าหากใครใคร่อยากได้เจ้าเด็กแสบผู้นี้ไปถ่ายรูปโลโม่ให้คุณๆ ก็ติดต่อไปได้ตามอีเมล์ที่อยู่บนรูปนะคะ)
**********************************
หมายเหตุ: รูปด้านล่างต่อไปนี้ อิฉันเป็นผู้ถ่ายจากโปรแกรมโลโม่ในเครื่องไอโฟน ลองเปลี่ยนเทียบดูได้ตามสะดวก
เปรียบเทียบภาพถ่ายปกติ กับภาพถ่ายโลโม่
 
เปรียบเทียบภาพอื่นๆ
 
 
 
 
 
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
22 comments |
| Last Update : 16 มีนาคม 2553 19:20:07 น. |
| Counter : 5420 Pageviews. |
|
 |
|
>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
มีหลากล้วนเงินทองกองตรงหน้า
เยื้องกายาหนใดไร้(คน)ข่มเหง
ครอบครัวสุข สดชื่น น่าครื้นเครง
ร่วมบรรเลงเพลงเถิดวันเกิดคุณ